Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 23

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Public real estate
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Celem artykułu jest analiza uwarunkowań, zakresu oraz przesłanek zasiedzenia nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa oraz jednostek samorządu terytorialnego z uwzględnieniem okresu wyłączenia dopuszczalności zasiedzenia nieruchomości publicznych. Zasiedzenie nieruchomości jest jednym ze sposobów regulowania stanów prawnych i uzyskiwania tytułu własności nieruchomości przez jej posiadacza. Analizę przeprowadzono na przykładzie nieruchomości z obszaru miasta Krakowa. Pozwoliła ona na ocenę przyczyn i skutków oraz skali zastosowania w praktyce tej instytucji prawnej. Końcowym efektem badań jest propozycja działań, jakie powinny być podjęte w ramach gospodarowania mieniem publicznym w celu ochrony własności przez przerwanie biegu zasiedzenia. Wyniki badań wskazują na zasadność wprowadzenia uregulowań prawnych ograniczających możliwość zasiedzenia nieruchomości publicznych. Porównano także przesłanki i terminy zasiedzenia nieruchomości w Polsce z obowiązującymi w innych krajach, tj. w Wielkiej Brytanii i Niemczech. (abstrakt oryginalny)
The Act of 21 August 1997 on Real Estate Management imposes on district governors within the management of the Treasury-owned real estates, as well as the commune head, the mayor or city mayor - in the case of the real estate resources of the commune, poviat management - to the poviat real estate resource and voivodship board, in relation to the provincial real estate resource - the obligation to undertake actions in court proceedings, particularly in cases concerning ownership or other property rights. In addition, it obliges them to submit applications for the establishment of a land register and for its updating. In practice, there are numerous cases of negligence in the registration of such properties, in the updating of their designation and demonstration of rights that affect the legal status. For the purpose of this publication, examples of legal-surveying documentation were analyzed to indicate the most common problems encountered in Poland in the regulation process of the legal status of properties, and the typical content of maps for legal purposes was systematized. In addition, selected approaches used in the area of the registration of rights to properties in other countries of the world were indicated. (original abstract)
Przez nieruchomości publiczne w niniejszym opracowaniu rozumie się takie nieruchomości, które stanowią własność Skarbu Państwa i jednostek samorządu terytorialnego. Specyfika tych nieruchomości wynika z celu gospodarowania, jakim jest zaspokajanie zbiorowych potrzeb społeczeństwa, a dokładniej realizacja celów publicznych określonych m.in. w ustawie o gospodarce nieruchomościami z 1997 r. Gospodarowanie nieruchomościami publicznymi jest procesem złożonym, ważnym nie tylko z punktu widzenia potrzeb zbiorowych, ale także z punktu widzenia efektywności gospodarowania. Zagadnienia te są poruszane przez organizacje międzynarodowe, takie jak np. Międzynarodowa Federacja Geodetów (FIG) czy Organizacja Narodów Zjednoczonych do Spraw Wyżywienia i Rolnictwa (FAO). W pracy podjęto próbę analizy wybranych aspektów gospodarowania tego typu nieruchomościami. Szczególny nacisk położono na przedstawienie rozwiązań brytyjskich w tym zakresie, uwzględniając ich przydatność do polskich warunków. (abstrakt oryginalny)
W artykule przedstawiono charakterystykę gospodarowania wojewódzkimi zasobami nieruchomości, a na tym tle - zaprezentowano model zarządzania wypracowany przez województwo łódzkie. Podjęto próbę określenia, czy rozwiązania przyjęte w tym regionie prowadzą do optymalizacji procesów gospodarowania nieruchomościami. Wskazano także rekomendacje co do możliwych dalszych kierunków optymalizowania procesów zarządczych dotyczących wojewódzkiego zasobu nieruchomości.(abstrakt oryginalny)
