Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

Postkolonializm jako perspektywa badawcza w nauce o stosunkach międzynarodowych

100%

Gawrycki M. F.

Stosunki Międzynarodowe

|

2013

|

47

|

nr 1

35-54

Zacznę od fundamentalnego, moim zdaniem, pytania, które w 1972 r. postawił Hedley Buli: "Jeśli dostępne teorie mają niemal wyłącznie zachodnie pochodzenie i perspektywę, czy mogą przekazać właściwe zrozumienie światowego systemu politycznego, który jest głównie niezachodni?" . Pytanie to ustawia moją optykę rozważań nad kondycją nauki o stosunkach międzynarodowych. Od jego postawienia przez H. Bulla upłynęło bowiem trzydzieści lat i nadal nie ma na nie odpowiedzi. Co ważniejsze, nie dlatego, że nie sformułowano zadowalających prób rozwikłania tego problemu, ale dlatego, że nie znalazło ono należnego zainteresowania wśród badaczy stosunków międzynarodowych. (fragment tekstu)

2

The Greatest Catastrophe of (Post-)Colonial Central Europe? The 100th Years Anniversary of Trianon and Official Politics of Memory in Hungary

100%

Egry G.

Rocznik Instytutu Europy Środkowo-Wschodniej

|

2020

|

Vol. 18, z. 2 Polityka pamięci i konflikty pamięci w Europie Środkowej i Wschodniej

123-142

Traktat z Trianon (zwany dalej Trianon), a także jego skutki w postaci ogromnych strat terytorialnych i etnicznych oraz utraty przez Węgry statusu dominującej potęgi w Kotlinie Karpackiej spowodowały, że węgierskie społeczeństwo postrzega także dziś historię państwa jako tragiczną, można mówić nawet o jego traumie z tego powodu. Po 1989 r. rozumienie Trianon zaczęło dzielić partie polityczne, a od 2010 r. uwydatniać coraz głębsze podziały między prawicą a lewicowymi liberałami. "Przezwyciężenie" Trianon to sztandarowy projekt rządowej polityki pamięci, pozostający w dużej mierze bez sukcesów. Z tego powodu 100. rocznica Trianon była momentem przełomowym, testem dla samozwańczej nacjonalistycznej, tradycjonalistycznej, konserwatywnej siły politycznej w zakresie manifestowania wszechstronnej polityki pamięci. W związku z nowo wybudowanym pomnikiem w sercu Budapesztu, na którym widnieją węgierskie nazwy wszystkich miejscowości z terytorium Węgier sprzed 1918 r., spodziewano się ostrożnego powrotu do rewizjonizmu terytorialnego. W niniejszym artykule postaram się wykazać, że obok takich oczywistych tendencji, oficjalne obchody miały zaskakujący przekaz, który próbuje całkowicie zmienić kanoniczne rozumienie Trianon i przekształcić je w postrzeganie tego wydarzenia jako powszechnej katastrofy Europy Środkowej. Umieszcza to konsekwencje Trianon w kontekście historii dekolonizacji, obecnego upadku imperiów i powstawania państw narodowych, a także łączy się z ważnymi tropami tradycyjnego, antyliberalnego i rewizjonistycznego dyskursu o Trianon. Niemniej jednak rezultatem tych działań jest przejrzysty przekaz polityczny, który nie tylko jest napędzany dobrze widocznymi, aktualnymi celami politycznymi (współpraca V4 i Europy Środkowej), ale także oddziela politykę pamięci od historycznych odniesień i spuścizny oraz tworzy zestaw płytkich symboli dla całkowitej instrumentalizacji przeszłości, które dowolnie i ponownie łączą się ze sobą, w myśl uproszczonego rozumienia postmodernizmu.(abstrakt oryginalny)

3

Konsumpcja w warunkach postkolonialnych : postulat badań polskiej elity kompradorskiej

75%

Banach W.

