Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 510

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 26 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Rewitalizacja
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 26 next fast forward last
1
Content available remote Revitalization Programs in Rural Areas in Kujawsko-Pomorskie Voivodship
100%
Celem artykułu jest dokonanie oceny programów rewitalizacji gmin wiejskich w województwie kujawsko-pomorskim oraz sformułowanie krytycznych wniosków w odniesieniu do obowiązujących obecnie zasad programowania rewitalizacji. Do realizacji tego celu posłużyła metoda analizy dokumentów źródłowych, tj. programów rewitalizacji. Przedmiotem analiz były: modele rewitalizacji, sposoby wyznaczania obszarów zdegradowanych i obszarów rewitalizacji, instrumenty finansowe rewitalizacji oraz formy i metody partycypacji społecznej przewidziane w procesie rewitalizacji. Wyniki badania wskazują, że zasady programowania rewitalizacji, które być może sprawdzają się w miastach, nie zawsze odpowiadają uwarunkowaniom panującym na obszarach wiejskich, co wynika głównie z tego, że obszary te w przeważającej części pogrążone są w sytuacji kryzysowej spowodowanej powszechnym występowaniem na ich terenie problemów o charakterze strukturalnym. (abstrakt oryginalny)
Przewidywanie i planowanie przyszłości są ważnymi elementami w rozwoju strategii. Planowanie scenariuszowe jest kluczową techniką stosowaną przez futurystów do opracowywania modeli ułatwiających przeprowadzanie procesów pożądanych zmian, opracowywania planów strategicznych i strategii działania tworzących określoną wizję przyszłości. Scenariusze rozwoju są zatem wewnętrznie spójnymi i wiarygodnymi opisami ewentualnego stanu, które mają zapewnić alternatywne rozwiązania uwzględniające przyszłe warunki, kształtujące się na podstawie różnorodnych aktywności oraz zmian zachodzących w danym systemie. Odwoływanie się do planowania scenariuszowego wzrosło w następstwie ataków terrorystycznych w Stanach Zjednoczonych oraz zauważanej w XXI w. większej niepewności politycznej, gospodarczej i ekonomicznej. Według Bain&Company, badającego corocznie narzędzia zarządzania, w 1999 r. mniej niż 40% firm stosowało planowanie scenariuszowe, natomiast w 2006 r. jego użycie wzrosło już do 70%. Celem artykułu jest przedstawienie metodyki oraz poszczególnych etapów tworzenia scenariuszy rozwoju, które również mogą być zastosowane do analizy potrzeb i możliwości rewitalizowanego środowiska. Wyodrębnione na podstawie analizy czynnikowej kluczowe determinanty są podstawą do tworzenia alternatywnych działań uwzględniających nieprzewidziane zdarzenia oraz wpływ zewnętrznych i wewnętrznych czynników.(abstrakt oryginalny)
Artykuł prezentuje dwa przykłady procesów rewitalizacji przeprowadzanych na wielkich starych przemysłowych miastach - w Göteborgu i Lizbonie. Powierzchnia rewitalizowanych obszarów wynosiła ok. 300 ha. W Göteborgu w XIX w. zaczął się rozwijać przemysł stoczniowy. W tym okresie zbudowano kilka portów po północnej stronie rzeki. W latach 70. - po tym, jak nastąpił kryzys naftowy - trzeba było zamykać stocznie z powodu współzawodnictwa rozwoju okrętownictwa z państw azjatyckich. W długoterminowym procesie Göteborg dążył do przekształcenia terenów przemysłowych w strefę miejskiej wielofunkcyjnej przestrzeni z innowacyjnym przemysłem, edukacją, administracją, usługami kultury i rozrywki, handlem i mieszkalnictwem. Obszar objęty rewitalizacją w Lizbonie dotyczy Parku Narodów, który leży we wschodniej części miasta. Obszar ten na początku XX w. miał charakter rolniczy, a następnie zlokalizowano tu zakłady przemysłowe, rafinerie, port i lotnisko. Impulsem do przeprowadzenia rewitalizacji tego obszaru była decyzja o zorganizowaniu w tym miejscu światowej wystawy EXPO '98 pod hasłem "Oceany - dziedzictwo dla przyszłości". W krótkim czasie przeprowadzono wiele działań, które doprowadziły do przeobrażenia zdegradowanej przestrzeni przemysłowej. Ukształtowane zostało miejskie centrum łączące wiele funkcji: biznesowa, kulturalna, sportowa, rozrywkowa i rekreacyjna. Długi proces rewitalizacji wymaga wyraźnego