Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 79

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 4 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Rezerwaty przyrody
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 4 next fast forward last
The occurrence of mountain plant species in the Polish lowlands has been at the centre of attention of many botanists. In 2008-2011 we carried out field studies aimed at describing a new lowland population of White Twisted-stalk S. amplexifolius discovered in 2008. We focused on the following aims: to determine the current status of the lowland population of S. amplexifolius; to characterize phytocenoses and habitat conditions in which the species occur; to identify factors that can potentially pose a threat on the population and to propose guidelines for its protection. The newly discovered population is located in the Trójca Forest District (50º 38.737' N; 18º 48.945' E), forest department 61L. The main part of the population (ca. 70%) occupies an area of approximately 100 m2. Currently, to protect the population from grazing, the whole area (about 0.25 ha) has been surrounded by metal mesh fence. The population occurs within a poorly developed patch of Fraxino- Alnetum. It contains 107 branched and fruiting individuals of S. amplexifolius and 83 smaller plants (branchless and sporadically fruiting). The number of fruits per plant varies between 6 and 20. One fruit contains an average of 5 seeds (a maximum of 12 seeds and a minimum of 3 seeds per fruit). The occurrence of numerous Padus serotina seedlings and young plants is recorded within the site. Human-related factors have caused substantial changes in the water relations and, subsequently, also in the species composition of these plant communities. The population of S. amplexifolius within the described site seems to be in good condition and develops normally.(original abstract)
Leśne kompleksy promocyjne spełniają szczególną rolę w dziedzinie edukacji leśnej i promowania, realizowanej przez Lasy Państwowe polityki leśnej państwa. Pod koniec roku mija dziesięć lat od utworzenia pierwszych siedmiu tego typu obszarów leśnych na zielonej mapie kraju.
W Chłapowie - wsi pod Władysławowem, oprócz klifu i plaż nadbałtyckich szczególnie godna uwagi jest malownicza Dolina Chłapowska nazywana także Wąwozem Chłapowskim lub Rudnikiem. Pierwsza wzmianka o Chłapowie pochodzi z 1359 r., kiedy to wieś nosiła niemiecką nazwę Klappow (Klapowo). Obecne miano miejscowości przyjęło się w połowie XVII wieku. W latach 1877-1949 przebadano odkryte na terenie Chłapowa 124 groby skrzynkowe kultury wschodniopomorskiej pochodzące z epoki żelaza (650-400 p.n.e.). Archeolodzy odnaleźli w nich dobrze zachowane ozdoby z bursztynu, popielnice, szklane paciorki, naczynia gliniane i biżuterię. Kolejne badania archeologiczne w XX wieku w okolicy doprowadziły do odkrycia śladów osadnictwa z neolitu oraz epoki brązu. Znaczący rozwój Chłapowa odnotowano dopiero pod koniec XVIII wieku. W następnym stuleciu powstały zachowane do dziś charakterystyczne wiejskie chałupy kryte strzechą. Bliskość Morza Bałtyckiego oraz piękne krajobrazy Wąwozu Chłapowskiego sprawiły, iż w okresie międzywojennym Chłapowo było dość znanym ośrodkiem letniskowym. (fragment tekstu)
4
Content available remote Problemy gospodarowania środowiskiem przyrodniczym w regionie Zalewu Wiślanego
75%
