Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

Metoda tłumienia drgań pojazdu za pomocą inertera

100%

Grzesikiewicz W., Zbiciak A.

Logistyka

|

2011

|

nr 3, CD

815-821

Inertem jest urządzeniem, którego zasada działania jest zbliżona do tłumika dynamicznego. Coraz częściej rozważa się możliwości zastosowania inertera w zawieszeniu pojazdu w celu ograniczenia drgań, ustabilizowania nacisku kół na drogę lub do poprawy stateczności ruchu pojazdu. W pracy rozpatrzono prosty układ mechaniczny z inerterem, służący do modelowania jednowymiarowych drgań pojazdu. Rozważania skoncentrowano na analizie przebiegu nacisku koła na drogę. Przedstawiono wyniki obliczeń komputerowych, z których wynika, że amplituda zmian nacisku koła zmniejszy się, jeśli w układzie zostanie zastosowany inerter. (abstrakt oryginalny)

2

Kwasy nukleinowe w żywności - występowanie i właściwości reologiczne

100%

Głazowska J., Stankiewicz U., Tylingo R., Bartoszek A.

Żywność: nauka - technologia - jakość

|

23 (2016)

|

nr 6 (109)

5-19

W naukach o żywieniu kwasy nukleinowe uznawane były dotychczas za mało istotny składnik żywności. Ich właściwości odżywcze nie są uwzględniane przy formułowaniu zaleceń żywieniowych, mimo że należą do podstawowych składników żywności, zwłaszcza surowej lub nisko przetworzonej. Są one obecne głównie w szybko rosnących komórkach tkanek oraz tych, które zachowały zdolność do wzrostu i regeneracji. W niniejszej pracy przedstawiono dane literaturowe dotyczące zawartości kwasów nukleinowych w poszczególnych wybranych surowcach i produktach żywnościowych wraz z uwzględnieniem stosowanej metody ekstrakcji oraz rodzaju kwasu nukleinowego. Zawartość DNA w wybranych tkankach zwierzęcych może wynosić do 100 mg/g s.m., natomiast zawartość RNA może osiągać do 87 mg/g s.m. produktu. W komórkach kwasy nukleinowe występują głównie w postaci związanej z białkami. Stwierdzono, że nie ulegają one całkowitej degradacji w wyniku zastosowania obróbki kulinarnej, w tym obróbki termicznej. W przeciwieństwie do białek nie ulegają całkowitej denaturacji, a tym samym zachowują one częściowo swoje właściwości strukturalne oraz funkcjonalne. Ze względu na dużą masę cząsteczkową oraz właściwości hydrofilowe makromolekuły kwasów nukleinowych mogą kształtować produkty żywnościowe pod względem strukturalnym, reologicznym i sensorycznym, są zatem istotne z punktu widzenia technologii przetwarzania żywności. W pracy omówiono właściwości reologiczne kwasów nukleinowych jako makromolekuł występujących obok białek i polisacharydów w surowcach oraz produktach żywnościowych. (abstrakt oryginalny)

3

Właściwości reologiczne mieszanin gumy ksantanowej i różnych rodzajów skrobi

75%

Sołowiej B., Gustaw W., Mleko S., Andruszczak S.

Żywność: nauka - technologia - jakość

|

2004

|

R. 11, nr 3 (40), Supl.

184-195

Celem pracy było określenie właściwości reologicznych mieszanin skrobi z gumą ksantanową. Żele badanych skrobi wykazywały właściwości pseudoplastyczne i miały granicę płynięcia. Największą lepkością charakteryzował się kleik z modyfikowanej skrobi ziemniaczanej MSZ (acetylowany adypinian diskrobiowy). Podczas schładzania tego kleiku lepkość wzrastała w sposób ciągły i w temp. 25°C wynosiła 127 mPa×s. Najwyższą wartość granicy płynięcia wśród skrobi ziemniaczanych - 5,36 Pa - osiągnęła skrobia MSZ. Wśród skrobi kukurydzianych najmniej podatna na odkształcenia była modyfikowana skrobia MKW (acetylowany adypinian diskrobiowy uzyskany z kukurydzy woskowej), której granica płynięcia wynosiła 3,53 Pa. Spośród badanych skrobi najbardziej odporne na siły ścinające były kleiki z natywnej skrobi ziemniaczanej NSZ. Dodatek gumy ksantanowej powodował wyraźny wzrost lepkości pozornej skrobi MKW. Największą lepkością, wynoszącą 809 mPa×s w temp. 25°C, charakteryzowała się próba z 0,1% dodatkiem gumy ksantanowej. Wzrost stężenia soli wyraźnie zwiększał lepkość mieszanin MKW-GK, która osiągnęła 950 mPa×s w temp. 25°C, przy 0,5 M stężeniu NaCl. Majonezy niskotłuszczowe, o 50% zawartości tłuszczu, z dodatkiem badanych polisacharydów miały podobne właściwości do majonezu zawierającego 80-85% tłuszczu. Najlepszą teksturę osiągnęły majonezy zawierające mieszaninę gumy ksantanowej ze skrobią w proporcji 1:4. (abstrakt oryginalny)

