Ograniczanie wyników
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 40

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Rada pracownicza
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Artykuł omawia zarządzenie Unii Europejskiej, według którego do końca września 1996 roku w większości zachodnioeuropejskich firm międzynarodowych mają powstać rady pracownicze.
Na podstawie informacji przekazanych przez pracodawców ministrowi właściwemu do spraw pracy można stwierdzić, że w Polsce funkcjonuje około 1800 rad pracowników. Są one tworzone na podstawie ustawy z 7 kwietnia 2006 r. o informowaniu pracowników i przeprowadzaniu z nimi konsultacji. Przepisy ustawy, będące wynikiem osiągniętego podczas prac parlamentarnych kompromisu większości reprezentatywnych organizacji związkowych i organizacji pracodawców, w praktyce jej stosowania budzą wiele wątpliwości. Autorka omawia niektóre z tych wątpliwości, dotyczące m.in. zakresu podmiotowego ustawy, wyboru oraz funkcjonowania rady pracowników. (abstrakt oryginalny)
Przepisy dotyczące rad pracowników w małych oddziałach bankowych zmieniły się i rady mogą powstawać w mniejszych instytucjach. Rady pracowników w polskim systemie prawno-bankowym nie są żadną nowością. Istnieją nieprzerwanie od 7 kwietnia 2006 roku wprowadzone Ustawą o informowaniu pracowników i przeprowadzaniu z nimi konsultacji (DzU z 2006 nr 79 poz. 550 ze zm.) wdrażającej w życie postanowienia dyrektywy unijnej 2002/14/WE. (abstrakt oryginalny)
Autorka artykułu prezentuje proces tworzenia rad pracowniczych w przedsiębiorstwach zatrudniających powyżej 50 osób. Wymienia obowiązki pracodawcy w tym zakresie. Opisuje jakie kryteria powinien spełniać wniosek o zorganizowanie wyborów, na jakich zasadach zgłasza się kandydatów do rady oraz jak należy poprawnie przeprowadzić same wybory.
W artykule opisano jak w praktyce funkcjonują rady pracowników. Przedstawiono wpływ związków zawodowych na powstawanie rad pracowników. Zaprezentowano zakres kompetencji rady pracowników, zakres informacji przekazywanych radzie oraz zasady ponoszenia kosztów.
Autor przedstawia współcześnie funkcjonujące rodzaje partycypacji pracowniczej, skupiając się na instytucji rady pracowników. Przedstawiono jej status prawny zarówno według prawa europejskiego, jak i polskiego. Autor podkreśla różnice między paradygmatem partycypacji a działalnością związków zawodowych. W związku z malejącą każdego roku liczbą rad pracowników przedstawiono propozycje, które mogłyby służyć ożywieniu tej instytucji. (abstrakt oryginalny)
Unijne standardy informowania i konsultacji pracowników są w Polsce realizowane poprzez rady pracowników. W kontekście znaczącej roli związków zawodowych w naszym kraju należało rozstrzygnąć, jakie są relacje pomiędzy związkami zawodowymi a przedstawicielstwem pracowników na potrzeby informowania i konsultacji. W efekcie przyjęto kompromis, w ramach którego związki zawodowe - tam gdzie działają - uzyskały wpływ na wybór członków rady. Tam, gdzie związki zawodowe nie działają, wyboru rady dokonują pracownicy. Jednakże przywilej wyboru rady ograniczono jedynie do największych - tzw. reprezentatywnych organizacji związkowych. W związku z tym powstaje wiele problemów proceduralnych związanych z ustaleniem, czy dany związek jest, czy też nie jest reprezentatywny. To z kolei rzutuje na ocenę, czy rada pracowników działa, czy też nie działa. Autor opisuje powyższe zagadnienie, możliwe spory na tym tle oraz sposoby ich rozwiązania. (abstrakt oryginalny)
Partycypacja pracownicza jest formą udziału pracownika w zarządzaniu przedsiębiorstwem. Proces ten może przebiegać bezpośrednio, gdy w głosowaniu bezpośrednim liczy się każdy głos pracowniczy, oraz pośrednio, poprzez instytucje pracownicze powoływane w drodze wyborów pracowników. W artykule zostały omówione podstawowe formy partycypacji, ze szczególnym uwzględnieniem form pośrednich, wraz z przeglądem rozwiązań w krajach europejskich oraz w kontekście liberalizacji życia gospodarczego. (abstrakt oryginalny)
9
Content available remote Rola i pozycja polskich rad pracowników w świetle badań empirycznych
75%
