Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 14

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Pomoc żywnościowa
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
The need to protect the food interests of Ukrainian citizens is conditioned by a number of pressing challenges - insufficient level of income, high growth rates of consumer food prices, excessive level of market concentration, excessive volumes of food exports, which cause a deficit in the domestic market, etc. For a full-scale deployment of the Ukrainian food aid program, it is necessary to preliminarily conduct an experiment. As part of the experiment, we propose to involve low-income citizens in the program, who has a total income not exceeding 130% of the poverty line (subsistence level). According to the statistics of 2017, the protection of food interests needs those households whose average income is less than UAH 2,085 per month - these are household's first decile group. The average benefit is UAH 284 per person per month. A tentative budget for food aid for all households and the decile group should be UAH 1204.6 million. An increase in food expenditure by 1% will lead to an increase in real GDP of Ukraine by 0.97%. Food expenditures of the population of Ukraine in 2017 amounted to UAH 673539.0 million. Their increase by UAH 1204.6 million, or 0.18%, will cause real GDP growth of 0.17% or UAH 4266.9 million. (original abstract)
2
Content available remote Pomoc żywnościowa dla najuboższych
100%
Przedstawiono zasięg ubóstwa bezwzględnego w Polsce w latach 1996-2003. Rosnące nierówności w sytuacji dochodowej i poziomie spożycia w różnych kategoriach społeczno-zawodowych ludności wymagają pomocy ze strony państwa osobom najbardziej potrzebującym. Przedstawiono skalę oraz realizację programu pomocy najbardziej potrzebującym.(abstrakt oryginalny)
3
Content available remote Międzynarodowa pomoc żywnościowa - kierunki zmian
75%
Wciąż istniejący problem głodu na świecie skłania społeczność międzynarodową do podejmowania prób jego rozwiązania. Jednym z takich działań jest udzielanie pomocy żywnościowej w wymiarze międzynarodowym, skierowanej głównie do krajów rozwijających się. Analiza udzielanej pomocy żywnościowej w długim okresie pozwala zidentyfikować prawidłowości dotyczące wzrostu znaczenia pomocy nadzwyczajnej oraz odchodzenia od zakupów bezpośrednich jako sposobu nabywania żywności. Tendencje te są widoczne również u dwóch głównych dostawców pomocy żywnościowej - USA i Unii Europejskiej. Obserwowane kierunki zmian są uwarunkowane między innymi podejmowanymi inicjatywami na poziomie ponadnarodowym, które znajdują odzwierciedlenie w regulacjach głównych donatorów. (abstrakt oryginalny)
W setną rocznicę zakończenia działań Amerykańskiego Wydziału Ratunkowego, polegających przede wszystkim na udzielaniu pomocy żywnościowej dla polskich dzieci, ważne jest opisanie tego wsparcia z amerykańskiego punktu widzenia. W dotychczasowej historiografii działalność AWR była przedstawiona przede wszystkim na podstawie wspomnień delegata rządu Mieczysława Jałowieckiego. Nie uwzględniono jak dotąd w wystarczającym stopniu źródeł i publikacji źródłowych o charakterze niewspomnieniowym. W tym celu, w ramach badania, wzięto pod uwagę raporty AWR z lat 1921-1922, dotychczas niewykorzystywane w polskiej literaturze przedmiotu, dodatkowo uzupełnione materiałem źródłowych Archiwum Państwowego w Gdańsku. Okres trzyletniej pomocy był bardzo istotny dla społeczeństwa nowo odradzającego się państwa polskiego po okresie zaborów oraz w trudnej sytuacji walk o niepodległość. Miliony ton żywności i odzieży amerykańskiej były dostarczane na teren RP przez port gdański, który nie należał w tym czasie do obszaru państwa polskiego. To dodatkowo utrudniało udzielanie pomocy w tak burzliwych czasach.(abstrakt oryginalny)
