Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

Repatriacja z państw byłego ZSRR i proces adaptacji repatriantów w Polsce

100%

Hut P.

Studia BAS

|

2014

|

nr 4 (40) Migracje i polityka migracyjna

175-196

W niniejszym artykule zostanie przedstawiona charakterystyka procesu repatriacji do Polski po roku 1990, a także ocena adaptacji repatriantów1. W części pierwszej artykułu zostaną przedstawione dylematy definicyjne wynikające z nieadekwatności stosowanych pojęć do opisu omawianej formy imigracji do Polski. Następnie opisane będą okoliczności tworzenia przepisów repatriacyjnych regulujących napływ obywateli państw-sukcesorów byłego ZSRR i ich niepolskich członków gospodarstw domowych. W dalszych częściach znajdą się informacje statystyczne oraz typologia problemów, z którymi najczęściej spotykają się członkowie repatrianckich gospodarstw domowych. W części piątej zostaną zaprezentowane propozycje zmian mogących usprawnić proces przesiedlenia repatriantów i prognozy związane z tą formą imigracji do Polski. W zakończeniu znajdą się konkluzje i wnioski dotyczące akcji repatriacyjnej po 1990 r.(fragment tekstu)

2

Polska polityka repatriacyjna : rozwiązania prawne, ich krytyka i nowe propozycje

100%

Żołądek Ł.

Studia BAS

|

2013

|

nr 2 (34)

193-210

Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie rozwiązań prawnych regulujących polską politykę repatriacyjną. Po wstępnych uwagach terminologicznych, przedstawione zostaną podstawy prawne, na mocy których odbywała się repatriacja w Polsce Ludowej. Następnie przedstawiony będzie wypracowany w III Rzeczpospolitej porządek prawny regulujący repatriację i sytuację repatriantów, przede wszystkim rozwiązania przewidziane w ustawie o repatriacji. Ocena obowiązującej ustawy w powszechnej opinii ekspertów jest negatywna, dlatego też kolejna część artykułu przedstawia najczęściej formułowane zarzuty wobec przyjętych rozwiązań, a także zgłoszone próby zmiany polskiego systemu repatriacji. Artykuł dotyczy tylko wybranych, istotnych zagadnień związanych z polityką repatriacyjną państwa polskiego.(fragment tekstu)

3

Przesiedlenia ludności polskiej z ZSRR w latach 1920-1960

100%

Wyszyński R.

Studia BAS

|

2013

|

nr 2 (34)

107-130

W artykule tym skupiam się na dwu falach powojennych przesiedleń z terenów ZSRR, jakie miały miejsce w latach 1944-1947 i 1955-1959. Odwołuję się również do rozwiązań zawartych w traktacie ryskim z 1921 r., a szczególnie do pojęcia "obywatelstwa II RP" używanego do dziś we wszystkich aktach prawnych związanych z powrotem. Pomijam natomiast opis powrotu z Zachodu. Świadomy jestem tego, że repatriacja z Zachodu stanowiła bardzo istotną część powojennych przemieszczeń, szczególnie w latach 1944-1947. Zawęziłem perspektywę opisu, ponieważ okoliczności przesiedleń ludności w pierwszej fali powrotów z Zachodu były zgoła odmienne od przesiedleń z Kresów II RP, które przyłączono do ZSRR, czy z innych odległych części tego państwa. (fragment tekstu)

4

Migracje powrotne: doświadczenia innych

75%

Duszczyk M.

