Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 22

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Pozytywizm
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Artykuł prezentuje doniosłość i aktualność wizji praw człowieka pojmowanych jako uprawnienia ius w ujęciu wybitnego myśliciela M.A. Krąpca. Mają one swój naturalny fundament w osobowej strukturze bytowej człowieka i jej wrodzonych inklinacjach (prawie naturalnym w wersji klasycznej - Arystotelesa i św. Tomasza z Akwinu), a obiektywne źródło tych praw determinuje ich uniwersalny charakter. Natomiast postpozytywizm, który za podstawę rozstrzygnięć porządku prawnego przyjmuje zasady wykreowane przez konwencje i odwołuje się do danych socjologii deskryptywnej, nie może formułować norm i praw powszechnie wiążących. (abstrakt oryginalny)
3
Content available remote Ontyczna refleksja nad istotą ekonomii
75%
Ekonomia jako nauka nosi znamiona eklektyczności i synkretyczności. Zarówno podmiot jak i przedmiot poznania ma charakter antropogeniczny. Artykuł odnosi się do zasad ontycznych funkcjonowania ekonomii. Głównym modelem, jaki emanuje z modeli ekonomicznych jest koncepcja homo oeconomicus. Jest ona przez wielu krytykowana i postrzegana, jako nierealistyczna. Opracowanie jest próbą odniesienia się do zagadnienia człowieka ekonomicznego z perspektywy zasad filozoficzno-aksjologicznych, na jakich oparty jest model homo oeconomicus. (abstrakt oryginalny)
In the past few months, the Hispanic American Historical Review (HAHR Editors 2014) took the opportunity to launch an open forum galvanized by the recent publishing of Jeremy Adelman's ambitious biography, Worldly Philosopher: The Odyssey of Albert O. Hirschman (2013). This concerned the linkage between Hirschman's intellectual and professional development and the study of Latin America. The senior editors'primarily focus was on the feedback between Hirschman and scholars of the subregion. The forum, currated by Sean Mannion, "started" with Peter Coclanis's review of Adelman's biography. Following, as comments, it listed reviews and responses by Paul Gootenberg, Joseph Love, Richard Salvucci, David Sartorius, Amy C. Offner and Jeremy Adelman. This launched a call for further reactions that would discuss Adelman's effort or that would add to the insights revealed in all of these contributions. (fragment of text)
Artykuł podejmuje zagadnienie dominacji paradygmatu pozytywistycznego w badaniach zarządzania zasobami ludzkimi w Polsce. W celu weryfikacji takiej właśnie hipotezy przeanalizowano wszystkie artykuły badawcze, które opublikowane zostały w czasopiśmie "Zarządzanie Zasobami Ludzkimi" w latach 2007-2016. Potwierdzono wyraźnie częstsze wykorzystywanie narzędzi badawczych i procedur należących do nurtu funkcjonalnego (pozytywistycznego), przy jednoczesnym pomijaniu deklaracji rodzaju stanowiska paradygmatycznego, w którym toczone jest badanie. (abstrakt oryginalny)
6
Content available remote Life coaching w odnowie społecznej na przykładzie polskich pozytywistów
75%
Celem niniejszego opracowania jest próba pokazania sposobu, przez który polscy pozytywiści mieli nadzieję wpłynąć na realizację celów społecznych. Osiągnięcie celu pracy było możliwe dzięki przebadaniu kluczowych haseł głoszonych przez przedstawicieli idei pozytywistycznych. Opracowanie zostało ustrukturyzowane w czterech częściach. Najpierw zaprezentowano idee romantyczne. Potem zarysowano kontekst wystąpienia pozytywistów. Następnie poddano analizie najważniejsze idee pozytywistyczne. Wreszcie ukazano związek między indywidualną i społeczną odnową programu pozytywistycznego. W świetle przeprowadzonych analiz można zaobserwować ścisły związek pomiędzy odnową życia indywidualnego a progresem życia społecznego. Należy zatem stwierdzić, że program pozytywistyczny miał podwójne ukierunkowanie: indywidualne i społeczne.(abstrakt oryginalny)
Przedmiotem niniejszego artykułu są problemy obszaru badawczego stosunków międzynarodowych, wynikające przede wszystkim z podziałów teoretycznych powstałych wskutek tzw. wielkich debat. Tekst odnosi się także do konsekwencji debat teoretycznych dla rozwoju dyscypliny i ewentualnych możliwości ich kontynuacji. Ponadto jako źródło niewystarczającego postępu naukowego w stosunkach międzynarodowych wskazano wielodyscyplinarność tego obszaru badawczego, która przez badaczy nie zawsze jest oceniania jednoznacznie. W drugiej części publikacji przedstawiono główną oś podziału ostatniej, czwartej debaty, a więc teorie pozytywistyczne i postpozytywistyczne. Różnice pomiędzy nimi pokazano przede wszystkim na podstawie ich stosunku do zagadnienia przyczynowości oraz do roli, jaką przypisują społecznym kontekstom. Publikacja podejmuje też próbę osadzenia zagadnień czwartej debaty w warunkach polskiego dyskursu.(abstrakt oryginalny)
Omówiono kierunki subiektywne i historyczne. Przedstawiono nurty: pozytywizm, marksizm, reformizm. Na koniec przedstawiono stan nauk ekonomicznych w pierwszym dziesięcioleciu Polski Odrodzonej.