4

Dynamiczna metoda wyznaczania reologicznych właściwości materiałów lepkosprężystych

75%

Balejko J.

Inżynieria Przetwórstwa Spożywczego

|

2017

|

4(24)

5-7

Opracowano metodę pozwalającą na sporządzenie pełnej charakterystyki reologicznej wybranego artykułu żywnościowego poprzez wyliczenie jego modułów lepkości, sprężystości oraz określenie stanu energetycznego badanego materiału. Urządzenie umożliwia dokładny matematyczny opis dynamiki zmian wszystkich parametrów reologicznych badanego materiału oraz pełną analizę jego stanu termodynamicznego w zakresie zarówno małych, jak i dużych odkształceń. Testy, przeprowadzone na wybranych artykułach żywnościowych, wykazały przydatność opracowanej metody do sporządzania kompleksowej charakterystyki reologicznej badanych artykułów. (abstrakt oryginalny)

5

Wpływ dodatków na właściwości reologiczne i proces sedymentacji atramentów ceramicznych, przeznaczonych do druku cyfrowego

75%

Antosik A.

Szkło i Ceramika

|

2019

|

nr 5

19-23

W artykule przedstawiono wyniki badań dotyczących wpływu wybranych dodatków organicznych na właściwości reologiczne i proces sedymentacji zawiesin ceramicznych, przeznaczonych do druku cyfrowego. Jako bazę zastosowano czarny pigment o składzie pierwiastkowym Co-Ni-Fe-Cr, zawieszony w oleju napędowym, przy czym zawartość pigmentu wynosiła 30% wag. W ramach badań przetestowano dwa komercyjnie dostępne dodatki o właściwościach stabilizujących i zwilżających powierzchnię pigmentu w zawiesinie. Za każdym razem ilość dodatku w stosunku do pigmentu wynosiła od 0 do 5% wag. Wyniki przeprowadzonych badań wykazały, że zastosowanie odpowiednich dodatków organicznych wpływa korzystnie na dyspergowanie cząstek pigmentu w zawiesinie oraz zmianę właściwości reologicznych płynu, co ma bezpośredni wpływ na poprawę stabilności zawiesin ceramicznych w czasie. Najlepsze rezultaty otrzymano dla atramentów z dodatkiem 2 i 5% wag. środka BYKJET 9142 oraz 5% wag. środka ANTI-TERRA-U 100. (abstrakt oryginalny)

6

Otrzymywanie i właściwości reologiczne gumy owsianej

75%

Gustaw W., Achremowicz B., Glibowski P., Mleko S.

Żywność: nauka - technologia - jakość

|

8 (2001)

|

nr 4 (29)

46-56

W artykule przedstawiono wyniki badań reologicznych roztworów ß-glukanów (gumy owsianej). Badano wpływ pH, temperatury i stężenia ß-glukanow na lepkość ich roztworów. Określono także zależność między dodatkiem różnych stężeń chlorku sodu i sacharozy, a lepkością roztworów gumy owsianej. Badane roztwory w zakresie od 25 do 90°C wykazywały właściwości pseudoplastyczne i tiksotropowe. Zmiana poziomu pH nie miała wpływu na lepkość roztworów, w przeciwieństwie do zmiany stężenia ß-glukanów. Wyższe stężenia NaCl (1-3%) wpływały ujemnie na lepkość roztworów gumy owsianej, podobnie jak 65% dodatek sacharozy. Wzrost lepkości następował przy dodatku 25-45% sacharozy. (abstrakt oryginalny)

7

The Effect of Sodium Chloride on the Rheological Properties of Natural Waxy Starches

75%

Lewandowicz J., Le Thanh-Blicharz J., Śmigielska H.

