Planowanie złożonych przedsięwzięć wiąże się zazwyczaj z niepewnością dotyczącą struktury przedsięwzięcia, czyli wzajemnych powiązań pomiędzy jego czynnościami, jak również parametrów charakteryzujących poszczególne czynności, takich jak czas i koszt realizacji. Przyjęcie probabilistycznego modelu czasu trwania czynności znacznie jednak utrudnia przeprowadzenie analizy przebiegu realizacji przedsięwzięcia. Często nie jest nawet możliwe wyznaczenie rozkładu prawdopodobieństwa terminu zakończenia przedsięwzięcia bez uciekania się do pracochłonnych metod numerycznych. Przyjmowane w praktyce rozkłady czasów czynności mają najczęściej subiektywny charakter, dlatego starano się uzyskiwać, począwszy od klasycznej metody PERT (zob. [5]), wyniki przybliżone, zmniejszając tym samym istotnie pracochłonność obliczeń. Analizując dotychczasowe propozycje oszacowania wartości oczekiwanych najwcześniejszych terminów zajścia zdarzeń można stwierdzić, że większość metod(1) w ogólnym przypadku wymaga również korzystania z metod numerycznych przy obliczaniu złożonych wyrażeń całkowych. Wyjątek stanowią tu na przykład metody PERT, Clarka np. [7]) i Merkela [6]. Wykorzystanie schematu obliczeniowego metody PERT opartego na procedurze CPM jakkolwiek prowadzi niekiedy do mało zadowalających wyników, ma jednak istotną zaletę, gdyż wiadomo, że uzyska się zawsze optymistyczne oceny średnich terminów zajścia zdarzeń. Z kolei metody Clarka i Merkela, które dają "lepsze" wyniki, nie mają już powyższej cechy, ponieważ uzyskane oceny mogą być zarówno na poziomie dolnego jak i górnego oszacowania [6, 7]. W pracy tej dla szerokiej klasy rozkładów czasów czynności zaprezentowano prostą w numerycznej realizacji metodę wyznaczania górnych oszacowań średnich terminów zajścia zdarzeń sieciowego modelu przedsięwzięcia. (fragment tekstu)
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.