W początkowym okresie pierwszej wojny światowej istniały w Łodzi dwa komitety o statusie instytucji pomocy społecznej: Główny Komitet Obywatelski miasta Łodzi (GKO) i Komitet Obywatelski Niesienia Pomocy Biednego (KONPB). Obie te organizacje powstały praktycznie w tym samym czasie, tj. w pierwszych dniach sierpnia 1914 r., a ich działania wzajemnie się uzupełniały. Pierwszy z nich przejął funkcję miejskiego rządu z szeregiem kompetencji w administracji po opuszczeniu miasta przez prezydenta Władysława Pieńkowskiego; drugi skupił się na typowej opiece społecznej dla mieszkańców, którzy nagle znaleźli się w sytuacji zagrożenia dla ich bezpieczeństwa, życia i zdrowia, ryzykując utratę źródła dochodu. Głównym celem KONPB w początkowej fazie wojny było zapewnienie pomocy materialnej najbiedniejszym mieszkańcom Łodzi; najważniejszą formą wsparcia stosowaną przez największą liczbę osób było dostarczanie żywności. Korzystali z tego ludzie wszystkich religii i narodowości. Wśród nich byli przede wszystkim robotnicy fabryczni z rodzinami, ludzie, którzy stracili źródło dochodu, rodziny rezerwistów, imigrantów, bezdomnych i tych korzystających z usług wielu łódzkich organizacji filantropijnych i społecznych. W artykule przedstawiono kilka aspektów działań KONPB, takich jak geneza KONPB, struktura, zadania i zaplecze finansowe, a także współpracę i komunikację z GKO. Łódzkie komitety obywatelskie zostały zlikwidowane przez niemieckie władze okupacyjne 30 czerwca 1915 r., po prawie roku działalności.(abstrakt oryginalny)
6
Content available remote Pomoc żywnościowa w kontekście good governance i społecznej odpowiedzialności
63%
W pracy zwrócono uwagę na kwestię pomocy żywnościowej jako swego rodzaju sposób realizacji "good governance" i społecznej odpowiedzialności krajów bogatych względem krajów biednych. Opracowanie ma charakter przeglądowy. W pierwszej części przedstawiono niedożywienie jako problem globalny współczesnej gospodarki światowej. W drugiej części scharakteryzowano pomoc żywnościową z uwagi na formę jej dostarczania, sposób zakupu, czy głównych dostawców i odbiorców. W podsumowaniu podkreślono, że pomoc żywnościowa w warunkach nierozwiązanego problemu głodu systematycznie maleje, jej udzielanie jest determinowane czynnikami politycznymi i ekonomicznym, a jej ostateczny wpływ na sytuację żywnościową w krajach rozwijających się nie jest jednoznaczny. (abstrakt oryginalny)
Today, more than enough food is produced in the world to feed the global population, but despite this, more than 690 million people still remain hungry. The hunger and malnutrition of a part of the world's population remain major challenges for the governments of the countries most affected, but it is also a challenge for the United Nations and international humanitarian organizations. Reducing the share of the poor in a country relies heavily on the strategy of those governments - structural change, social policy, aid to the most deprived, etc. In view of the EU countries - it is a part of the European strategy and largely depends on how individual countries utilize funding from the EU funds such as: Fund for European Aid to the Most Deprived (FEAD) European Social Fund (ESF), European Globalization Adjustment Fund (EGF). Especially valid in the redistribution of surplus food are food banks whose most important task is to collect food from donors and distribute it to the needy. The European Union countries encourage food donation through tax relief for donors in the form of VAT exemption on donated food, but with the right to recognize input tax on its purchase, i.e., food production and reduce the income tax base by the value of donated food.(original abstract)
8
Content available remote Pomoc żywnościowa dla najuboższej ludności UE
63%
W opracowaniu przedstawiono problem ubóstwa, skalę i zakres pomocy żywnościowej przekazywanej Polsce i innym krajom członkowskim w ramach mechanizmu wspólnej polityki rolnej Dostarczanie nadwyżek żywności najuboższej ludności Unii Europejskiej, którym w Polsce administruje Agencja Rynku Rolnego. Omówiono zasady programu pomocy żywnościowej, warunki uczestnictwa w tym programie, pomoc finansową przyznaną na rzecz państw członkowskich po akcesji do Unii Europejskiej oraz poziom i strukturę absorpcji pomocy żywnościowej w Polsce. (abstrakt oryginalny)