Towaroznawcze Problemy Jakości

|

2016

|

nr 4

117-125

Właściwości reologiczne skrobi są silnie uwarunkowane szeregiem czynników środowiskowych, takich jak obecność cukrów, soli oraz pH. Badania nad wpływem obojętnych elektrolitów na właściwości reologiczne kleików skrobiowych były tematem podejmowanym przez wiele ośrodków naukowych. Aczkolwiek stosunkowo niedawno wprowadzone na rynek skrobie woskowe pochodzące z ziemniaków oraz ryżu, nie zostały do tej pory obszernie przebadane w tej kwestii. Dlatego celem pracy była ocena wpływu chlorku sodu na właściwości reologiczne skrobi woskowych różnego pochodzenia botanicznego. Materiał do badań stanowiły natywne skrobie ziemniaczane, kukurydziane oraz ryżowe odmian zwykłych oraz woskowych. Charakterystykę kleikowania 5% zawiesin skrobiowych z 3% dodatkiem chlorku sodu określono z użyciem wiskografu Brabendera. Właściwości reologiczne otrzymanych kleików skrobiowych zbadano z użyciem reometru rotacyjnego RotoVisco1 (Haake). Ponadto określono uniwersalny profil tekstury za pomocą teksturometru TA.XT2 (Stable Micro Systems). Stwierdzono, że dodatek chlorku sodu znacząco wpływał na przebieg kleikowania i lepkość końcową badanych zawiesin skrobiowych. Skrobie odmian woskowych charakteryzowały się znacznie większą odpornością na obecność soli w roztworze niż skrobie zwykłe. Wszystkie z badanych kleików skrobiowych były cieczami nienewtonowskimi, pseudoplastycznymi oraz tiksotropowymi, a dodatek chlorku sodu powodował obniżenie ich lepkości niezależnie od temperatury, czasu trwania i sił ścinających. (abstrakt oryginalny)

8

Wpływ stopnia podstawienia skrobi E1422 na właściwości reologiczne w układach zawierających chlorek sodu

75%

Małyszek Z., Lewandowicz J.

Żywność: nauka - technologia - jakość

|

25 (2018)

|

nr 3 (116)

89-99

Powszechność stosowania skrobi modyfikowanych wynika z konieczności poprawy właściwości funkcjonalnych skrobi naturalnej. Skrobie sieciowane i acetylowane są w technologii żywności najpowszechniej stosowanymi skrobiami modyfikowanymi, a ich właściwości zależą zarówno od rodzaju wprowadzonej grupy modyfikującej, jak i stopnia podstawienia. W związku z tym, że właściwości reologiczne skrobi są silnie uwarunkowane wieloma czynnikami środowiskowymi, takimi jak obecność cukrów, soli oraz pH, w pracy podjęto próbę przedstawienia zmian właściwości reologicznych kleików skrobiowych w układach zawierających chlorek sodu. Badanym materiałem był acetylowany adypinian diskrobiowy E1422, który ma szerokie zastosowanie jako dodatek do żywności i należy do najczęściej używanych hydrokoloidów w grupie produktów pochodzenia roślinnego. Otrzymany został ze skrobi ziemniaczanej o różnym stopniu podstawienia grupami acetylowymi oraz o różnym stopniu usieciowana grupami adypinowymi. Badania prowadzono w układach modelowych (5-procentowa zawiesina skrobiowa z 3-procentowym dodatkiem chlorku sodu), które analizowano pod względem przebiegu krzywej kleikowania za pomocą wiskografu Brabendera. Do badań reometrycznych użyto kleików skrobiowych wytworzonych w aparacie Brabendera. Ponadto przeprowadzono analizę profilu tekstury (TPA). Wykazano, że chlorek sodu w zasadniczy sposób wpływa na procesy fizycznej transformacji skrobi w czasie obróbki termicznej. Dodatek soli wpływa na przebieg krzywej kleikowania oraz w mniejszym stopniu na właściwości reologiczne kleików skrobiowych. Siła obserwowanych zmian jest zależna od stopnia podstawienia analizowanych preparatów acetylowanego adypinianu diskrobiowego. (abstrakt oryginalny)

9

Amylose and Glucose Solutions : a Comparative Study

63%

Napierała D. M.

