Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 55

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Resettlements of people
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
W momencie zajęcia Ziem Zachodnich przez Armię Czerwoną obszar ten i zamieszkała na nim ludność niemiecka podlegał rygorom prawa wojennego. Po przejściu frontu, tymi terenami zarządzali radzieccy komendanci wojenni. Status prawny tych terenów w pierwszej połowie 1945 roku nie był uregulowany. W tym okresie ziemie byłej III Rzeszy, które w wyniku ustaleń jałtańskich miały przypaść państwu polskiemu, prawnie nie należały do Polski. Dopiero na konferencji w Poczdamie, która zakończyła się w dniu 2 sierpnia 1945 roku, zwycięskie mocarstwa ustaliły granicę zachodnią Polski na Odrze i Nysie Łużyckiej. Do tego czasu administracja polska funkcjonowała na tym obszarze na podstawie porozumień z radzieckimi władzami wojskowymi, które przewidywały przejmowanie władzy cywilnej z chwilą, gdy te tereny przestały być strefą bezpośrednich działań wojennych. Ludność polska stanowiła nieznaczny odsetek mieszkańców tego terenu. Na te ziemie osadnicy polscy zaczęli przybywać wiosną 1945 roku. Pochodzili oni z obszarów Polski centralnej, południowej i wschodniej. Osiedlający się Polacy budzili nieufność wśród pozostałych mieszkańców tego regionu i stykali się z wieloma problemami i zagrożeniami, szczególnie ze strony żołnierzy radzieckich i ich dowódców. Dlatego też początkowo relacje między ludnością polską, a niemieckimi mieszkańcami i czerwonoarmistami zdominowały konflikty i napięcia. Dochodziło do wielu nieprawości. Przedstawiciele lokalnych władz polskich musieli chronić przybywających osadników przed samowolą żołnierzy Armii Czerwonej. Dokonywany przez nich rabunek mienia, usuwanie z po- niemieckich gospodarstw osadników polskich i osiedlanie na ich miejsce z powrotem ludności niemieckiej, było zjawiskiem nagminnym. Trójstronne relacje między Polakami, Niemcami i przedstawicielami zwycięskiej armii zdominowały w najbliższych latach sytuację polityczną i społeczną na tych ziemiach. (fragment tekstu)
2
Content available remote Przesiedlenia ludności polskiej z ZSRR w latach 1920-1960
100%
W artykule tym skupiam się na dwu falach powojennych przesiedleń z terenów ZSRR, jakie miały miejsce w latach 1944-1947 i 1955-1959. Odwołuję się również do rozwiązań zawartych w traktacie ryskim z 1921 r., a szczególnie do pojęcia "obywatelstwa II RP" używanego do dziś we wszystkich aktach prawnych związanych z powrotem. Pomijam natomiast opis powrotu z Zachodu. Świadomy jestem tego, że repatriacja z Zachodu stanowiła bardzo istotną część powojennych przemieszczeń, szczególnie w latach 1944-1947. Zawęziłem perspektywę opisu, ponieważ okoliczności przesiedleń ludności w pierwszej fali powrotów z Zachodu były zgoła odmienne od przesiedleń z Kresów II RP, które przyłączono do ZSRR, czy z innych odległych części tego państwa. (fragment tekstu)
Ofiary masowych wywózek doczekały się licznych pomników i tablic upamiętniających. Najtrwalszy ślad pozostawiły jednak w pamięci swoich bliskich - tych, którym udało się przeżyć i powrócić do kraju. Przywoływane przez nich na kartach pamiętników obrazy dokumentują losy wielu tysięcy Polaków wywiezionych do Związku Radzieckiego. Można je odczytywać na rozmaite sposoby, tragizm stale przeplata się w nich z heroizmem, a jednostkowe kryzysy z przykładami dojrzałego człowieczeństwa. Jedną z charakterystycznych cech zesłań z lat 1940-1941 była ich masowość, cywilny status ludności, nadreprezentacja kobiet i dzieci, obce środowisko geograficzne i kulturowe oraz warunki, w jakich ludzie ci zmuszeni byli żyć i pracować. Wszystko to przyczyniło się do ich wyjątkowo dużej umieralności. Doświadczenia te ze względu na swój dramatyzm i skalę na trwałe wpisały się zarówno w życiorysy poszczególnych jednostek, jak też całych pokoleń i narodów, nierzadko na zawsze zmieniając ich losy. Problematyka masowych deportacji kresowych Polaków do ZSRR doczekała się licznych opracowań historycznych i bogatej literatury wspomnieniowej. Wyjątkowym źródłem informacji na ten temat jest niewątpliwie literatura pamiętnikarska, charakteryzująca się dużą atrakcyjnością literacką i ukierunkowaniem na czytelnika, czemu służy między innymi fabularyzacja opowieści3. Nieocenionym jednak materiałem źródłowym i interpretacyjnym omawianej problematyki są niepublikowane relacje byłych zesłańców. Ich znaczna część została zgromadzona w Archiwum Naukowym Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego we Wrocławiu (dalej: AN PTL) oraz Archiwum Ośrodka "Karta" w Warszawie (dalej: AW). Spora część dokumentacji badawczej znajduje się również w Archiwum Akt Nowych w Warszawie.