The unprovoked Russian invasion on Ukraine on 24th February 2022 awakened in Poland a tremendous amount of solidarity with the Ukrainian people, including that of food solidarity. Food aid organised by the Polish government was preceded by initiatives of private citizens and NGOs to supply Ukrainian refugees - those gathered at the border and entering Poland - with ready-to-eat food, with more spontaneous food aid continuing after they arrived. It was only somewhat later that these grassroots efforts became coordinated by local governments and state bodies. Direct help was accompanied by two other, bottom-up initiatives, the first of which being attempts to boycott Russian food products, as well as companies and retail chains which continued doing business in Russia post-invasion, and the second being a symbolic renaming of some food products and dishes that indicated Russian origins or influences. This work aims to analyse food aid organised for Ukrainian refugees and people remaining in Ukraine as conducted by various entities in Poland. It stresses the significance of the activism of private citizens and small groups while also presenting the social and cultural implications of the symbolic de-russification of popular foods and dishes in Poland. While discussing Polish food solidarity with Ukrainians, it is important to consider that, one year after Putin's invasion, about 1.5 million Ukrainian refugees (of which over 87% are women and children) might be staying in Poland long-term (Sieradzka, 2023; Zharova, 2023). The initial impetus for solidarity is, however, wearing off; the new context also includes so-called "solidarity lanes" established by the European Union to transit agricultural products, which have unintentionally put Polish farmers in a difficult position. As food solidarity with Ukraine might be subsiding in Poland, its popularity throughout most of 2022 contributed to a better understanding of relief work in the work zones and augmented the integration of Ukrainian refugees within Polish society. (original abstract)
Zmagania wojenne we wrześniu 1939 r. doczekały się bogatej literatury przedmiotu. Niemniej jednak ze względu na rozproszoną i niekompletną bazę źródłową wiele kwestii wymaga dalszych badań oraz pogłębionego, szerszego ujęcia. Jest to tym bardziej istotne, gdyż przebieg współczesnych konfliktów, w tym trwająca wojna Ukrainy z Federacją Rosyjską, ukazują nieprzemijalność wielu doświadczeń z dziejów wojskowości i zasad historii sztuki wojennej. Celem podjętych badań jest ukazanie węzłowych problemów związanych z zaopatrzeniem w żywność oddziałów walczących w obronie Warszawy we wrześniu 1939 r. Autorzy dokonując pogłębionej analizy historycznej nieznanych do tej pory dokumentów i relacji z archiwów uzupełnionych literaturą przedmiotu, przedstawiają przygotowania, plany, organizację i realizację zabezpieczenia w żywność oddziałów biorących udział w obronie stolicy Polski w początkach II wojny światowej. Jako hipotezę badawczą autorzy przyjęli, że mimo występujących po stronie polskiej trudności o charakterze planistycznym, organizacyjnym, kompetencyjnym, jak i wykonawczym, to dzięki inicjatywie i przebojowości części oficerów różnego szczebla i różnych struktur intendenckich ostatecznie udało się zapanować nad chaosem i zapewnić żywność obrońcom Warszawy. Tym samym autorzy dowodzą, że czynnik ludzki w zaistniałej sytuacji miał decydujący wpływ na podtrzymywanie wysokiego morale i zdolności bojowej polskich oddziałów i ludności cywilnej.(abstrakt oryginalny)
Celem niniejszego artykułu jest omówienie problemu strat i marnotrawstwa żywności, który w obecnych czasach osiągnął tak wysoki poziom, iż mówić można o jego globalnym charakterze. Zjawisko to występuje na całej długości łańcucha rolno-spożywczego, tj. "od pola do stołu konsumenta". Według raportu FAO, rocznie na świecie stratom ulega 1,3 mld ton żywności, która zgodnie z jej naturalnym przeznaczeniem, mogłaby zostać spożyta. Problem ten dotyczy również Polski, gdzie co roku marnuje się ok. 9 mln ton jedzenia. Paradoksem jest to, że równocześnie duża część populacji na Ziemi żyje poniżej granicy ubóstwa, przez co nie ma ona dostępu do wystarczającej ilości zdrowej, odpowiednio zbilansowanej żywności. Marnowanie jedzenia implikuje wyłącznie negatywne skutki, które ująć można w trzech następujących