5
75%
Celem artykułu jest identyfikacja uwarunkowań prawnych, organizacyjnych oraz metodycznych zarządzania nieruchomościami publicznymi. Aby osiągnąć cel, w pracy dokonano analizy aktów prawnych obowiązujących w różnych krajach świata oraz analizy literatury przedmiotu z zakresu zarządzania nieruchomościami publicznymi, ze szczególnym uwzględnieniem najnowszych publikacji dotyczących przedmiotowego obszaru badań (analizie poddano artykuły naukowe indeksowane w Bazie Scopus w latach 2018-2019). Artykuł kończy podsumowanie, zawierające wskazanie kierunków dalszych badań. (abstrakt oryginalny)
W opracowaniu podjęto tematykę ekonomicznych efektów działań organów samorządu województwa w zakresie gospodarowania nieruchomościami publicznymi. Rozważania teoretyczne koncentrowały się na przedstawieniu istoty gospodarki i gospodarowania nieruchomościami oraz znaczenia nieruchomości publicznych w tworzeniu mienia województwa. W części empirycznej zaprezentowano formy gospodarowania nieruchomościami oraz efekt czynności gospodarowania w postaci wpływów do budżetu województwa. Analizę przeprowadzono na przykładzie zasobu nieruchomości województwa zachodniopomorskiego, w oparciu o dane udostępnione przez Urząd Marszałkowski w Szczecinie oraz dane statystyczne GUS. Zakres czasowy badań obejmował lata 2006-2011.(abstrakt oryginalny)
Artykuł 18 pkt 2 ustawy z 16.12.2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym nałożył na gminy obowiązek ustawowy remontowania istniejących wiat przystankowych. (abstrakt oryginalny)
W artykule zaprezentowano problematykę nieruchomości publicznych jako interdyscyplinarny obszar badawczy w ramach dziedziny nauk ekonomicznych, wskazując zagadnienia, które są podejmowane z perspektywy nauk o zarządzaniu, oraz zidentyfikowano główne problemy, które z tym się wiążą. Badania są oparte na analizie literatury przedmiotu; przeanalizowano wystąpienia konferencyjne z lat 2010-2015 na największej tematycznej europejskiej konferencji naukowej European Real Estate Society, a także artykuły naukowe publikowane w latach 2010-2015 w dwóch krajowych kwartalnikach naukowych o zasięgu międzynarodowym ("Real Estate Management and Valuation" oraz "Świat Nieruchomości"). Przeprowadzone badania upoważniają do stwierdzenia, że nieruchomości publiczne nie należą do głównego nurtu badawczego w ramach badań ekonomicznych związanych z nieruchomościami (dominuje problematyka nieruchomości w sektorze prywatnym), a jeśli pojawiają się badania w tym obszarze, to najczęściej dotyczą nieruchomości komunalnych. Ponadto w artykule wrócono uwagę na szereg problemów metodycznych w ramach realizowanych badań w przedmiotowym obszarze, głównie związanych z nazewnictwem - w tym prawidłowego rozróżnienia podstawowych pojęć, takich jak zarządzanie nieruchomościami i gospodarowanie nieruchomościami - oraz przy realizacji badań empirycznych, głównie związanych z właściwym wykorzystaniem metody studium przypadku.(abstrakt oryginalny)
Celem niniejszego referatu jest przedstawienie zasad ogólnych gospodarowania nieruchomościami przez organy administracji publicznej w szerokim rozumieniu tego pojęcia, a więc nie tylko bezpośredniego gospodarowania nieruchomościami publicznymi stanowiącymi Skarbu Państwa i jednostek samorządu terytorialnego, ale również gospodarowania w sposób pośredni wszelkimi nieruchomościami niezależnie od tytułu prawnego, poprzez podejmowanie przez w/w organy uchwał lub wydawanie decyzji wpływających na stan prawny, sposób korzystania lub rozliczenia za nieruchomości. (fragment tekstu)