widzenia jej możliwości adaptowania potrzeb rynkowych i współudziału publiczno-prywatnego. Nowe działalności w takiej przestrzeni oznaczają nowe inwestycje albo relokacje centrum, ale może też nastąpić upadek niektórych funkcji w sąsiednich przestrzeniach. To wywiera wpływ na rynek pracy, co powoduje powiększenie poziomu bezrobocia wśród ludności z niskim wykształceniem, zasiedlającej te obszary. Miejsce takie staje się bardzo atrakcyjne, żywe, ale też drogie. Tylko ludzie z wysokim dochodem mogą w nim funkcjonować. To wywołuje zjawisko urban sprawl. Wielka przestrzeń po rewitalizacji może być nowym biegunem rozwoju, atrakcyjności regionu lub metropolii, gdyż ma ukształtowane wyższe funkcje, takie jak np. targi handlowe, współczesne przestrzenie handlowe itp. Radykalna transformacja wielkiej przestrzeni oznacza zmiany w strukturze miasta bądź regionu w aspektach: funkcjonalnym, społecznym, ekonomicznym i przestrzennym.(abstrakt oryginalny)
Od pewnego czasu w całej Europie, w tym także w Polsce, obserwuje się utratę znaczenia transportu kolejowego. Proces ten nasilił się w latach 90. XX w. Działania polegające na rewitalizacji przestrzeni pokolejowych powinny iść w parze z zabiegami rekultywacji terenu, ponieważ tego typu obszary są silnie skażone metalami ciężkimi, co ma negatywny wpływ na zdrowie człowieka. Rewitalizacja terenów pokolejowych powinna cechować się dbałością o roślinność, która zdążyła się wykształcić na tych terenach, stanowi ona bowiem nie tylko doskonałą bazę dla wszystkich działań projektowych, ale również korzystnie wpływa na zwiększenie bioróżnorodności i tworzenie stabilnych ekosystemów. Zieleń ta jest też elementem istotnym przy rekultywacji terenów zdegradowanych. Warto przy tym również zachować główne elementy świadczące o historii danego miejsca, a więc część torów kolejowych, semafory czy budynki pokolejowe. Takie działania powinny nie tylko wzmocnić kulturowy krajobraz miejsca, ale także nadać mu unikalny charakter oraz pozwolić na obniżenie kosztów rewitalizacji danej przestrzeni. Przy wszelkich tego typu przekształceniach przestrzeni istotny jest udział lokalnej społeczności, ponieważ dawniej to ona korzystała z danego terenu i powinna mieć możliwość jego ponownego wykorzystania w innej, zaproponowanej przez projektantów formie. Wszystkie wyżej wymienione aspekty związane z rewitalizacją terenów pokolejowych na cele rekreacyjne zostały przedstawione na przykładach obiektów z miast europejskich (Natur-Park Schöneberger Südgelände, Park am Nordbahnhof, Park am Gleisdreieck, Jardins Rosa-Luxemburg, Jardin Atlantique, Dworzec Atocha, Lettenviadukt, Białowieża-Pałac). Przykłady celowo znacznie różnią się od siebie, co ma pokazać, jak ogromna jest gama rozwiązań projektowych, które można wykorzystać przy rewitalizacji obszarów pokolejowych(abstrakt oryginalny)
Uchwalenie przez Sejm RP Ustawy z dnia 9 października 2015 r. o rewitalizacji rozbudziło zainteresowanie wielu podmiotów polskiego życia publicznego, zwłaszcza struktur samorządu terytorialnego, tą z wielu względów ważną problematyką. W niniejszym opracowaniu - przyjmując za podstawę rozważań istotę rewitalizacji prezentowaną w literaturze naukowej oraz efekty realizowanych w kraju i poza granicami projektów rewitalizacyjnych - podjęto próbę ogólnej oceny skuteczności ustanowionego w tym zakresie prawa. W świetle lektury postanowień wspomnianej ustawy rodzi się bowiem wiele wątpliwości odnośnie do efektywnego i faktycznego rozwiązywania problemów degradacji i dysfunkcji stosunkowo licznych terenów polskich miast i obszarów wiejskich. Jest to rodzaj prognozy bazującej na pragmatycznym podejściu do rewitalizacji(abstrakt oryginalny)
Zmiany technologiczne w produkcji przemysłowej, jakie można było zaobserwować już od lat 80. XX w., spowodowały konieczność restrukturyzacji dawnych terenów przemysłowych. Obszary te, choć zdegradowane przestrzennie, są często atrakcyjnie położone względem pozostałej części miasta. W wyniku odzyskiwania miejskich terenów poprzemysłowych chronimy przestrzeń dotąd niezabudowana, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju. Udana reurbanizacja musi łączyć działania interdyscyplinarne - od reaktywacji zdegradowanych gleb poprzez ochronę wartości kulturowych postindustrialnego dziedzictwa do tworzenia nowych zespołów mieszkalno-usługowych i atrakcyjnych przestrzeni publicznych. Jednym z takich obszarów jest warszawski Kamionek. Brak uchwalonego planu miejscowego umożliwia jego chaotyczna zabudowę. Następuje proces gentryfikacji dzielnicy i zagubienie lokalnej tożsamości.(abstrakt oryginalny)
