Zagadnienie równowagi ogólnej należy rozpatrywać w kontekście kapitału rzeczowego, kapitału ludzkiego i kapitału społecznego. Kapitał rzeczowy to pochodzące z przyrody składniki materialne wykorzystywane w procesach gospodarowania. Kapitał ludzki to wiedza i umiejętności podmiotów, w szczególności zdolności do pozyskiwania i przetwarzania informacji o kapitale rzeczowym, zdolności do przełamywania ograniczonej mobilności i pokonywania problemów związanych z niepodzielnością. Kapitał społeczny to postawa podmiotów przy współpracy z innymi podmiotami, zdolność do budowania relacji i eliminowania defektów koordynacji. Klasyczny model równowagi ogólnej opierał się na bardzo rygorystycznych założeniach, które powodowały wyłączenie problemu wielopunktowości równowagi. Założenia te miały dwojaki charakter: z jednej strony, techniczny (fizyczny, przyrodniczy), eliminując niedoskonałości "przyrody", a z drugiej strony, społeczny, eliminując awersję do ryzyka. W rzeczywistych warunkach, przy ograniczeniach przyrody i ograniczeniach behawioralnych, podmioty tak naprawdę nie muszą być zakładnikami swojego poprzedniego położenia. Analiza równowagowa powinna poszukiwać rozwiązania problemu istoty i przyczyn tego, że pierwotna równowaga była bliżej lub dalej punktu równowagi ogólnej optymalnej. Kluczowa jest też odpowiedź na pytanie, co powinno się wydarzyć w systemie ekonomicznym, żeby punkt równowagi mógł się przybliżyć do równowagi optymalnej. Postęp technologiczny i learning by doing z jednej strony przybliżają równowagę optymalną i supraoptymalną, z drugiej strony mają także wpływ na behawioralne parametry struktury (kapitał społeczny). Zwiększenie dostępu do informacji może spowodować większą skłonność podmiotów do podejmowania kooperacji. Działania, uchodzące kiedyś w ich percepcji za ryzykowne, przy lepszym nasyceniu informacyjnym są już akceptowane. Ważną rolę w przełamywaniu defektów koordynacji może odegrać superpodmiot, jakim może być władza publiczna. Wykorzystując uprawnienia władcze i przewagę informacyjną, władza publiczna może ułatwiać koordynowanie działań innych podmiotów i pomóc lub wręcz wymóc przejście do nowego stanu równowagi ogólnej, lepszego w sensie Pareta. (abstrakt autora)