Znaczna część europejskiego portfela nieruchomości jest własnością gmin. W gospodarce rynkowej rodzi to kilka ważnych pytań, na przykład, czy zarządzanie nieruchomościami w administracji publicznej jest równie efektywne i skuteczne, jak w instytucjach prywatnych. Poszukujemy odpowiedzi na to pytanie, analizując sposoby podejmowania decyzji w europejskich miastach. Takie podejście, choć związane niewątpliwie z ograniczeniami, może dostarczyć ważnych wskazówek dla dalszych badań i praktyki. Ponieważ danych jest niewiele, przyjrzymy się dokładniej dwóm wybranym miastom, tj. Gdańskowi i Jenie. Dla każdego miasta opisujemy obecną sytuację, strategię, organizację i proces decyzyjny w zakresie zarządzania nieruchomościami komunalnymi. Artykuł kończą wnioski ze studiów przypadków oraz sugestie dla innych miast, jak można poprawić zarządzanie nieruchomościami poprzez usprawnienie procesu podejmowania decyzji. (abstrakt oryginalny)
Zarządzanie nieruchomościami publicznymi obejmuje m.in. kontrolę sposobu zagospodarowania nieruchomości oddanych w użytkowanie wieczyste. Umowa jest, oprócz przepisów ustaw oraz zasad współżycia społecznego, istotnym elementem kształtującym treść prawa użytkowania wieczystego. Konsekwencją niezagospodarowania nieruchomości oddanych w użytkowanie wieczyste może być ustalenie dodatkowych opłat rocznych. Zagadnienie to w praktyce rodzi wiele problemów i kontrowersji a także jest przedmiotem niejednolitych rozstrzygnięć. Tezą badawczą artykułu jest stwierdzenie, że aktualne przepisy w zakresie dodatkowych opłat rocznych zawarte w ustawie o gospodarce nieruchomościami są nieprecyzyjne. Celem opracowania jest identyfikacja prawnych uregulowań dotyczących ustanawiania dodatkowych opłat rocznych obciążających użytkowników wieczystych. Analizy dokonano w oparciu o wyniki badań procesu ustanawiania dodatkowych opłat przez Gminę Miejską Kraków w latach 2010-2014. (abstrakt oryginalny)
12
Content available remote Specyfika zarządzania nieruchomościami wojewódzkimi
63%
Przedmiotem analizy jest ocena efektywności zarządzania zasobami nieruchomości będących własnością województw. Rozważania teoretyczne koncentrują się na przedstawieniu specyfi ki zarządzania nieruchomościami publicznymi. Część empiryczna przedstawia najważniejsze formy gospodarowania nieruchomościami oraz efekty zarządzania w postaci wpływów do budżetu województwa. Pozwoli to określić poziom dochodów i wydatków związanych z gospodarką nieruchomościami wojewódzkimi. Przeprowadzona analiza daje odpowiedź na pytania dotyczące kierunku prowadzenia polityki ekonomicznej względem nieruchomości wojewódzkich. Zakres czasowy badań obejmuje lata 2008-2013. (abstrakt oryginalny)
13
Content available remote Analysis of the Legal State of Ground Communities
63%
W Polsce funkcjonuje ponad 5 tysięcy wspólnot gruntowych, które posiadają nieruchomości o powierzchni powyżej 100 tysięcy hektarów. W 2009 roku Najwyższa Izba Kontroli przeprowadziła kontrolę stanu faktycznego i prawnego nieruchomości Skarbu Państwa oraz nieruchomości gminnych. Kontrola, która obejmowała również nieruchomości należące do wspólnot gruntowych, wykazała liczne nieprawidłowości w ich funkcjonowaniu na obszarze całej Polski. Skutkiem przeprowadzonej kontroli były duże zmiany ustawy regulującej działanie wspólnot gruntowych. Znowelizowana ustawa miała ułatwić regulację stanu prawnego wielu nieruchomości w Polsce. W artykule zaprezentowano analizę stanu prawnego nieruchomości wspólnot gruntowych wykonaną na podstawie danych Najwyższej Izby Kontroli. Przedstawiono również procedurę regulacji stanu prawnego nieruchomości według przepisów znowelizowanej ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych oraz dokonano analizy postępowań administracyjnych w wybranych powiatach celem sprawdzenia, czy znowelizowana ustawa pomogła w regulacji stanu prawnego gruntów wspólnot. (abstrakt oryginalny)
Trwały zarząd nieruchomościami publicznymi stanowi podstawowe narzędzie instytucjonalne korzystania z nieruchomości publicznych przez jednostki publiczne bezosobowości prawnej. Uwaga, jaką poświęcano tej instytucji w piśmiennictwie prawniczym, nie wydaje się adekwatna do skali jej występowania - blisko 70% gruntów Skarbu Państwa pozostaje w zarządzie. Celem artykułu jest wskazanie najważniejszych elementów konstrukcyjnych instytucji zarządu, podstawowych zagadnień i nierozstrzygniętych wątpliwości prawnych występujących w powyższym obszarze oraz perspektyw (de lege lata i de lege ferenda) tej instytucji prawnej. (abstrakt oryginalny)
