Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 23

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Productivity of fixed assets
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Przedstawiono problematykę analizy czynników określających produktywność środków trwałych. W szczególności omówione zostały następujące zagadnienia: pojęcie produktywności środków trwałych, konstrukcja miernika produktywności, ogólnoprzemysłowe czynniki majątku trwałego, gałęziowo-branżowe czynniki produktywności, stan wyjściowy jako czynnik produktywności, czynniki zniekształcające pomiar produktywności, niejednoznaczność ekonomiczna wskaźnika produktywności. Przedstawiono także wyniki analizy czynników produktywności na przykładzie przemysłu spożywczego
W artykule zaprezentowano podstawowe rozwiązania stosowane w przedsiębiorstwach produkcyjnych w zakresie poprawy produktywności maszyn i urządzeń. Artykuł powstał na podstawie obserwacji działań przedsiębiorstw realizowanych w obszarze TPM (kompleksowej poprawy wydajności pracy maszyn i urządzeń). W niniejszej publikacji podzielono się spostrzeżeniami z obserwacji stosowanych w przedsiębiorstwach rozwiązaniach. Na treść artykułu składają się zagadnienia: rekrutacji pracowników do działu utrzymania ruchu, pomiaru wydajności pracy urządzeń oraz ciągłego doskonalenia przedsiębiorstwa. (abstrakt oryginalny)
Scharakteryzowano pojęcie, właściwości i funkcje środków trwałych w rolnictwie, tendencje zmian wartości, struktury środków trwałych, uzbrojenia ziemi i pracy oraz produktywności środków trwałych w dwóch okresach: 1995-2003 i 2004-2012. Środki trwałe tworzą podstawę organizacji działalności gospodarczej. Stwierdzono, że w okresie drugim, tj. po objęciu rolnictwa polskiego wspólną polityką rolną Unii Europejskiej występuje wyższe tempo: wzrostu uzbrojenia ziemi, zmniejszania udziału budynków i budowli w ogólnej wartości środków trwałych, wzrostu udziału maszyn, urządzeń technicznych i narzędzi, mniejsze tempo wzrostu udziału środków transportu w gospodarce całkowitej i w sektorze prywatnym. Produktywność środków trwałych określono wartością: produkcji globalnej, wartością dodaną brutto, produkcją końcową i końcową netto oraz produkcją towarową na 1 tys. wartości środków trwałych. W okresie drugim produktywność środków trwałych kształtuje się na wyższym poziomie niż w okresie pierwszym. Należy stwierdzić, że objęcie polskiego rolnictwa wspólną polityką rolną UE służy jego rekonstrukcji i zwiększa produktywność środków trwałych. (abstrakt oryginalny)
W artykule autor dokonuje krytycznej analizy i przedstawia zagadnienia związane z badaniem efektywnego zarządzania środkami trwałymi w świetle literatury przedmiotu. W szczególności autor przedstawił rachunek funkcjonowania majątku trwałego oraz oszacował jego prezentację w teoretycznych i praktycznych rozważaniach ekonomicznych. Autor szczegółowo omówił także prezentowane w literaturze specjalistycznej - w różnym kontekście iw mniejszym lub większym stopniu - różne sugestie dotyczące wyboru, klasyfikacji i schematu wskaźników ilustrujących efektywność środków trwałych i stopień ich wykorzystania. Przegląd dotychczasowych wysiłków w tym zakresie ukazał, jak niedoskonałe są narzędzia pomiaru, szacowania i efektywności gospodarowania środkami trwałymi, którymi wciąż posługuje się nauka ekonomii i organizacji przedsiębiorstw przemysłowych.
