Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 14

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Round Table Agreement
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Przedmiotem rozważań w niniejszym artykule są koncepcje samorządu terytorialnego w Polsce reprezentowane przez uczestników Okrągłego Stołu, tj. stronę koalicyjno-rządową, reprezentowaną przede wszystkim przez przedstawicieli PZPR, ZSL i SD, oraz stronę solidarnościowo-opozycyjną. (fragment tekstu)
Stefan Kisielewski związał się z "Tygodnikiem Powszechnym" na blisko 45 lat i należał do najpopularniejszych redaktorów tego pisma. Przyjaźń jego i Jerzego Turowicza nie należała do najłatwiejszych, co wynikało nie tyko z różnych wizji roli, jaką powinien odgrywać "Tygodnik Powszechny", ale ze swoistości Kisielewskiego. Współpracę z tygodnikiem zakończył w 1989 r., choć nie wycofał swojego nazwiska ze stopki redakcyjnej i ku zaskoczeniu wielu zaczął regularnie udzielać wywiadów telefonicznych tygodnikowi "Wprost".(abstrakt oryginalny)
Piętnaście lat temu, 5 kwietnia 1989 r., po trwających dwa miesiące rozmowach między przedstawicielami strony koalicyjno-rządowej a przedstawicielami strony opozycyjno-solidarnościowej, podpisane zostały porozumienia Okrągłego Stołu, które zapoczątkowały proces transformacji. Obecnie kraj nasz znajduje się po podpisaniu niezwykle ważnego aktu, przystąpienia z dniem 1 maja do Unii Europejskiej. Między tymi dwoma wydarzeniami zachodzi ścisły związek. Nie byłoby bowiem polskiego członkostwa w Unii Europejskiej, gdyby nie było Okrągłego Stołu. W tym kontekście niezwykle istotne jest podjęcie próby odpowiedzi na pytanie, czy w pełni wykorzystane zostały szanse dla przebudowy ustroju społeczno-politycznego i rozwoju gospodarczego Polski, jakie powstały dzięki porozumieniom Okrągłego Stołu, oraz jakie wnioski wynikają z doświadczeń ubiegłego piętnastolecia dla kształtowania strategii przemian i polityki społeczno-gospodarczej tak, aby w jak najpełniejszy sposób w nadchodzących latach wykorzystane zostały nowe szanse, tworzone zwłaszcza przez członkostwo Polski w Unii Europejskiej. (fragment tekstu)
4
Content available remote Państwowa Komisja Wyborcza w roku 1989
75%
Znana wypowiedź Joanny Szczepkowskiej w państwowej telewizji, że w dniu 4 czerwca 1989 r. skończył się w Polsce komunizm, nie jest stwierdzeniem mającym pewne potwierdzenie w faktach. Oddaje jednak - moim zdaniem - trafnie nie tylko symboliczne znaczenie tamtej daty. Niewątpliwie tzw. strona rządowa, przystępując do rozmów Okrągłego Stołu, wychodziła z założenia, że sama nie jest już w stanie ponosić odpowiedzialności za losy Polski i polskiego społeczeństwa. Okres po wprowadzeniu stanu wojennego, brak jakiegokolwiek postępu w uzdrawianiu katastrofalnej sytuacji gospodarczej, brak rozwiązania jakichkolwiek nabrzmiałych problemów społecznych, zniecierpliwienie przywódców ZSRR, dały do zrozumienia, w każdym razie niektórym, z ówczesnych władców Polski, że trzeba doprowadzić do kontrolowanych przez obóz komunistyczny zmian, a w szczególności wydawało się tej opcji politycznej konieczne podzielenie się odpowiedzialnością za dalszy bieg wypadków z opozycją, z przedstawicielami społeczeństwa nienależącymi do obozu władzy.(fragment tekstu)
W niniejszym artykule podejmuję próbę odpowiedzi na pytanie: czy została zrealizowana polityczno-ustrojowa koncepcja prezydentury, nakreślona w porozumieniach Okrągłego Stołu? Jaki był w tym udział gen. Wojciecha Jaruzelskiego, piastującego urząd prezydenta w latach 1989-1990? Aby to uczynić, konieczne będzie nakreślenie koncepcji polityczno-ustrojowej urzędu Prezydenta PRL, wypracowanej w ramach obrad Okrągłego Stołu. Niezbędne jest także prześledzenie teoretycznych aspektów kompetencji ustrojowych, przypisanych głowie państwa na przestrzeni roku 1989. Ostatnią część artykułu stanowi przyczynek do analizy decyzji politycznych, kształtujących praktykę korzystania z kompetencji ustrojowych w czasie sprawowania urzędu przez gen. Jaruzelskiego. Prezentowane zagadnienie zostało ograniczone do okresu lat 1989-1990. Narzucenie takich właśnie, pozornie ścisłych, ram nie oznacza, że możliwe jest w obrębie jednego artykułu dokonanie kompletnej analizy i oceny prezydentury gen. Jaruzelskiego. Prezentowane podejście stanowi zdaniem autora dobry punkt wyjścia do badań całościowych. (fragment tekstu)
Na początku artykułu zwrócono wagę na to, że Okrągły Stół, jako przełomowe wydarzenie historyczne zostało wyjątkowo dobrze rozpoznane. Dostępnych jest dużo dokumentów dotyczących obrad, wspomnienia uczestników czy opracowania naukowe. Przedstawiono zarówno pozytywne, jak i negatywne oceny Okrągłego Stołu pochodzące z różnych środowisk oraz omówiono bezpośrednie i dalekosiężne skutki obrad. Na koniec krótko opisano również miejscowość Magdalenkę, miejsce kilku nieformalnych spotkań i rozmów, a uznaną jako symbol zdrady i zmowy.