Niniejszy artykuł jest poświęcony zagadnieniu prawniczej maksymy dura lex, sed lex, która odnosi się do "twardości" prawa. Przedstawione zagadnienia wraz z orzecznictwem sądów i trybunałów przedstawią słuszność stosowania zasad zawartych w tej maksymie, jak i przykłady, kiedy nie zawsze ma ona odzwierciedlenie w sprawach mniejszej wagi, która kłóci się ze zdrowym rozsądkiem. Pomimo tego należy spojrzeć przez pryzmat obowiązujących prawnych zasad, które jasno określają okoliczności, w których nie ma możliwości podejścia do danego zagadnienia na podstawie "życiowej". W dalszej części artykułu została przedstawiona analiza niniejszej maksymy w aspekcie pozytywistycznego tworzenia prawa. Przedstawieni autorzy w tekście wskazują, czym powinny się kierować osoby obowiązane do respektowania prawa. W ostatniej części artykułu została przedstawiona krytyczna ocena cytowanej paremii ze względu na nadmierny formalizm, który jest zarzucany klasycznym pozytywistom.(abstrakt oryginalny)
Celem artykułu jest udzielenie odpowiedzi na pytanie o teoretyczno-metodologiczną tożsamość nauki o stosunkach międzynarodowych. Nawiązuje ono do pytania postawionego przez wybitnego badacza stosunków międzynarodowych Mortona Kaplana w 1961 r.: czy stosunki międzynarodowe są dyscypliną naukową?1 Dyskusja na ten temat w Polsce i w świecie rozpoczęła się po drugiej wojnie światowej. Ludwig Ehrlich w 1947 r. pisał, że "nauka o stosunkach międzynarodowych zajmuje się tą najszerszą stroną współżycia ludzi, którą jest współżycie całej ludzkości, »współżycie narodów«", a Remigiusz Bierzanek w 1971 r. utrzymywał, że ,,dyscyplina naukowa stosunki międzynarodowe powstała nie z podziału istniejącej dotychczas szerszej dyscypliny, ale w sposób syntetyczny". Był więc pierwszym badaczem w Polsce, który wskazał na wielo- i interdyscyplinarny charakter tej nauki. Artykuł opiera się na założeniu mówiącym, że na podstawie kryteriów ontologicznych, epistemologicznych i metodologicznych można zidentyfikować cechy dyscyplinarności nauki o stosunkach międzynarodowych. W wymiarze ontologicznym kategorie ,,suwerenności" i ,,międzynarodowości" oraz wydzielenie poziomów analizy umożliwia określenie przedmiotu i zakresu badań nauki o stosunkach międzynarodowych, która w wymiarze epistemologicznym charakteryzuje się posiadaniem własnych teorii i bogatej tradycji teoretyzowania. Nauka o stosunkach międzynarodowych charakteryzuje się specyficzną, przystosowaną do przedmiotu badania metodologią. Nauka o stosunkach międzynarodowych ma również własną historię i historiografię - to ważne kryteria sprzyjające kształtowaniu się tożsamości dyscypliny i samoświadomości teoretyczno-metodologicznej uczonych prowadzących działalność badawczą w tej dziedzinie. (abstrakt oryginalny)
11
Content available remote Rządność sądów a zarządzanie przez sądy
63%
W niniejszym artykule głównym zagadnieniem jest relacja rządzenia sądami do unijnej kategorii dobrego rządzenia. Przedstawiono związki między różnymi koncepcjami sądzenia a administrowaniem i rządnością sądów. Omówiono również niezbędne cechy rządności sądów oraz zadano pytanie - czy można do trzeciej władzy odnieść kategorię dobrego rządzenia? (fragment oryginalnego streszczenia)
12
Content available remote Postmodernism and Customer Centricity
63%
There are many different explanations of customer centricity, and many people are in support of that concept whereas many others are against it. Different meanings can be found for customer centricity in literature. Which one could be the proper and most reliable one? Most of the views on customer centricity are based on foundational philosophical approaches and many different patterns are set as a guideline for the organizations which are willing to be customer-centric. In this paper, the aim is to look at the customer centricity phenomenon from the postmodernist point of view. The question of this study is linked to an anti-foundational philosophical approach (postmodernism) and it is shown how different the answers could be based on the philosophy approach that we choose. To collect the data, 10 in-depth interviews were done with senior business managers of customer-centric organizations in Iran. The results showed completely different answers from the postmodernist point of view. (original abstract)