Polityka Społeczna

|

2007

|

nr 5-6

28-33

Emigracja zarobkowa i migracje powrotne to obecnie niewątpliwie najważniejsze problemy polskiej polityki migracyjnej. Kwestiom tym od lat poświęca się w naszym kraju wiele uwagi, szczególnie po 2004 r., w kontekście otwierania się kolejnych rynków pracy w Unii Europejskiej dla pracowników z Polski. Szacunki sprzed akcesji do Wspólnoty określały skalę uregulowanych wyjazdów zarobkowych z Polski na około 400-450 tys. osób rocznie, a ówczesne prognozy rozmiarów legalnego zatrudnienia Polaków za granicą bezpośrednio po wstąpieniu do Unii Europejskiej najczęściej przewidywały jego wzrost do poziomu około 600 tys. w krajach członkowskich. Wypowiedź autora to kolejny głos dotyczący tych zagadnień. (abstrakt oryginalny)

5

Rewizja idei repatriacji w świetle postulatu Marcusa Garueya i postkolonialnych transformacji

75%

Lipiński K.

Człowiek i Społeczeństwo / Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Wydział Nauk Społecznych

|

2014

|

37 Miasta i migracje

173-186

Przedmiotem niniejszych rozważań jest próba rewizji wybranych aspektów postulatu repatriacji wynikającego z rozwoju idei głoszonej przez Marcusa Garveya i rozpowszechnionej następnie w kontekście dyseminacji ruchu Rastafari w globalnej diasporze. Analizuję owe przesłanki z teoretycznej perspektywy Leonarda E. Barretta (1997: 172), opartej na koncepcji zwrotu ku repatriacji (twist of repatriation), wpisanej z specyfikę powrotu uchu do "Ziemi obiecanej", która zmieniała stopniowo swój punkt odniesienia. Jednocześnie przybliżam i akcentuję w nim uwikłania historyczne zachodzące w krajobrazie etniczno-geograficznym jako efekt występowania w karaibskiej diasporze postępujących procesów glokalizacji i dyseminacji form artykulacji. Przyjmuję jako punkt wyjścia analizę koncepcji głoszącej delegitymizację kolonialnego status quo, opartą na artykulacji retoryki wyzwolenia powstającej w rezultacie dokonujących się procesów dekolonizacji i zjednoczenia diasporycznej Afryki. (fragment tekstu)

6

Ekspatriacja jako problem jednostki - indywidualne motywy, oczekiwania, oceny

75%

Purgał-Popiela J.

Zeszyty Naukowe / Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie

|

2012

|

nr 891

53-68

W erze globalizacji ekspatriacja jest jednym z kluczowych wyzwań dla menedżerów i specjalistów personalnych. Mimo doceniania jej ogólnego znaczenia w rozwoju działalności międzynarodowej, zauważyć można, że wpływ ekspatriacji na delegowanego pracownika, zarówno w sferze zawodowej, jak i prywatnej, jest relatywnie słabiej rozpoznany. Dlatego też problematyka ekspatriacji w niniejszym artykule rozpatrywana jest przede wszystkim przez pryzmat indywidualnych oczekiwań. Ów punkt widzenia wiąże się z potrzebą pełniejszego uchwycenia powodów, dla których jednostka podejmuje pracę za granicą bądź odrzuca ofertę ekspatriacji. Celem artykułu jest zatem identyfikacja głównych motywów i oczekiwań pracowników związanych z podjęciem misji zagranicznej i jej realizacją oraz rozpoznanie głównych czynników wpływających na ich gotowość do ekspatriacji. Ponadto w artykule zwrócono uwagę na odmienność postrzegania indywidualnych motywów i rozbieżność wzajemnych oczekiwań między pracownikami i delegującymi ich organizacjami. (abstrakt autora)

7

Powtarzalność procesu repatriacyjnego

75%

Latuch M.

Wiadomości Statystyczne

|

2001

|

nr 1

17-20

W artykule omówiono problem migracji ludności pochodzenia polskiego, będącej wynikiem procesu repatriacyjnego, szczególnie do Kazachstanu.

8

Proces adaptacji repatriantów w Polsce w latach 1992-2011

75%

Hut P.