Artykuł omawia dyskusję dotyczącą dwóch wątków związanych z końcem systemu komunistycznego w Polsce: symbolicznego - toczonego wokół daty, którą należy uznać za koniec PRL oraz związanego z mecha-nizmem zmiany i intencją obozu władzy. Celem tekstu jest usystematyzowanie dyskusji o końcu "ludowej" Polski przez wskazanie zarówno uzasadnionej merytorycznie daty mogącej symbolizować początek rozpadu systemu, jak i poprzez zrekonstruowanie rzeczywistych intencji ekipy Wojciecha Jaruzelskiego oraz rozpatrywanych przez nią wariantów rozwoju sytuacji. Porozumienia Okrągłego Stołu, nie miały bowiem prowadzić do demokratyzacji i osłabienia systemu, ale do jego wzmocnienia, jednak koncepcję tę przekreśliły wyniki kontraktowych wyborów z czerwca 1989 r. (abstrakt oryginalny)
Rozmowy Okrągłego Stołu odbywające się pod koniec lat 80. ubiegłego wieku na Węgrzech i w Polsce były szeroko krytykowane przez siły ówczesnej opozycji nieuczestniczące w negocjacjach. Na Węgrzech do krytykujących należała Partia Węgierskiego Października, która uznała tę formę transformacji za wadliwą i sprzeczną z interesami społeczeństwa. Formacja, której przewodził György Krassó, mająca powiązania z Polską, zasłynęła przede wszystkim dzięki ulicznym happeningom. Krytyka Partii pod adresem uczestników obrad węgierskiego Okrągłego Stołu przypomina "niekonstruktywną" ocenę polskiego Okrągłego Stołu formułowaną przez przedstawicieli ówczesnych polskich sił opozycyjnych. (abstrakt oryginalny)
W artykule przedstawiono początki istnienia dwóch izb parlamentu w III RP. Omówiono prace Komisji Konstytucyjnej Zgromadzenia Narodowego w latach 1994-1997: różne wizje Senatu oraz kompromis dotyczący kwestii istnienia i kształtu Senatu. Na koniec scharakteryzowano zapisy dotyczące Senatu i jego kompetencji w Konstytucji z 1997 roku.
Niewątpliwie jedną z osób, jakie odegrały kluczową rolę w procesie restytucji samorządu terytorialnego i przekształceń ustroju administracyjnego był Profesor Jerzy Regulski (ur. 9 lipca 1924 r. w Zarybiu, zm. 12 lutego 2015 r. w Warszawie). Już od najmłodszych lat aktywnie angażował się w działalność społeczną. Podczas II wojny światowej był żołnierzem Narodowych Sił Zbrojnych. Po wojnie był prześladowany i więziony w związku z zaangażowaniem w działalność niepodległościowych organizacji studenckich. Ukończył studia na Wydziale Inżynierii Politechniki Warszawskiej i w paryskim Centre de Recherche d'Urbanisme. Był profesorem nauk technicznych oraz ekonomicznych, a także doktorem honoris causa Uniwersytetu Łódzkiego oraz Uniwersytetu w Roskilde (Dania). Był senatorem RP I kadencji. W latach 1992-1997 sprawował funkcję ambasadora RP przy Radzie Europy w Strasbourgu i w tym okresie (19 lutego 1993 r.) na mocy upoważnienia Rządu RP złożył podpis pod Europejską Kartą Samorządu Terytorialnego. (fragment tekstu)
W opracowaniu omówiono problem transformacji ustrojowej Polski w latach 1989-1997. Przedstawiono kierunki i koncepcje reform polityczno-ustrojowych w latach osiemdziesiątych, oraz opisano proces przekształceń demokratycznych ustroju państwa polskiego po 1989 roku.
Artykuł przedstawia postać Jerzego Regulskiego, który w latach osiemdziesiątych XX wieku był wskrzesicielem idei samorządu lokalnego z komunistycznej zapaści. W III Rzeczypospolitej wywarł znaczący wpływ na kształt ustrojowy nowo budowanej administracji terenowej, co zostało uwzględnione przez parlament w kompleksie ustaw samorządowych i w rządowych aktach wykonawczych. Był uczonym, senatorem i dyplomatą, który wychował liczną grupę działaczy państwowych i urzędników, w tym ośmioro późniejszych prezesów regionalnych izb obrachunkowych.(abstrakt oryginalny)
Omówiono sytuację społeczno-polityczną końcówki lat 80-tych, "okrągły stół", wybory parlamentarne 1989 roku i pierwszy rząd niekomunistyczny T. Mazowieckiego a także pierwsze powszechne wybory prezydenta Rzeczpospolitej.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.