Zalew Wiślany leży w Polsce (woj. warmińsko-mazurskie i pomorskie) i Rosji (Obwód Kaliningradzki). Otaczają go tereny o różnorodnej genezie i odmiennym charakterze. Jest to obszar o wysokich walorach przyrodniczych i krajobrazowych, gdzie ustanowiono wiele form ochrony przyrody: rezerwaty przyrody, parki krajobrazowe i obszary Natura 2000. Gospodarowanie środowiskiem przyrodniczym jest problematyczne z uwagi na transgraniczne położenie tego akwenu oraz jego podział między dwa województwa w Polsce. Celem artykułu była identyfikacja głównych problemów związanych z gospodarczym wykorzystaniem zasobów i walorów przyrodniczych Zalewu Wiślanego i sąsiadujących z nim regionów, ze szczególnym uwzględnieniem polskiej jego części. Wykorzystano studia literaturowe oraz analizę dokumentów i danych. Do głównych zagrożeń środowiska przyrodniczego zaliczono: nierównomiernie rozłożenie ruchu turystycznego - presję turystyczną i inwestycyjną na Mierzei Wiślanej, niedostateczne wykorzystanie potencjału żeglugowego Zalewu Wiślanego, zanieczyszczenie wód Zalewu Wiślanego oraz projekt przekopu przez Mierzeję Wiślaną(abstrakt oryginalny)
The article presents the results of the research on the motives and ways of spending holidays in the area Kampinos National Park (KNP) by urban inhabitants. Surveys were conducted during the summer 2013 among 117 tourists spending their vacations in the vicinity of KNP. The article elaborates on an analysis of criteria which help tourist to select this form of tourism, as well as the selection of a specifi c offer from many others, what sources of information about the place or a recreational object they use, what are the preferred ways of spending leisure time so as their expectations towards diversity of the offer. The debate on the subject was extended by the analysis of the factors which defi nes the tourists behavior and expectations, such as: age and education. (original abstract)
Jaskinia Szachownica to jeden z najdłuższych systemów jaskiniowych na Wyżynie Krakowsko-Wieluńskiej. Znajduje się ona w północnej części województwa śląskiego, w gminie Lipie. System jaskiń powstał w wyniku rozmycia wapiennego wzgórza nazwanego Krzemienną Górą, znajdującego się na kierunku odpływu wód topniejącego lądolodu zlodowacenia środkowopolskiego. Wiek jaskiń został określony na około 150 tysięcy lat. System podziemi został odsłonięty w trakcie eksploatacji wapienia. Wyrobisko kamieniołomu przecina wzgórze w kierunku północ - południe na długości 150 metrów, pasem szerokości 50 metrów. Wydobycie trwało do roku 1962. Obecnie obiekt składa się z pięciu osobnych jaskiń, które oznaczono kolejnymi numerami od I do V. Największą z nich jest Szachownica I, o długości korytarzy około 600 metrów. Szachownica II liczy 200 metrów długości. Pozostałe, oznaczone numerami III - V, to małe fragmenty systemu, zlokalizowane w południowej części kamieniołomu. Ze względu na walory geologiczne obszar, gdzie występuje jaskinia, został objęty ochroną prawną. 11 października 1978 roku na powierzchni 12,70 ha utworzono rezerwat przyrody Szachownica. Wokół rezerwatu rozciągają się lasy gospodarcze. Podziemia nie są udostępnione do ruchu turystycznego. W rezerwacie, oprócz typowej fauny leśnej, najcenniejszą grupę stanowią nietoperze, hibernujące w salach jaskini. Stanowi ona jedno z większych zimowisk tych zwierząt w południowej Polsce. Co roku zimą przebywa tu ponad 2500 nietoperzy, reprezentujących dziesięć gatunków. (fragment tekstu)
Celem artykułu jest zwrócenie uwagi na zmiany, jakie zachodzą w roślinności rezerwatu torfowiskowego "Broduszurki" na skutek przesuszenia obiektu i braku ochrony czynnej. Do najcenniejszych w rezerwacie należą mszary wysokotorfowiskowe i bór bagienny. W wyniku przesuszenia torfowiska, niegdyś głęboko zmeliorowanego, zanikają torfowce i zielne gatunki wysokotorfowiskowe, m.in. rosiczka okrągłolistna, bagno zwyczajne, modrzewnica zwyczajna, żurawina błotna i torfowce. Brak użytkowania rolniczego wilgotnych łąk trzęślicowych i z ostrożeniem łąkowym, w przeszłości bogatych florystycznie, spowodował ich zarastanie kruszyną i różnymi gatunkami wierzb oraz wypadanie z runi storczyków. W celu przeciwdziałania niekorzystnym zmianom konieczne jest przywrócenie wysokiego poziomu wody gruntowej na torfowisku, usunięcie zadrzewień i zakrzaczeń oraz koszenie łąk. (abstrakt oryginalny)