Studia BAS

|

2013

|

nr 2 (34)

131-152

Autor niniejszego artykułu prezentuje charakterystykę procesu adaptacji przesiedleńców, którzy zamieszkali w Polsce po przełomie 1989/1990 i uzyskali obywatelstwo w drodze repatriacji. Opis ten byłby jednak niepełny, gdyby zostali pominięci członkowie gospodarstw domowych repatriantów, którzy są innej niż polska narodowości i mają inny status pobytu. W pierwszej części artykułu wyjaśniono najważniejsze pojęcia zastosowane do opisu, a także wskazano zasadnicze uwarunkowania prawne regulujące tę formę imigracji. Następnie przedstawiono czynniki kształtujące przebieg procesu adaptacji tej grupy. Typologia grup repatriantów, wnioski i konkluzje wypływające z powyższego opisu znajdą się w końcowej części. Ze względu na ograniczenia objętości artykułu pewne zagadnienia zostały poruszone jedynie skrótowo, podobnie jak kontekst terminologiczny procesu przystosowawczego do życia w nowym miejscu osiedlenia. (fragment tekstu)

9

Organizacje społeczne i pozarządowe oraz lokalne społeczności wobec repatriantów

75%

Szymańska-Zybertowicz K.

Studia BAS

|

2013

|

nr 2 (34)

175-192

O nieefektywności polityki repatriacyjnej świadczyć mogą już same statystyki. W komputerowej bazie danych "Rodak" dotyczącej gmin poszukujących repatriantów oraz przyszłych przesiedleńców zarejestrowanych jest ponad 2,5 tys. osób chcących wrócić do Polski. Rocznie z tego grona zapraszanych przez gminy, na których w świetle ustawy o repatriacji spoczywa zadanie bezpośredniej opieki nad repatriantami, jest jedynie kilkanaście osób. Niektóre osoby na zaproszenie czekają nawet 10 lat. Z informacji Departamentu Obywatelstwa i Repatriacji MSW wynika, że w 2001 r. przybyło do Polski tysiąc repatriantów i od tamtej pory ich liczba systematycznie spada. (fragment tekstu)

10

The Repatriation of Polish Orphanages from USSR to Poland in 1946

75%

Światek L.

International Studies : Interdisciplinary Political and Cultural Journal

|

2021

|

27

|

nr 1

73-93

Komitet do spraw Dzieci Polskich w ZSRR funkcjonował w latach 1943-1946 r. Został powołany 30 czerwca 1943 r. w Moskwie z inicjatywy środowisk lewicowych. Komitet był opiekuńczą instytucją radziecką. Wszelkie jego działania były wzorowane na rosyjskim systemie oświatowym. Jedną z najważniejszych i najbardziej istotnych spraw w działalności Komitetu do spraw Dzieci Polskich w ZSRR była repatriacja najmłodszych obywateli polskich do ojczyzny. Zagadnienie to było przedmiotem wielu niezwykle żmudnych spotkań, zabiegów i wielogodzinnych rozmów z władzami radzieckimi. Kwestia ta należała do najtrudniejszych zadań realizowanych przez pracowników Kompoldietu. Repatriacja domów dziecka do Polski rozpoczęła się w styczniu 1946 r. (abstrakt oryginalny)

11

Stwierdzenie polskiego pochodzenia a prawo do repatriacji

75%

Mąkosa M.

Przegląd Prawno-Ekonomiczny

|

2019

|

nr 48

172-188

Repatriacja na gruncie rodzimego prawa jest pojmowana jako powinność Państwa Polskiego polegająca na umożliwieniu powrotu na stałe do Ojczyzny rodakom, którzy pozostali na Wschodzie, potomkom dawnej Rzeczypospolitej, ofiarom komunistycznego terroru, przemocą zmuszonych do opuszczenia ziemi przodków, osiedlonych wbrew własnej woli na najtrudniejszych do zamieszkania obszarach byłego Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, pozbawionych możliwości powrotu do Polski. Stwierdzenie polskiego pochodzenia to formalne uznanie polskiego pochodzenia cudzoziemca, które ma wpływ na ustalenie jego prawa do repatriacji. Wprawdzie konstrukcja prawna stwierdzenia polskiego pochodzenia służy wyłącznie celom ustawy o repatriacji, niemniej jednak definicja osoby polskiego pochodzenia znajduje zastosowanie w szeregu regulacjach materialnego prawa administracyjnego odnoszących się do sytuacji prawnej cudzoziemca. (abstrakt oryginalny)

12

Karta Polaka jako instrument polityki łączności z zagranicznymi rodakami w latach 2008-2020

75%

Hut P.

