Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 14

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Privatization legislation
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
1
Content available remote Czy Unia Europejska jest neutralna względem procesów prywatyzacyjnych?
100%
Artykuł stanowi próbę odpowiedzi na pytanie o wpływ regulacji prawa unijnego na decyzję i przebieg procesu prywatyzacji przedsiębiorstw we Francji oraz jej ostateczny kształt. Na potrzeby artykułu poddano analizie Dyrektywy KE 80/723 oraz 318/17, Dyrektywę Rady 88/361 oraz odwołano się do wybranych pozycji literatury. W artykule znalazła się krótka analiza dziedzin, w których regulacja unijna wpływa na kształt ustawodawstwa, a które są związane, bezpośrednio lub pośrednio, z procesami prywatyzacji.(abstrakt oryginalny)
Artykuł charakteryzuje sytuację gdy przekształcenia własnościowe w polskiej gospodarce dotyczą gmin. Brak wzorów, idealnych rozwiązań spowodowały trudności. Obecnie Sejm ma uchwalić ustawę o przedsiębiorczości komunalnej, która będzie zawierała oczekiwane rozwiązania prawne. Przedstawiono także Projekt Ustawy o Przedsiębiorczości Komunalnej.
Partycypacja pracowników w zarządzaniu przedsiębiorstwem może wynikać z własności akcji lub udziałów. Jest to tzw. partycypacja kapitałowa. W Polsce ten rodzaj partycypacji kojarzony jest przede wszystkim z akcjonariatem pracowniczym powstałym przy okazji prywatyzacji majątku państwowego. Istotne znaczenie mają tu dwie ustawy prywatyzacyjne: ustawa z 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych oraz ustawa z 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji. Przyznały one pracownikom prawo do nabycia do 20% odpłatnie w ustawie z 1990 r. oraz do 15% nieodpłatnie w ustawie z 1996 r. akcji prywatyzowanego przedsiębiorstwa. Dla przedsiębiorstw słabszych ekonomicznie w obu ustawach przewidziano ścieżkę prywatyzacji pracowniczej, polegającej na oddaniu przedsiębiorstwa do odpłatnego korzystania spółkom utworzonym przez pracowników (tzw. spółki pracownicze). Akcjonariat pracowniczy powstały w związku z prywatyzacją polskiej gospodarki okazał się jednak nietrwały. Zdaniem autora, pozytywne doświadczenia międzynarodowe, wsparcie dla idei akcjonariatu pracowniczego ze strony Unii Europejskiej przemawiają jednak za tym, aby jeszcze raz podjęto działania w kierunku upowszechnienia własności pracowniczej w Polsce. Być może w formie nowej ustawy dedykowanej temu zagadnieniu. (abstrakt oryginalny)
Część czwarta artykułu poświęcona jest tzw. prywatyzacji pośredniej, uprawnieniom pracowników, rolników i rybaków do nabywania akcji oraz wymogom formalnym związanym z nabywaniem akcji przez osoby do tego uprawnione.
Autor podejmuje się oceny procesu prywatyzacji w Polsce oraz w krajach poskomunistycznych. Pokrótce omawia etapy prywatyzacji w Polsce, uwzględniając problem ustawodastwa oraz przedstawia obecnie funkcjonujące ścieżki przekształceń własnościowych.
Jednym z głównych czynników stymulujących rozwój przedsiębiorczości w regionie są działania władz lokalnych. Powinny one polegać na pozyskiwaniu, gromadzeniu, aktualizowaniu a następnie przekazywaniu odpowiednich informacji miejscowym podmiotom gospodarczym. Artykuł wskazuje na rodzaje informacji niezbędnych dla firm, prezentuje również wyniki badań dotyczących oceny działań samorządów w tym zakresie przez podmioty gospodarcze.
Jest to ostatnia część komentarza do obowiązującej obecnie ustawy prywatyzacyjnej, poświęcona prywatyzacji bezpośredniej. Pojęcie prywatyzacji bezpośredniej zawarte jest w art. 1 wymienionej ustawy.