kategoriach: środowiskowe, ekonomiczne, jak i społeczne. W związku z tak ogromną skalą marnotrawstwa żywności zarówno na poziomie światowym, europejskim, jak i krajowym podejmowane są liczne inicjatywy oraz przygotowywane projekty celem walki z tym problemem. Z pewnością nie da się go całkowicie przezwyciężyć, jednak znając przyczyny tego zjawiska, możliwe jest ich ograniczenie. Jednym ze sposobów zapobiegania stratom i marnotrawstwu jedzenia jest przekazywanie żywności na cele społeczne. Instytucją charytatywną, która pełni ważną rolę w procesie pozyskiwania niehandlowych produktów spożywczych na rzecz ubogich są wyspecjalizowane organizacje, zwane Bankami Żywności. Ponadto istotne są działania mające na celu zwiększenie świadomości społeczeństw oraz dążenia w kierunku ograniczenia konsumpcjonizmu. Redukcja strat żywności w całym łańcuchu rolno-spożywczym oraz zrównoważone wybory konsumentów, zgodnie z zaleceniami FAO i WHO przyczynią się do poprawy bezpieczeństwa żywnościowego i ekologicznego. (abstrakt oryginalny)
12
51%
Celem artykułu jest przedstawienie sytuacji wyżywieniowej wybranych krajów wysokorozwiniętych i określenie dysproporcji występujących w tym zakresie pomiędzy nimi i państwami rozwijającymi się. W badaniach wykorzystano dane Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO), Urzędu Statystycznego Wspólnot Europejskich (Eurostat), Wydziału Statystyki ONZ, Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD), Światowego Programu Żywnościowego (WFP) oraz wybrane mierniki cząstkowe stosowane przez Economist Intelligence Unit (EIU) przy konstrukcji Światowego Indeksu Bezpieczeństwa Żywnościowego (Global Food Security Index). Wskazano, że z największym nasileniem problemy z utrzymaniem bezpieczeństwa żywnościowego występują w krajach rozwijających się, o niskim poziomie dochodów per capita, natomiast w krajach wysokorozwiniętych głód ujawnia się w skali marginalnej, dotykając niespełna 1% populacji. W wymiarze regionalnym spożycie energii przewyższa minimalne dzienne zapotrzebowanie na nią we wszystkich regionach świata, ale stopień zaspokojenia potrzeb żywnościowych zwiększa się wraz ze wzrostem dochodu narodowego. Zredukowanie problemu głodu wymaga rozwiązania problemu asymetrycznego podziału dochodu świata, m.in. przez podjęcie działań prowadzących do przyspieszenia wzrostu gospodarczego opóźnionych regionów i zwiększenia siły nabywczej ludności. (abstrakt oryginalny)
Celem artykułu jest określenie powiązań spożycia żywności z dochodami gospodarstw domowych. Szczególną uwagę zwrócono na osoby uzyskujące niskie dochody oraz problem niedożywienia. Stopień zaspokojenia potrzeb żywnościowych określono za pomocą współczynników dochodowej elastyczności popytu. Z przeprowadzonej analizy wynika, że w niższych grupach dochodowych potrzeby żywnościowe nie są zaspokojone, poziom spożycia podstawowych produktów jest niski co prowadzi do niedożywienia co najmniej 20% ludności i co najmniej 30% dzieci. Z jednej strony są osoby niedożywione, a z drugiej- nadwyżki żywności na rynku, na które brak popytu z powodu małej siły nabywczej. Największy wpływ na poprawę wyżywienia uboższej ludności miałoby zwiększenie ekonomicznej dostępności żywności na skutek wzrostu przychodów pieniężnych, ale nie tylko poprzez zwiększanie zasiłków z pomocy społecznej, lecz poprzez zwiększenie zatrudnienia i dochodów z pracy. Bez ograniczenia bezrobocia liczba osób potrzebujących pomocy żywnościowej będzie wzrastać. W Polsce jednak zwiększanie liczby miejsc pracy dokonuje się zbyt powoli, dlatego pomoc żywnościowa wciąż jest ważnym czynnikiem poprawiającym poziom wyżywienia uboższej ludności.
Osiągnięcie poziomu bezpieczeństwa żywnościowego obejmującego wszystkich ludzi od dawna jest głównym celem polityki publicznej w każdym kraju. Jest to także wyzwanie w skali globalnej, zgodnie ze współczesnymi celami zrównoważonego rozwoju ONZ. Początek pandemii COVID-19 w 2020 r. ujawnił dodatkowe wyzwania dla decydentów w dziedzinie polityki żywnościowej. W niniejszym artykule opisane zostały niektóre kluczowe elementy tych wyzwań i odpowiedzi na na nie. (abstrakt oryginalny)
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.