The article focuses on Russian constitutional ideology with overview of its historical preconditions and analysis of recent significant cases of the Russian Constitutional Court. There is a discussion of gay activist Alekseyev's case and "foreign agents' law" case in constitutional practice as most significant examples of positivistic way of legal reasoning. The paper argues that legal positivism through its form - legal formalism is the main ideology in the modern constitutional practice in Russia. This ideology is based on the assumption that constitutional justice can find social truth. German positivistic and Soviet Marxist views have strongly determined the modern Russian constitutional discourse. (original abstract)
W artykule autorka przedstawia polskie życie filozoficzne po tzw. przełomie antypozytywistycznym. Koncentruje się na dominującym kierunku filozoficznym okresu międzywojennego w Polsce - a mianowicie filozofii analitycznej, czyli tzw. szkole lwowsko-warszawskiej. W tym kontekście podejmuje próbę uzasadnienia tezy, że szkoła lwowsko-warszawska związana jest - poprzez pewien trzon postulatów - z tradycją polskiej myśli pozytywistycznej, co uwidacznia się głębiej niż tylko przez pewne analogie między niektórymi "szeroko rozumianymi" pozytywistami przełomu XIX i XX w. i przedstawicielami szkoły lwowsko-warszawskiej. (abstrakt oryginalny)
W referacie autorka podejmuje próbę bliższego przyjrzenia się polskiemu życiu filozoficznemu w drugiej połowie XIX wieku z punktu widzenia recepcji filozofii Kanta. Spojrzenie na dziewiętnastowieczną filozofię polską pokazuje, że chociaż filozofia Kanta w tym czasie właściwie nie przyciągnęła do siebie jakiegoś większego grona dobrych jej znawców, czy oddanych propagatorów, to przecież jej wpływy na filozofię polską są faktem niezaprzeczalnym. Oczywiście biorąc pod uwagę stanowiska, jakie zajmowali polscy myśliciele wobec Kanta, jak również problematykę, jaką wysuwali na plan pierwszy - można mówić o ich zróżnicowanym, ale i złożonym stosunku do tej filozofii. Szczególnie ciekawa w tym względzie jest tzw. trzecia faza rozpowszechnienia się w kraju wiadomości o filozofii Kanta, czyli ogólnie mówiąc przełom XIX i XX wieku. A był to etap - w przeciwieństwie do dwóch poprzednich tzn. do 1830 roku, a potem lat międzypowstaniowych w Polsce - w którym rozpoczął się właściwy zwrot do Kanta, polegający de facto na dostrzeganiu dopiero teraz wielkiego znaczenia jego dzieł teoretycznych i w wyniku tego wyrażania nadziei na odkrycie możliwości skorzystania z różnych wątków filozofii Kanta, dla podbudowania własnych stanowisk filozoficznych. Z tego punktu widzenia podjęta w artykule próba odpowiedzi na pytanie: lak przebiegała recepcja Kanta w epoce pozytywizmu w Polsce, ze szczególnym uwzględnieniem tzw. trzeciej fazy recepcji tej filozofii wydaje się interesująca. (abstrakt oryginalny)
Omówiono sytuację polityczną i jej rozbieżności w Polsce na przełomie XIX i XX wieku. Szczegółowo omówiono pozytywistyczną koncepcję rozwoju społeczeństwa. Scharakteryzowano pozytywizm europejski i kształtowanie się pozytywizmu polskiego.
Na przykładzie ekonomii opisano nauki empiryczne w ujęciu współczesnego pozytywizmu. Zbadano metodologiczny status ekonomii dla sprawdzenia, czy model hipotetyczno-dedukcyjny oraz idee Poppera i Lakatosa nadają się do zastosowania w ekonomii. Przedstawiono klasyfikację wypowiedzi ekonomistów na sądy opisowe i sądy wartościujące. Zanalizowano związki ekonomii z sądami wartościującymi. Oceniono i zanalizowano sposób posługiwania się przez współczesnych ekonomistów terminami "ekonomia pozytywna" i "ekonomia normatywna".