Żywność: nauka - technologia - jakość

|

2000

|

R. 7, nr 2, Supl. (23)

139-145

Ze stosunku względnej lepkości roztworów poli- i monosacharydu obliczono średni parametr asymetrii sztywnego łańcucha amylozowego. Jego wartość wskazuje na znaczne wydłużenie łańcucha amylozy w trakcie retrogradacji. Pomiary zależności stężeniowej ORD retrogradowanej amylozy oraz α-D-glukozy posłużyły do wyznaczenia w roztworze wodnym stopnia skręcenia łańcucha amylozy w heliks. (abstrakt oryginalny)

10

Rola właściwości powierzchniowo czynnych białek zbożowych w kształtowaniu struktury ciasta i miękiszu pieczywa

63%

Kędzior Z., Pruska-Kędzior A., Golińska-Krysztofiak J.

Żywność: nauka - technologia - jakość

|

9 (2002)

|

nr 4 (33)

17-29

Białka odgrywają podstawową rolę w kształtowaniu zdolności zatrzymywania pęcherzyków gazu w cieście. Zjawisko to polega na ustabilizowaniu powierzchni granicznej fazy ciekłej (ciasto) i gazowej wnętrze pęcherzyka gazu) wskutek adsorpcji i reorganizacji przestrzennej cząsteczek białkowych na granicy faz, czemu towarzyszy obniżenie napięcia powierzchniowego na granicy faz oraz zmiana właściwości reologicznych warstwy granicznej. W artykule tym dokonano przeglądu aktualnego stanu wiedzy na temat właściwości powierzchniowo czynnych mąki, ciasta, glutenu oraz albumin, globulin, gliadyn i glutenin pszenicy. (abstrakt oryginalny)

11

Właściwości reologiczne warstwy powierzchniowej cieczy wybranych piw komercyjnych

63%

Broniarz-Press L., Różański J., Różańska S., Kmiecik J.

Żywność: nauka - technologia - jakość

|

21 (2014)

|

nr 4 (95)

43-52

W pracy przedstawiono wyniki badań reologicznych warstw powierzchniowych piw: Dębowe Mocne, Tyskie Gronie, Żywiec oraz Warka Strong w przepływie oscylacyjnym. Uzyskane zależności międzyfazowego modułu zachowawczego Gs' i międzyfazowego modułu stratności Gs" w funkcji czasu miały przebieg charakterystyczny dla rozcieńczonych wodnych roztworów białek. We wszystkich użytych w badaniach piwach wartości obu modułów wzrastały, a po pewnym charakterystycznym dla danego rodzaju piwa czasie dochodziło do ich przecięcia na wykresie. Wyniki pomiarów oscylacyjnych świadczą o tym, że w warstwach powierzchniowych piw dochodziło do uformowania się struktury sieciowej. Bardzo długi czas formowania się tej struktury jest dowodem, że w jej tworzeniu ważną rolę odgrywały zawarte w piwach białka. Zaobserwowano także, że najbardziej stabilna piana występowała na powierzchni piwa Żywiec. Zmierzone wartości międzyfazowych modułów Gs' i Gs" tego piwa były najwyższe. Wyniki te wskazują, że istnieje związek między właściwościami reologicznymi warstwy powierzchniowej piwa a stabilnością piany. (abstrakt oryginalny)

12

Wpływ płci na zróżnicowanie właściwości reologicznych i struktury wybranych mięśni buhajków i jałówek rasy czarno-białej

63%

Oryl B.

