Przystępując do formułowania strategii rozwoju przedsiębiorstwa, będącej wyrazem wcześniej przedłożonej misji, ale także pewnego wyobrażenia praktycznego jej wdrożenia i co ważniejsze formalizacji matematyczno-komputerowej przyjętej koncepcji rozwoju, należy postrzegać firmę jako obiekt ekonomiczny funkcjonujący w systemie gospodarczym na tle zmieniającego się otoczenia zarówno bliskiego, jak i dalszego makroekonomicznego. Stabilność polityki gospodarczej państwa w zakresie podstawowych parametrów makroekonomicznych, wprowadzanych w celu regulowania aktywności gospodarczej obiektów ekonomicznych, jest warunkiem niezbędnym do wyznaczenia wiarygodnej, dającej się skonfrontować z rzeczywistością gospodarczą, prognozy rozwoju przedsiębiorstw. Należy jednak przyjąć, że nie można utrzymać pełnej stabilności polityki gospodarczej (tzn. otrzymywać pełnej informacji o wszystkich parametrach zarówno mikroekonomicznych, jak i makroekonomicznych) zwłaszcza w okresie tak gruntownej transformacji gospodarki, a zatem wszystkie misternie konstruowane plany rozwojowe, programy restrukturyzacyjne, ale także bieżąca działalność gospodarcza związane są z antycypacją przyszłych warunków funkcjonowania przedsiębiorstwa, a więc obarczone niepewnością, a właściwie ryzykiem i to często bardzo dużym. Rynkowe warunki gospodarowania wymagają podejmowania ryzyka w prowadzeniu firmy, które jest immanentną cechą działalności gospodarczej, a co za tym idzie zastosowania takiego systemu zarządzania przedsiębiorstwem, który prowadziłby do. minimalizacji strat. Ma to tym większe znaczenie, że coraz częściej przy podejmowaniu decyzji, zwłaszcza gdy dotyczą one angażowania poważnych zasobów ludzkich i materialnych, przestaje wystarczać intuicja i doświadczenie decydenta.(fragment tekstu)