1. Istniejąca na Białorusi procedura tworzenia i wykorzystywania funduszy rezerwowych wymaga radykalnych zmian.2. Konieczne jest zaprzestanie tworzenia funduszy rezerwowych na świadczenia pracownicze, ponieważ nie dostarczają one prawdziwych źródeł finansowych i utrudniają kadrze zarządzającej umorzenia podatku dochodowego i wykorzystywanie wypracowanego przez przedsiębiorstwo zysku na inwestycje kapitałowe.3. Konieczne jest, aby nie zastanawiać się nad różnicą w układzie funduszu rezerwowego pomiędzy ceną sprzedaży i wartością nominalna akcji w początkowej dystrybucji akcji wśród akcjonariuszy. W przyszłości taka różnica powinna być rozważana jako dodatkowy kapitał z możliwością jego wykorzystania, wliczając użycie płatności dywidend dla poszczególnych członków.4. Różnice w funduszu rezerwowym, ukształtowane w wyniku tworzenia przedsiębiorstw z zagranicznym kapitałem, nie powinny być rozważane jako część funduszu rezerwowego, bo w praktyce nie może to być wykorzystane, za wyjątkiem wzrastającego kapitału własnego, lecz jako dodatkowy kapitał.5. Rezerwy powinny być tworzone z zysku (po opodatkowaniu), a nie z innych źródeł, jak obecnie to ma miejsce. (abstrakt oryginalny)
Podstawową cechą usług długoterminowych jest długi horyzont czasowy realizacji kontraktu. Rozłożenie realizacji prac w czasie powoduje, że ryzyko związane z realizacją takich usług może być znaczne. Dążąc do "wiernego i rzetelnego obrazu" w sprawozdaniu finansowym, należy ująć wartościowo ryzyko związane z umowami długoterminowymi. Wyrazem takiego dążenia jest tworzenie rezerw. Sposób ewidencji efektów umów długoterminowych ma bezpośredni wpływ na prezentację danych dotyczących kontraktu w sprawozdaniu finansowym. (fragment tekstu)
Fundusz Rezerwy Demograficznej (FRD) jest polskim odpowiednikiem tego typu funduszy wprowadzonych przez wiele krajów zrzeszonych w OECD. Artykuł stanowi analizę i diagnozę sytuacji Funduszu i jego rzeczywistej roli w systemie emerytalnym w Polsce. Ponadto przedstawiono projekcję potencjalnych wpływów i stanu FRD do 2050 r. przy założeniu realizacji działań zaniechanych w początkowym okresie. Końcowym osiągnięciem badań zawartych w artykule jest określenie jego potencjalnej efektywności mierzonej w miesiącach wypłat z Funduszu Emerytalnego.(abstrakt oryginalny)
W artykule omówiono fundusze rezerwowe w ujęciu historycznym. Przedstawiono typologię i zadania funduszy, ich źródła zasilania oraz politykę lokacyjną. Scharakteryzowano Francuski Fundusz Rezerwy Emerytalnej (FRR), Narodowy Fundusz Rezerwy Emerytalnej w Irlandii (NPRF) oraz Fundusz Rezerwy Demograficznej.
Tematem artykułu są aktywa bezpieczne (safe assets), definiowane jako płynne instrumenty finansowe, głównie dłużne, które gwarantują inwestorom zachowanie wartości w trakcie niekorzystnych zjawisk gospodarczych. Celem artykułu jest ocena kształtowania się podstawowych determinant podaży aktywów bezpiecznych, tj.: relacji długu publicznego do PKB, PKB per capita, stopy inflacji, salda na rachunku obrotów bieżących, rozwoju rynku finansowego oraz stabilności politycznej kraju w kontekście podmiotowej struktury globalnej podaży publicznych safe assets. Analizę czynników przeprowadzono w okresie 1989-2018 (30 lat) dla Stanów Zjednoczonych, Japonii, Wielkiej Brytanii, Niemiec i Szwajcarii. Wybrane kraje posiadają najwyższe oceny ratingowe oraz status emitenta waluty rezerwowej zgodnie z klasyfikacją Międzynarodowego Funduszu Walutowego. Na podstawie przeprowadzonej analizy porównawczej uznano, że największy potencjał do zwiększenia emisji safe assets mają Szwajcaria i Niemcy, które w przyszłości powinny dołączyć do Stanów Zjednoczonych jako globalnego emitenta aktywów bezpiecznych.