Celem opracowania jest identyfikacja głównych czynników warunkujących realizację lokalnych programów rewitalizacji obszarów miejskich. Badania przeprowadzone w wybranych miastach województwa warmińsko-mazurskiego wykazały, że z punktu widzenia realizatorów i koordynatorów programów rewitalizacji najważniejszymi czynnikami warunkującymi procesy odnowy miast są: dostępność własnych i zewnętrznych środków finansowych na realizację inwestycji, kumulacja problemów zaangażowanych w proces rewitalizacji oraz brak kompleksowych uregulowań prawnych, dotyczących organizacji procesu rewitalizacji (brak ustawy o rewitalizacji). (abstrakt oryginalny)
9
Content available remote Demolowanie jako radykalne narzędzie w procesie rewitalizacji
100%
Rewitalizacja, rozumiana jako sekwencja planowanych działań, jest procesem naprawczym zdegradowanych terenów miejskich, który odbywa się w wymiarach: przestrzennym, gospodarczym, społecznym i kulturowym. Celem procesu jest przywrócenie zdegradowanym obszarom ich wartości społecznej, tj. podniesienie jakości organizacji przestrzeni, zapewnienie właściwej struktury funkcji, poprawa warunków życia oraz stabilizowanie pozytywnych relacji pomiędzy różnymi grupami użytkowników. Obecnie w Europie planowane demolowanie polega na usunięciu zdegradowanej substancji materialnej i istniejących dysfunkcyjnych struktur społecznych. Na podstawie studium przypadku Lyon La Duchère (Francja) przeanalizowano kwestię, czy demolowanie może być traktowane jako uzasadnione narzędzie rewitalizacji miast, zwłaszcza w odniesieniu do społecznego wymiaru tego procesu. (abstrakt oryginalny)
10
Content available remote Rewitalizacja jako problem i zadanie własne polskich samorządów lokalnych
100%
Uchwalenie długo oczekiwanej ustawy o rewitalizacji oraz możliwości uzyskania środków pomocowych Unii Europejskiej na ten cel obudziły nadzieje polskich samorządów na rewitalizację zdegradowanych terenów miast i wsi. Rewitalizacja jest problemem złożonym, trudnym i kosztownym, na co wskazują doświadczenia zagraniczne. Wymaga uwzględnienia wielu aspektów (prawnych, organizacyjnych, ekonomicznych, społecznych, technicznych, kulturowych, urbanistycznych, architektonicznych, przestrzennych i innych). Taka też jest i prawdopodobnie będzie w warunkach polskich, w których stopień degradacji substancji materialnej jest duży, samorządowe kasy są niezbyt zasobne w środki, brakuje odpowiednich rozwiązań organizacyjnych oraz firm kompleksowej realizacji projektów rewitalizacyjnych. Z perspektywy roku 2016 rewitalizacja polskich miast jawi się raczej jako szansa, a nie realnie zarysowana przyszłość, przynajmniej w możliwej do przewidzenia perspektywie. Sukcesy w tym zakresie zależne będą przede wszystkim od zdolności władz lokalnych pozyskania potrzebnych środków, zorganizowania procesu oraz uzyskania społecznego poparcia podejmowanych działań(abstrakt oryginalny)
Z końcem 2021 r. Rada Miasta Kalisza uchwaliła Miejscowy Plan Rewitalizacji "Jabłkowskiego-Podgórze". Po raz pierwszy w Polsce stworzono nowy instrument polityki przestrzennej oparty na ustanowionych w 2015 r. fakultatywnych zapisach ustawy o rewitalizacji. Na tle przyczyn, jakie legły u podstaw stworzenia przedmiotowego planu, rodzajów wykorzystanych w nim narzędzi systemowych oraz osiągniętych rezultatów, prezentowana praca skupia uwagę na roli nowych narzędzi urbanistyki operacyjnej i potencjale ich oddziaływania na kształtowaną lokalnie przestrzeń. Analiza procesu powstawania miejscowego planu rewitalizacji z symulacją jego możliwego wpływu na kształt wybranych wnętrz urbanistycznych ukazuje zarówno mocne strony, jak i słabości przyjętych planem rozwiązań. Praca podejmuje też problem dotychczasowej marginalizacji znaczenia miejscowego planu rewitalizacji w polityce przestrzennej polskich gmin i daleko idącej potrzeby zmian w sposobie jej kształtowania(abstrakt oryginalny)
