Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 120

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 6 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Ryzyko stopy procentowej
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 6 next fast forward last
Celem artykułu jest zbadanie możliwości wykorzystania analizy duracji i wypukłości do oceny ekspozycji na ryzyko stopy procentowej zarówno na poziomie banku, jak i na poziomie całego sektora bankowego. Dlatego też w artykule zaprezentowano zastosowanie tej analizy do badania zmian wartości bieżącej kapitału własnego pojedynczego banku, jak również przedstawiono możliwe podejścia do wykorzystania duracji i wypukłości podczas badania ekspozycji całego sektora bankowego na ryzyko stopy procentowej. Wskazano również na możliwość implementacji analizy duracji i wypukłości do przeprowadzania testu warunków skrajnych dla całego sektora bankowego. Model, oszacowany przy wykorzystaniu danych z okresu od grudnia 2009 roku do listopada 2011 roku, pozwolił stwierdzić, że polski sektor bankowy był w tym okresie narażony na ryzyko stopy procentowej. Ekspozycja na to ryzyko była przy tym największa w sektorze banków spółdzielczych.(abstrakt oryginalny)
Portfel o stałych dochodach jest budowany w warunkach stałej aktualnej terminowej struktury stóp i ustalonych założeń co do jej potencjalnych zmian. Zagadnienie uodpornienia portfela może być rozpatrywane w ujęciu ciągłym lub dyskretnym, przy czym dyskretyzacja może mieć różny zakres. Autorka nawiązuje do dyskretnego modelu zmiany terminowej struktury stóp Bowdena oraz udowodnionego przez niego twierdzenia, dotyczącego wrażliwości portfela w warunkach całkowitej dyskretyzacji. Proponuje takie założenia dotyczące zmian dyskretnych terminowej struktury, które pozwalają w szczególnym przypadku uzyskać z równania wrażliwości portfela równanie czasu trwania Fishera-Weila. Założenia te polegają na multyplikatywnym charakterze zmian stóp terminowych. Okazuje się, że przy pełnej dyskretyzacji multyplikatywność zmian stóp terminowych występuje jedynie przy założeniu proporcjonalności zmian zero-kuponowych. Przy ograniczeniu rozważań do zmiany proporcjonalnej zbadany jest brak wpływu opóźnienia zmiany w modelu dyskretnym drugiego stopnia na strategie uodpornienia portfeli. Analiza ta jest uogólniona na portfel generujący gałęzie przepływów korygowanych. Wnioski z analizy dotyczą strategii uodpornienia na zmianę opóźnioną przy dyskretyzacji trzeciego stopnia.
Ryzyko stopy procentowej stanowi jedno z najważniejszych zagadnień we współczesnej bankowości. Regulacje Komitetu Bazylejskiego ograniczały się początkowo tylko do obszaru księgi handlowej. W Nowej Umowie Kapitałowej podkreślono znaczenie ryzyka stopy procentowej w księdze bankowej w ramach filaru drugiego. W artykule przedstawiono zagadnienie pomiaru ryzyka stopy procentowej ze szczególnym uwzględnieniem roli organów banku w procesie jego kontroli. Odniesiono się do problematyki ujmowania aktywów, pasywów oraz elementów pozabilansowych w metodzie luki umożliwiającej ocenę ryzyka stopy procentowej. Zaprezentowano również przykład ilustrujący wykorzystanie tradycyjnej analizy luki w procesie oceny wpływu zmian stóp procentowych na wartość wyniku finansowego oraz rynkową wartości kapitału własnego.(abstrakt oryginalny)
Artykuł poświęcono zagadnieniu badania wpływu zmian oprocentowania na ceny akcji. Przedstawiono model stałego wzrostu dywidendy, zwany modelem Gordona-Shapiro i wskazano na jego błędy. Następnie szczegółowo omówiono model Leibowitza-Kogelmana.
Autor przedstawił możliwości wykorzystania obligacji z opcją wypowiedzenia przez emitenta oraz z opcją wypowiedzenia przez inwestora w zarządzaniu ryzykiem stopy procentowej. Zdaniem autora, ten instrument finansowy jest przykładem innowacji w sferze wykupu obligacji z tzw. opcją wbudowaną. Wbudowane w obligacje opcje kupna i opcje sprzedaży w sytuacji rozbieżnych interesów emitentów i inwestorów, służą im do zabezpieczenia się przed ryzykiem trudno prognozowalnych zmian stóp procentowych.