Przegląd Ekonomiczny

|

2016

|

nr 15

18-25

Naukowa refleksja nad różnymi aspektami konsumpcji ma długą historię i pokaźny dorobek. Trudno się temu dziwić zważywszy na fakt, że - przynajmniej od kilku dziesięcioleci - właśnie konsumpcja stanowi jedno z najbardziej doniosłych i charakterystycznych zjawisk współczesnego świata. W przypadku Polski badania nad tym zjawiskiem z oczywistych względów nasiliły się po 1989 roku. Metodologia tych badań, uzyskane w ich trakcie rezultaty oraz wyciągnięte wnioski nie mogą budzić większych zastrzeżeń. (fragment tekstu)

4

Indian Topic in R. Kipling's Early Creative Art («Plain Tales from the Hills», 1888): An Alternative View

75%

Posudiyevska O.

International Letters of Social and Humanistic Sciences (ILSHS)

|

2017

|

79

29-32

This article presents the study of Rudyard Kipling's early pieces of writing (the collection of stories Plain Tales from the Hills, 1888). The author proposes an alternative view to the consideration of the writer's literary heritage from the position of jingoism and propagation of the civilizing mission of the British Empire, which can still be encountered in academic research. The analysis of Plain Tales from the Hills suggests that the praise of British imperialism was not the main idea of Kipling's early works. The researcher comes to the conclusion that Kipling did not regard India as a conquered barbarous land which the British people had to civilize. This remote exotic country became a motherland for a representative of Anglo-Indian society, who was born in Indian environment. Kipling's love for India is felt in his strive to give a detailed description of exotic locations and ethnographic peculiarities and even to restore the manner of speech of Indian population. The reader of Plain Tales from the Hills can perceive the author's respect for the English and Indian people, working in harsh climate, his interest and great sympathy with the aboriginal population, living in hard social conditions under the British rule. The sarcastic remarks of his characters, which reflect Kipling's doubt in the beneficial role of the British Empire in the lives of the Indian people, finally refute the statement about the writer's glorification of the imperialistic policy of Great Britain as the main aim of his creative art. (original abstract)

5

Modernity, (Post)Modernism and New Horizons of Postcolonial Studies : the Role and Direction of Caribbean Writing and Criticism in the Twenty-First Century

75%

Penier I.

International Studies : Interdisciplinary Political and Cultural Journal

|

2012

|

14

23-38

My article will take issue with some of the scholarship on current and prospective configurations of the Caribbean and, in more general terms, postcolonial literary criticism. It will give an account of the turn-of-the century debates about literary value and critical practice and analyze how contemporary fiction by Caribbean female writers responds to the socioeconomic reality that came into being with the rise of globalization and neo-liberalism. I will use David Scott's thought provoking study-Refashioning Futures: Criticism after Postcoloniality (1999)-to outline the history of the Caribbean literary discourse and to try to rethink the strategic goals of postcolonial criticism. (original abstract)

6

Prawo do żywności z perspektywy Pierwszych Narodów

75%

Srogosz T.

Krytyka Prawa

|

2022

|

T. 14, Nr 1

226-246

Celem artykułu jest zaproponowanie koncepcji kolektywnego prawa do żywności, która może okazać się istotnym narzędziem w zwalczaniu głodu i niedożywienia w skali globalnej. Umowy międzynarodowe, a w tym Pakty Praw Człowieka, pomijają prawa ludów tubylczych, odpowiadając indywidualistycznej, państwowocentrycznej, konsumpcjonistycznej i komercyjnej wizji prawa do żywności. Oparte na założeniach krytycznych studiów nad prawem podejście do oficjalnego dogmatu prawa do żywności (rozwijanego w ramach organów eksperckich i międzyrządowych w postaci Komitetu Praw Gospodarczych, Społecznych i Kulturalnych ONZ) pozwala na stwierdzenie, że ów dogmat posiada mniejszą legitymizację niż wynikające z praktyki ludów tubylczych kolektywne prawo do żywności (określone w Deklaracji z Atitlán). Dlatego też, nadal poruszając się w sferze oficjalnego, grocjańskiego porządku międzynarodowoprawnego, uznać należy, że zdefiniowane w artykule tubylcze prawo do żywności wchodzi w skład praw trzeciej generacji (obok indywidualistycznego prawa do żywności drugiej generacji), pozostając w ścisłym związku z prawami do samostanowienia i rozwoju. Jest rezultatem długotrwałej praktyki tychże ludów. Powyższa propozycja prawa do żywności trzeciej generacji nie została do tej pory zgłoszona w doktrynie prawa. Jej wartością jest możliwość rozwijania i badania koncepcji suwerenności żywnościowej, pozwalającej na skuteczniejszą walkę z głodem i niedożywieniem w skali globalnej w porównaniu z dotychczasowymi działaniami społeczności międzynarodowej.(abstrakt oryginalny)

7

Aṣābiʿ Lūlītā: Postmodernizing the Postcolony: Nedjma and beyond

75%

El Aref K.