Celem artykułu było przedstawienie i ocena zmian wydajności pracy, produktywności majątku oraz efektywności zasobów kapitałowych polskiego przemysłu mleczarskiego w latach 2007-2014. Analizy dokonano wykorzystując wybrane wskaźniki obliczone na podstawie publikowanych i niepublikowanych danych GUS. Z przeprowadzonych badań wynika, że w analizowanym okresie w przemyśle mleczarskim zaszły pozytywne zmiany, które dobrze odzwierciedlają wzrost wydajności pracy oraz poprawę technicznego uzbrojenia pracy. Niestety, przedsiębiorstwom przemysłu mleczarskiego nie udało się na trwale poprawić produktywności majątku i efektywności zasobów kapitałowych. Obniżyły się wskaźniki produktywności zarówno aktywów ogółem, jak i kapitału trwałego oraz wskaźniki efektywności zasobów kapitałowych mierzone zarówno wartością dodaną brutto, jak i nadwyżką operacyjną. (abstrakt oryginalny)
W procesie wzrostu gospodarczego zmienia się znaczenie poszczególnych czynników tego wzrostu. W szczególności zwiększa się rola czynników stymulujących poprawę efektywności nakładów, tj. czynników intensywnych, a stopniowo ograniczony jest wpływ wzrostu ilościowego czynników ekstensywnych. Czynnikiem przyspieszającym tempo rozwoju gospodarczego jest poprawa efektywności ekonomicznej środków trwałych. W niniejszym opracowaniu zajęto się tym problemem, przy czym głównym celem tego opracowania jest ukazanie kształtowania się produktywności środków trwałych w przemyśle spożywczym w przekroju dynamicznym i międzybranżowym, jak również ujawnienie oraz ustalenie siły i kierunku wpływu podstawowych czynników określających tę produktywność w wymienionych przekrojach. Badaniem objęto większość najważniejszych przedsiębiorstw państwowych i spółdzielczych reprezentujących przemysł spożywczy województwa poznańskiego. W sumie zagregowano dane dotyczące 27 przedsiębiorstw w ramach 16 branż przemysłu spożywczego. Dane w przekroju branżowym opracowano tzw. metodą przedsiębiorstw umożliwiającą kwalifikowanie do właściwej branży przemysłu całych przedsiębiorstw bądź zakładów na pełnym wewnętrznym rozrachunku gospodarczym wchodzących w skład kombinatów lub innych przedsiębiorstw przemysłowych. Grupowania dokonano zgodnie z klasyfikacją gospodarki narodowej, ustaloną przez Główny Urząd Statystyczny, obowiązującą od 1981 roku. Przemysł spożywczy w województwie poznańskim reprezentowany jest przez 19 branż (brak przemysłu rybnego). Można uznać zatem, iż jest on reprezentatywny dla całego przemysłu spożywczego w kraju. W badaniu pominięto tzw. pozostały przemysł spożywczy oraz jednostki pomocnicze przemysłu spożywczego, a także przemysł piekarski, z uwagi na jego wyjątkowo silne rozproszenie terytorialne, przejawiające się w istnieniu bardzo dużej liczby zakładów, przy braku wiodącego producenta. (fragment tekstu)
W opracowaniu podjęto głównie próbę systematyzacji poglądów na temat istoty produktywności środków trwałych, sposobów jej pomiaru i czynników określających tę produktywność. W liczniku wskaźnika produktywności środków trwałych przyjęto produktję dodaną, uznając ją za wielkość stosunkowo najpoprawniej odzwierciedlającą rzeczywiste efekty pracy przedsiębiorstwa przemysłowego. W mianowniku omawianej w oparcowaniu relacji ujęto ogół środków trwałych według ich wartości początkowej brutto. Do czynników kształtujących produktywność środków trwałych w przedsiębiorstwie przemysłowym zaliczono stopień odnowienia produkcji, asortyment i jakość produkowanych wyrobów gotowych, zakres specjalizacji, strukturę środków trwałych, stopień ich wykorzystania, a także strukturę zatrudnienia, sprawność kierownictwa i gospodarność załogi. (abstrakt oryginalny)
Celem artykułu jest próba prezentacji założeń metodycznych diagnostyki gospodarowania środkami trwałymi, a zatem próba rozwiązania tych problemów jakie nasuwa rozwój diagnostyki, a w tym i diagnostyki środków trwałych.
Wykorzystano metodę regresji wielorakiej do ustalenia produktywności przeciętnej i krańcowej w zasięgu środków trwałych i ich nakładów inwestycyjnych w latach 1999-2002. Oszacowano tempo wzrostu. Wzrost środków trwałych istotnie dynamizował tempo wzrostu wartości dodanej brutto. (abstrakt oryginalny)
Celem artykułu było określenie wpływu dobroci relacji między czynnikami produkcji na produktywność w rolnictwie poszczególnych województw. (skróc. oryg. streszcz.)