Monitorowanie stanowi integralny element zarządzania programami rewitalizacji. Istota monitorowania podkreślona jest zarówno w literaturze przedmiotowej, jak i w dokumentach strategicznych na poziomie centralnym i regionalnym. Także zapisy programów rewitalizacji podkreślają kluczową rolę monitoringu dla skutecznego zarządzania procesem wdrażania programu. Liczne opracowania i raporty wskazują jednak na uchylanie się gmin od jego prowadzenia. Dokumenty sporządzone na poziomie centralnym zawierają wprawdzie wskazówki w odniesieniu do prowadzenia monitoringu i ewaluacji, mają one jednak dość ogólny charakter. W części województw ustanowione zostały regionalne wytyczne dotyczące prowadzenia rewitalizacji w ramach Regionalnych Programów Operacyjnych, które odnoszą się też do systemu monitorowania. Najbardziej szczegółowe zasady przyjęto w województwie wielkopolskim (Ciesiółka 2019). Wytyczne obligują samorządy terytorialne do monitorowania efektów programów rewitalizacji. Celem artykułu jest refleksja nad obowiązkiem monitorowania programów rewitalizacji, a także nad zakresem zbieranych danych i możliwością ich wykorzystania na poziomie regionalnym.(abstrakt oryginalny)
W artykule zaprezentowano nową koncepcję postrzegania procesów rewitalizacji przestrzeni zurbanizowanej nie jako narzędzia, a jako przejawu i formuły transformacji miasta. Rewitalizacja determinowana jest świadomością złożoności i zmienności przestrzeni społeczno-ekonomicznej, a także ekonomicznej efektywności. Zależności obserwowane w procesach rewitalizacji są w znacznej mierze pochodną czynników rynkowych, a ich dodatnie efekty generowane są głównie przez oddziaływanie rynku nieruchomości.(abstrakt oryginalny)
Artykuł przybliża czytelnikowi zagadnienie dotyczące kształtowania przestrzeni społecznej mieszkańców miasta Czerwionka-Leszczyny, w związku z prowadzoną rewitalizacją. Część teoretyczna dokonuje charakterystyki Gminy i Miasta Czerwionka- -Leszczyny, zapoznaje m.in. z historią, strukturą społeczną mieszkańców jednej z jego dzielnic - osiedla "Familoki" oraz prezentuje projekt rewitalizacji patronackiego osiedla robotniczego jako skutecznego instrumentu przekształcania przestrzeni publicznej. Część praktyczna prezentuje opis zachowań społecznych mieszkańców osiedla "Familoki". Badania uwzględniają oczekiwania mieszkańców w różnych przedziałach wiekowych (inne są potrzeby młodzieży, osób w wieku średnim, a inne - ludzi starszych). Wnioski sformułowane zostały na podstawie badania metodą sondażu diagnostycznego, z wykorzystaniem techniki ankiety.(abstrakt oryginalny)
15
Content available remote Identyfikacja potrzeb a realny wymiar rewitalizacji wsi Dolnego Śląska
100%
Celem artykułu jest próba oceny, czy obszary wiejskie mają szanse partycypować w korzyściach wynikających z uwzględniania ich jako beneficjentów rewitalizacji zgodnie z ustawą o rewitalizacji z 9 października 2015 r. Obszar badań objął województwo dolnośląskie, które w związku z zaawansowaną procedurą uchwalania programów rewitalizacji może pochwalić się największą liczbą pozytywnie ocenionych dokumentów, tym samym stanowiąc dobry punkt wyjścia do szczegółowych analiz tego problemu. Artykuł przedstawia wyniki kwerendy 75 programów rewitalizacji oraz porównanie zawartych w nich zapisów (struktura przedsięwzięć oraz beneficjentów) ze stopniem degradacji gmin, opracowanym na podstawie wskaźnika syntetycznego.(abstrakt oryginalny)
The main task of revitalization is to bring out areas degraded from the crisis state as a result of actions undertaken by municipalities under three aspects: social, economic and spatial. In order to better conduct revitalization activities, a system of monitoring revitalization processes should be introduced. It will enable tracking the progress of revitalization activities, incurred cash outlays as well as effects caused by the implementation of tasks.(original abstract)