International Letters of Social and Humanistic Sciences (ILSHS)

|

2017

|

76

1-14

This essay tackles the way the postcolony is refigured in Waciny Laredj's Aṣābiʿ Lūlītā (2012). It makes use of a number of theoretical insights to uncover the interplay between the representation of the colony during the colonial period through a brief examination of the fly metaphor in Nedjma, first published in 1956, and that of the postcolony. Relying on intertextuality, the essay attempts to highlight how the metaphor of the femme fatale, a key trope in Nedjma, is relocated in the interstices between national and transnational ways of constructing Arab identity that continues to be both here and there. The intertextual nature of Aṣābiʿ complicates the postcolony as it rewrites it. This rewriting seems to highlight the tragic position of Arab characters that continue to vacillate between a traditional past and a postmodern present. Thus, Waciny Laredj subverts the femme fatale trope by making it literal and ends up shaking the very basis of the postcolonial state. (original abstract)

8

A country held captive by its past: The case of Zimbabwe

75%

Kraśniewska O.

Ekonomia - Wroclaw Economic Review

|

2018

|

tom 24, nr 1

153-176

The article provides an overview of the history of Zimbabwe in the context of economical, structural and social factors. It tries to answer a question, what were the main reasons that affected Zimbabwe's development after gaining independence in 1980. It describes pre-colonial and colonial times as well as president Mugabe's era, that ended with a military coup in November 2017. It portrays issues such as the after-effect of colonialism, land reform, political regime, internal struggles and conflicts between the ruling party ZANU-PF and opposition parties, hyperinflation crisis, as well as economic indicators like GDP, public and external debt, level of education and health care. In the context of upcoming elections in 2018, the article deliberates whether meaningful changes in the country's situation are possible in the nearest future and what it will take to achieve them. (original abstract)

9

The rise and fall of associationism : The Yaoundé and Lomé conventions

75%

McCann G.

Studia z Polityki Publicznej / Szkoła Główna Handlowa

|

2020

|

nr 3

9-29

Bezpośredni okres pokolonialny przyniósł szanse, a także ogromne wyzwania, dla byłych kolonii mocarstw europejskich. Podczas gdy mentalność kolonialna nadal przenikała wiele europejskich stolic, a paternalizm pozostawał wszechobecny w dyplomacji politycznej tamtego okresu, wyłaniały się także inne perspektywy. Dzięki nowatorskim działaniom politycznym pod koniec lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XX wieku można było dostrzec nowe poczucie celu ponadnarodowego dające byłym koloniom opcje partnerstwa, które pozornie i praktycznie pozostawały poza kontekstem historycznego przypisania geoekonomicznego. Podczas gdy niektóre mocarstwa europejskie nadal wykazywały zbyt lekceważące podejście do zaangażowania i społeczeństw w Afryce, inne eksperymentowały z polityką rozwojową, która była w tamtym czasie zachwalana przez obie strony. Artykuł ukazuje praktyki i politykę układów stowarzyszeniowych - skutki porozumień z Jaunde i Lomé - oraz formatywną politykę współpracy międzynarodowej Wspólnoty Europejskiej (WE), która ewoluowała w okresie, gdy dawne kolonie europejskie osiągały niezależność. Ponadto przeanalizowano przyczyny upadku stowarzyszeniowości i spekulacje na temat początku tego, co niektórzy określają jako "neokolonializm" (Langan, 2018:1-32; Nkrumah, 1965).(abstrakt oryginalny)

10

Analiza polityki zagranicznej państw Ameryki Łacińskiej i Karaibów (II)

75%

Gawrycki M. F.