Przegląd Europejski

|

2021

|

nr 1

203-215

Celem niniejszego artykułu jest ocena procesu budowania więzi łączącej zagranicznych Polaków z historyczną ojczyzną oraz wskazanie ewentualnych zmian w obowiązujących przepisach, które ograniczają efektywność Karty Polaka. Autor analizuje przesłanki i okoliczności wprowadzenia do krajowego systemu prawnego Karty Polaka. W pierwszej części przedstawiono czynniki, których skutkiem były masowe przesiedlenia po II wojnie światowej i po 1990r. Dalej zrekonstruowano debatę nad założeniami ustawy o Karcie Polaka, argumenty krytyczne oraz dane statystyczne. W kolejnej części przedstawiono zmiany prawne wprowadzone po 10 latach od uchwalenia ustawy o Karcie Polaka. W podsumowaniu zawarto ocenę i prognozy dotyczące Karty Polaka.(abstrakt oryginalny)

13

Repatriacja Polaków ze wschodu. Stan i perspektywy

75%

Latuch M.

Biuletyn IGS / Szkoła Główna Handlowa. Instytut Gospodarstwa Społecznego

|

1999

|

nr 1-4

103-125

Na łamach "Wiadomości Statystycznych" z roku 1995 (nr 9) ukazał się artykuł mojego autorstwa, pt. "Aktualność badań kwestii repatriacyjnej"; jego treść potwierdzają niedawne zdarzenia. Oto w dniu 12 V 1997 r. odbyła się konferencja poświęcona tematyce repatriacyjnej, zwołana przez Katarzynę Marię Piekarską podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji. W zaproszeniu czytamy, że konferencja miała służyć wymianie informacji i opinii zarówno na temat dotychczasowych doświadczeń administracji państwowej i organizacji pozarządowych w zakresie repatriacji, jak i sformułowania wniosków, mogących mieć znaczenie dla organizowania przez organy państwa, samorząd i organizacje pozarządowe programów integracji repatriantów ze społeczeństwem polskim. Wskazywano też, iż "Kwestia powrotu do Polski osób polskiej narodowości lub pochodzenia, przymusowo przesiedlonych do Kazachstanu przez władze b. ZSRR, spotykała się i spotyka nadal z żywym zainteresowaniem społeczeństwa, wyrażanym zarówno przez parlamentarzystów, jak też władze samorządowe, środki masowego przekazu i organizacje pozarządowe. Jest też informacja, że Rada Ministrów podjęła już w dniu 14 V 1996 r. decyzję o ustanowieniu zasad polityki państwa w sprawach repatriacji . Uchwała zaś Trybunału Konstytucyjnego z 21 VI 1995 r. przewidywała próbne zbadanie 100 polskich rodzin z Kazachstanu, z określeniem celów i zasad procedury repatriacyjnej. Informowały o tym polskie środki masowego przekazu sugerując jak by rozpoczęcie nowego etapu repatriacji w Polsce.

14

Uniwersalność podmiotów spisowych

75%

Latuch M.

Wiadomości Statystyczne

|

2002

|

nr 4

64-68

W artykule omówiono kwestie społeczne, ze szczególnym uwzględnieniem migracji ludności, mające wpływ na racjonalność prowadzenia badań statystyczno-demograficznych.

15

Warunki życia i sytuacja materialna repatriantów z byłego ZSRR w Polsce

75%

Hut P.