Opracowanie ma na celu dokonanie charakterystyki istniejących w Polsce stosunków pracy i przedstawienie na ich tle funkcjonowania rad pracowników. Zmiana systemu politycznego i gospodarczego jaka dokonała się najpierw w Polsce w 1989 r., a następnie w wielu innych krajach Europy Środkowo-Wschodniej, nie zaowocowała na ogół demokratyzacją stosunków pracy. Stało się tak dlatego, że zarówno związki zawodowe, jak i pracodawcy, nie byli zainteresowani przekazywaniem uprawnień decyzyjnych pracownikom. Próby powoływania rad pracowników czy wprowadzenia przedstawicielstwa pracowniczego do rad nadzorczych spółek były traktowane przez związki zawodowe jako dla nich konkurencja, stąd spotykały się z ich oporami. W rezultacie ich wprowadzenie wymusiła dopiero odpowiednia dyrektywa UE. W opracowaniu dokonano oceny funkcjonowania rad pracowników na podstawie prowadzonych na ten temat badań empirycznych. Rady te, ze względu na wspomniane ograniczenia, nie przyniosły istotnych zmian w stosunkach pracy. (abstrakt oryginalny)
Celem niniejszego artykułu jest zwięzłe przedstawienie problemu relacji między samorządem pracowniczym, opartym na demokratycznych radach robotniczych, a władzą biurokracji partyjno-państwowej wraz z ukazaniem społecznego charakteru tych relacji. Zdaniem autora tylko z tej perspektywy można zrozumieć, z jakim typem stosunków społecznych mieliśmy do czynienia i w jaki sposób zaważały one następnie na antagonizmach społecznych i dynamice rozwoju PRL. (fragment tekstu)
Autor zdecydowanie pozytywnie ocenia uchwalenie przez parlament przepisów prawnych normujących zasady powoływania i działania rad pracowników w podmiotach gospodarczych, jak dotąd, przytłaczająca większość tych podmiotów nie wykazuje jednak jakiegokolwiek zainteresowania tą kwestią i w związku z tym obowiązujące w tym zakresie unormowania stanowią przysłowiową martwą literę prawą. W dużym stopniu wynika to stąd, że znacząca część kadr kierowniczych przedsiębiorstw obawia się, iż rady pracowników mogą stanowić istotne utrudnienie w sprawnym zarządzaniu i kierowaniu działalnością firmy, jednak pogląd ten zdaniem autora jest całkowicie błędny. Dlatego też konieczne jest podjęcie działań zmierzających do przeorania tej „fałszywej świadomości" naszych kadr menedżerskich. Duże pole do działania mają tu m.in. organizacje pracodawców, jako że tworzenie rad pracowników, sprzyjające wzrostowi efektywności gospodarowania, leży również w interesie właścicieli spółek. Z drugiej strony, pracownicy przedsiębiorstw, będący formalnie biorąc głównymi beneficjentami tych przepisów, również nie wykazują większego zainteresowania tworzeniem rad pracowników. Według autora czynnikiem destrukcyjnym w tym zakresie mogą być związki zawodowe, które mogą się obawiać, że z chwilą powołania rady pracowników ich i tak zwykle słaba pozycja w przedsiębiorstwie ulegnie dalszemu osłabieniu. W związku z tym autor proponuje, aby ustawodawca rozważył możliwość przyznania zakładowym organizacjom związkowym kompetencji rad pracowników. Propozycja ta ma z całą pewnością kontrowersyjny charakter, jednak zdaniem autora zasługuje ona na poważną dyskusję. Istotną rolę w procesie tworzenia rad pracowników powinny również odgrywać organy państwowe, w tym zwłaszcza Państwowa Inspekcja Pracy. Rolą PIP w tym zakresie powinno być bowiem nie tylko nakładanie kar na pracodawców, którzy uniemożliwiają powoływanie i działalność rad pracowników, ale i czynny współudział w procesie tworzenia tych organów. (abstrakt oryginalny)
Celem badania referowanego w artykule było ustalenie rzeczywistego stanu funkcjonowania rad pracowników oraz próba odpowiedzi na pytanie o skuteczność tej nowej formy demokracji pracowniczej i jej wpływu na efektywność ekonomiczną firm, po pierwszym okresie ich funkcjonowania (abstrakt oryginalny)
Od 25 maja br. obowiązuje ustawa o informowaniu pracowników i przeprowadzaniu z nimi konsultacji, wdrażająca do polskiego porządku prawnego postanowienia dyrektywy 2002/14 ustanawiającej ogólne ramowe warunki informowania i przeprowadzania konsultacji z pracownikami we Wspólnocie Europejskiej. Zgodnie z ustawą przedstawicielstwem pracowników uprawnionym do uzyskiwania informacji i dokonywania konsultacji z pracodawcą w niektórych sprawach związanych z działalnością przedsiębiorstwa jest tzw. rada pracowników. Jest ona wybierana w zależności od sytuacji przez organizacje związkowe lub przez załogę danego zakładu pracy. Rady pracowników mogą działać w