Żywność: nauka - technologia - jakość

|

2003

|

R. 10, nr 4 (37), Supl.

315-323

Badaniami objęto 18 mięśni pobranych z jałówek i buhajków rasy czarno-białej. Oceny struktury (powierzchnia włókna, grubość perimysium, grubość endomysium i zawartość tłuszczu śródmięśniowego) dokonano za pomocą komputerowej analizy obrazu MultiScan. Właściwości reologiczne badano aparatem Instron 1140, stosując test relaksacji. Stwierdzono, że mięśnie buhajków cechowały większe niż u jałówek średnie: sum modułów sprężystości, powierzchni włókna mięśniowego i grubości perimysium. Mięsień przywodziciel uda, m. półścięgnisty, m. dwugłowy uda oraz m. szeroki przyśrodkowy okazały się mięśniami statystycznie istotnie różnicującymi właściwości lepko-sprężyste mięsa jałówek i buhajków. Spośród badanych wskaźników Teologicznych i struktury, płeć zwierząt wywarła największy wpływ na zróżnicowanie grubości perimysium oraz sum modułów sprężystości. Natomiast niewielkie międzypłciowe zróżnicowanie wystąpiło pod względem: sum modułów lepkości, grubości endomysium, powierzchni włókna mięśniowego i zawartości tłuszczu śródmięśniowego. (abstrakt oryginalny)

13

Properties Prediction of Linear Block-Polyurethanes Based on The Mixtures of Simple Oligoethers

63%

Anisimov V. M., Anisimov V. A., Krenicky T.

Management Systems in Production Engineering

|

2019

|

27

|

nr 4

217-220

Polyurethanes are materials usable in wide spectrum of applications. This article is aimed at the properties tailoring of selected polymers by an alteration in initial materials. To achieve that goal, we proposed form the polyurethane matrix by mixing materials that have a different ratio of the initial components. Mathematical model has been developed that describes relationship of structure and strength, deformation, rheological and tribotechnical characteristics of linear block-polyurethanes based on oligoether blends. Oligoethers blend samples were obtained by injection moulding on an automatic thermoplastication machine with varying proportions of the starting components over the whole concentration range. A significant change of properties over the whole concentration range was observed and compositions with unique combination of characteristics have been determined. Obtained dependencies allow to predict the composition of the binary mixture with a tailored level of strength, deformation, rheological and tribotechnical characteristics. The obtained results are fully consistent with the practical experience of processing and exploitation of initial polyurethanes. (original abstract)

14

Właściwości reologiczne zatężonych kukurydzianych wywarów gorzelnianych

63%

Broniarz-Press L., Różański J., Różańska S.

Żywność: nauka - technologia - jakość

|

21 (2014)

|

nr 5 (96)

195-205

W pracy przedstawiono właściwości reologiczne zatężonej frakcji rozpuszczalnych składników kukurydzianego wywaru gorzelnianego (CDS) powstałego przy produkcji etanolu. Analizowane próbki zawierały od 10 do 40 % suchej masy składników CDS. Pomiary zostały przeprowadzone w przepływie ustalonym i oscylacyjnym. Wykazano, że zawiesiny CDS są płynami o złożonych właściwościach reologicznych. Mają one cechy płynów tiksotropowych, a w zakresie stężeń od 25 do 40 % występuje granica płynięcia. Do opisu krzywych płynięcia przy wzrastającej i malejącej szybkości ścinania zastosowano model Herschela-Bulkleya. Wartość granicy płynięcia świeżych zawiesin mieściła się w zakresie od 3,2 Pa dla CDS o stężeniu 25 % do 46,7 Pa dla CDS o stężeniu 40 %. Zniszczenie w przepływie ścinającym mikrostruktury CDS prowadziło do około czterokrotnego obniżenia granicy płynięcia. Na podstawie badań oscylacyjnych stwierdzono, że w płynie w stanie spoczynku powstaje mikrostruktura żelu. Mikrostruktura ta ulega zniszczeniu w ścinającym przepływie rotacyjnym, który jednocześnie przeciwdziała jej pełnej odbudowie. Odbudowę mikrostruktury zaobserwowano natomiast w przepływie oscylacyjnym. Czas odbudowy mikrostruktury silnie zależał od stężenia CDS. W przypadku stężeń 25 i 30 % pełna odbudowa mikrostruktury nastąpiła po 8060 s i 10350 s. W przypadku CDS o stężeniu 35 i 40 % w czasie trwania eksperymentu (10800 s) mikrostruktura płynu uległa odbudowie w 54 i 45 %. (abstrakt oryginalny)

15

Właściwości reologiczne owoców wybranych odmian śliwy

63%

Grzemski P., Bohdziewicz J.