Stosunki Międzynarodowe

|

2016

|

52

|

nr 4

157-200

Artykuł proponuje metodę analizy polityki zagranicznej Ameryki Łacińskiej na podstawie zarówno wyodrębnienia pewnych cech wspólnych dla całego regionu, jak i wskazania charakterystycznych elementów dla każdego kraju latynoamerykańskiego. Taka analiza niesie ze sobą pewne niebezpieczeństwa. Z jednej strony jest to region, w którym poszczególne państwa wykazują pewne tożsame cechy (język, kultura, religia, dziedzictwo historyczne), co skłania do dokonywania uogólnień, z drugiej niesie to ze sobą wiele zagrożeń związanych z nadinterpretacją w wyciąganiu wniosków. Jednak Jeanne Hey wymienia pięć czynników, które - jej zdaniem - przemawiają za dokonywaniem łącznej analizy polityki zagranicznej państw tego regionu: (1) Ameryka Łacińska i Karaiby były obiektem kolonialnej ekspansji Europy; chociaż kraje latynoamerykańskie w większości wywalczyły sobie niepodległość na początku XIX w., a państwa karaibskie dopiero w drugiej połowie XX w., to wspólna dla nich pozostaje walka z neokolonializmem; (2) gospodarki większości krajów regionu mają relatywnie słabą pozycję na rynku światowym i pozostają zależne od eksportu, głównie dóbr podstawowych, mimo wielu prób zmiany tego stanu rzeczy; (3) ukształtował się w nich specyficzny hierarchiczny model społeczeństwa, w którym potomkowie europejskich kolonizatorów znajdują się na górze drabiny społecznej, pozostali zaś mieszkańcy na dole; (4) wszystkie państwa tego regionu muszą prowadzić swoją politykę zagraniczną, uwzględniając hegemoniczną presję Stanów Zjednoczonych (choć inaczej objawia się ona w Ameryce Środkowej i na Karaibach, a inaczej w Ameryce Południowej); wreszcie (5) bogata literatura dotycząca tej części świata udowadnia istnienie wielu związków i zależności wzajemnych. Bazując na tym, autor analizuje politykę zagraniczną wybranych państw latynoamerykańskich i karaibskich.(abstrakt oryginalny)

11

Rethinking the Toponymic Politics in Belarus in the 20-21 Centuries: Toward the Post-Colonial Perspective

75%

Basik S.

Journal of Geography, Politics and Society

|

2020

|

nr 10(3)

5-15

The article explores the historical trends and patterns in the politics of space in toponymic landscapes of Soviet and postSoviet Belarus through the prism of critical toponymy and the post-colonial theoretical approach. This work aims to reveal the colonial essence of the toponymic politics and policies in Belarus during the Soviet era and explore the unique national (post) colonial context of the post-independent place names. Based on the idea of methodological convergence of post-colonial and post-socialist paradigms, this article analyzes the "top-down" hegemonic toponymic practices implemented by the Soviet regime in Belarus in comparison with the place name policies of the colonial regimes in other parts of the world. Using the comparative analysis of historical (re)naming cases from the regional toponymic system of Belarus, the work shows that the Soviet regime used similar goals, methods, and technologies as other colonial powers. Such examples include ignoring the national language, history, and cultural traditions reflected in place names, inadequate renaming criteria and arrogant methods of choosing the new names, banalization of toponymic landscape and inconsistency in renaming, removing the Belarusian vocabulary from the toponymic landscape and inserting the foreign words and terms into the toponymic system, phonetic and grammatical mutilations of national toponyms according to the norms of the foreign language, symbolic resistance of local population toward new place names. The post-independent period can be defined by the selective post-colonial toponymic practices, which include the co-existence of the Soviet and national toponyms, symbolic (re)naming processes typical for new independent post-colonial states, and the resurrection of the ideologically motivated "toponyms-zombies" from the previous period. Therefore, the modern toponymic landscapes in Belarus can be considered post-colonial, and methodological and theoretical post-colonial perspectives on toponymic research can be applied to post-socialist states. (original abstract)

12

Lost City: Identity, Memory, Multiculturalism of Chernivtsi in Bukovina

63%

Roszak J.

