Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 17

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Postkeynesizm
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
1
Content available remote Polityka makroekonomiczna Unii Europejskiej w świetle teorii postkeynesowskiej
100%
We współczesnej ekonomii w ramach prac nad rozwijaniem teorii post-keynesowskiej kontynuowane są wysiłki podjęte przez klasyków angielskich. Głównym celem jest wyjaśnienie zagadnień wzrostu gospodarczego, akumulacji kapitału i zmian technicznych oraz podziału i wartości. Ta teoria wyjaśnia przyczyny rozbieżności rozwoju widoczne pomiędzy Północną i Południową Europą i stanowi podstawę do krytycznej oceny europejskiej liberalizacji i deregulacji oraz dla przyjętej hierarchii celów i nałożonych ograniczeń. W szczególności nie znajdują teoretycznego uzasadnienia kryteria konwergencji, w których nie ma poziomu zatrudnienia, występuje natomiast prymat inflacji, limitowanie deficytu budżetowego i długu publicznego (oraz zasada niezależności banku centralnego). Przyczyniły się one do zaostrzenia skutków kryzysu, szczególnie w przypadku krajów południowej Europy. (abstrakt oryginalny)
2
Content available remote Teoria obiegu pieniężnego w warunkach finansjalizacji
100%
Celem artykułu jest krytyczna analiza tradycyjnej wersji heterodoksyjnej teorii obiegu pieniężnego, sformułowanej w latach 60. i 70. XX w., oraz późniejszych prób jej modyfikacji pozwalających na uwzględnienie narastającej finansjalizacji i zmian otoczenia zachodzących pod jej wpływem. W artykule pokazano, że makroekonomiczne modele obiegu pieniężnego zaczęły przybierać zaawansowaną postać głównie pod wpływem kryzysu z lat 2007-2009. Dzięki temu znacznie lepiej oddają stopień skomplikowania i wagę relacji finansowych we współczesnych gospodarkach rynkowych. Równocześnie jednak wielopłaszczyznowość finansjalizacji oraz wciąż jeszcze stosunkowo mało rozwinięty poziom jej analizy powodują, że próby wbudowania finansjalizacji do takich koncepcji jak teoria obiegu pieniężnego są z założenia bardzo trudne i narażone na zarzut zbytniego upraszczania rzeczywistości. W rezultacie w odniesieniu do dzisiejszych modeli obiegu pieniężnego z uwzględnioną finansjalizacją można sformułować zastrzeżenia, które osłabiają zarówno ich moc eksplanacyjną, jak i szanse na konkurowanie z modelami głównego nurtu.(abstrakt oryginalny)
Wykorzystując teorię postkeynesowską, przeprowadzono ocenę polityki spójności, której najistotniejszą częścią są reguły wyłączeń spod rygoru zakazu pomocy publicznej, zgodnie z rozporządzeniem Komisji nr 651/2014. Mają one pełnić funkcję polityki przemysłowej w krajach gorzej rozwiniętych. Politykę tę ukształtowano wadliwie, ponieważ oparciem dla niej była wadliwa doktryna ekonomiczna. Powołano do życia system wyboru projektów owocujący zbiorem incydentalnych dotacji, które jako całość nie składają się na makroekonomiczną strategię stymulowania przemysłu i postępu technicznego w gorzej rozwiniętych, peryferyjnych krajach. Aby taka strategia była skuteczna, przedsiębiorstwom trzeba zapewnić bardziej długofalowe wsparcie, które pozwoli na postęp techniczny i umożliwi konkurencję ze światowymi liderami. Przekazywane w ramach budżetu unijnego środki nie mogą być użyte we właściwy sposób, gdyż są zbyt małe i objęte są błędnymi unijnymi regulacjami, biurokratycznymi procedurami wdrażania oraz limitami nałożonymi na strukturę wydatków. Skutkiem jest rozproszenie dostępnych funduszy w ramach zdecentralizowanej struktury administracyjnej pomiędzy zbyt wielką liczbę źle zhierarchizowanych celów, działań i projektów, co znacząco ogranicza ich skuteczność.(abstrakt oryginalny)