Został założony w 1962 r. na powierzchni 6200 ha. W 1974 r. jego obszar zwiększono do 27400 ha. Obecnie obejmuje prawie cały Piryn Północny i roztacza się na powierzchni 40332 ha. W 1983 r. Park Narodowy Pirynu został wpisany na listę UNESCO jako obiekt światowego dziedzictwa przyrody i kultury. Jest on unikalny pod względem alpejskiego ukształtowania terenu po przejściu okresów zlodowacenia. Wyjątkowe bogactwo flory wyraża się liczbą 2000 gatunków specyficznych dla tych gór. Oprócz południowych, śródziemnomorskich gatunków drzew (czarna sosna i czarny świerk, trawy) na terenie Parku rośnie 86 bałkańskich i 31 bułgarskich endemitów. Kilkanaście z nich w nazwie gatunkowej ma słowo pirynska (np. turzyca, tymianek, przywrotnik). Występuje też kilka roślin reliktowych (preglacjalnych), np. cis, świerk, jodła, grab wodny. W СKВ został opisany jeden wymarły gatunek - turzyca skalna, 15 chronionych i 98 rzadkich gatunków. Zgodnie z międzynarodowymi konwencjami chronionych jest 30 gatunków. W parku żyje 159 gatunków ptaków, z których gniazduje lokalnie 110 gatunków. Liczne są też chronione zwierzęta - ryś, wydra, wilk, niedźwiedź brunatny, dzika koza i inne [5]. Na terenie parku wyznaczone są dwa rezerwaty ścisłe. (fragment tekstu)
Na południu Alaski, tam gdzie chłodne wody Pacyfi ku rozbijają się o skaliste wybrzeże półwyspu Alaska, znajduje się niewielki archipelag, składający się zaledwie z kilkunastu wysp. Wśród nich wyróżnia się zwłaszcza jedna, która za sprawą swojej wielkości, pięknych krajobrazów oraz różnorodności ekosystemów nie ma sobie równych w całej Alasce. Wyspa Kodiak, bo o niej mowa, zajmuje 9300 km2 powierzchni i jest największą wyspą Alaski. Z powodu bliskiego sąsiedztwa oceanu na całej wyspie panuje umiarkowanie chłodny, wilgotny klimat morski. (fragment tekstu)
10
Content available remote National Parks - Their Operations and Financing
75%
National parks, as guardians of nature protection, perform their tasks of preserving the wealth of fauna and flora and geological features for future generations. They also offer tourist attractions in shape of many kilometers of routes in the most beautiful nature spots of our country. These tasks, however, should be properly financed. Till the end of 2010, the state budget covered the financial requirements to a small extent - only 10-12%. The remaining amount was financed from non-budget means and revenues of auxiliary enterprises. The reform of public finance deprived national parks of revenues generated by their auxiliary enterprises, decreasing their budgets below the minimum level. New regulations do not guarantee maintaining the current level of financing parks. We should remember that the tasks assigned to parks have not changed. Maybe another system of financing could help parks overcome these difficulties. In September 2010, the government developed a project of amending the Act on Nature Protection, introducing the regulation stipulating that a national park will become a so-called state legal person, which will result in ability to retain revenues and to allocate them for statutory purposes. Any disturbances in realization of tasks assigned to national parks may negatively influence various spheres of economic and social life. (original abstract)
11
Content available remote Frekwencja turystyczna w rezerwatach przyrody poza sezonem letnim
75%
Rozpoznanie natężenia ruchu turystycznego jest istotne zarówno dla ochrony walorów przyrodniczych, jak i optymalizacji procesu zarządzania tym ruchem. Na ogół obserwacja ruchu turystycznego ogranicza się do sezonu turystycznego (głównie letniego), podczas gdy okres pozasezonowy jest badany sporadycznie. W opracowaniu dokonano analizy frekwencji turystów w pozasezonowej części roku w dwóch rezerwatach przyrody położonych w Małych Pieninach. Badania objęły okres od października 2004 r. do kwietnia 2005 r. Ze względu na dużą rozpiętość czasową rejestracji turystów dokonywano w wybranych dniach (głównie weekendowych). Obserwacje trwały 32 dni. Określono dzienną zmienność frekwencji turystów w dniach weekendowych i powszednich, podano rodzaj funkcji opisującej tę zmienność, poddano analizie udział turystyki zorganizowanej w ogólnym pozasezonowym ruchu turystycznym, porównano badane rezerwaty. Opisano podstawowe cechy frekwencji turystycznej w badanym okresie. Wybrane dane natężenia ruchu przedstawiono na tle stosownych wartości odnoszących się do sezonu turystycznego. (abstrakt oryginalny)