6
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Celem niniejszego opracowania jest analiza funkcjonowania publicznych funduszy rezerwowych tworzonych w celu dofinansowania systemów emerytalnych w okresach, gdy owym systemom grozi znaczący deficyt wynikający głównie z przyczyn demograficznych. Fundusze te zaliczyć można do kategorii państwowych funduszy majątkowych, chociaż źródła ich finansowania nie zawsze mają charakter wpływów walutowych lub wpływów pochodzących ze sprzedaży surowców. (fragment tekstu)
FED w czasie zawieruchy gospodarczej okazał się instytucją odznaczającą się ułomnością zarówno w sferze działania, jak i myślenia. Partykularne interesy, a także brak jakiegokolwiek zdecydowania podważył zaufanie do Systemu Rezerwy Federalnej. Powołany do dbania o stabilność i zapobieganie okresom destabilizacji sam doprowadził do powstania "bąbla spekulacyjnego" (Friedman, 1959). Poprzez swoją działalność FED w 1929 r. postawił sam siebie przed wyzwaniem, któremu nie sprostał przez cały okres trwania Wielkiego Kryzysu. (fragment tekstu)
9
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Wiele krajów utworzyło rezerwowe fundusze emerytalne, które mają finansować deficyt bazowych systemów emerytalnych w okresie, gdy aktywność zawodową zakończą pokolenia wyżu demograficznego. Powołanie takich funduszy nie zależy od stosowanych w bazowym systemie formuł emerytalnych, lecz jest konsekwencją prognozowanych niedoborów w systemie emerytalnym wynikających ze zjawisk demograficznych. Państwowe emerytalne fundusze rezerwowe utworzono m.in. w Irlandii, Nowej Zelandii i Polsce. Chociaż wymienione kraje rozpoczęły gromadzenie rezerw emerytalnych w tym samym czasie, dalsze funkcjonowanie funduszy wyglądało zupełnie inaczej, głównie z powodu różnych bieżących potrzeb finansów publicznych. Inwestycje funduszy rezerwowych mają z założenia charakter długoterminowy, powinny być geograficznie zdywersyfikowane i oferować ponadprzeciętną stopę zwrotu w stosunku do ponoszonego ryzyka. Tak określona polityka inwestycyjna jest konsekwentnie prowadzona w Nowej Zelandii. W Irlandii i Polsce na stopy zwrotu i wielkość aktywów zgromadzonych w funduszach ogromny wpływ wywarły bieżące potrzeby finansów publicznych i krótkowzroczna polityka rządów. (abstrakt oryginalny)
Systemy emerytalne krajów rozwiniętych są zróżnicowane, a ich reformy miały ustabilizować i dowartościować systemy publiczne, wprowadzić poczucie większego bezpieczeństwa oraz zapobiec finansowym komplikacjom. Starzejące się społeczeństwa, także te o wyższym wskaźniku aktywności zawodowej aniżeli w Polsce, przekonane o potrzebie tworzenia odpowiedniej asekuracji finansowej i instytucjonalnej, tworzyły odpowiednie rozwiązania generalnie począwszy od lat dziewięćdziesiątych. Fundusze rezerwowe tworzono jako wsparcie dla systemów emerytalnych typu PAYG (pay as you go) i są one pogrupowane według kryterium włączenia lub wydzielenia z funduszu ubezpieczeń społecznych lub emerytalnego. W raporcie Międzynarodowego Stowarzyszenia Zabezpieczenia Społecznego poświęconym zagadnieniom funduszy rezerwowych, polski Fundusz Rezerwy Demograficznej (FRD) został zaprezentowany w grupie funduszy wyodrębnionych z systemu emerytalnego. (abstrakt oryginalny)
11
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
W artykule przedstawiono istotę rezerw finansowych. Odpowiednie zarządzanie rezerwami wpływa na realizacje postawionych celów finansowych oraz strategicznych. Pojęcie rezerw może być różnie rozumiane. Celem opracowania jest przedstawienie ich klasyfikacji, funkcji, a także zasadności stosowania w przedsiębiorstwie. (abstrakt oryginalny)
Za cel artykułu przyjęto zbadanie stopnia dopasowania rzeczywistych stóp procentowych z hipotetycznymi, obliczonymi na podstawie oryginalnej i zmodyfikowanej (ze zwiększonym znaczeniem luki PKB przy ustalaniu stóp procentowych) reguły Taylora. Analizę przeprowadzono dla dwóch największych pod względem nominalnego PKB gospodarek świata, tj. dla strefy euro i Stanów Zjednoczonych, w okresie 2001-2017. W artykule postawiono dwie hipotezy. Po pierwsze, rzeczywiste stopy procentowe Europejskiego Banku Centralnego są silniej skorelowane ze stopami wynikającymi z oryginalnej reguły Taylora niż ze stopami wynikającymi z reguły zmodyfikowanej. Po drugie, rzeczywiste stopy procentowe Systemu Rezerwy Federalnej są silniej skorelowane ze stopami wynikającymi ze zmodyfikowanej reguły Taylora niż ze stopami wynikającymi z reguły oryginalnej. Na podstawie przeprowadzonej analizy przyjęto hipotezę pierwszą, hipotezę drugą zaś odrzucono. Należy jednak zauważyć, że wyniki badania mogłyby być inne, gdyby nie kryzys gospodarczy, destabilizacja makroekonomiczna i brak możliwości obniżania stóp procentowych związany z zero lower bound. Dotyczy to zwłaszcza hipotezy drugiej i podokresu 2008-2017. (abstrakt oryginalny)
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.