W numerze 4 "Ekonomisty" z 2018 r. (Kuziemska-Pawlak 2018) podjęto próbę rozwiązania ważnego problemu, jakim jest określenie czynników determinujących saldo rachunku bieżącego. (...) Niniejszy komentarz zawiera: a) prosty model ekonomiczny, będący przykładem usytuowania salda bilansu handlowego w gospodarce krajowej i w gospodarce reszty świata oraz przykładową ścieżką prowadzącą do rozwiązania problemu. Jest to przy tym jedyne rozwiązanie możliwe do realizacji, jeśli podjęte "środki" ograniczają się do zagregowanych danych makroekonomicznych; b) inny sposób postępowania, dający rozwiązanie problemu od strony podażowej. Jako przykład zbadano determinanty salda handlowego Korei Płd., Finlandii i Polski. Na tej podstawie w kolejnej części przedstawiono: c) uwagi krytyczne wobec powyższego równania regresji oraz wyprowadzonych z niego interpretacji i wniosków. Ostatnia część zawiera podsumowanie. (fragment tekstu)
Omówiono główne tezy ilościowej teorii pieniądza oraz przedstawiono rozważania współczesnego postkeynesizmu na temat pieniądza. Na koniec porównano zmiany w podaży pieniądza w stosunku do zmiany PKB w Polsce w latach 90.
Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie poglądów współczesnych keynesistów, którzy - wzorem J.M. Keynesa - opowiadają się za aktywnym udziałem państwa w życiu gospodarczym. G.A. Akerlof i R.J. Shiller podkreślali, że głównym zadaniem państwa jest powściąganie zwierzęcych instynktów, a także ustalanie zasad funkcjonowania ustroju kapitalistycznego. J.E. Stiglitz domagał się współdziałania oraz wypracowania równowagi między państwem a rynkiem. Państwo powinno ingerować tylko wtedy, gdy może ograniczyć zawodność rynku, chociaż zawodne jest również państwo. Przestrzegał również przed przeregulowaniem gospodarki lub nadmierną deregulacją. Zdaniem P. Davidsona marginalizacja keynesizmu, ograniczanie roli państwa w gospodarce oraz polityka uwolnienia rynków doprowadziły do głębokiego załamania koniunktury w 2007 r. Tylko rząd jest zdolny do usunięcia wad gospodarki kapitalistycznej oraz stabilizacji gospodarki.(abstrakt oryginalny)
Jednym z filarów programu badawczego heterodoksyjnego postkeynesizmu jest endogeniczna kreacja podaży pieniądza. Zgodnie z nią ilość pieniądza w obiegu samoistnie dostosowuje się do potrzeb zgłaszanych przez podmioty gospodarcze. Zapewnienie odpowiedniej podaży środków finansowych jest rolą banków komercyjnych, które kreują pieniądz kredytowy ex nihilo. Natomiast zadaniem władz monetarnych jest dostarczanie bankom komercyjnym rezerw pieniężnych gwarantujących ciągłość akcji kredytowej, a tym samym procesu produkcji i wymiany w gospodarce. Podczas gdy postkeynesiści zgadzają się co do endogenicznego charakteru podaży pieniądza, to nie wszyscy w ten sam sposób postrzegają rolę i działania banku centralnego w kierunku zaspokajania popytu na rezerwy zgłaszanego przez banki komercyjne. W rezultacie ukształtowały się cztery postkeynesowskie interpretacje tej kwestii: akomodacyjne, strukturalistyczne, z perspektywy teorii obiegu pieniężnego oraz z perspektywy preferencji płynności. Celem artykułu jest przybliżenie tych ujęć oraz wskazanie, w czym są one odmienne od stanowiska głównego nurtu ekonomii oraz w jakim stopniu różnią się między sobą. Podkreślono również wpływ takiej heterogeniczności poglądów na spójność postkeynesizmu i możliwość stworzenia przez tę szkołę alternatywy dla neoklasycznej ortodoksji. (abstrakt oryginalny)