4
Content available remote Zapomniane ofiary wojny. Osoby wewnętrznie przesiedlone (IDP) na Ukrainie
100%
Celem artykułu jest ukazanie wpływu konfliktu ukraińsko-rosyjskiego na sytuację ludności zamieszkującej obszar objęty działaniami zbrojnymi na wschodzie Ukrainy. Kluczowym problemem będzie naświetlenie sytuacji osób wewnętrznie przesiedlonych (ang. Internally Displaced Persons), skali i geografii zjawiska przymusowej migracji wewnętrznej oraz działań podejmowanych przez władze Ukrainy oraz organizacje międzynarodowe w celu rozwiązania problemu IDP. Według ostatnich danych, na Ukrainie żyje ponad 1,7 mln osób, które zarejestrowały się jako osoby wewnętrznie przesiedlone. W sumie jednak swoje domostwa opuściło więcej niż 2 mln osób. Wiele z nich żyje w niezwykle trudnych warunkach, a ponieważ w przeważającej mierze są to osoby starsze i schorowane, niezbędna jest im pomoc instytucji państwowych i organizacji międzynarodowych.(fragment tekstu)
Celem artykułu jest przybliżenie fragmentu historii Kościoła Prawosławnego w Polsce, dotyczącego losów resztek ludności prawosławnej na Łemkowszczyźnie w najtrudniejszym okresie dla tej ludności. Obejmuje on daty pomiędzy dobrowolnym, względnie przymusowym jej wysiedleniem do ZSRR, a bezwzględnym wysiedleniem na Ziemie Odzyskane w ramach akcji "Wisła". Szczegółowe rozważania poprzedzone zostały ogólnym zarysem dziejów prawosławia na tych terenach.
6
Content available remote Organizacja życia polskiego w Legnicy po zakończeniu II wojny światowej
100%
Niniejszy tekst prezentuje proces organizowania życia polskiego w Legnicy w 1945 r. na tle skomplikowanych realiów miasta, w którym zasadnicze decyzje polskie władze podejmowały po konsultacjach z przebywającym w mieście Dowództwem Północnej Grupy Wojsk Radzieckich lub były podejmowane przez to Dowództwo. W tym czasie Legnica była siedzibą władz miejskich, powiatowych, a nawet przez kilka miesięcy - wojewódzkich. W związku z tym w mieście była wydawana gazeta "Pionier" będąca swojego rodzaju organem prasowym ówczesnych władz partyjno-państwowych. W niniejszym opracowaniu zwrócono uwagę przede wszystkim na te kwestie, o których zdawkowo wspominano we wcześniejszych opracowaniach. (abstrakt oryginalny)
Cel: Celem pracy było określenie uwarunkowań, narzędzi i mechanizmów niezbędnych dla zapewnienia Ukraińcom mieszkań socjalnych w czasie wojny i po jej zakończeniu w ramach polityki społecznej państwa. Metody: W opracowaniu wykorzystano zestaw metod naukowych, w tym uogólnienie, grupowanie teoretyczne i metodologiczne, analizę i syntezę. Wyniki: Na podstawie analizy rozwiązań w wybranych krajach europejskich uogólniono aparat pojęciowy i zdefiniowano cechy mieszkalnictwa socjalnego, określono listę podmiotów uprawionych do mieszkalnictwa socjalnego, źródła i mechanizmy jego finansowania oraz programy wsparcia. Wnioski: Na podstawie uzyskanych wyników przedstawiono rekomendacje dla polityki wsparcia mieszkalnictwa socjalnego w Ukrainie. (abstrakt oryginalny)
W swoim artykule postaram się dokonać rekonstrukcji i analizy poglądów czeskiego męża stanu. Główną tezą, jaka będzie mi towarzyszyła, jest przekonanie (którego będę dowodzić), że działania zarówno na forum polityki międzynarodowej, jak i wewnętrznej, podejmowane na przestrzeni 40 lat miały korzenie w wyznawanej ideologii.(fragment tekstu)
W artykule rozważono kwestię przesiedlenia wewnątrzkrajowego i usług społecznych świadczonych dla dotkniętej tym ludności. Autor analizuje sytuację przesiedleńców wewnątrzkrajowych przenoszących się z terenów dotkniętego wojną Donbasu (we wschodniej części Ukrainy) w kontekście usług społecznych, jakich oni potrzebują i tych, które faktycznie otrzymują. W pierwszej części artykułu przedstawiono skalę problemu przesiedlenia w kategoriach liczb i wskaźników społeczno-demograficznych dotyczących przesiedlonej ludności, lokalizacji geograficznej, problemów, przed którymi stają przesiedleńcy oraz pilnych kwestii dotyczących udzielanej im pomocy społecznej. W drugiej części artykułu zarysowano procesy stopniowej adaptacji przesiedleńców do nowych warunków i wysiłki, jakie oni podejmują, aby poradzić sobie z wyzwaniami przynoszonymi przez zmienne koleje losu, w kontekście struktur motywacyjnych przesiedlonych osób. W trzeciej części artykułu nakreślono główne cechy polityki społecznej w stosunku do przesiedleńców, jej osiągnięcia i niepowodzenia oraz dalsze tendencje rozwoju. Artykuł kończą zalecenia dotyczące możliwych usprawnień usług publicznych dla osób przesiedlonych. (abstrakt oryginalny)