Przedstawiono ogólną analizę kierunku zmian produktywności podstawowych czynników wytwórczych na tle zachodzących w gospodarce przeobrażeń makrostrukturalnych. Jako najważniejsze zmiany makrostrukturalne w gospodarce autorka przyjęła zmiany w strukturze własnościowej działających podmiotów ekonomicznych oraz w trójsektorowym układzie gospodarczym, zaś jako ich wyznaczniki - "przesunięcia" międzysektorowe tworzonego PKB, zatrudnionych i wartości środków trwałych, wyrażone zmieniającymi się procentowymi udziałami poszczególnych sektorów gospodarki w wielkościach ogólnokrajowych.
Przedmiotem opracowania była próba określenia relacji i związków substytucyjnych (proces zastępowania dóbr innymi o podobnych właściwościach) między pracą żywą a kapitałem zawartym w trwałych i obrotowych środkach produkcji w gospodarstwach rodzinnych.
Celem artykułu jest analiza wpływu stanu rzeczowych aktywów na wzrost PKB, a co za tym idzie - na rozwój gospodarczy i rosnące możliwości zatrudnienia, co prowadzi do racjonalizacji nierówności ekonomicznych. Możliwości zatrudnienia i godziwe wynagrodzenie w sensie teorii kapitału ludzkiego oznaczają osiągnięcie pozytywnego stanu gospodarki. Wskazuje się na rolę rzeczowych aktywów we wzroście produktywności pracy i wpływie na PKB. Porusza się także kwestię pomiaru wielkości aktywów, w szczególności zagadnienia procesu przenoszenia wartości do produktów, czyli amortyzacji jednocześnie wskazując metodę jej ustalania. Narzędziem analizy była teoria kosztowej funkcji produkcji i wynikającej z niej modeli, w szczególności produktywności pracy. Wskazano, że w gospodarkach słabo rozwiniętych udział pracy w PKB jest wysoki przy niskim udziale aktywów. Poruszone w artykule tematy aktywów trwałych oraz metody ustalania amortyzacji, wskazują na ich kluczową rolę w rozwoju gospodarczym mierzonym za pośrednictwem wielkości PKB i produktywności pracy. Ich udział ściśle wiążą się z niwelowaniem nierówności ekonomiczno-społecznych oraz ze zrównoważonym rozwojem gospodarczym. (abstrakt oryginalny)
Głównym celem rozprawy jest ukazanie i ocena natężenia przemian strukturalnych środków trwałych pod wpływem rozpoznanych czynników oraz określenie charakteru, siły i kierunku oddziaływania tych przemian na efektywność gospodarowania majątkiem trwałym w przemyśle uspołecznionym Polski w latach 1970-1988.
Ważnym a zarazem bardzo aktualnym problemem teorii i praktyki gospodarczej w naszym kraju jest efektywność gospodarowania. Efektywność jako kategoria ekonomiczna jest wynikiem działalności gospodarczej (odpowiedni dobór i wykorzystanie zasobów określonym przez stosunek efektu do nakładu poniesionego w związku z jego osiągnięciem. Takie określenie efektywności gospodarowania sugeruje, że miernikiem jej oceny jest wielkość o charakterze ilorazowym. W ten sposób można mierzyć zarówno efektywność gospodarowania przedsiębiorstwa, Jak i całej gospodarki oraz efektywność gospodarowania poszczególnych czynników produkcji w przedsiębiorstwie i w całej gospodarce kraju. Chodzi tu głównie o efektywność gospodarowania majątkiem trwałym i czynnikiem ludzkim. Celem niniejszego opracowania jest przedstawienie i ocena wpływu przemian strukturalnych środków trwałych na ich produktywność, czyli efektywność brutto w przemyśle uspołecznionym. Pomiaru produktywności środków trwałych dokonano za pomocą odpowiednio skonstruowanych wskaźników produktywności. W związku z tym, w dociekaniach ograniczono się do przedstawienia pojęcia i pomiaru produktywności środków trwałych, a następnie przedstawiono jej tendencję rozwojową oraz wpływ na jej kształtowanie się przemian strukturalnych środków trwałych. Oceny tego wpływu dokonano biorąc za podstawę wskaźnik natężenia zmian struktury według rodzaju rzeczowego, wskaźnik udziału produkcyjnych środków