Człowiek i Społeczeństwo / Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Wydział Nauk Społecznych

|

2010

|

31 Intercultural Dialog on Trust

139-147

Europe has given birth to several paradigms of melancholy. Let's call them "immanent melancholies" and combine with geopoetics which, along with postcolonialism, represents the most appropriate investigative method for studying the writings of Bukovina poets. Among these melancholies we can distinguish Ostalgia's (nostalgia for The East, for the GDR, the melancholy of ruins, yearning for the system which faded away in the past, along with its sense of stability and its iconic products such as Vita-Cola and the Röstfein coffee), the Portuguese saudade, and the Turkish hüzün, the latter exposed perfectly in the Orhan Pamuk's "Joycean novel on Istambul". Chernivtsi takes its credit for another concept of melancholy, that of black milk. The oxymoronic term can be found in the Paul Celan's most acclaimed piece The Fugue of Death, in the lyrical poems of Rose Ausländer (Ins Leben), or the verses of Alfred Sperber (Ferner Gast) - the mentor of Bukovinian poets. Elżbieta Rybicka, Polish researcher popularizing geopoetics, writes about literaturi-zation of geography and wordliness of literature. Chernivtsi proves a good example of how geographical space creates a unique set of rules and modes of expression. By analogy with immanent poetics (werkimmanente Poetik), the term created by Bruno Markwardt, Ihave coined a new term - "immanent geopoetics". (fragment of text)

13

Post colonialism in Poland : new markets, new opportunities and new cultural imperialism

63%

Allen G.

Journal of Management and Financial Sciences

|

2016

|

9

|

nr 23

55-76

The end of Soviet communism in the Eastern Bloc can be viewed as having led those countries, Poland included, from one neo-colonial system to another. The post-colonial theory (PCT) has only very recently been utilised by international management and cross cultural management researchers. Recent PCT research however points to a growing perception that Poland, together with other Central and Eastern European countries, can be viewed as post-colonial in its interactions with the West. This paper proposes that despite PCT being utilised primarily as a theoretical framework in formerly colonised nations, a post-colonial perspective on Western business/management discourse towards Poland has merit. (original abstract)

14

The European Union and Ukraine: Postcolonial Approach

63%

Szeptycki A.

Stosunki Międzynarodowe

|

2014

|

49

|

nr 1

181-201

Ukraina jest znaczącym partnerem UE w Europie Wschodniej, jednak 20 lat po rozpadzie ZSRR nie wypracowano efektywnych mechanizmów współpracy - w 2011 r. parafowano umowę stowarzyszeniową, niemniej nie została ona podpisana. Ciekawie ewolucję wzajemnych relacji pozwala zinterpretować postkolonializm, podejście badawcze zajmujące się m.in. podporządkowaniem i zależnością w stosunkach międzynarodowych. Europejska Polityka Sąsiedztwa i Partnerstwo Wschodnie odzwierciedlają przekonanie UE o jej obowiązku "misji cywilizacyjnej" w krajach wschodniego sąsiedztwa, w szczególności na Ukrainie. Umowa stowarzyszeniowa Ukraina-UE ma związać ten kraj z Unią, m.in. poprzez przyjęcie acquis communautaire; utworzenie Pogłębionej i Kompleksowej Strefy Wolnego Handlu ma ułatwić fi rmom z UE prowadzenie biznesu na Ukrainie. UE nie jest natomiast zainteresowana szybkim wprowadzeniem reżimu bezwizowego, bo obawia się napływu taniej siły roboczej z Ukrainy. Kluczowym elementem postkolonialnej polityki UE wobec Ukrainy jest brak perspektywy członkostwa. UE chce, by Ukraina upodobniła się do Unii, przyjmując jej standardy, ale odmawia jej pełnoprawnego uczestnictwa w strukturach UE. Brak perspektywy członkostwa potencjalnie utrudnia proces reform na Ukrainie i zbliżenie z UE. Prezydent Wiktor Juszczenko (2005-2010) deklarował chęć przystąpienia do UE, co było dla tej ostatniej wyzwaniem; nie udało mu się jednak zreformować kraju. Pragmatyczny Wiktor Janukowycz (2010-) mógł być potencjalnie dogodnym partnerem dla UE, tak jak w przeszłości przywódcy z Afryki Północnej i Bliskiego Wschodu; wtrącając do więzienia byłą premier Julię Tymoszenko, utracił jednak tę szansę, zyskując wizerunek typowego postkolonialnego autokraty. (abstrakt oryginalny)

15

Bolivia Under the Left-Wing Presidency of Evo Morales - Indigenous People and the end of Postcolonialism?