Ruchy przestrzenne ludności są zjawiskiem, które towarzyszy ludzkości od setek lat. marę jak ewoluowało społeczeństwo, zmieniały się również przyczyny, kierunki i skutki ruchów wędrówkowych ludności. W związku ze złożonością zagadnienia jakim są migracje, problemem tym zajmuje się wielu badaczy, reprezentujących różne dziedziny (m.in. demografię, geografię, statystykę, historię, socjologię). Podstawowym celem omawianej publikacji jest ukazanie wpływu migracji definitywnych, zarówno wewnętrznych jak i zagranicznych, na stan zaludnienia oraz rozmieszczenie ludności w Polsce i poszczególnych jednostkach administracyjnych na poziomie województw dział administracyjny obowiązujący do 31XII1998 r.) oraz w podziale na ludność wiejską miejską. (abstrakt oryginalny)
11
Content available remote Konflikt o Górski Karabach : problem azerskich przesiedleńców
75%
Według rankingu ONZ Azerbejdżan jest jednym z czołowych państw, na których terenie występuje wysoki odsetek przesiedleńców. Mniej więcej co ósmy Azerbejdżanin przynależy do jednej z tych grup. Sprawę pogarsza fakt, że ok. 79 % przesiedleńców cierpi z powodu ubóstwa lub społecznej dyskryminacji. Sytuacja ta jest rezultatem konfliktu między Armenią a Azerbejdżanem o Górski Karabach, który rozpoczął się u schyłku lat 80- tych. Pierwsze migracje rozpoczęły się w 1987 roku, a zakończyły w 1991 i dotyczyły głównie Azerów i Ormian powracających do ojczyzny (około 500.000 wszystkich razem). W 1988 sytuacja w regionie była już bardzo groźna i prawie nikt nie potrafił przejąć nad nią kontroli. Zaczęło dochodzić do pogromów, w wyniku których zginęło wielu ludzi w Sumgait i Baku. W latach 1992-94 doszło do regularnej wojny między Armenią i Azerbejdżanem. Gdy miały miejsce największe migracje, wielu Azerów i Kurdów musiało opuścić swe domy z powodu ormiańskiej inwazji w Szuszi i Chodżali. Najbardziej traumatyczne wydarzenia miały miejsce w roku 1993, podczas których Azerbejdżan utracił 13% swego terytorium, a wszystkich ludzi stamtąd zmuszono do wyniesienia się. W maju 1994, pod auspicjami WNP, podpisano zawieszenie broni między tymi dwoma poradzieckimi państwami. Od tego czasu między Azerbejdżanem i Armenią ma miejsce coś, co można nazwać "stanem pokojowo-wojennym". Prace nad przywróceniem pokoju, w które zaangażowane są Mińska grupa OBWE (z Rosją, USA, Francją) oraz ONZ, wciąż trwają bez powodzenia. Niemożliwy będzie potencjalny powrót przesiedleńców nawet w następnej dekadzie. Jest to związane z nieuregulowanym statusem Górskiego Karabachu i Korytarza Laczyńskiego (stanowiącego strefę buforową).(abstrakt oryginalny)
W okresie II wojny światowej nastąpiły znaczne zmiany w bardzo złożonej, zawierającej już kilkadziesiąt tysięcy naszych rodaków, strukturze etnicznej Azji Centralnej. Oprócz Polaków deportowanych z terenów okupowanych przez armię radziecką po 17 września 1939 r. znaleźli się tam również zesłańcy w innych rejonów ZSRR, w tym liczna grupa obwinionych o kolaborację z hitlerowskim okupantem narodów kaukaskich. W ramach ustanawiania sowieckich porządków na terenach, które wcześniej należały do II Rzeczypospolitej, oraz anektowanych krajów bałtyckich, w Azji Centralnej osiedlano jeszcze niemal do połowy lat 50. XX wieku polskich, litewskich i innych "wrogów ludu", którzy odbyli wcześniej karę w łagrach. Wśród Polaków byli to głównie żołnierze Armii Krajowej oraz "kułacy", między innymi z Litwy. W porównaniu z wcześniejszymi falami masowych deportacji ten ostatni "kontyngent" był stosunkowo nieliczny i często w naszym postrzeganiu problemu zapominany. (fragment tekstu)
W artykule przeanalizowano materiały dotyczących akcji wysiedleńczej ludności Polski. Przedstawiono szczegółowo przygotowania do tej akcji oraz omówiono dwa etapy akcji wysiedleńczych na Zamojszczyźnie.