Inżynieria Rolnicza

|

16 (2012)

|

nr 2 (137)

45-55

Podczas zbioru, transportu i przechowywania materiał pochodzenia roślinnego podlega zarówno obciążeniom statycznym, jak i dynamicznym. Wiąże się to z możliwością powstania uszkodzeń mechanicznych, stanowiących niepożądany efekt w przypadku owoców przeznaczonych do bezpośredniej konsumpcji. Na podstawie testów reologicznych można uzyskać rodziny krzywych zależności naprężeń i przemieszczeń w funkcji czasu. Dotychczas brak jest kompleksowego opracowania o charakterze porównawczym, rozpatrywane są jedynie standardowe modele obiektu badań. Z przeprowadzonych badań wynika, że skrócenie czasu realizacji testów reologicznych skutkuje zmianą obliczonych wartości parametrów modeli standardowych. Do wnioskowania o zmianach wartości współczynników E oraz η bardziej przydatne są modele empiryczne.(abstrakt oryginalny)

16

Właściwości reologiczne oraz retrogradacja wybranych skrobi modyfikowanych kukurydzy woskowej

63%

Sitkiewicz I., Denoch S.

Żywność: nauka - technologia - jakość

|

2006

|

R. 13, nr 1 (46), Supl.

143-151

Zbadano właściwości reologiczne kleików skrobi modyfikowanych z kukurydzy woskowej i porównano z właściwościami skrobi natywnej. Wykreślono krzywe lepkości za pomocą wiskozymetru rotacyjnego Brookfield DV-III V 3.3 RV. Przeanalizowano zmiany parametrów reologicznych zachodzące w trakcie przechowywania badanych kleików, jak również odporność kleików na cykle zamrażania-rozmrażania. Zmierzono także za pomocą aparatu Turbiscan Lab Expert intensywność transmisji światła w trakcie przechowywania kleików. W badanym zakresie szybkości ścinania kleiki skrobiowe były płynami nieniutonowskimi, rozrzedzanymi ścinaniem, wykazującymi zjawisko tiksotropii. Kleiki skrobi modyfikowanych charakteryzowały się większą stabilnością parametrów reologicznych podczas przechowywania, jak również odpornością na cykle zamrażanie - rozmrażanie niż kleik skrobi natywnej kukurydzy woskowej. Kleiki skrobi modyfikowanych charakteryzowały się mniejszą przejrzystością niż kleik skrobi natywnej, ale nie zmieniała się ona w trakcie przechowywania. (abstrakt oryginalny)

17

Ocena właściwości reologicznych handlowych skrobi naturalnych

63%

Le Thanh-Blicharz J., Lubiewski Z., Voelkel E., Lewandowicz G.

Żywność: nauka - technologia - jakość

|

18 (2011)

|

nr 3 (76)

53-65

Na podstawie badań pięciu powszechnie stosowanych skrobi naturalnych (ziemniaczanej, kukurydzianej zwykłej, kukurydzianej woskowej, pszennej i tapiokowej), podjęto próbę określenia podstawowych czynników decydujących o prawidłowości pomiaru ich właściwości reologicznych. Badania wykonano z zastosowaniem wiskografu Brabendera, wiskozymetru Brookfielda oraz reometru Haake. Wykazano, że różne metody oceny właściwości reologicznych skrobi mogą być względem siebie uzupełniające. Badanie przebiegu kleikowania skrobi za pomocą wiskografów, mimo że nie pozwala na oznaczenie bezwzględnych wielkości reologicznych, dostarcza istotnych informacji technologicznych, które znajdują odzwierciedlenie w rezultatach uzyskanych innymi metodami. Lepkość kleików skrobiowych, będących płynami nienewtonowskimi, zależy nie tylko od stężenia, temperatury, szybkości ścinania, ale również od sposobu przygotowania kleiku. Porównywanie lepkości kleików skrobiowych, zmierzonych za pomocą różnych aparatów, wymaga precyzyjnego określenia szybkości ścinania, przy której wykonano pomiar. Wyniki badań uzyskane za pomocą aparatów, w których ustawia się wyłącznie szybkość obrotów wrzeciona (np. wiskozymetru Brookfielda), nie są porównywalne z rezultatami otrzymanymi przy użyciu innych aparatów. (abstrakt oryginalny)

18

Wpływ impulsów silnego pola elektrycznego na właściwości reologiczne, termiczne oraz barwę masy jajowej

63%

Oziembłowski M.