Nazwa Rodopy w dziełach Homera oznaczała "śnieżne góry Traków", ale być może wywodzi się od imienia pogańskiej bogini o imieniu Rodopa. Niektórzy autorzy uważają, że nazwa tych gór wiąże się z wydobyciem rudy na ich terenach i pochodzi od słów ruda i ropa (jama). W porównaniu z innymi górami bułgarskimi Rodopy mają odmienny charakter. Tworzą one ogromny labirynt pasm rozchodzących się w różnych kierunkach, podzielonych głębokimi dolinami rzek i kotlinami. Od północy i wschodu Rodopy kończą się na Nizinie Górnotrackiej i Dolnotrackiej, od południa schodzą łagodnie w kierunku morza Egejskiego, a od zachodu oddzielone są od pasm Pirinu i Riły dolinami rzek Mesta i Dreszenec. Większa część Rodopów znajduje się na terytorium Bułgarii i zajmuje powierzchnię ok. 15 tys. km2 (10% powierzchni kraju). Góry te są podzielone na część Zachodnią i Wschodnią, a ich granica biegnie doliną rzeki Kajalijka, przełęczą Kitkata (735 m), doliną rzeki Borowicy i pasmem Żyłti Diał, które dochodzi do przełęczy Tri Kamyka (550 m), graniczącej z Grecją. Rodopy Zachodnie mają wyraźnie górski charakter - dużą wysokość n.p.m. (najwyższy szczyt Goliam Perelik, 2190 m), głębokie doliny rzek, bogactwo flory i fauny. Wschodnie Rodopy są wyraźnie niższe, często o charakterze pojedynczych wzgórz przedzielonych rozległymi dolinami z mniej urozmaiconą roślinnością. (fragment tekstu)
Cel. Ocena walorów turystycznych rezerwatu krajobrazowo-morfologicznego "Źródła Rzeki Łyny" im. prof. Romana Kobendzy oraz jakości wód źródlisk zasilających rzekę. Określenie aktualnego stanu środowiska i możliwości rozwoju turystyki na terenie rezerwatu. Metoda. Wykonano obserwacje terenowe (atrakcyjność terenu, zagospodarowanie turystyczne, wartości edukacyjne) oraz badania materii organicznej wód źródlisk w wybranych punktach. Określono zawartość rozpuszczonego (DOC) i zawiesinowego (POC) węgla organicznego. Jakość DOC opisano na podstawie zmian ilorazów absorpcji dla różnych długości fal (UV): 250/365 oraz 254/203. Wyznaczono test Kruskala-Wallisa (wpływ pory roku) i współczynniki korelacji liniowej (r) między parametrami chemicznymi. Wyniki. Walory krajobrazowe i edukacyjne oraz dostępność rezerwatu w ciągu całego roku są atutem dla zwiedzania w grupach zorganizowanych (młodzież szkolna), a także spędzania czasu wolnego (różne grupy wiekowe, rodziny z dziećmi). Morfologia terenu umożliwia realizację form aktywnego wypoczynku. Do wód na obszarze rezerwatu dostarczana jest materia organiczna pochodzenia naturalnego (obszary zalesione). Zachowanie dobrej jakości wody wynika prawdopodobnie z niezbyt dużego obciążenia turystycznego tego obszaru i ze zdolności wód do samooczyszczania. Ograniczenia badań i wnioskowania. Wyniki obserwacji terenowych oparto na opinii niewielkiej liczby osób. Implikacje praktyczne. Aktualizacja informacji o walorach turystycznych obszarów cennych przyrodniczo i znaczeniu monitoringu na obszarach prawnie chronionych. Oryginalność. Badania ilościowe i jakościowe form węgla organicznego w wodach źródeł Łyny na obszarze rezerwatu nie były nigdy wykonywane. Rodzaj pracy. Artykuł prezentuje wyniki badań empirycznych. (abstrakt oryginalny)
