Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 15

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Principles of European Contract Law (PECL)
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Artykuł zawiera przegląd dobrych obyczajów w polskim prawie kontraktowym. Przegląd ten skłania do wniosku o narastającej potrzebie rychłego zastąpienia bazujących na ustawodawstwie PRL klauzul "zasad współżycia społecznego" oraz "społeczno-gospodarczego przeznaczenia prawa" - klauzulą dobrych obyczajów. Stanowi to konieczną przesłankę pełnej i rzetelnej europeizacji polskiego prawa cywilnego. W doktrynie prawnej krajów członkowskich UE, które nie wchodziły do bloku państw satelickich ZSRR, klauzule zasad współżycia społecznego oraz społeczno-gospodarczego przeznaczenia prawa jawią się jako zupełnie obce pojęcia i kategorie prawne, które nie mają żadnych odpowiedników w klasycznej, europejskiej cywilistyce. Powrót do "dobrych obyczajów" na gruncie polskiego prawa kontraktowego pozwoli na pełniejsze wykorzystanie dorobku doktryny i orzecznictwa powstałego zarówno w okresie II RP, jak i w krajach zachodniej Europy po II wojnie światowej, co niewątpliwie głębiej zakotwiczy instytucje polskiego prawa umów w systemie prawa UE. (abstrakt oryginalny)
Omówiono treść umowy (treść czynności prawnej) w znaczeniu, jakie nadają mu Zasady europejskiego prawa kontraktów. Zasady stanowią jedynie jedną z wielu prób zmierzających do stopniowej kodyfikacji międzynarodowego prawa cywilnego (handlowego). Dokumentem chronologicznie wcześniejszym opracowanym przez Międzynarodowy Instytut Unifikacji Prawa Prywatnego (UNIDROIT) w Rzymie są Reguły międzynarodowych kontraktów handlowych UNIDROIT.
Interpretacja oświadczeń woli powinna być dokonywana między innymi na podstawie weryfikowalnych reguł znaczeniowych związanych z kontekstem, w jakim dochodzi do złożenia oświadczenia woli. Problematyka ta została określona bardzo ogólnie w kodeksie cywilnym. Wskazano jedynie zasadnicze kryteria - zasady współżycia społecznego i ustalone zwyczaje w kontekście okoliczności tworzących złożenia oświadczenia woli. Potrzeba szerszego uregulowania tego zagadnienia widoczna jest na gruncie europejskiego prawa prywatnego - powstanie Zasad europejskiego prawa umów (PECL). Omówiono ogólne i szczegółowe zasady wykładni umów.
Problematyka zastępstwa została uregulowana w rozdziale 3. PECL. W dziale pierwszym (art. 3:101-3:102) określono dwa typy zastępstwa, tj. zastępstwo bezpośrednie (art. 3:202-3:209) i zastępstwo pośrednie (art. 301-3:304). Przepisy PECL o zastępstwie odnoszą się do sytuacji prawnej wyrażającej się w upoważnieniu pełnomocnika lub innego przedstawiciela do działania ze skutkiem prawnym dla reprezentowanego. Wydaje się słuszne przyjęcie, że terminem "zastępca bezpośredni", a termin "inny przedstawiciel" zamiennie z terminem "zastępca pośredni". Celem niniejszego opracowania jest przybliżenie instytucji zastępstwa pośredniego według PECL, a zarazem dokonania próby porównania tej instytucji na granice różnych aktów normatywnych. (fragment tekstu)
Drugi etap prac badawczych poświęcony jest dyskusji na temat norm dotyczących wypełniania zobowiązań zawartych w przepisach ogólnych trzeciej księgi (zobowiązania) i porównaniu ich z normami zawartymi w PECL. Wśród poruszanych artykułów: art. 353, art. 354, art. 355, 357, 357 i art. 358 Kodeksu cywilnego, tylko art. 354, 357 oraz art. 357 mają wyraźne odpowiedniki w PECL. Odpowiedniki te nie zostały zamieszczone wśród przepisów o wykonywaniu zobowiązań (rozdział 7 PECL), ale w innych rozdziałach. Pozostałe przepisy: art. 353, art. 355 oraz art. 358 Kodeksu cywilnego nie mają wyraźnych odpowiedników w przepisach PECL. Spośród nich art. 358 ma ukryty odpowiednik w postaci bardziej ogólnego art. 6.111 z PECL. W sytuacjach, gdy artykuły Kodeksu cywilnego nie mają wyraźnego odpowiednika w PECL można jedynie szukać ich interpretacji w różnych przepisach mających na ogół charakter klauzul generalnych.
Omówiono zagadnienia związane z podmiotami stosunku umownego, czyli kwestie występowania wielości podmiotów oraz zagadnień zmiany podmiotów stosunku zobowiązaniowego.
Zbiór Zasad europejskiego prawa kontraktów służyć ma idei harmonizacji określonych dziedzin prawa w tym prawa cywilnego w ramach Wspólnoty Europejskiej. Wśród Zasad uregulowana została także problematyka zabezpieczenia wykonania umów oraz w niewielkim stopniu same zabezpieczenia. Omówiono szczegółowe regulacje dotyczące zabezpieczenia w prawie polskim na tle porównawczym zasady ogólnej PECL.