Problemy Polityki Społecznej

|

2001

|

3

115-129

Przedmiotem moich badań była charakterystyka warunków życia i sytuacji materialnej osób pochodzenia polskiego i ich cudzoziemskich krewnych, którzy w latach 1992-2000 osiedlili się w Polsce jako repatrianci. Przedstawione w dalszej części dane statystyczne ankiety pocztowej są wstępnym i częściowym podsumowaniem wyników tego badania. (fragment tekstu)

16

Reparacje wojenne dla Polski od Niemiec w latach 1945-2020

75%

Stolarczyk M.

Krakowskie Studia Międzynarodowe

|

2020

|

nr 2 Świat - Europa - Niemcy : historyczne i współczesne problemy stosunków międzynarodowych. Część 2, Europa - Niemcy

171-194

Cechą charakterystyczną poszczególnych etapów stosunków polsko-niemieckich w ostatnich trzydziestu latach było to, że w każdym z nich występowały, choć z różną intensywnością, spory na tle zaszłości historycznych. Jednym z nich były formułowane po polskiej stronie żądania reparacji wojennych od Niemiec. Polska należała do państw, które poniosły największe straty materialne i niematerialne w związku z niemiecką agresją w dniu 1 września 1939 r., okupacją, ludobójstwem i zniszczeniami dokonanymi przez Niemcy w latach 1939-1945. Celem opracowania jest zarysowanie problemu reparacji wojennych dla Polski od Niemiec po II wojnie światowej, z wyeksponowaniem dwóch podstawowych okresów: lat 1945-1989 oraz 1990-2020. Jedną z najważniejszych cech reparacji przyznanych Polsce przez mocarstwa zwycięskie w drugiej wojnie światowej było to, że były one wypłacane za pośrednictwem ZSRR a nie bezpośrednio od Niemiec. W 1953 r. władze PRL zrzekły się z dniem 1 stycznia 1954 r. spłaty odszkodowań wojennych od Niemiec. Mimo to, w ostatnich trzydziestu latach w polskim dyskursie politycznym co pewien czas i z różną intensywnością, pojawiała się kwestia reparacji. Jednak niewielkie są szanse na wyegzekwowanie od Niemiec jakiejkolwiek ich kwoty czy formy, ponieważ kolejne rządy RFN uważają, że Polska nie ma podstaw prawnych do takich roszczeń i sprawa ta ostatecznie została zamknięta. (abstrakt oryginalny)

17

Repatriacje - wyróżniający składnik migracji

75%

Latuch M.

Wiadomości Statystyczne

|

2000

|

nr 9

36-39

Można wnioskować, że wśród wielu znaczących procesów społeczno-demograficznych oddziałujących na po II wojnie światowej, stan stosunków ludnościowo-społecznych zmieniały dość duże migracje zewnętrzne ludności. Wśród nich poczesne miejsce zajęły repatriacje Polaków. Spełniły też one swoje inne, polityczne i gospodarcze, funkcje. Ich obserwacja dostarczyła wielu doświadczeń w zakresie potrzeby istnienia dokumentacji statystycznej. Ta, którą dostarcza centralna jednostka statystyczna (GUS), nie może być wyłącznym źródłem wiedzy i jest potrzeba wspomożenia jej badaniami specjalnie organizowanymi w tym zakresie. Wiedza na ten temat jest niewystarczająca i stan ten powinien ulec szybkiej zmianie. (fragment tekstu)

18

Obozy i miejsca odosobnienia dla Niemców w Polsce w latach 1945-1950. Stan badań, tło historyczne i postulaty badawcze

75%

Stankowski W.

Przegląd Zachodni

|

2003

|

nr 4

25-47

Obozy odosobnienia oraz inne miejsca izolacji ludności niemieckiej w latach 1945-1950 na terenie Polski są problemem mało dyskutowanym w dytychczasowej literaturze. Wywołuje on duże zainteresowanie ze strony niemieckiej, szczególnie wśród ludności wysiedlonej. Po II wojnie światowej Polska nie miała zamiaru trwałej eliminacji ani eksterminacji ludności pochodzenia niemieckiego. Niemniej jednak warunki bytowe i higieniczne oraz sposób traktowania tej ludności pozostawiają wiele do życzenia.