przedsiębiorstwach zatrudniających co najmniej 100 pracowników, a od 23 marca 2008 r. w przedsiębiorstwach zatrudniających co najmniej 50 pracowników. Oznacza to, iż zakresem działania ustawy będzie objęta znaczna liczba pracodawców. Należy się więc spodziewać dużego zainteresowania ze strony pracodawców, załóg zakładów pracy i związków zawodowych rozwiązaniami zawartymi w ustawie, przy czym w pierwszym rzędzie będą przez nich analizowane przepisy regulujące zasady i tryb wyboru członków rad pracowników. Niestety, stan prawny w tym zakresie jest daleki od doskonałości, dlatego celowe wydaje się podjęcie próby wykładni przepisów odnoszących się do powoływania rad pracowników. (abstrakt oryginalny)
Dokonana 22 maja ub. r. nowelizacja ustawy o informowaniu pracowników i przeprowadzaniu z nimi konsultacji była konieczna w świetle wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 1 lipca 2008 r. Ustawodawca zdecydował się na najprostsze rozwiązanie, to jest uchylenie zakwestionowanych przez Trybunał przepisów i pozostawienie jednego, jakie skutki spowodują te zmiany w praktyce tworzenia rad pracowników: czy doprowadzą do ich stopniowego zaniku, czy też zapoczątkują proces umacniania się i rozszerzenia kompetencji tego niezależnego od związków zawodowych organu przedstawicielskiego, a także czy przyjęte przez ustawodawcę rozwiązanie było jedynym możliwym, zwłaszcza w świetle acquis communautaire. (abstrakt oryginalny)
Obowiązek tworzenia rad pracowników, choć z ogromnymi oporami, wchodzi w życie. Rady pojawiły się na mocy ustawy z 7 kwietnia 2006 roku, wdrażającej unijną dyrektywę z 2002 roku ustanawiającą ogólne, ramowe warunki informowania i przeprowadzania konsultacji z pracownikami we Wspólnocie Europejskiej. Szczegóły dotyczące tej ustawy znaleźć można w artykule.
Autor analizuje regulacje zawarte w art. 37 i 47 ustawy z 5 kwietnia br. o europejskich radach zakładowych. Zawierają one gwarancje ochrony stosunku pracy przedstawicieli pracowników w przedsiębiorstwach i grupach przedsiębiorstw o zasięgu wspólnotowym. Autor przedstawia podmiotowy i przedmiotowy zakres tej ochrony, jej charakter i czas trwania, a także swoisty jej mechanizm przy zwolnieniach z przyczyn dotyczących pracodawcy.
W artykule omówiono funkcjonowanie i potrzeby związków zawodowych. Przedstawiono i omówiono wyniki badania przeprowadzonego w 2010 roku wśród 367 działaczy OPZZ - Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych. Określono potrzeby związkowców: intensyfikację szkoleń, nowelizację kodeksu pracy, zwiększenie nacisków na pracodawców oraz wykorzystanie najnowszych technologii.
W myśl ustawy o przedsiębiorstwie państwowym o samorządzie załogi przedsiębiorstwa państwowego samorząd pracowniczy winien spełniać funkcję ekonomiczną (współzarządzanie przedsiębiorstwem) i funkcję społeczną (tworzenie gospodarczej demokracji). Zgodnie z regulacjami prawnymi organy samorządu załogi i dyrektor są organami przedsiębiorstwa a więc na równi uczestniczą w zarządzaniu. (...) Jak wykazały badania w żadnym z badanych przedsiębiorstw zawieszenie czy oprotestowanie uchwał czy decyzji podjętych przez jeden lub drugi organ nie miało miejsca. (...) Doświadczenie, zwłaszcza ostatnich lat, przynosi coraz więcej dowodów na to, że dyrektorzy przedsiębiorstw starają, się przede wszystkim zapobiegać powstaniu sytuacji konfrontacyjnych, stosując wszystkie wyżej wspomniane sposoby.(fragment tekstu)
W niniejszym artykule przedstawione zostały zasady funkcjonowania i wyboru rad pracowników - na podstawie ustawy o informowaniu pracowników i przeprowadzaniu z nimi konsultacji.
Przedmiotem artykułu jest analiza regulacji prawnych związanych z modelem współdziałania pracodawcy w indywidualnych sprawach pracowniczych. Mechanizmy prawne dotyczące tego zagadnienia, których ostateczny kształt został ustalony w 1996 r., nie przeszły pomyślnie - jak się zdaje - próby czasu. Wątpliwości budzą nie tylko szczegółowe rozwiązania zawarte w przepisach kodeksu pracy i ustawy o związkach zawodowych, ale także powierzenie wyłącznych kompetencji w tym zakresie organizacjom związkowym. Skłania to do krytycznego spojrzenia na obowiązujące regulacje i tym samym formułowania wniosków "de lege ferenda". (abstrakt oryginalny)
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.