Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 58

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Restrukturyzacja przemysłu hutniczego
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
Polski przemysł hutniczy wydaje się wychodzić z zapaści. W roku ubiegłym odnotował zyski - po raz pierwszy od upadku komunizmu. Jest to efektem restrukturyzacji sektora przy jednoczesnej poprawie koniunktury na światowym rynku stali.
W ramach analizy przystosowania polskiego hutnictwa do standardów Unii Europejskiej przedstawiono programy restrukturyzacyjne hutnictwa do połowy 1998 roku, Rządowy Program restrukturyzacji przemysłu żelaza w Polsce. Omówiono też stanowisko Unii Europejskiej wobec procesów i programów restrukturyzacyjnych polskiego hutnictwa żelaza i stali.
Wybór tego tematu miał na celu połączenie niektórych problemów gospodarki przemysłowej i finansowej przedsiębiorstw z bardzo szeroką problematyką europejskiej polityki ekonomicznej nowej Europy, która obejmuje swym zasięgiem obszar rozciągający się od zachodu po wschód. (fragment tekstu)
Artykuł omawia zmiany jakie zaszły w Hucie im. Tadeusza Sendzimira w ciągu ostatniego półtora roku. Zmiany te pozwoliły na odgonienie widma upadłości i na uplasowanie się na pozycji lidera w hutniczej branży.
Artykuł omawia restrukturyzację organizacyjną, finansową, zatrudnienia i majątkową przeprowadzoną przez nowy zarząd HTS SA.
W polityce przemysłowej EWG, a następnie UE, podstawowym celem była restrukturyzacja przedsiębiorstw zmierzająca do poprawy konkurencyjności ich oraz całych dziedzin gospodarki. Szczególnie trudne były te procesy w hutnictwie żelaza i stali. Artykuł daje przegląd działań w tym zakresie przeprowadzonych w największych krajach UE "15" (sprzed rozszerzenia o 10 krajów w maju 2004 r.).
W publikacji dokonano prześledzenia rozwoju służb utrzymania ruchu (UR) w przedsiębiorstwach hutniczych. Sięgając do historii scharakteryzowano reorganizację wydziałów i remontowych w hutach w drugiej połowie ubiegłego wieku. Z kolei analizując współczesne formy organizacji wydziałów , utrzymania ruchu uzyskano materiał porównawczy, pozwalający nakreślić ewolucję zmian w funkcjonowaniu służb obsługujących park maszynowy hut dawniej i dziś.(abstrakt oryginalny)
Polskie hutnictwo ma być pod naciskiem Unii poddane gruntownej przebudowie i sprywatyzowane. Waży się przyszłość 80 tys. ludzi zatrudnionych jeszcze w polskich hutach, z których połowa będzie musiała odejść.
Celem "Programu restrukturyzacji przemysły hutnictwa żelaza i stali w Polsce" jest stworzenie z hutnictwa nowoczesnego, wewnętrznie dopełniającego się sektora, który mógłby podjąć skuteczną konkurencję z producentami zagranicznymi w warunkach otwartego rynku.
Omówione zostały następujące zagadnienia: pomoc państwa dla sektora stalowego w UE, restrukturyzacja hutnictwa żelaza i stali w krajach członkowskich Unii Europejskiej, także Polsce. Wsparcie programów restrukturyzacji sektora stalowego Europy Środkowej i Wschodniej przez Wspólnotę.
Niniejszy artykuł jest próbą identyfikacji kluczowych założeń bechmarkingu hutniczego. Zaprezentowano cele, rodzaje i fazy benchmarkignu. Ukazano specyfikę benchmarkingu hutniczego. Przedstawiono także studium przypadku na temat programu benchmarkingowego w przedsiębiorstwie hutniczym ArcelorMittal.