W lutym 2016 r. Rada Ministrów Rzeczypospolitej Polskiej przyjęła Plan na rzecz odpowiedzialnego rozwoju. W lipcu przedstawiono do konsultacji społecznych projekt Strategii na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju, ostatecznie przyjętej w lutym 2017 r. W dokumentach tych można zauważyć wpływ heterodoksyjnych teorii ekonomicznych, co pośrednio spowodowane było światowym kryzysem finansowym, który podważył ortodoksyjne doktryny. Dokumenty te mają wiele wspólnego z teorią (post)keynesowską i pokrewnymi koncepcjami rozwoju. Rozbieżności dotyczą głównie programu budowy oszczędności pracowniczych i rynków kapitałowych, które w Planie i Strategii postrzegane są jako czynnik wzrostu. Celem artykułu jest wyjaśnienie - oparte na metodzie teoretycznego wnioskowania, przy wykorzystaniu teorii postkeynesowskiej - dlaczego te elementy Planu rozwoju mogą przeciwdziałać w dążeniu do osiągnięcia zamierzonych celów. Wniosek jest następujący: w świetle postkeynesowskiego modelu gospodarki zamkniętej skuteczne nakłonienie pracowników do zwiększenia oszczędności jest antywzrostowe i niezgodne z resztą Planu rozwoju. Natomiast w modelu gospodarki otwartej ich pozytywny wpływ miałby polegać na zwiększonej akumulacji kapitału w małych firmach, osiąganej za sprawą niższej stopy procentowej i nadwyżki eksportowej, co jednak jest zależne od sprzyjających okoliczności, których wystąpienie jest niepewne. (abstrakt oryginalny)
9
Content available remote Znaczenie monopolizacji w postkeynesowskich teoriach cenotwórstwa
63%
Artykuł jest teoretyczną podstawą empirycznych analiz cen prowadzonych zgodnie z ekonomią postkeynesowską. Postkeynesiści, ze względu na krytyczny realizm jako metodologiczną podstawę ekonomii postkeynesowskiej, wyróżniają trzy teorie ustalania ceny przez przedsiębiorstwa - ceny administrowane (administered proces), cenotwórstwo oparte na kosztach normalnych (normal cost prices) i cenotwórstwo oparte na narzucie (mark up prices). Szczególną uwagę w artykule poświęcono tym elementom wymienionych teorii, które wskazują na stopnień koncentracji działalności jako czynnik istotny przy ustalaniu ceny. Przeprowadzona analiza wskazuje na niewielkie znaczenie stopnia koncentracji w postkeynesowskich teoriach ustalania ceny. Jedynie w teorii cenotwórstwa opartego na narzucie, którego początek dały prace Michała Kaleckiego, stopień koncentracji ma znaczenie explicite. W teorii cenotwórstwa opartego na kosztach normalnych stopień koncentracji ma wpływ jedynie na marżę zysku, a w teorii cen administrowanych nie ma takiej jednoznacznej relacji. Stopień monopolizacji nie wpływa na zmienność cen według żadnej z analizowanych teorii. Zaznaczyć także należy, że w postkeynesowskich doktrynach ustalania ceny, kluczowe znaczenie odgrywa zmienna reprezentująca stronę podażową, tj. koszty produkcji. Powodem zmian cen są zmiany kosztów lub zmiany strategii przedsiębiorstwa, a nie zmiany popytu. (abstrakt oryginalny)
10
Content available remote Keynesianism : Mainstream Economics or Heterodox Economics?
