Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 59

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Religious policy
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
Kenia jest przykładem państwa, w którym doszło do zetknięcia chrześcijaństwa z islamem, co w ostatnich dziesięcioleciach stało się powodem poważnych konfliktów między obiema wspólnotami religijnymi. W kształtowaniu relacji chrześcijańsko-muzułmańskich szczególną rolę odegrało państwo. Władze niepodległej Kenii niejednokrotnie bowiem wykorzystywały nieporozumienia między obiema wspólnotami religijnymi i podsycały konflikt, aby osłabić ich pozycje w obawie przed rodzeniem się ruchów antyrządowych. (fragment tekstu)
Na podstawie przesileń społeczno-politycznych oraz sytuacji kryzysowych i związanych z tym przewartościowań w polityce wyznaniowej autor przyjmuje następujące cezury: lata 1944/45-1947/48, 1947/48-1956/57 oraz okres po 1956 r. Celem artykułu jest przedstawienie wybranych problemów związanych z polityką państwa wobec wyznań nierzymskokatolickich w latach 1945-1970.
Przedstawiono uwarunkowania historyczne i demograficzno-statystyczne warunkujące politykę wyznaniową i relacje międzyreligijne w Rosji. Mimo podejmowania inicjatyw pojednawczych przez poszczególne wspólnoty religijne stosunki między religiami i wyznaniami w Rosji pozostają napięte. Państwo stara się zachować neutralność w sprawach religijnych, jest to jednak coraz trudniejsze, gdyż wraz ze wzrostem znaczenia najsilniejszych wspólnot religijnych zaczyna zaznaczać się ich dominujący wpływ na urzędników administracji państwowej.
W artykule scharakteryzowano dwie wersje państwa wyznaniowego: tradycyjną, zwaną wyznaniowością zamkniętą i zmodernizowaną, zwaną konfesyjnością otwartą. Omówiono kierunki stosunków Kościół-państwo oraz rolę koncepcji księdza prymasa S. Wyszyńskiego w polskiej teologii politycznej. Na koniec spróbowano udzielić odpowiedzi na pytanie czy IV RP ma charakter państwa świeckiego czy wyznaniowego.
Artykuł dokonuje prezentacji organów odpowiedzialnych za wytyczanie i realizowanie polityki wyznaniowej PRL. Przedstawia strukturę, zakres kompetencji oraz sylwetki osób stojących na ich czele. Artykuł zawiera także analizę rzeczywistego znaczenia poszczególnych podmiotów w kształtowaniu i wykonywania polityki komunistycznego państwa wobec Kościoła. (abstrakt oryginalny)
W artykule przedstawiono zarys teorii konkordatu a praktykę konkordatową zilustrowano przykładami pochodzącymi z terytorium Unii Europejskiej.
Przybliżono ważniejsze dane przedstawiające stan posiadania nierzymskokatolickich Kościołów i wspólnot religijnych w połowie lat 50. XX wieku. Na okres ten przypada likwidacyjna polityka wyznaniowa władz. Porównano ok. 25 Kościołów i wspólnot. Uwzględniono następujące problemy: - nadzór państwa nad Kościołami i wspólnotami religijnymi; - wybrane problemy polityki władz wobec nierzymskokatolickich społeczności; - niektóre elementy ich stanu posiadania.
Sekty i tzw. "nowe religie" są dziś dość powszechnym zjawiskiem, na które szczególnie narażeni są młodzi ludzie. Negatywny ich wpływ przejawia się między innymi na psychicznym znęcaniu się nad człowiekiem, maltretowaniu, wykorzystywaniu seksualnym. W artykule przeanalizowano wybrane ruchy religijne oraz sekty. Przedstawiono działania podjęte przez państwa i organizacje międzynarodowe w celu ochrony społeczeństwa przed ich destrukcyjnym oddziaływaniem.