63%

Nilsson M.

International Studies : Interdisciplinary Political and Cultural Journal

|

2013

|

15

35-48

This article explores the development in Bolivia under president Evo Morales, through a critical postcolonial approach. From a traditional liberal perspective, this article concludes that the liberal democratic system under Morales has not been deepening, though certain new participatory aspects of democracy, including socio-economic reforms have been carried out. In contrast, this article analyses to what extent the presidency of Evo Morales may be seen as the end of the postcolonialism, and the beginning of a new era in which Bolivia's indigenous people finally have been incorporated into the forward development of a multi-ethnic society. By analysing issues such as time, nation, land, space, globalization and language, the conclusion is that the new constitution marks a fresh beginning, one beyond the colonial and postcolonial eras, for indigenous groups, but it will not bring back the old indigenous societies as was dominating the territory of today's modern state. (original abstract)

16

Autonomia terytorialna mniejszości narodowych. Ujęcie komparatystyczne na przykładzie Mjanmy, Panamy i Boliwii

63%

Sobczyński M.

Rozwój Regionalny i Polityka Regionalna / Instytut Geografii Społeczno-Ekonomicznej i Gospodarki Przestrzennej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

|

2021

|

nr 54

193-226

W artykule dokonano przeglądu polityki państw w stosunku do mniejszości narodowościowych i procesów nadawania im autonomii terytorialnej na przykładzie trzech krajów zróżnicowanych pod względem położenia geograficznego, odmiennych dziejów i zróżnicowanych struktur narodowych. Do analizy wybrano Mjanmę, Panamę i Boliwię. We wszystkich tych państwach zastosowano bolszewicką praktykę wydzielania obszarów autonomicznych zgodnie z rozmieszczeniem poszczególnych narodów, co - jak pokazuje praktyka - prowadzi zazwyczaj do dezintegracji państw. Dwa spośród analizowanych państw weszły już na drogę dezintegracji. (abstrakt oryginalny)

17

Afryka i cały współczesny, globalny świat, w okowach pogłębiającego się i trudnego do rozwiązania kryzysu. Syntetyczna wizja świata i drogi do zapewnienia współczesnemu człowiekowi długotrwałej pomyślności

63%

Pomykało W.

Studia Społeczne

|

2019

|

nr 1 (24)

31-42

Punktem centralnym i głównym przesłaniem niniejszego opracowania jest twierdzenie autora, że zapewnienie realizacji praw człowieka we współczesnej Afryce jest najważniejszym i decydującym problemem współczesności. Od tego zależy przyszłość całego rodzaju ludzkiego, a nawet gatunku ludzkiego w późniejszych etapach XXI wieku. Autor niniejszej pracy postrzega prawa człowieka jako prawo zwykłych ludzi do godnego życia: do korzystania z odpowiedniego odżywiania, mieszkania i ubrań. W ostrym kontraście do podejścia neoliberalnego, na jego liście priorytetów mają one pierwszeństwo przed prawem człowieka do swobodnego wyboru swoich lokalnych i krajowych przedstawicieli politycznych w sposób formalnie i prawnie nieograniczony. Jest to główne przekonanie autora, że problemy stojące obecnie przed światem nie mogą być rozwiązane na poziomie regionalnym, a nawet kontynentalnym. Zamiast tego muszą one być rozwiązane globalnie przez światowy parlament i światowy rząd. Istotną kwestią poruszoną w niniejszym opracowaniu jest to, że podejście Chin do rozwiązywania własnych problemów ubóstwa i udana realizacja programu ukierunkowanego na ten cel, wskazują drogę do uniwersalnych rozwiązań. Doświadczenia te wydają się mieć szczególne znaczenie dla Afryki. Autor podkreśla, że to nie islam ani inne religie leżą u podstaw terroryzmu i są przyczyną katastrofy ludzkości. Terroryzm i inne problemy są napędzane przez nierozwiązane kwestie ubóstwa i braku perspektyw, które dotykają w szczególności kontynent afrykański i które mogą kształtować dynamikę rozwoju sytuacji na świecie w nadchodzących dziesięcioleciach. (abstrakt oryginalny)

18

Moving Beyond Edward Said : Homi Bhabha and the Problem of Postcolonial Representation

63%

Chakrabarti S.