W latach 1990-2003 z inicjatywy profesora Olafa Lando podjęte zostały w środowisku cywilistów z państw europejskich prace nad ujednoliceniem zasad prawa kontraktów. Dla realizacji tego zadania powołana została Komisja ds. Europejskiego Prawa Kontraktów (Komisja Lando). Efektem prac Komisji było opracowanie Zasady europejskiego prawa umów (PECL). PECL składa się z 17 rozdziałów. Rozdział 7 poświęcony jest wykonywaniu umów i składa się z dwunastu artykułów. Omówiono pięć z nich: - miejsce wykonania umowy; - termin spełnienia świadczenia; - kolejność świadczeń; - świadczenia alternatywne; - spełnienie świadczenia przez osobę trzecią.
Czynnikiem, który w znacznym stopniu definiuje tożsamość Unii Europejskiej jest jej system prawny. System, który bazuje na dorobku regulacji, orzecznictwa i piśmiennictwa, kształtowanym i rozwijanym od samego początku istnienia Unii. Cechuje się stabilnością, która wynika z posiadania pewnych podstaw aksjologicznych, ale także i wypracowanych w toku ewolucji zasad. Absolutnie kluczową z nich jest uznana przez opinię publiczną za kontrowersyjną zasada pierwszeństwa prawa UE nad prawem krajowym. Jednym z celów opracowania jest przedstawienie tego w jaki sposób zasada prymatu rozwijała się poprzez kluczowe orzeczenia, próby realizacji postulatów jej kodyfikacji czy też dyskusje doktrynalne. Niebagatelne znaczenie ma także refleksja nad wpływem samej zasady na Unię Europejska jako organizację, a także systemy prawne Państw Członkowskich. (abstrakt oryginalny)
Omówiono zmiany w przepisach art. 3:101-3:209 Zasad europejskiego prawa umów (PECL), regulujących postanowienia ogólne oraz zastępstwo bezpośrednie, które wstępnie można uznać za odpowiednik pełnomocnictwa w rozumieniu k.c. Przedstawiono przyczyny, które skłoniły twórców PECL do uregulowania instytucji zastępstwa bezpośredniego i pośredniego na szczeblu wspólnotowym.
W artykule przedstawiono problemy związane z ustaleniem przez osoby trzecie istotnych elementów kontraktu konsensualnego w prawie rzymskim. Omówiono rolę różnych rodzajów kontraktów. Szczególną uwagę poświęcono problemowi ustalenia ceny w kontraktach kupna-sprzedaży.
Celem artykułu jest krytyczna analiza podejmowanych prób przezwyciężenia dostrzegalnego deficytu efektywnych instrumentów monitorowania i egzekucji przestrzegania unijnych wartości. Próbę taką podjął J.W. Müller, który zaproponował uzupełnienie systemu unijnych instytucji o tzw. Komisję Kopenhaską, oraz Parlament Europejski, który wezwał Komisję Europejską do przyjęcia do września 2017 r. porozumienia międzyinstytucjonalnego, w którego efekcie powstać miałby unijny Pakt na rzecz demokracji, rządów prawa i praw podstawowych. Komisja Kopenhaska J.W. Müllera oraz Pakt zaproponowany przez PE mają swoje ograniczenia i nie sposób obecnie przesądzić o możliwości ich wkomponowania w system egzekucji unijnych wartości, lecz obie próby należy postrzegać przede wszystkim jako potwierdzenie słabości aktualnie funkcjonujących instrumentów ochrony tych wartości i precyzyjne wskazanie brakujących elementów, które przesądzają o ich niskiej efektywności. (abstrakt oryginalny)
Opracowanie poświęcone jest zagadnieniu kar umownych, które są regulowane przez polski Kodeks cywilny oraz Zasady europejskiego prawa kontraktów (Principles of European Contract Law - PECL). Omówiono funkcje, konstrukcję oraz rodzaje kar umownych zgodnie z polskim prawem. Porównano, ich znormalizowanie zarówno w prawie polskim jak i w PECL.
Artykuł omawia problem wyjątkowej, rażącej wręcz niejednorodności rozwiązań krajowych w zakresie podejścia do problemu klauzuli rebus sic stantibus. Trzeba podkreślić, że niejednolitość ta nie oddaje potrzeb dynamiki rozwoju gospodarczego ani międzynarodowej praktyki kontraktowej, co prowadzi do wyraźnej tendencji regulowania przez strony omawianej kwestii w formie modelowych, lub "szytych na miarę" umownych klauzul adaptacyjnych i renegocjacyjnych. I chociaż za przykład udanego rozwiązania w tym zakresie należy uznać Zasady Europejskiego Prawa Kontraktów (PECL), na które strony mogą powołać się przy zawieraniu umowy, w przyszłości z pewnością należy przygotować się na wzrost projektów pro- harmonizacyjnych w kontekście podejścia do klauzuli rebus sic stantibus, a zwłaszcza w zakresie stanowionych norm prawa międzynarodowego. (abstrakt oryginalny)
W artykule dokonano identyfikacji i syntezy podejść badawczych, wykorzystujących, pojęcie kontraktu w teorii ekonomii, jako narzędzia wyjaśniania oraz rozumienia wyborów społeczno-ekonomicznych. W szczególności omówiono trzy zasadnicze podejścia badawcze wypracowane przez: nową ekonomię instytucjonalną, ekonomiczną analizę prawa i teorię gier. Przyjęto, że uznanie kontraktu za obiekt obserwacji naukowej w ekonomii jest heurystycznie płodne, zaś interpretacja kontraktu w kontekście analizy ponoszonych kosztów transakcyjnych może stanowić uniwersalną miarą oceny efektywności instytucji.(abstrakt oryginalny)
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.