W niniejszym artykule przedstawiono problematykę dotyczącą obciążania nieruchomości skarbowych i samorządowych ograniczonymi prawami rzeczowymi, w szczególności w kontekście dopuszczalności nieodpłatnego obciążania nieruchomości publicznych ograniczonymi prawami rzeczowymi. Artykuł 13 ustawy z 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 1774, z późn. zm.) przewiduje bowiem, iż z zastrzeżeniem wyjątków wynikających z ustaw nieruchomości publiczne mogą być przedmiotem obrotu, zaś jedną z form obrotu tymi nieruchomościami jest ich obciążanie ograniczonymi prawami rzeczowymi. Z drugiej strony art. 14 ust. 2 tej ustawy przewiduje, iż nieruchomości stanowiące własność Skarbu Państwa mogą być nieodpłatnie obciążane na rzecz JST ograniczonymi prawami rzeczowymi. Nieruchomości stanowiące własność JST mogą być nieodpłatnie obciążane na rzecz Skarbu Państwa lub innych JST ograniczonymi prawami rzeczowymi. Na tle tych przepisów pojawia się więc pytanie o ich wzajemną relację, w szczególności o to, czy art. 14 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami na zasadzie wyłączności określa w sposób zamknięty wszystkie sytuacje, kiedy dopuszczalne będzie obciążenie nieodpłatne ograniczonymi prawami rzeczowymi nieruchomości Skarbu Państwa (JST), czy też przepis ten dotyczy tylko pewnego określonego w nim obszaru, a zatem nie wyklucza możliwości obciążania nieodpłatnie ograniczonymi prawami rzeczowymi nieruchomości skarbowych (samorządowych) na rzecz innych podmiotów, tym bardziej że powołana ustawa przewiduje inne formy nieodpłatnego dysponowania nieruchomościami Skarbu Państwa i JST, chociażby w postaci umowy darowizny czy użyczenia.(abstrakt oryginalny)
Gospodarowanie nieruchomościami publicznymi, ze względu na ich specyfikę, jest przedmiotem zainteresowań przede wszystkim na forum międzynarodowym. Wypracowanie odpowiednich procedur gospodarowania w dobie światowego kryzysu jest jak najbardziej aktualne. Problemem jest jednak ich złożoność i utrudniona porównywalność. W pracy przedstawiono porównanie systemów gospodarowania nieruchomościami publicznymi w wybranych krajach świata, tzn. nieruchomości stanowiących własność państwową oraz jednostek samorządu terytorialnego. W tym celu posłużono się materiałami otrzymanymi ze stworzonych wcześniej ankiet, wypełnionych przez ekspertów w tym zakresie oraz pracami badawczymi m.in. takich organizacji międzynarodowych, jak Międzynarodowa Federacja Geodetów (FIG) czy Organizacja Narodów Zjednoczonych do Spraw Wyżywienia i Rolnictwa (FAO). (abstrakt oryginalny)
Prawo użytkowania wieczystego jest prawem rzeczowym, które wzbudza w ostatnich latach wiele zainteresowania. W ramach przeprowadzonych badań Autorki za cel pracy postawiły sobie analizę struktury stanu własności gruntów miasta Krakowa, ze szczególnym uwzględnieniem nieruchomości pozostających w użytkowaniu wieczystym jak również strukturę podmiotów prawa użytkowania wieczystego. Przeprowadzona analiza wykazała systematyczne zmniejszanie się powierzchni gruntów przekazanych w użytkowanie wieczyste. Zwrócono również uwagę na różną strukturę użytkowników wieczystych w zależności od właściciela gruntu. Zwiększająca się natomiast liczba użytkowników wieczystych jest spowodowana m.in. ustanawianiem przez spółdzielnie mieszkaniowe odrębnej własności lokali, z którymi związane jest prawo użytkowania wieczystego gruntów. Ze względu na wzrost cen nieruchomości systematycznie dokonywana jest także przez miasto Kraków aktualizacja opłat z tytułu użytkowania wieczystego. W ramach badań autorki dokonały również analizy wysokości opłat z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości miasta Krakowa oraz dochodów uzyskiwanych z tytułu aktualizacji tych opłat. (abstrakt oryginalny)