The Carpathian Mts. constitute a rare and unique treasure in the highly urbanized and industrialized Europe. In the Slovak Carpathian Mountains many of the protected areas owe this status in order to protect of their karst relief. One of the examples is the National Nature Reserve Červene skaly. Steep slopes of Galmus and of the Porâèsky stream valley with well-preserved associations of forest and rocks, with Poráčsky karst and rare species of wildlife and vegetation are subject to legal protection. The Červené skaly National Nature Reserve is located to the southeast of the Spišská Nová Ves in the easternmost part of the Slovenské Rudohorie Mts., near Krompachy, between the villages Slovinky and Poráč. In the geomorphological division of Slovakia the studied area is part of the Western Carpathian province and Internal Western Carpathian r-bprovince. On a lower level, it belongs to the Slovenské rudohorie Mts., Volovské vrchy Mts., Hnilecké vrchy Mts. and Galmus Mts. The geology of the reserve consists mainly of the tectonic unit of Silicicum with the complexes of Middle Triassic limestones and dolomites that have predetermined re overall karstic nature of these mountains and numerous karst features. The originally uniform planated surface of the Galmus Mts. was dissected by Poraösky stream into two separate karst plateaux during the Pliocene/Pleistocene era; the Galmus plateau in the north md Slovinskâ skala plateau in the south. The Galmus and Slovinskâ skala represent the midmountain planation surface of the Slovenské rudohorie Mts. There is a system of karst relief :brms, such as karrens and karren fields, dolines, uvalas, hums, etc. The reserve covers a middle part of Poraöska valley. This area has a fluvio-karst nature and could be defined as a karst gorge or canyon. Numerous karst features are found in the reserve, i.e. caves, rock windows, karst springs and resurgences, etc. The caves tend to be small with poor decoration and have been created by corrosive processes. From the climatic point of view, this area belongs to the cold climatic vertical belt and to the moderately cold one. According to another division (climatic-geographical types) the area of NNR Ćervene skały belongs to the type of the mountain climate with minor temperature inversions, humid and very humid air and to the subtype of cold mountain climate (annual sum of temperatures of 10°C and more: 1200-1600, temperature in July: 13.5-16°C, temperature in January: -5°C to -6.5°C, annual amplitude: 19.5-21°С, precipitation: 800-1110 mm per year). The Poračsky stream, with the basin area of 20 square kilometres, forms the axis of the reserve and the valley. The stream has an allochthonous origin with low inconstant discharge and belongs to the drainage basin of the Hornâd river. The Reserve is built on a hydrogeological unit of Mesozoicum with crack and crack-karst permeability. This territory is part of the hydrogeological structure of Poraćska valley with the area of 9,7 km2 drained by the Poraösky stream and features numerous springs (mainly karst springs and resurgences). The most abundant springs (Poráč I, Poráč II, Poráč III) are used for water supply via an aqueduct. Just as the rest of Slovakia's territory, the area is situated in the medium zone of a Central European soil and geographical area, particularly in the Cambisol and Luvisol zone with coincident types of the intrazone soils. As regards the soil types, the most widespread are Rendzinas. Other soils include Cambisols, Calcaric lithosols, Fluvisols etc. The relict types of soils are substituted by Terra Rossa. From the geobotanical point of view (natural, reconstructed vegetation) the prevailing part of the reserve on the carbonate rocks belongs to the vegetation unit of limestone beech stands and relict Scottish pine stands. The vegetation of the reserve can easily be divided into two main species: 1) forest species: European beech (Fagus silvatica), European fir (Abies alba), Sycamore (Acer pseudoplatanus), Norwegian spruce (Picea abies), Common larch (Larix decidua), Durmast oak (Quercus petraea), (Taxus baccata), Grey alder (Aims incana), etc.; and 2) rock-cliff species with the unique appearance of relict Scottish pines stands (Pinus sylvestris). Also, many Carpathian endemic species are to