Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 12

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Radioactivity
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
W artykule zaprezentowano praktyczne wykorzystanie radiometrycznych metod pomiarowych do określania właściwości mieszanin powietrzno-pyłowych transportowanych rurociągami. Przedstawiono budowę miernika PMP, którego działanie opiera się na wspomnianej metodzie, do oznaczania zawartości części palnych w popiołach lotnych. Opisano doświadczenia z eksploatacji próbnej, uzyskane dokładności pomiaru oraz możliwości alternatywnego wykorzystania miernika. Miernik PMP jest radiometrycznym urządzeniem pomiarowym przeznaczonym do określania właściwości trójskładnikowych mieszanin powietrzno-pyłowych (jeden ze składników to powietrze lub gaz, a dwa pozostałe to ciała stałe o różnych gęstościach). Miernik PMP wykorzystuje zjawisko absorpcji nisko- i średnioenergetycznego promieniowania gamma przechodzącego przez mieszaninę transportowaną rurociągiem. Miernik posiada zespół detekcyjny składający się z dwóch sond scyntylacyjnych oraz elektroniczny układ przetwarzania i analizy impulsów. Układ elektroniczny zawiera analizatory wielokanałowe, które pozwalają na precyzyjną selekcję impulsów oraz stabilizację widm energetycznych, uniezależniając pomiar natężenia promieniowania od czynników zewnętrznych. Prototyp miernika PMP zainstalowano w Elektrowni "Łaziska" na rurociągu do pneumatycznego transportu popiołu lotnego. Jego przeznaczeniem był pomiar zawartości części palnych. Na podstawie pomiarów wykonanych w trakcie eksploatacji próbnej określono odchylenie standardowe pomiaru ơ = 0,09%. W wyniku uzyskanych doświadczeń stwierdzono, że miernik PMP może być również stosowany do pomiaru zawartości części niepalnych w pyłach węglowych oraz monitorowania pracy pompy pneumatycznej. (abstrakt oryginalny)
W artykule zaprezentowano wpływ tłumienności atmosferycznej na odbiór mikrofalowych sygnałów satelitarnych z uwzględnieniem ich częstotliwości nośnej. Skupiono się na analizie propagacji fal radiowych w systemach łączności satelitarnej w troposferze ziemskiej. W praktyce, tłumienie atmosferyczne znacząco wpływa na jakość odbioru sygnałów mikrofalowych, szczególnie ze względu na zjawisko absorpcji i refrakcji występujące na cząsteczkach gazów. Badania są przydatne dla inżynierów łączności satelitarnej, gdyż mogą przyczynić się do optymalizacji i poprawy wydajności działania łączy satelitarnych, co w przyszłości może doprowadzić do minimalizacji ryzyka utraty sygnału lub przerw w ciągłości świadczenia usług, co jest zgodne z założeniami sieci GIN oraz Europejskiego Projektu Badawczego ICT COST Action IC0802 - Propagation tools and data for integrated Telecommunication, Navigation and Earth Observation systems.(abstrakt oryginalny)
Jako że na jakość mikrofalowego sygnału satelitarnego wpływają wszelkiego rodzaju źródła szumów naturalnych, w artykule zaprezentowano ziemskie i pozaziemskie źródła szumów naturalnych (w tym nieodzowne dla propagacji fal radiowych w troposferze: (1) szumy termiczne; (2) wyładowania burzowe oraz (3) szumy jonizacyjne). Na podstawie przeglądu literaturowego zaproponowano własną klasyfikację szumów ziemskich i pozaziemskich, w tym szumów wytworzonych przez człowieka, w ramach której sukcesywnie wyszczególniono kolejne ich źródła, dotychczas całościowo nie zebrane i opisane w przedstawiony sposób oraz mechanizmy powstawania szumów.(abstrakt oryginalny)(abstrakt oryginalny)
W artykule przedstawiono model alokacji zdarzeń radiokomunikacyjnych w obszarze A2. Przeanalizowano propagacje fal w pasmach V oraz T w aspekcie analizy zakresów poszczególnych stacji radiowych i ich zdolności do nawiązania kontaktu radiowego. Przedstawiono podstawy teoretyczne i założenia, na których opiera się proces projektowania modelu. Omówiono metody modelowania i prezentacji alokacji poszczególnych stacji radiowych i ich zakresy. Zaprezentowano sposoby prezentacji zdarzeń radiokomunikacyjnych, za pomocą diagramów czasowych. Zaproponowano sposób prezentacji sekwencji radiowych zdarzeń komunikacyjnych i decyzji podejmowanych na ich podstawie.(abstrakt oryginalny)
Witryfikacja odpadów radioaktywnych jest jedną z najskuteczniejszych metod ich immobilizacji. Polega ona na wprowadzeniu składników odpadu w strukturę odpornych chemicznie szkieł. Jest to jedna z nielicznych metod, która pozwala związać pierwiastki radioaktywne i zapobiec ich rozprzestrzenianiu się w bardzo długim okresie. Do tego celu stosuje się szkła borokrzemianowe lub fosforanowe. W pracy przedstawiono podział, źródła pochodzenia oraz podstawy gospodarki odpadami radioaktywnymi, jak również metody ich immobilizacji. Przeprowadzono przegląd stosowanych obecnie szkieł do ich witryfikacji oraz zasady stosowane przy projektowaniu ich składu. (abstrakt oryginalny)
