Bronisław Czech to jedna z najpiękniejszych postaci polskiego sportu. Narciarz, trzykrotny olimpijczyk (1928 - 10. miejsce w kombinacji norweskiej, 1932 - 7. miejsce w kombinacji norweskiej, 1936 - 7. miejsce w sztafecie 4 × 10 km), absolwent CIWF w Warszawie (1934 r.), trener, ratownik górski, szybownik, artysta. W okresie dwudziestolecia międzywojennego był jednym z najpopularniejszych sportowców Polski. Po wybuchu II wojny światowej aresztowany przez Niemców i osadzony w obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu, gdzie zmarł w czerwcu 1944 roku. Wyróżniał się na tle współczesnych mu sportowców rozległością zainteresowań i uzdolnień, a także wyjątkową postawą moralną, co sprawia, iż mimo upływu czasu może stanowić niekwestionowany wzór sportowca, Polaka-patrioty. Jest patronem wielu ulic i szkół w Polsce, w tym również krakowskiej Akademii Wychowania Fizycznego. Celem niniejszego opracowania jest przedstawienie (w ujęciu syntetycznym) drogi życiowej Bronisława Czecha ze szczególnym uwzględnieniem jego pasji pozasportowych. Materiał badawczy stanowiły: archiwalia, personalne dokumenty osobiste, listy, osobiste notatki, informacje prasowe, trofea i pamiątki sportowe. W opracowaniu podjętego tematu zastosowano metodę biograficzną, gdyż jednym z jej walorów jest to, iż pozwala ona przeanalizować jednostkowe losy ludzkie na podstawie dokumentów osobistych, które przynoszą informacje na temat mechanizmów motywacji, dążeń, postaw moralnych i ocen jednostki, zależności między środowiskiem a zachowaniem jednostki, historycznych sekwencji składających się na życie jednostki, wzorów postępowania i wzorów stosunków społecznych. (abstrakt oryginalny)