be found here. As regards the wildlife conditions one can find typical inhabitants of the Slovak Carpathian Mountains including such rare large mammals as the wildcat (Felis silvestris), wolf (Canis lupus), lynx (Lynx lynx), as well as other species: Cervus elaphus, Capreolus capreolus, Aquila chrysaetos, Falco cherrug, Myotis mystacinus and many others. Based on the physiscal and geographical analysis and using information from detailed field research the author defines physical-geographical complexes at various taxonomic levels. The division is based on land relief, with exposure, rock structure and hydrological conditions as secondary factors. In the past, the area was subject to adverse impact of iron ore mining and air pollution from the Kovohuty Krompachy copper smelting plant. Today, the most significant menace is an illegal logging and cattle grazing within the protected area, forest fires caused by undisciplined tourists, and other unproper behaviour including the daily breaking of the car traffic ban in the valley, walking out of the signed footpaths, etc. The whole reserve and its close surroundings ought to be protected from tourist development and all tourist, sport and other mass events should be banned. The main objective of human activity in the reserve should be the protection of this natural heritage and its preservation for future generations. The author wishes that this becomes priority in the fùture. (original abstract)
Na granicy województwa śląskiego i małopolskiego na Pagórach Jaworznickich, we wschodniej części Jaworzna, w dzielnicy Ciężkowice, leży rezerwat przyrody, którego nazwa "Dolina Żabnika" pochodzi od naturalnego zagłębienia rzeki, która przez niego przepływa. Rzeka meandrując, zbudowała koryto i obszar zalewowy jest obecnie naturalnie obniżony. Potok Żabnik należy do I klasy pod względem czystości w województwie śląskim (ewenement na skalę województwa), a wolno płynąc wąską doliną tworzy urokliwe zakola i rozlewiska. Rezerwat "Dolina Żabnika" jest rezerwatem torfowiskowo-leśnym, na jego terenie występują gleby związane głównie ze środowiskiem podmokłym: bagienne, mułowo-bagienne i bielicowe (polodowcowe). Najwyżej położonym punktem jest Góra Przygoń (354,7 m n.p.m), najniżej - miejsce w dolinie Przemszy (230 m n.p.m). (fragment tekstu)
A new locality for Crataegus ucrainica in the ravine-valley system of the River Svydnya valley (Desna basin) near the town of Krolevecz (Sumy region) has been reported. This article presents the results of a study of C. ucrainica within the species' distribution. Based on a survey of the identified population, its ecological and coenotic features, and the ontogenetic state of the population are presented. The species is confined to areas with steep slopes, which are inaccessible for grazing, where clay deposits are exposed. The complexity of these ecotopes provides a good preservation of individuals in open meadows, forest edges, as well as in thickets of Robinia pseudoacacia and Populus alba. The coenotic affiliation of some individuals and thickets of this species to meadow-steppe, natural forest and spontaneous tree-shrub vegetation is noted. The state of the studied population in the Desna river basin is stable and sufficient for its preservation, its existence is due to the optimal hydrological regime of the slopes, which is associated with the presence of accumulated water at the bottom of valley s and a low groundwater level. The map shows the peculiarities of the distribution of the identified populations of C. ucrainica in Ukraine. A comparison of biotopes, ecotopes, soils, and vegetation types, in which populations of C. ucrainica in the area of their distribution are presented. Analysis of the seed products of this species according to analysis from different habitats allows us to assert the existence of favourable conditions for its distribution in the presence of optimal habitats.(original abstract)