International Studies : Interdisciplinary Political and Cultural Journal

|

2012

|

14

5-21

The essay takes up the issue of postcolonial representation in terms of a critique of European modernism that has been symptomatic of much postcolonial theoretical debates in the recent years. It tries to enumerate the epistemic changes within the paradigm of postcolonial theoretical writing that began tentatively with the publication of Edward Said's Orientalism in 1978 and has taken a curious postmodern turn in recent years with the writings of Gayatri Spivak and Homi Bhabha. The essay primarily focuses on Bhabha's concepts of ambivalence and mimicry and his politics of theoretical anarchism that take the representation debate to a newer height vis-à-vis modes of religious nationalism and Freudian psychoanalysis. It is interesting to see how Bhabha locates these within a postmodern paradigm. (original abstract)

19

Kulturowe uwarunkowania gospodarowania w krajach Afryki Subsaharyjskiej

63%

Czech-Rogosz J.

Prace Naukowe / Uniwersytet Ekonomiczny w Katowicach

|

2017

|

Systemowe uwarunkowania wzrostu gospodarczego krajów Afryki Subsaharyjskiej

35-48

Aspekty kulturowe, to nie tylko zmienna antropogeniczna, ale także zmienna makroekonomiczna, uwzględniana w dociekaniach o stymulującym i destymulującym oddziaływaniu na wzrost i rozwój gospodarczy. Co prawda teza o wpływie kultury na zachowania ekonomiczne, niepoddająca się procedurom matematyczno-statystycznym, jest słabo weryfikowalna z wykorzystaniem wnioskowania przyczynowo-skutkowego opartego na metodach empirycznych, jednak szeroko rozumiani eksperci z zakresu nauk społecznych nie kwestionują jej wpływu na wzrost gospodarczy. Wyjaśnienie wpływu kultury na gospodarkę, jakie dominuje w literaturze ekonomicznej, koncentruje się wokół różnic kulturowych. Dlatego większość badań ma charakter porównawczy52. Niewątpliwie istnieją kultury i kręgi kulturowe, w których wyewoluowały bardziej niż gdzie indziej sprzyjające warunki gospodarowania. Punktem odniesienia dla niniejszych rozważań jest kultura rozumiana jako świadomie i podświadomie wyuczony kompleks stanowiący system złożony53, a obejmujący nawyki, zapatrywania, poglądy, wartości oraz abnegacje, sposoby widzenia i postrzegania świata, który dopuszcza, ułatwia albo też utrudnia percepcję rzeczywistości otaczającej człowieka. (fragment tekstu)

20

Analogie historyczne w sytuacji postkolonialnej : mechanizmy podporządkowania na Kaukazie Południowym

63%

Krzysztan B.

Sprawy Międzynarodowe

|

2021

|

nr 4

129-150

Na Kaukazie Południowym w procesie historycznym zmieniały się centra podporządkowania, względnie analogiczne natomiast były struktury i mechanizmy uzależniania. Kaukaz Południowy trwał jako na poły kolonialna struktura i peryferia imperiów ze znacząco odległym centrum, charakteryzując się zmiennym w skali, ale stałym zakresem względnej autonomii. Polityka podporządkowania realizowana była przez typowe mechanizmy procesu kolonizacji - kreację lojalnych lokalnych kompradorskich elit, hybrydyczność kulturową, w ramach której miejscowe kultury zachowywały odrębność, akceptując elementy kultur obcych, przy jednoczesnej dominacji kultury centrum oraz modelu zarządzania opartym na antagonizacji poszczególnych grup etnicznych i religijnych. Konsekwentnie pozwala to na próbę ujęcia nowego ładu w koncepcyjnych ramach teorii postkolonialnych zaadaptowanych do rozważań o stosunkach międzynarodowych. (fragment tekstu)