Autor niniejszego artykułu zastanawia się nad współczesną rolą i miejscem islamu w dyskursie Republiki Federalnej Niemiec. Wśród podmiotów tego dyskursu znajdziemy w tekście m.in. polityków, organizacje zrzeszające muzułmanów, przedstawicieli innych religii, niemieckie media oraz sądy. Analizie poddano wybrane wydarzenia odnoszące się do polityki wielokulturowości w tym państwie, np. organizowane corocznie tzw. Dni Otwartego Meczetu. W artykule wskazano zarówno na pozytywne, jak i negatywne aspekty związane z życiem muzułmanów w Niemczech. Zostały również przedstawione działania niemieckiego państwa na rzecz walki z islamskim fundamentalizmem, w tym wobec skrajnej grupy salafitów. W tekście analizowano ponadto postawę niemieckiego społeczeństwa wobec islamu i jego wyznawców. Poruszono też tematykę związaną z działaniami antyislamskiego ruchu Pegida, który powstał w Dreźnie w 2014 r. Jego aktywność wywołała ożywione dyskusje zarówno w samych Niemczech, jak również w innych europejskich państwach. (abstrakt oryginalny)
10
Content available remote Mauro Cappellariego polemika z jansenizmem
75%
Mauro Cappellari pisał w opozycji do omówionych eklezjologii jansenistycznych, dążąc do wykazania bezwzględnej ważności konstytucji Unigenitus. Był przy tym przekonany - jak cała eklezjologia Oświecenia - że o ile ustroje polityczne mogą się zmieniać, ulegać transformacjom, republiki mogą przekształcać się w monarchię, a monarchie w republiki, arystokracje w demokracje i vice versa, to ustrój (eklezjologia) Kościoła katolickiego zawsze był, jest i musi być taki sam, czyli taki, jakim nadał go Jezus Chrystus pierwotnemu Kościołowi.[...] Mauro Cappellari nie przywiązywał wagi do ustrojów politycznych; programowo jakby wyrażał brak zainteresowania władzą świecką, co zapewne wiązało się z tym, że pisał swoją książkę w epoce napoleońskiej okupacji Italii (strategia typowa dla ultramontanów w epoce rewolucji francuskiej). Godził się więc - choć nie jest to nigdzie wyrażone expressis verbis - że władza świecka konstytuuje się w taki sposób, w jaki sama sobie życzy, bez ingerencji Kościoła. W zamian jednak duchowny domagał się, aby władza świecka nie wtrącała się w kwestie teologiczne i eklezjologiczne.(fragment tekstu)
W opracowaniu autor przedstawił problem złożonej natury historii Kościoła Prawosławnego w Polsce. Opisał próby przejęcia przez Patriarchat Moskiewski kontroli nad parafianami na obszarze Białostocczyzny. Konflikt pomiędzy tymi kościołami był wynikiem długiego sporu dotyczącego władzy zwierzchniej.
Artykuł niniejszy stanowi przyczynek do historii Kościoła Prawosławnego w Polsce po II wojnie światowej oraz do historii polityki wyznaniowej, realizowanej w tym okresie. Problematyka ta nie została szerzej pojęta, ani nawet zbadana - i to w odniesieniu praktycznie rzecz biorąc do wszystkich działających wówczas wyznań nierzymskokatolickich. Stalinizacja tej polityki przejawiła się m. in. - obok generalnej koncepcji administracyjno-likwidacyjnej tych wspólnot - w próbie przejęcia i prowadzenia "polityki kadrowej" w obrębie kleru poszczególnych związków religijnych. (fragment tekstu)
W opracowaniu omówiono politykę wyznaniową władz państwowych wobec Kościołów i związków religijnych prowadzących działalność wśród miejscowej ludności ziemi mazurskiej w latach 1952-1953.
Celem artykułu jest przybliżenie mało znanego fragmentu powojennej polityki wyznaniowej, realizowanej wobec Kościołów i związków religijnych w Polsce, w szczególności w odniesieniu do Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego.
Celem artykułu jest przybliżenie polityki wyznaniowej w Polsce okresu stalinowskiego, ze szczególnym uwzględnieniem likwidacji obrządku greckokatolickiego Kościoła Prawosławnego skupiającego ludność ukraińską i łemkowską.
W polskim prawie wyznaniowym nowe kościoły i związki wyznaniowe stają się osobami prawnymi w wyniku decyzji administracyjnej. Procedura rejestracji prowadzona jest przez ministra właściwego w sprawach wyznań religijnych, a jej geneza sięga początków Polski Ludowej i w opinii autora wymaga obecnie reformy. Rejestrację kościołów i związków wyznaniowych należy porównać z powstaniem innych organizacji o szczególnym społecznym znaczeniu, np. stowarzyszeń, związków zawodowych, partii politycznych. Wszystkie te instytucje nabywają osobowość prawną w wyniku decyzji sądu - niezależnego i niezawisłego organu, który nie ma w swojej działalności elementu politycznego. W wyniku analizy problemu autor zaproponował likwidację procedury administracyjnej na rzecz procedury sądowej nabywania osobowości prawnej przez kościoły i inne związki wyznaniowe.(abstrakt oryginalny)
W artykule zaprezentowano podstawy ideologiczne i prawne sowieckiej polityki wyznaniowej w latach 1917-1922, kiedy to teoretyczne założenia stanowiące podstawę stosunku nowej władzy do religii jako takiej przekuwane były w jej praktyczne podejście do związków wyznaniowych obecnych w przestrzeni funkcjonowania bolszewickiego państwa. Zwrócono uwagę na dwie podstawowe kwestie: (1) stosunku do religii w rozważaniach teoretycznych rosyjskich marksistów, zarówno przed objęciem władzy przez bolszewików w Rosji, jak i po jej przejęciu, (2) oraz aktów prawnych wydanych przez nową władzę, dotyczących miejsca religii w tworzącej się z wolna rzeczywistości w ciągu pierwszych pięciu lat jej funkcjonowania. Zarówno ideologia, jak i samo prawo miały służyć urzeczywistnieniu jednej idei - stworzeniu społeczeństwa komunistycznego, w pełni ateistycznego i uznającego tylko materializm dialektyczny. Jak się okazało z perspektywy późniejszych wydarzeń, lata 1917-1922 były dla tego zamierzenia kluczowe. Przyjęte wówczas ustawodawstwo stało się bazą jurydyczną sowieckiego prawa wyznaniowego, wcielanego w życie do końca istnienia ZSRR. Podstawę źródłową artykułu stanowią odpowiednie akty prawne oraz literatura przedmiotu. (abstrakt oryginalny)
Na podstawie analizy niektórych elementów stanu posiadania Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego, Autor przybliża niektóre koncepcje i posunięcia władz administracyjnych w Polsce wobec tego Kościoła na przełomie lat 60-tych i 70-tych.