The scale of interregional inequality of employment conditions for internally displaced persons (IDP), in particular, according to the basic indicators of the block «Decent work» of the index of regional human development is determined. The manifestations of the irregularity of placement of internally displaced persons in the regional cut are analyzed. This problem complicates the implementation of the employment policy concerning IDP's needs. The experience of solving the IDP's problems connected with their irregular placement, their employment, the balancing of the labor market on the basis of equalization of the dynamic equilibrium of interregional conditions of access to stable employment is generalized. The recommendations for the equalization of interregional conditions of IDP's employment, which are necessary for deepening of the social dialogue in the field of labor relations, are substantiated. (original abstract)
Celem niniejszego artykułu jest ocena procesu budowania więzi łączącej zagranicznych Polaków z historyczną ojczyzną oraz wskazanie ewentualnych zmian w obowiązujących przepisach, które ograniczają efektywność Karty Polaka. Autor analizuje przesłanki i okoliczności wprowadzenia do krajowego systemu prawnego Karty Polaka. W pierwszej części przedstawiono czynniki, których skutkiem były masowe przesiedlenia po II wojnie światowej i po 1990r. Dalej zrekonstruowano debatę nad założeniami ustawy o Karcie Polaka, argumenty krytyczne oraz dane statystyczne. W kolejnej części przedstawiono zmiany prawne wprowadzone po 10 latach od uchwalenia ustawy o Karcie Polaka. W podsumowaniu zawarto ocenę i prognozy dotyczące Karty Polaka.(abstrakt oryginalny)
In early 2021, over 5 million European Union (EU) citizens had applied for settled status to secure their right to continue to live, work and study in the United Kingdom (UK) after the country's withdrawal from the EU (Brexit). In 2018, the Home Office launched a Statement of Intent to implement an application process for EU citizens through its EU Settlement Scheme. In the period leading up to Brexit, the UK government assured EU migrants that their existing rights under EU law would remain essentially unchanged and that applying for settled status would be smooth, transparent and simple. However, the application process has resulted in some long-term residents failing to obtain settled status, despite providing the required information. Based on qualitative in-depth interviews with 20 EU migrants living in two major metropolitan areas in Northern England, this article discusses the significant barriers which EU citizens face in the application process. This situation particularly affects the most vulnerable EU migrants with limited English-language skills and/or low literacy levels as well as those who are digitally excluded. The study contributes to the growing body of research on the consequences of Brexit for vulnerable EU migrants in the UK, focusing specifically on Central and Eastern European migrants. (original abstract)
W swoich studiach nad współczesną imigracją ludności zwróciłem szczególną uwagę na repatriacyjny proces przesiedleńczy, ze wskazaniem na jego powtarzalność. Dziś należy wzmocnić argumentację za względu na ustawowe regulacje i możliwość przedłużenia zjawiska na wiele lat XXI w. (fragment tekstu)
W artykule omówiono uogólniony obraz ukraińskich uchodźców wewnętrznych (IDPs), jaki wyłania się z ukraińskiego dyskursu medialnego z lat 2014-2017. Dyskurs medialny na temat przesiedleńców w dużej mierze zdominowany jest przez stereotypy i uprzedzenia, które demonizują wizerunek przymusowych migrantów z Krymu i Donbasu, często wykorzystując binarną opozycję "my" - "oni". W artykule przedstawiono dynamikę postaw wobec przesiedleńców w latach 2014-2017, rolę mediów w społecznym postrzeganiu przesiedleńców oraz strategie kształtowania wizerunku osób przesiedlonych wewnętrznie. (abstrakt oryginalny)
Obozy odosobnienia oraz inne miejsca izolacji ludności niemieckiej w latach 1945-1950 na terenie Polski są problemem mało dyskutowanym w dytychczasowej literaturze. Wywołuje on duże zainteresowanie ze strony niemieckiej, szczególnie wśród ludności wysiedlonej. Po II wojnie światowej Polska nie miała zamiaru trwałej eliminacji ani eksterminacji ludności pochodzenia niemieckiego. Niemniej jednak warunki bytowe i higieniczne oraz sposób traktowania tej ludności pozostawiają wiele do życzenia.
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.