W poprzednich częściach omówiono m.in. najważniejsze zagadnienia dotyczące komercjalizacji przedsięborstw państwowych. W części trzeciej naświetlono problemy związane także z komercjalizacją ale z konwersją wierzytelności według ustawy z 30 sierpnia 1996 r.
Zagadnienie powszechnego uwłaszczenia ukazano w kontekście problematyki własności i prywatyzacji. Omówiono koncepcję powszechnego uwłaszczenia oraz założenia Programu Narodowych Funduszy Inwestycyjnych.
Omówiono różne formy własności w handlu wewnętrznym i przemiany własnościowe w ostatnich trzech latach, a także akty prawne wspomagające i stymulujące te przemiany. Przedstawiono w formie tabelarycznej charakterystykę różnego rodzaju spółek działających w sferze handlu.
Omówiono "popular capitalism" - element brytyjskiej strategii prywatyzacyjnej uznany za pierwowzór powszechnej prywatyzacji oraz przesłanki i cele programów powszechnej prywatyzacji w krajach postkomunistycznych. Następnie przedstawiono polski program powszechnej prywatyzacji, szczególnie program Narodowych Funduszy Inwestycyjnych. Strukturę NFI skonfrontowano z czechosłowacką prywatyzacją kuponową.
Transformacja gospodarcza podjęta w 1989 r. postawiła PKP w szczególnie niekorzystnej sytuacji. Zdolności przewozowe kolei, przystosowane do transportu około 500 mln ton ładunków i 1 mld osób rocznie, stopniowo przestały znajdować pokrycie w zapotrzebowaniu rynku. Niezbędnym krokiem było więc uchwalenie i wdrożenie ustawy o komercjalizacji, restrukturyzacji i prywatyzacji PKP, co stało się faktem, począwszy od 8 września 2000 r.
Proces urynkowienia gospodarki, rosnąca konkurencja, globalizacja, a przede wszystkim przyszła integracja ze Wspólnotą Europejską, to obecnie jedne z najważniejszych wyzwań stojących przed polskimi przedsiębiorstwami. Fakt ten zmusza do stosowania określonych mechanizmów dostosowawczych, również w zakresie zarządzania ludźmi. Działania te mają ułatwić realizację interesów przedsiębiorstwa jako całości, a jednocześnie uwzględnić potrzeby i oczekiwania pracowników. Służyć ma temu partycypacja pracownicza traktowana jako wzrost udziału załogi w zarządzaniu przedsiębiorstwem. W opracowaniu przedstawiona została reprezentacja pracowników w polskich organach nadzoru. Jak pokazały badania przeprowadzone w 1997 roku, w przekształconych przedsiębiorstwach państwowych, w jednoosobowych spółkach Skarbu Państwa w zasadzie zachowano proporcje 1/3 udziału przedstawicieli załogi w radzie. W spółkach pracowniczych przedstawiciele pracowników są zarazem przedstawicielami akcjonariuszy, tak więc wskaźnik ten zbliża się do jedności. Spółki kapitałowe nie są zobowiązane do wyboru przedstawicieli pracowników do rad nadzorczych. Udział załogi w tych spółkach został zredukowany w zasadzie do zera. Równoczesne funkcjonowanie Ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (zapewniającej pracownikom udział w radach nadzorczych) i Kodeksu spółek handlowych, który nie wyklucza takiej reprezentacji, ale również nie czyni ją obligatoryjną, powoduje pewne niejasności. Należałoby zmienić tę sytuację i partycypacją pracowników w zarządzaniu objąć wszystkie organizacje gospodarcze powyżej określonego stanu zatrudnienia. Udział pracowników w organach nadzoru właścicielskiego stwarza bowiem najlepsze z możliwych warunki do identyfikowania się pracowników z celami firmy. A to z kolei warunkuje wyższą efektywność gospodarowania. (abstrakt oryginalny)
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.