Revitalization is an activity focused on reviving degraded urban areas, e.g. postindustrial and post-military areas, the purpose of which is to find a new application for them and lead to a state in which areas change their function. It is not limited only to renovation and modernization of the building - its aim is primarily to improve the quality of social life, aesthetics and image of the entire city. It should be remembered that conducting activities in this area, in the first place, required precise determination of financial resources, allocated to them in the long-term horizon. Therefore, raising funds from both public institutions and private investors is an extremely important element including planning of the revitalization activities. In this context, on the basis of the available literature and source documents, the paper discusses the basic financial sources of financing revitalization projects and the financial challenges that local authorities face when trying to resuscitate degraded areas and give them a more functional character than previously. The main goal of the paper is to present the significance of revitalization in the urban development process and to present and compare the basic sources of financing revitalization projects in post-industrial and post-military urban areas. The research hypothesis assumed that despite the multitude of financial tools at the disposal of local self-government, funds allocated to revitalization projects come mainly from EU funds and national government programmes. Thanks to them, irrespective of the character of the city, local self-government units can carry out planned revitalization projects and actively support the whole process of renewal of degraded urban areas.(original abstract)
Wielowiekowe antropogeniczne oddziaływanie na rzekę i tożsamą z nią przestrzeń spowodowało, że są to współcześnie niejednokrotnie obszary o silnym stopniu degradacji środowiska tak przyrodniczego, jak i społecznego. Zwiększająca się ustawicznie świadomość ekologiczna społeczności związanych z terenami zdegradowanymi spowodowała, że coraz powszechniej realizowane są projekty rewitalizacji i renaturyzacji tych obszarów. Niezwykle ważnym elementem skłaniającym do tego typu działań są różnego rodzaju instrumenty prawno-administracyjne, jak również wspomagające je finansowo fundusze i programy unijne (na przykład REURIS). (fragment tekstu)
Zintegrowane Inwestycje Terytorialne Aglomeracji Jeleniogórskiej (ZIT AJ) są instrumentem rozwoju terytorialnego, realizowanym w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Dolnośląskiego 2014-2020 (RPO WD 2014-2020) przez Związek ZIT AJ, na podstawie Porozumienia z dnia 6 maja 2015 r. [Porozumienie w sprawie powierzenia Miastu...]. W skład AJ wchodzi łącznie 18 jednostek samorządu terytorialnego: Karpacz, Kowary, Piechowice, Szklarska Poręba, Wojcieszów, Złotoryja (gminy miejskie); Gryfów Śląski, Lubomierz, Mirsk, Wleń, Świerzawa (gminy miejsko-wiejskie); Janowice Wielkie, Jeżów Sudecki, Mysłakowice, Podgórzyn, Stara Kamienica, Pielgrzymka (gminy wiejskie) oraz Jelenia Góra (miasto na prawach powiatu). Dokumentem strategicznym, wyznaczającym i porządkującym działania rozwojowe AJ jest "Strategia Zintegrowanych Inwestycji Terytorialnych Aglomeracji Jeleniogórskiej na lata 2014-2023". Głównym celem strategii jest integracja obszaru AJ w spójny organizm wzmacniający swoją konkurencyjność, poprzez rozwój dostępności komunikacyjnej i innowacyjnej przedsiębiorczości oraz potencjału turystycznego, przyrodniczego, jak również kulturowego dla poprawy życia mieszkańców. (fragment tekstu)
20
100%
Działania rewitalizacyjne stanowią jedne z priorytetowych zadań samorządów w Polsce, ponieważ dają szansę na wykorzystanie funduszy unijnych. Do podstawowych kroków procedury definiowania obszarów rewitalizowanych należy delimitacja pól podstawowych oraz analiza wskaźnikowa. Obecnie najczęściej wykorzystuje się do niej dane statystyczne oraz te pochodzące z konsultacji społecznych. Celem artykułu jest wskazanie technik GIS jako narzędzia umożliwiającego rozszerzoną diagnozę prowadzącą do wyznaczenia obszarów kryzysowych.(abstrakt oryginalny)
first rewind previous Strona / 26 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.