Praca ma charakter teoretyczno-praktyczny. Do opracowania teoretycznej części publikacji wykorzystano krajową i zagraniczną literaturę poświęconą zagadnieniom restrukturyzacji przedsiębiorstw. W części praktycznej scharakteryzowano poszczególne etapy restrukturyzacji hutnictwa w Polsce. Dla potrzeb opracowania skorzystano z rządowych raportów oceny restrukturyzacji hutnictwa żelaza i stali oraz opracowań Hutniczej Izby Przemysłowo Handlowej i Głównego Urzędu Statystycznego. (fragment tekstu)
Patowa sytuacja w polskim hutnictwie czeka na rozwiązanie. Rząd przygotowuje nowy, kosztowny program zmian w branży. Ale jego wprowadzenie w życie zależy od Komisji Europejskiej, która do tej pory nie pozwalała na pomoc hutnictwu ze strony państwa. Nowy program restrukturyzacji zakłada m.in. konsolidację czterech największych polskich hut: Katowice, Florian, Cedler i Sendzimira i ich łączną sprzedaż inwestorowi branżowemu, zmniejszenie zatrudnienia o 30 tys.osób do 2003 roku oraz wydanie 2.5 mld zł na modernizację
Autorka podejmuje problem niejasnej przyszłości hutnictwa w Polsce. Strategia restrukturyzacji i rozwoju polskiego hutnictwa przyjęta przez rząd 30 czerwca 1998 r. wymaga poprawy i aktualizacji. Nieoficjalnie wiadomo, że przewiduje on utworzenie spółki Polskie Huty Stali SA.
Artykuł omawia program rozwoju i restrukturyzacji Huty Katowice SA oraz plany restrukturyzacyjne w latach 2001-2005, które dotyczą działalności inwestycyjnej, operacyjnej i finansowej. W tabeli przedstawiono największych dostawców i odbiorców Huty oraz redukcje kosztów w latach 1998 i 1999.
Amerykański koncern hutniczy Nucor zamierza na podstawie kodeksu handlowego USA zaprotestować przeciw restrukturyzacji polskiego hutnictwa. Zdaniem autora artykułu nie wynikają z tego jakieś realne zagrożenia dla polskiego hutnictwa. Protest ten jest jednak dowodem, że w sprawie hutnictwa coś drgnęło. Restrukturyzacja finansowa jest praktycznie rozpoczęta. Krytycznie odniesiono się do programu restrukturyzacji opracowanego przez Edwarda Nowaka, wiceministra gospodarki rządu Jerzego Buzka.
Podkreślono, że nie zrealizowano programu naprawczego polskiego hutnictwa. Nie udało się również znaleźć inwestorów strategicznych dla hut. Omówiono problemy, z jakimi boryka się największy producent stali w Polsce - Huta Katowice.
Celem artykułu jest przybliżenie procesu restrukturyzacji przedsiębiorstwa Huta Warszawa. Przedsiębiorstwo to przeszło po 1989 r. głębokie zmiany technologiczne, organizacyjne i własnościowe.(abstrakt oryginalny)
Obszar województwa śląskiego w okresie ostatniego ćwierćwiecza doświadczył wielu projektów restrukturyzacyjnych zarówno w aspekcie terytorialnym, społecznym, jak i branżowym. U podstaw podejmowanych działań leżało zwykle przekonanie o konieczności gruntownych i skoordynowanych zmian. Region w analizowanym okresie cechował się bowiem zdekapitalizowaniem zasobów technicznych, monokulturowością struktury gospodarczej, przestarzałą infrastrukturą techniczną, zaniedbanym i niewydolnym układem komunikacyjnym, pogarszającą się sytuacją finansową przemysłu w związku z małym napływem kapitału oraz niską dynamiką procesów inwestycyjnych, słabością sektora finansowego i ubezpieczeniowego, wzrostem bezrobocia i związanymi z nim problemami społecznymi, relatywnie niskim poziomem wykształcenia mieszkańców, zdewastowanymi zasobami mieszkaniowymi oraz niebywałą wprost koncentracją źródeł zagrożeń środowiskowych. W przedstawionym kontekście aktualna strategia rozwoju województwa pod nazwą "Śląskie 2020", zawierająca w sobie zestaw ukierunkowanych celów, oczekiwanych zmian i wyselekcjonowanych narzędzi wraz ze sposobami ich osiągnięcia nie jest dla regionu jakimkolwiek novum - ani formalnym, ani funkcjonalnym. (fragment tekstu)
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.