Artykuł podejmuje problem zarządzania nieruchomościami publicznymi, ze szczególnym uwzględnieniem specyfiki zarządzania nieruchomościami gmin w Polsce. W artykule dokonano analizy literatury przedmiotu, analizy raportów Najwyższej Izby Kontroli z lat 2012-2014 oraz przedstawiono wyniki badania ankietowego przeprowadzonego w 2016 roku w gminach należących do Krakowskiego Obszaru Metropolitalnego. Artykuł składa się z części teoretycznej, w której przedstawiono wyniki analizy literatury, oraz części empirycznej w której przedstawiono wyniki badań własnych. W zakończeniu zawarto najważniejsze uwagi metodyczne dotyczące części badawczej oraz propozycje kierunków dalszych badań. (abstrakt oryginalny)
CEL NAUKOWY: Artykuł prezentuje wyniki badań nad uwarunkowaniami zarządzania nieruchomościami publicznych uniwersytetów. Ich celem była próba przedstawienia różnych rozwiązań przyjętych w wybranych krajach UE odnośnie do tytułów prawnych przysługujących uczelniom do nieruchomości, a także form zarządzania nimi. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Do prowadzonych rozważań wykorzystano literaturę przedmiotu, niepublikowane raporty komercyjnych firm oraz informacje zawarte na stronach internetowych poszczególnych zarządców nieruchomości uczelnianych. PROCES WYWODU: Analizie poddano systemy "nieruchomościowe" szkolnictwa wyższego przyjęte w Austrii, Niemczech, Holandii, Wielkiej Brytanii, Szwecji oraz Polsce. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Wyniki badań wskazują, iż władze uniwersytetów publicznych w Europie nie ponoszą takiej samej odpowiedzialności za majątek, którym dysponują. Poszczególne państwa przyjęły własne rozwiązania zarówno w zakresie struktury własnościowej nieruchomości, zasad zarządzania, jak i wynajmu nieruchomości. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Niezależnie od wielu różnic występujących w systemach akademickich państw europejskich można się pokusić o wymienienie pewnych wspólnych cech. Austriackie, szwedzkie i niemieckie szkoły wyższe nie są właścicielami nieruchomości uczelnianych. Dostarczaniem odpowiedniej dla nich powierzchni na zasadach najmu, a także zarządzaniem majątkiem zajmują się specjalnie powołane do tego celu spółki. Z kolei w Holandii, Hiszpanii, Wielkiej Brytanii oraz Polsce uczelnie posiadają różne tytuły prawne do nieruchomości i zarządzają posiadanymi zasobami. (abstrakt oryginalny)
Administracja stanowi wyodrębniony zakres działania państwa, jak też zależnych lub niezależnych od państwa organizacji mających osobowość prawną, który nie obejmuje co do zasady zarówno ustawodawstwa, jak i sądownictwa. Samorząd terytorialny to z kolei jedna z form samorządu, rozumianego jako wydzielenie z zakresu władzy państwa pewnej dziedziny spraw i powierzenie ich do samodzielnego rozwiązywania danej grupie społecznej. Zgodnie z treścią Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej wspólnotę samorządową stanowi z mocy prawa ogół mieszkańców jednostek zasadniczego podziału terytorialnego, zaś przysługującą mu w ramach ustaw istotną część zadań publicznych samorząd terytorialny wykonuje w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Samorząd terytorialny stanowi zatem w istocie lokalną wspólnotę społeczną uprawnioną do samodzielnego wykonywania administracji publicznej, wyposażoną w materialne środki realizacji powierzonych jej zadań. W zakresie zadań samorządu terytorialnego, jako zadania własne wykonuje on zadania publiczne służące zaspokajaniu potrzeb wspólnoty samorządowej, gdy zaś wynika to z uzasadnionych potrzeb państwa, ustawa może zlecić jednostkom samorządu terytorialnego wykonywanie innych zadań publicznych jako zadań zleconych. Ponieważ dość często przedmiotem zlecania przez organy administracji rządowej jednostkom samorządu terytorialnego określonych czynności jest administrowanie nieruchomościami Skarbu Państwa, jako dość interesujące jawi się zagadnienie możliwości dochodzenia przez te drugie roszczeń pieniężnych na wypadek, jeżeli przekazywane na ten cel środki okazują się niewystarczające.(abstrakt oryginalny)
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.