In many traditional societies, beliefs and taboos influence human behaviour towards the natural environment. Such beliefs and taboos are informal institutions where norms rather than official laws determine land use and nature protection in general and wildlife in particular. The present study on beliefs and taboos of the people of the northern periphery of the Korup National Park is an attempt to reveal how norms influence their relation to the environment. A total of 195 households were sampled through a household survey conducted in four villages. The results revealed that before the application of "modern" approaches for wildlife protection and management, the people relied on norms to establish a relationship with wildlife and nature. The enactment of the 1994 legislation on forest, wildlife and fisheries resulted in stiff resistance as it contradicts traditional norms. It was found that 57.4 % of the respondents still perceive wildlife as a resource that can never get extinct. Traditional norms had a differentiated impact especially on game protection. The study recommends that a wildlife benefiting code of beliefs and taboos is developed to provide a basis for establishing a synergy between park management laws and traditional belief/taboo systems that drive the management of wildlife. (original abstract)
Celem niniejszego opracowania było określenie najczęściej spotykanych gatunków porostów na terenie Rezerwatu "Lipiny" w Puszczy Białowieskiej. Stwierdzono występowanie 33 gatunków porostów, głównie epifitycznych o plesze krzaczkowatej. Określono również zanieczyszczenie powietrza za pomocą występujących wskaźnikowych gatunków porostów. Główną cechą umożliwiającą zastosowanie porostów jako bioindykatorów jest zdolność pochłaniania wody i związków mineralnych z wody opadowej i bezpośrednio z pary wodnej całą powierzchnią plechy. Należą one do organizmów wyjątkowo wrażliwych na zanieczyszczenia atmosfery, dwutlenek siarki i tlenki azotu. Ma to także istotne znaczenie w rozwoju ruchu turystycznego i przebywających turystów na obszarze Puszczy Białowieskiej. Każdy turysta pragnie przebywać w nieskażonym środowisku, a porosty są tym wskaźnikiem czystości danego środowiska.(fragment tekstu)
Rezerwat leży na granicy Bytomia i Tarnowskich Gór w szczytowych partiach Srebrnej Góry (347 m. n.p.m.) w obrębie Garbu Tarnogórskiego. Rezerwat liczy 24,29 ha i ma typowo leśny charakter. Został powołany przez Ministra Leśnictwa zarządzeniem z 27 kwietnia 1953 r. ze względu na szczególne walory naukowe, dydaktyczne i społeczne buczyny z domieszką świerka i jodły, a także swoje położenie na obszarze dawnych wyrobisk pogórniczych. Na terenie "Segietu" można spotkać liczne ślady górnictwa srebra i ołowiu w postaci lejów i zapadlisk widocznych na naszych zdjęciach. (fragment tekstu)
Alaska Maritime to jedyny przyrodniczy obszar chroniony Alaski, który nie tworzy jednego, spójnego lądu, lecz składa się z tysięcy jego fragmentów oddalonych od siebie nawet o 3000 km. Zajmujący 19 850 km2 powierzchni rezerwat obejmuje swoim zasięgiem ponad 2500 skalistych wysp, przylądków oraz fragmentów zatok rozrzuconych wzdłuż całego wybrzeża Oceanu Spokojnego, tzn. od Przylądka Lisburne na północy Alaski, przez wulkaniczne Aleuty aż po wyspę Forrester w pobliżu południowo-wschodniej granicy z Kanadą. Ostoja Przyrody Alaska Maritime została utworzona w 1980 r. w dla ochrony gatunkowej morskich ssaków oraz ptaków, dla których skaliste, niedostępne wyspy lub fragmenty wybrzeża były od dawien dawna obszarami rozrodczymi. W obrębie tej nietypowej ostoi przyrody można wyróżnić kilka odrębnych stref, m. in. Wyspy Aleuckie, Zatokę Alaska oraz Morze Czukockie, których położenie geograficzne oraz zróżnicowane warunki naturalne zdecydowały o występującej w nich, nieco odmiennej, florze i faunie. (fragment tekstu)
first rewind previous Strona / 4 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.