26 kwietnia 1986 roku w elektrowni atomowej w Czarnobylu na Ukrainie, ówcześnie w Związku Radzieckim, wydarzyła się największa katastrofa w historii energetyki jądrowej. W wyniku przegrzania reaktora doszło do wybuchu wodoru, pożaru i rozprzestrzenienia substancji promieniotwórczych. Skażenie radioaktywne objęto obszar do 146 000 km2 na pograniczu Ukrainy, Białorusi i Rosji, a wyemitowana z uszkodzonego reaktora chmura radioaktywna rozprzestrzeniła się po całej Europie. Od tragicznej katastrofy minęło 27 lat. Do dziś rejon Czarnobyla jest tak skażony, że nie da się tam żyć. Paradoksalnie, miasteczko stało się atrakcją turystyczną, a wyjazdy do Strefy Zero, miejsca katastrofy, stają się coraz popularniejsze wśród turystów, poszukujących wrażeń. Jednak dla tych, со pamiętają tamte chwile, pozostaną one do końca życia największą tragedią z którą przyszło im żyć. (abstrakt oryginalny)
W pracy omówiono wybrane zagadnienia związane z występowaniem uranu w szkle historycznym, takie jak: naturalna zawartość uranu w szkle, historia szkła uranowego, jego wybrane właściwości oraz radioaktywność szkieł historycznych ze szczególnym uwzględnieniem szkieł uranowych. (abstrakt oryginalny)
Awaria czarnobylskiej elektrowni atomowej w 1986 roku uznana została za największą katastrofę technologiczną w historii ludzkości. Jej skutki w najwyższym stopniu uwidoczniły się na Białorusi. Ponad 1,5 min ha użytków rolnych i około 21% powierzchni leśnej zostało zanieczyszczone radionukleidami. Skażony obszar zamieszkuje około 3 min ludzi, przy czym stopień tego skażenia nie jest równomierny. Na terenach z poziomem promieniowania cezu-137 w granicach 1-5 Ci/km - mieszka 1,85 min ludzi, od 5 do 15 Ci/km - 363 tys. osób, a powyżej 15 Ci/km - około 100 tys. osób. Po katastrofie w Czarnobylu, wytworzyła na Białorusi się zupełnie nowa sytuacja ekologiczna. Na całym obszarze państwa powstały trzy strefy: 1) strefa bezpiecznego zamieszkania, 2) strefa o podwyższonym ryzyku zamieszkania, gdzie realizowane są różne przedsięwzięcia mające na celu zagwarantowanie ludności bezpiecznych warunków życia oraz wykorzystanie istniejącego tam potencjału gospodarczego, 3) strefa, w której niemożliwy jest stały pobyt ludności. Katastrofa w Czarnobylu wywołała wiele nowych problemów, takich jak: migracja ludności, zmiana funkcji gospodarczych i tempa rozwoju miast, ograniczenie produkcji rolnej itp. Wyłączenie z użytkowania znacznych areałów użytków rolnych oraz zmiana form gospodarowania na obszarach mniej zanieczyszczonych miało istotny wpływ na funkcjonowanie lokalnego przemysłu rolno-spożywczego. Zostały zachwiane społeczno-gospodarcze więzi miast z otoczeniem, będące jednym z warunków ich funkcjonowania i rozwoju. (fragment tekstu)
W Polsce odpady promieniotwórcze pochodzą z eksploatacji reaktorów badawczych oraz ze stosowania izotopów promieniotwórczych w medycynie, przemyśle, rolnictwie i badaniach naukowych. Autor omawia sposoby ograniczania przenikania substancji radioaktywnych do środowiska, stopnie jego skażenia i skutecznego przeciwdziałania ujemnemu wpływowi promieniowania na człowieka i środowisko. (abstrakt oryginalny)
Współcześnie narażeni jesteśmy na niekorzystne oddziaływanie związane z promieniotwórczością materiałów budowlanych. Skutkami tego mogą być groźne choroby. Aby zminimalizować to zagrożenie potrzebna jest dobra organizacja w planowaniu przestrzennym, koordynacja fachowców posiadających wiedzę techniczną ze specjalistami od nauk fizycznych, biologicznych, chemicznych i medycznych.
W Polsce rudę uranową wydobywano w pięciu kopalniach, z których cztery, w Kowarach, Kletnie, Radoniowie i Kopańcu zlokalizowane były w Sudetach, jedna zaś w Rudkach (Góry Świętokrzyskie). Okres ich aktywności górniczej przypadał na lata 1948-1973 i owiany był mgłą tajemnicy ze względu na rolę ZSRR w tych przedsięwzięciach. Od 1974 r. w Kowarach funkcjonuje lecznicze inhalatorium.
Aura
|
2005
|
nr 6
9-11
W miarę rozwoju kraju wzrastać będzie zapotrzebowanie na energię elektryczną. Ponieważ energetyka konwencjonalna powoduje emisje gazów cieplarnianych, głoszone są koncepcje budowy elektrowni jądrowych. Jednakże patrząc przez pryzmat tysięcy ton nagromadzonych odpadów radioaktywnych, można dojść do wniosku, iż elektrownie atomowe nie mogą sprzyjać zachowaniu czystego środowiska dla kolejnych generacji.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.