trwałych w środkach trwałych ogółem i wskaźnik udziału bezpośrednio produkcyjnych środków trwałych w środkach trwałych ogółem. Przedmiotem badania jest przemysł uspołeczniony ogółem oraz poszczególne grupy jego gałęzi. Zakresem czasowym objęto lata 1970-1980, co pozwoliło na ukazanie tendencji rozwojowej badanych zjawisk. W artykule oparto się na dostępnych danych empirycznych z zakresu produkcji i środków trwałych z roczników statystycznych publikowanych przez GUS. Dane te doprowadzono do porównywalności przyjmując ceny z roku 1977. Szczupłe ramy niniejszego opracowania nie pozwalają na wszechstronne i wnikliwe przedstawienie wszystkich zagadnień dotyczących pomiaru i oceny produktywności środków trwałych. Szczególnie kwestia pomiaru zasługiwałaby na szersze potraktowanie. Poprawny bowiem pomiar produktywności środków trwałych staje się nieodzowną podstawą oceny efektywności gospodarowania środkami trwałymi w przemyśle. Problem ten ma szczególne ważne znaczenie, gdy badania dotyczą skali makroekonomicznej, szczególnie w obecnej dobie, kiedy wartość środków trwałych w gospodarce narodowej (a zwłaszcza w przemyśle) uległa zwielokrotnieniu w rezultacie ogromnych nakładów inwestycyjnych ponoszonych w latach siedemdziesiątych. (fragment tekstu)
Poprzez ocenę gospodarki (PKB) i produkcji sprzedanej przemysłu autor próbuje odpowiedzieć na pytanie czy zaobserwowana w 1995 roku ekspansja gospodarcza i przemysłowa jest realnym wzrostem czy tylko "odrabianiem drogi przebytej w ruchu wstecznym", jakie czynniki przyczyniły się do tego ożywienia i czy wzrost gospodarczy można uznać za symptom przechodzenia gospodarki w fazę rozkwitu.
Przedstawiono kryteria wyróżniania małych i średnich przedsiębiorstw (small-medium enterprises) w różnych krajach w gospodarce rynkowej a także stosowaną metodologię w szczególności przez różne instytucje międzynarodowe (EWG, OECD). Scharakteryzowano najważniejsze mierniki statystyczno-ekonomiczne oceny tych przedsiębiorstw w okresie przemian systemowych gospodarki polskiej. Autorka stwierdza, że formułowanie diagnoz gospodarczych w kontekście tej wielkości przedsiębiorstw w świetle konwencjonalnej statystyki w okresie przekształceń gospodarczych jest bardzo trudna, postuluje dostosowanie statystyki polskiej do standardów europejskich i stosowanie równocześnie uzupełniających, niekonwencjonalnych miar ocen ich aktywności gospodarczej.
Znaczna część potencjału wytwórczego, niezbędnego do wzrostu produkcji rolniczej, występuje w postaci produkcyjnych środków trwałych. Przedmiotem opracowania jest analiza wykorzystania produkcyjnych środków trwałych w gospodarstwach indywidualnych. Przedstawiono różnice w produktywności środków trwałych gospodarstw zaliczanych do różnych grup obszarowych.
Celem pracy jest próba ustalenia związku między formą własności przedsiębiorstw a kształtowaniem się wybranych czynników wydajności pracy na przykładzie rolnictwa (sekcja "rolnictwo, łowiectwo i leśnictwo") i przemysłu przetwórczego (sekcja "działalność produkcyjna"). Badano poziom i tendencje zmian technicznego uzbrojenia pracy i produktywności środków trwałych w sektorze publicznym i prywatnym w latach 1996-1999. Techniczne uzbrojenie pracy w przedsiębiorstwach prywatnych w badanych sekcjach kształtowało się na niższym poziomie niż w przedsiębiorstwach publicznych. Przedsiębiorstwa prywatne w badanych sekcjach wykazywały wprawdzie wyższą produktywność środków trwałych niż przedsiębiorstwa publiczne, ale trwałość osiągniętych przewag była niepewna. Prywatna forma własności może sprzyjać poprawie technicznego uzbrojenia pracy i produktywności środków trwałych, ale nie gwarantuje osiągania wysokiego poziomu i wysokiej dynamiki tych czynników. (abstrakt oryginalny)
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.