W artykule zwrócimy uwagę na normowanie stosunków społeczności mojżeszowej z państwem w płaszczyźnie prawnej, na sprawy sporne i konfliktowe, na stanowisko Związku wobec niektórych elementów naszej powojennej rzeczywistości społeczno-politycznej. Brak szczegółowych badań socjologicznych nie pozwala na szersze ujęcie przedmiotu, lecz zawęża jego charakterystykę do oficjalnej działalności kierownictwa Związku. Mimo to dalsze uwagi mogą stanowić przyczynek do historii i działalności wyznania mojżeszowego w Polsce Ludowej w zakresie wyznaczonym podtytułem opracowania. (fragment tekstu)
RESEARCH OBJECTIVE: The purpose of the article is to investigate the problem of success/failure of the complex process of secularization in Russia in the context of historical developments, especially the Reformation(s), and to propose a new conceptualization of the field of research. Within the scope of investigation, secularization is understood as the process of incessant production of knowledge that leads to progressive differentiation and distinction of various aspects of society on the level of macrostructures. THE RESEARCH PROBLEM AND METHODS: There is a need to assess anew the linkage between the Reformation(s) as a prolonged process of questioning of all cultural formations (epistemes) and the particular historical settings in which they manifested themselves. According to model advanced by Bruno Latour, it can be said that Reformation(s) redefined the procedure of attaining knowledge by breaking the logic of procession and instituting the logic of network. Secularization became one of the key modules of reconstituting the knowledge/power relation within different epistemes. Russia has often been perceived as immutable and culturally mute entity "unto itself," untouched by modernity, separate from the dominant Western episteme. This article presents a cognitivist perspective, based on the model of a double helix. It assumes the legitimacy of different narrations of modernity, which may differ in terms of practices of translation, but are still the active actors of the dynamic process of modern continuity and change, as exemplified by trajectories of Reformation(s). THE PROCESS OF ARGUMENTATION: First, the article defines the scope of investigation of secularization as the production of knowledge. Then it assesses where and how the "secular parable," whose agent was Reformation(s), performed on large discursive fields of modernity - including its problematic relationship with the theory of modernization. Subsequently, the model of a double helix is presented as a heuristic tool for understanding the way by which the translation of Russia within the framework of modernity has taken place. Alternative models, like Enlightenment, Euroasianism (Gumilev, Dugin) are discussed within the context of the notion of altermodernity, as formulated by Nicolas Bourriaud. Then, the article assesses, in what way secularization in Russia, understood as a "cultural program" (S.N. Eisenstadt) had formed, over centuries, a heterogeneous text, responding to various temporalities. RESEARCH RESULTS: The result is a proposal of a new conceptualization of the field of research as an interdisciplinary reading of mutuality of relations between Russia and secularization as a continuous translation of the structures of thought and knowledge of modernity in the contextual, historically grounded praxis of power/knowledge dynamics. CONCLUSIONS, INNOVATIONS AND RECOMMENDATIONS: Taking a cue from Polanyi's "personal knowledge," the research has aimed at depicting a new cognitive perspective that seriously takes into consideration the interdisciplinarity of knowledge. Research on secularization and research on Russia tend to form two different spheres of scholarly activities, often weighted down by stereotypes. The stereotype about secularization is that it refers mainly to decreasing the religious aspect of social life, which development is associated with the emergence of modernity. As for Russia, the stereotype is that it does not participate in modernity at all. The article proposes a more productive way of relating Russia and secularization as a process of translating dispositifs of modernity in a contextual manner, that takes into consideration political dispositions, cultural traits, institutional practices and discontinuities of social development. (original abstract)
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.