19

Stosunki polsko-anglosaskie w okresie kształtowania władzy ludowej w Polsce

63%

Smoliński J.

Nauka, Gospodarka, Społeczeństwo

|

2010

|

nr 1

121-163

Nawiązanie stosunków dyplomatycznych przez Tymczasowy Rząd Jedności Narodowej ze Stanami Zjednoczonymi i Wielką Brytanią 5 lipca 1945 r., łączyło się z cofnięciem przez zachodnich aliantów uznania polskiego rządu emigracyjnego w Londynie. Sprzyjało to rozwojowi wzajemnych kontaktów, zwłaszcza że Zachód - w odczuciu Polaków - był postrzegany jako postępowy i demokratyczny. W nowej rzeczywistości polski rząd emigracyjny w Londynie został pozbawiony formalnych atrybutów władzy, a rząd w Warszawie - z nadania partnerów konferencji jałtańskiej - otrzymał wysoki autorytet formalny. W tym czasie umacniały się w Polsce wpływy ZSRR i ugrupowań politycznych popieranych przez Kreml przy akceptacji Amerykanów i Brytyjczyków, których placówki dyplomatyczne działały w Warszawie. Rząd miał nadzieję, że ambasador Stanów Zjednoczonych A. Bliss-Lane pomoże w uzyskaniu poparcia w sprawie powrotu do kraju blisko 230 tys. żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie oraz w sprawnym przeprowadzeniu repatriacji ponad 330 tys. Polaków z amerykańskiej strefy okupacyjnej Niemiec.(abstrakt oryginalny)

20

Losy ludności ukraińskiej na ziemiach polskich w latach 1944-1949

63%

Miroszewski K.

Zeszyty Naukowe Wydziału Zamiejscowego w Chorzowie Wyższej Szkoły Bankowej w Poznaniu

|

2006

|

nr 7

73-97

PKWN 9 września 1944 roku podpisał umowy o przesiedleniu ludności między Polską a Ukraińską SRR. Ustalono w nich wzajemną wymianę ludności. Z Polski do Ukraińskiej SSR miała wyjechać ludność ukraińska, a do Polski mieli zostać przywiezieni Polacy i Żydzi, którzy we wrześniu 1939 roku posiadali obywatelstwo polskie. Dla władz polskich transfer ludności oznaczał próbę rozwiązania nabrzmiałych problemów narodowościowych z okresu II Rzeczpospolitej. Był elementem planu stworzenia Polski jako państwa jednolitego pod względem narodowościowym. Jednocześnie Ukraina miała możliwość uzupełnienia brakujących rąk do pracy. W celu przymuszenia ludności stosowano różne formy presji administracyjnej, jak likwidację szkolnictwa ukraińskiego, organizacji oświatowych oraz Cerkwi greckokatolickiej, pozbawienie ludności ukraińskiej prawa do ziemi parcelowanej w ramach reformy rolnej. Od 3 września 1945 roku polskie władze administracyjne zdecydowały się na zastosowanie rozwiązanie siłowe. Oddziały Wojska Polskiego, wspólnie z organami bezpieczeństwa publicznego, rozpoczęły brutalną akcję przesiedleńczą. Ogółem, w trakcie obowiązującej przedłużonej umowy polsko-ukraińskiej, przesiedlano do USRR około 487 398 osób. W 1947 roku przeprowadzono nową koncepcję rozwiązania problemu ukraińskiego - akcję "Wisła" polegającą na przesiedleniu ludności ukraińskiej na Ziemie Odzyskane. W sumie akcja przesiedleńcza miała doprowadzić do zaniku mniejszości ukraińskiej poprzez jej polonizację w nowym miejscu zamieszkania. W trakcie jej trwania umieszczono 3883 osoby w podobozie COP Jaworzno. Istniał on do stycznia 1949 roku. (abstrakt oryginalny)