63%
W ramach szerokiego programu badawczego określanego wspólnym mianem "keynesizmu" funkcjonują dwie zasadnicze grupy poglądów. Jedna, obejmująca syntezę neoklasyczną z lat 50. i 60. XX w., neokeynesizm oraz nową syntezę neoklasyczną z lat 90., mieści się w ramach głównego nurtu ekonomii. Choć trudno znaleźć mocne ogniwa łączące te poglądy z J.M. Keynesem, to zaliczenie ich w skład głównego nurtu sprawiło, że termin "keynesizm" jest zwykle kojarzony właśnie z ich dokonaniami. Natomiast druga grupa poglądów, obejmująca postkeynesizm, zaliczana jest do ekonomii heterodoksyjnej. Mimo, że wykazuje ona znacznie silniejsze związki z tradycją zapoczątkowaną przez J.M. Keynesa, zyskała "stygmat" podrzędnego, a więc nie mającego większego wpływu na kierunek dyskusji toczących się w środowisku profesjonalistów. Celem artykułu jest zaprezentowanie zasadniczych etapów ewolucji myśli keynesowskiej w kontekście podziału na ekonomię głównego nurtu oraz ekonomię heterodoksyjną. Z uwagi na rolę zwyczajowo przypisywaną każdemu z tych alternatywnych podejść jedna grupa poglądów określanych mianem keynesowskich jest powszechnie traktowana jako poważny grunt do dyskusji o problemach gospodarczych, natomiast druga - choć nazywana tym samym terminem - jest konsekwentnie ignorowana w literaturze przedmiotu. Wykorzystując badania literaturowe i studia porównawcze, w artykule pokazano, że oparcie rozważań na odmiennych założeniach, tworzących nieporównywalne wizje świata sprawia, że niemożliwe jest jakiekolwiek trwałe połączenie obu keynesowskich perspektyw, mimo, że wskazują na to samo źródło inspiracji. Z przeprowadzonej w tekście analizy wynika ponadto, że dominująca pozycja poglądów keynesowskich mieszczących się w głównym nurcie wydaje się jak na razie niezagrożona.(abstrakt oryginalny)
Artykuł zawiera analizę procesów prywatyzacji sektora publicznego oraz decentralizacji i fragmentacji odpowiedzialności w zakresie polityki rozwoju społeczno-gospodarczego w Polsce. Decentralizacja osłabia potencjał oddziaływania tej polityki, zaś urynkowienie utrudnia zaspokojenie potrzeb społecznych. Rozwój społeczny może być skutkiem takich polityk regionalnych i lokalnych, które będą przedłużeniem (kontynuacją) poprawnej rządowej polityki przemysłowej oraz edukacyjno-naukowej. Zrzekanie się tych kompetencji na rzecz samorządu prowadzi do negatywnych skutków. (abstrakt oryginalny)
Badanie ma na celu ustalenie, czy polska gospodarka działa w ramach reżimu opartego na płacach czy na zyskach. Analizując to, jak zmiany w rozkładzie dochodów wpływają na konsumpcję, inwestycje oraz eksport netto, można wnioskować o naturze reżimu gospodarczego Polski, co ułatwia formułowanie polityk opartych na dowodach, a także wspiera zrównoważony rozwój gospodarczy kraju. Długoterminowy wpływ zwiększenia udziału zysków na wzrost gospodarczy okazuje się istotnie negatywny, dając podstawy do wniosku, że Polska gospodarka w okresie 2001-2022 funkcjonowała w reżimie opartym na płacach. Szacunek całkowitego wpływu krańcowego zwiększenia udziału zysków na produkt, z uwzględnieniem mechanizmów mnożnikowych, wynosi -0,22.(abstrakt oryginalny)
Zarówno neokeynesizm jak i postkeynesizm od wielu lat starają się zgłębić problem racjonowania kredytu, który oznacza, że rynek nie zaspokaja w pełni zgłaszanego przez prywatne podmioty popytu na pieniądz. Każde z podejść oferuje oryginalny wkład w analizę zachowań na rynkach finansowych, ale jednocześnie dokonania te oparte są na diametralnie odmiennych podstawach analitycznych. Wizja neokeynesowska wykazuje bardzo silne wpływy neoklasyczne, które są nie do pogodzenia z heterodoksyjnymi korzeniami postkeynesizmu. Z tego względu wykluczona jest możliwość prostej, mechanicznej integracji obu teorii, a nawet uznania ich za komplementarne. Przeprowadzone w artykule porównanie daje podstawę do stwierdzenia, że analiza postkeynesowska wykazuje większy stopień realizmu, a przez to większą moc eksplanacyjną w badaniach nad funkcjonowaniem rynku kredytowego i możliwością pojawiania się zjawiska racjonowania kredytu od teorii neokeynesowskiej. Wydaje się zatem, że w obliczu niesłabnącego zainteresowania problemem racjonowania kredytu postkeynesizm oferuje bardziej obiecujący kierunek dalszych badań niż teoria neokeynesowska. (abstrakt oryginalny)