Rewolucja subiektywna w ekonomii końca XIX wieku nadała pojęciu wartość charakter subiektywny. Tymczasem, jak zauważył E. Taylor [1958], zasadniczą zmianą w teorii ekonomii był nie subiektywizm, a wprowadzenie rachunku marginalnego oraz kategorii współzależności. Współczesna ekonomia, tj. szkoły: neoklasyczna, matematyczna i keynesowska, ujmują zjawiska w stosunki odpowiedniości funkcyjnej. Jedyną szkołą, która utrzymała za szkołą klasyczną zasadę przyczynowości jako fundamentalną zasadę systemu teoretycznego ekonomii, jest szkoła Carla Mengera. W artykule wykazano, że odrzucenie podejścia przyczynowego na rzecz podejścia funkcyjnego może rodzić niepożądane z punktu widzenia celu nauki skutki. Funkcjonalna odpowiedniość ze swej istoty nie wyjaśnia sensu zjawiska. Jest jedynie sposobem ujęcia obserwowanych zjawisk - sprowadza się więc do opisu. Wyznawcy podejścia funkcyjnego budują prawa, tj. rozpoznają stosunki odpowiedniości bez odwoływania się do podmiotów stosunków wymiennych. Tym samym ujęcie zjawisk jako stosunki odpowiedniości jest oderwane od kategorii wartości stanowiącej podstawę teorii wymiany i cen. Podkreśla się również, że porzucenie pojęcia przyczyny może prowadzić do błędów logicznych circulus vitiosus. (abstrakt oryginalny)
W drugiej połowie XIX w. w Królestwie Polskim popularne stały się hasła pracy organicznej i pracy u podstaw. Realizowali je pozytywiści, którzy wierzyli, że taką drogą można odzyskać niepodległą ojczyznę. Przykładem takich pozytywistów na Mazowszu była rodzina Tarczyńskich. Jej przedstawiciele działali na wielu polach życia społecznego i kulturalnego. Głową rodu był Kazimierz Tarczyński - kolekcjoner monet, archeolog amator, badacz historii dzwonów. Miał on duży wpływ na wychowanie i edukację swoich dzieci. Po wejściu w dorosłość, aktywnie udzielały się one w życiu publicznym. Franciszek Tarczyński brał udział w powstaniu styczniowym. Został za to zesłany do Ufy. Po powrocie pracował w Płocku jako nauczyciel rysunku, zajmował się także archeologią i kolekcjonował pamiątki przeszłości. Józef Tarczyński był muzykiem i nauczycielem w Instytucie Muzycznym w Warszawie. Uczestniczył w manifestacjach patriotycznych w 1861 r. Władysław Tarczyński był stroicielem fortepianów, ale zasłynął jak twórca Muzeum w Łowiczu, współorganizator tamtejszej straży pożarnej, literat oraz działacz społeczny. Hipolit Tarczyński był nauczycielem w szkołach elementarnych w guberni płockiej. Pracował także jako urzędnik na Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej. Jednocześnie działał na niwie literatury. Pisał artykuły i książki moralizatorskie, zachęcające do pracy społecznej. Helena Tarczyńska była nauczycielką domową oraz bibliotekarką. Rodzina Tarczyńskich wpłynęła na rozwój społeczny i kulturalny Płocka, Łowicza i innych miejscowości Mazowsza. Choć nie wszyscy doczekali niepodległej Polski, ich praca miała wielkie znaczenie w drodze do wolnej ojczyzny.(abstrakt oryginalny)
W artykule autorka podejmuje próbę ukazania punktów widzenia, dyskusji i kontrowersji, które były podejmowane w polskich środowiskach intelektualnych w trzech ostatnich dekadach XIX wieku, a dotyczyły naukowych postulatów pozytywizmu. W erze pozytywizmu nauka często wzbudzała sprzeczne odczucia, z jednej strony - wielkie nadzieje i oczekiwania, a z drugiej strony - obawy, wątpliwości i rozczarowania. Było to źródłem zarówno optymistycznych deklaracji, jak i pesymistycznie zabarwionych wypowiedzi. Jednakże przedstawiciele pozytywizmu przez cały czas wyrażali nadzieję dotyczącą możliwości unaukowienia filozofii, a także zaznaczały się dość silnie stanowiska postulujące unaukowienie socjologii. (abstrakt oryginalny)
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.