Żywność: nauka - technologia - jakość

|

9 (2002)

|

nr 2 (31)

65-77

Wpływ impulsów silnego pola elektrycznego na właściwości reologiczne, termiczne oraz barwę masy jajowej Streszczenie Masa jajowa poddana była oddziaływaniom impulsów silnego pola elektrycznego (26, 44, 66 kV), a następnie analizowano jej właściwości reologiczne, termiczne i barwę. Stwierdzono, że oddziaływanie silnych pól elektrycznych wpływa w mniejszym stopniu na charakterystykę badanych wyróżników, aniżeli cieplna pasteryzacja masy jajowej. Silne pola elektryczne mogłyby być alternatywą cieplnej pasteryzacji, jednak pod warunkiem uzyskania wymaganej skuteczności mikrobiologicznej. Z tego też względu metoda wymaga dalszych intensywnych badań nad stopniem redukcji mikroflory patogennej. (abstrakt oryginalny)

19

Wpływ karagenu na właściwości reologiczne pian otrzymanych z preparatów białek serwatkowych

63%

Nastaj M.

Zeszyty Naukowe / Uniwersytet Ekonomiczny w Poznaniu

|

2011

|

nr 205

238-246

Celem pracy było przebadanie właściwości Teologicznych pian otrzymanych z trzech rodzajów preparatów białek serwatkowych: izolatu (WPI) oraz dwóch koncentratów (WPC 80 i WPC 65) w zależności od rodzaju użytego karagenu i pH. Właściwości reologiczne pian oceniono za pomocą reometru oscylacyjnego HAAKE RS 300. Dla badanych próbek wyznaczono wartości granicy płynięcia (τ), modułów zachowawczego (G') i stratności (G'') oraz wielkości kąta fazowego (E). Właściwości Teologiczne otrzymanych pian były zależne od rodzaju zastosowanego preparatu. Piany z izolatu białek serwatkowych cechowały się najlepszymi właściwościami Teologicznymi. Dla wszystkich badanych preparatów dodatek karagenu spowodował poprawę właściwości Teologicznych otrzymanych pian. Jednak przy maksymalnym stężeniu zaobserwowano pogorszenie właściwości Teologicznych, spowodowane najprawdopodobniej fazą separacji pomiędzy białkami a polisacharydem. W wypadku pian uzyskanych z izolatu białek serwatkowych (WPI), stwierdzono korelację pomiędzy wartościami granicy płynięcia a kątami fazowymi. (abstrakt oryginalny)

20

Wpływ zmiennego czasu ubijania na właściwości reologiczne pian otrzymanych z różnych preparatów białek serwatkowych i sproszkowanej albuminy jaja

63%

Nastaj M.

Żywność: nauka - technologia - jakość

|

16 (2009)

|

nr 6 (67)

37-46

Celem pracy była ocena właściwości reologicznych pian otrzymanych z trzech rodzajów preparatów białek serwatkowych i sproszkowanej albuminy jaja kurzego, w zależności od czasu ubijania. Właściwości reologiczne pian oceniono za pomocą reometru oscylacyjnego HAAKE RS 300. Wyznaczono wartości granicy płynięcia (τ), modułów zachowawczego (G') i stratności (G") oraz wielkości kąta fazowego (E) badanych próbek. Dokonano również wyznaczenia wydajności pienienia roztworów badanych preparatów. Właściwości reologiczne otrzymanych pian były zależne od rodzaju zastosowanego preparatu i czasu ubijania. Piany z albuminy cechowały się lepszymi właściwościami reologicznymi i wymagały krótszego czasu ubijania w porównaniu z pianami otrzymanymi z preparatów białek serwatkowych. W przypadku pian uzyskanych z preparatów białek serwatkowych wzrost czasu ubijania prowadził do systematycznego zwiększania się granicy płynięcia i wydajności pienienia. Z kolei zwiększanie czasu ubijania pian otrzymanych z albuminy prowadziło do zmniejszania wartości granicy płynięcia i wydajności pienienia. W przypadku pian otrzymanych z preparatów białek serwatkowych stwierdzono zależność liniową pomiędzy wartościami granicy płynięcia a czasem ich ubijania. W przypadku pian uzyskanych z izolatu białek serwatkowych (WPI) stwierdzono korelację pomiędzy granicą płynięcia a kątami fazowymi. (abstrakt oryginalny)