14
Content available remote Rejoinder to Kalecki - a Pioneer of Modern Macroeconomics by Jerzy Osiatyński
51%
The aforementioned article by Jerzy Osiatyński provides the readers with an insight into the achievements of Michał Kalecki, one of the most outstanding Polish economists, whose work appears to be as up to date now as it was in the 1930s, when the Keynesian revolution was planting the roots of modern macroeconomics. Osiatyński focuses mainly on Kalecki's contribution to macroeconomic studies in the cyclical fluctuations and economic dynamics of the capitalist economy, recalling the impact that these have had on the evolution of heterodox Keynesianism. It is visible scepticism regarding the influence of Kalecki's works on the developments of Keynesian theory. (fragment of text)
Artykuł ma dwa cele: poznawczy i teoretyczny. Celem poznawczym jest określenie wpływu niedokładnych i kontrowersyjnych metod pomiaru rzeczywistego i potencjalnego PKB na prowzrostową politykę fiskalną i innowacyjną. Celem teoretycznym jest krytyczna ocena teoretycznych (postkeynesowskich i endogenicznych) podstaw prowzrostowych wydatków budżetowych. Jeśli chodzi o cel pierwszy, autor wskazuje, że niedokładne metody pomiaru PKB mogą powodować zbędne lub zawyżone wydatki budżetowe, a metody kontrowersyjne - wielkość wydatków odmienną od tej odpowiadającej metodom niekontrowersyjnym. Jeśli chodzi o cel drugi, to autor uważa, że teoretyczne podstawy prowzrostowych wydatków budżetowych są niepełne, bo pomijają kwestię metod pomiaru zmiennych celu omawianych polityk. (abstrakt oryginalny)
16
Content available remote Kalecki - a Pioneer of Modern Macroeconomics
51%
The purpose of this study is to vindicate the position of Michał Kalecki as a pioneer of modern macroeconomics whose numerous papers in 1929-1933 laid foundations for what is presently known as the macroeconomic stock-flow consistent approach in examining the economic dynamics of a capitalist economy. Comparative economic analysis is used to define the critical differences between Kalecki's microassumption and his macro-analysis and policy recommendations against those of his contemporary, and the present-day mainstream economics. Following a concise intellectual biography note, Kalecki's mechanism of business fluctuations, and then his theory of distribution of national income are examined. Next his theory of profits is discussed, and his theory of effective demand which follows from it. This discussion culminates in outlining his theory of economic dynamics of a capitalist economy. In conclusion the present day relevance of Kalecki's macroeconomics and its limitations are examined. (original abstract)
Postkeynesowska wizja funkcjonowania rynku pracy różni się diametralnie od tej, która od lat jest propagowana przez główny nurt ekonomii, wyraźnie zdominowany przez wpływy neoklasyczne. Wprowadzenie przez postkeynesistów do analizy takich elementów, jak fundamentalna niepewność, popyt efektywny, pieniądz, instytucje, segmentacja rynku pracy, konflikty społeczne, dyskryminacja, hierarchia, zwyczaje, czy uczciwość, tworzy znacznie bardziej skomplikowany i bliższy rzeczywistości obraz otoczenia gospodarczego. Bezrobocie nie jest tu traktowane ani jako problem wynikający z relacji obserwowanych wyłącznie na rynku pracy, ani tym bardziej jako zjawisko dobrowolne, maksymalizujące korzyści podmiotu pozostającego bez zatrudnienia. W efekcie zupełnie inaczej niż w podejściu ortodoksyjnym postrzega się w postkeynesizmie rolę centralnych organów administracyjnych, stawiane przed nimi cele polityczne oraz sposoby ich osiągania.(abstrakt oryginalny)
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.