W artykule podjęto temat estymacji struktury terminowej stóp procentowych dla Polski. Przedstawiono w nim trzy metody stosowane przez banki centralne publikujące tego typu dane. Następnie rozważono wyniki zastosowania tych metod dla Polski. Porównano jakość estymacji, przy czym jako dwoma kryteriami. Pierwszym z nich było odchylenie kwadratowe teoretycznych cen obligacji od cen obserwowanych na rynku, a drugim - podobieństwo oszacowanej struktury zmienności do zmienności estymowanej na podstawie stóp WIBOR. (abstrakt oryginalny)
Polska należy do grupy krajów z dominującą rolą zmienno procentowych kredytów hipotecznych. Brak ustalonego oprocentowania kredytów rodzi zwiększone ryzyko niewypłacalności po stronie kredytobiorców w sytuacji nagłego i silnego wzrostu stóp procentowych. Doświadczenia innych krajów wskazują, że reżim stałych stóp procentowychw kredytach hipotecznych można wprowadzić w sposób efektywny zarówno dla banków, jak i ich klientów. Autor rozważa możliwe ścieżki wdrożenia kredytów stało procentowych oraz związane z tym korzyści i zagrożenia. Niskie stopy procentowe sprzyjają częściowej konwersji rynku kredytów hipotecznych w stronę kredytów stało procentowych. Przejście do kredytów stało procentowych byłoby korzystne dla stabilności rynku finansowego poprzez zmniejszenie ryzyka wzrostu kosztów odsetkowych po stronie klienta. (abstrakt oryginalny)
Ze względu na specyficzne cechy ubezpieczeń na życie, proces kalkulacji składki ma nieco odmienny przebieg w zakładach ubezpieczeń na życie, w porównaniu do zakładów prowadzących ubezpieczenia typu non-life. Długi horyzont czasowy ubezpieczeń na życie, a także wzrost ryzyka śmierci wraz z upływem czasu przesądzają o specyficznej strukturze składki netto (podział na tzw. ryzyko-składkę i składkę oszczędnościową) i związanym z tym tworzeniu rezerw matematycznych. Przez cały okres ubezpieczenia rezerwa matematyczna pozostaje własnością osoby ubezpieczonej, a środki na pokrycie tej rezerwy "nie czekają" nieproduktywnie do momentu wypłaty świadczenia, lecz są inwestowane przez zakład ubezpieczeń na rynku finansowym zgodnie z ustawowymi limitami. Stopę zwrotu z inwestycji tych środków uwzględnia się w technicznym planie ubezpieczenia jak tzw. techniczną stopę oprocentowania. Techniczna stopa oprocentowania stanowi zatem efektywną roczną stopę zwrotu, jaką zakład ubezpieczeń przewiduje, że osiągnie z inwestycji środków na pokrycie rezerw matematycznych w okresie między wpłatą składki a wypłatą świadczenia. Jest ona drugim, obok ryzyka śmierci, niezwykle istotnym czynnikiem wpływającym na wysokość składki ubezpieczeniowej netto i wielkość tworzonej rezerwy matematycznej.(fragment tekstu)
Celem artykułu jest analiza obecnego modelu biznesowego banków spółdzielczych w Polsce, identyfikacja zagrożeń z nim związanych oraz wskazanie sposobów jego usprawnienia. W artykule zaprezentowano aktualną sytuację finansową sektora banków spółdzielczych. Poddano analizie główne zagrożenia związane z działalnością tych banków i na tej podstawie sformułowano rekomendacje dotyczące zmian ich funkcjonowania. Przeprowadzona analiza pozwoliła stwierdzić, że banki spółdzielcze muszą potraktować zmiany zachodzące w otoczeniu makroekonomicznym jako impuls do dalszego ulepszania systemów zarządzania ryzykiem stopy procentowej i zarządzania płynnością. Niezbędne jest podjęcie wspólnych działań przez banki spółdzielcze i banki zrzeszające, mających na celu ściślejszą integrację, a także zwiększoną solidarność finansową członków zrzeszenia. Pierwszym krokiem na drodze do osiągnięcia tego celu winno być wprowadzenie instytucjonalnego systemu ochrony.(abstrakt oryginalny)
10
Content available remote Szacowanie kapitału wewnętrznego banku na pokrycie ryzyka stopy procentowej
61%
Oczekiwania wzrostu stóp procentowych na rynku pieniężno-kredytowym spowodują stopniowe przebudowywanie portfeli aktywów i pasywów w bankach, w których większego znaczenia nabiorą pozycje o stałym oprocentowaniu. Rekonstrukcja struktury bilansów w bankach będzie wymagała weryfikacji i stałej kontroli poziomów kapitału wewnętrznego. Analiza duration jako metoda dynamiczna może stanowić efektywne narzędzie w wewnętrznym systemie pomiaru i kontroli ryzyka stopy procentowej w księdze bankowej. W niniejszym artykule ukazano praktyczne zastosowanie analizy duration w zarządzaniu bilansem banku ze względu na ryzyko stopy procentowej. Głównym celem artykułu jest pokazanie możliwości wykorzystania analizy duration w szacowaniu kapitału wewnętrznego banku na pokrycie ryzyka stopy procentowej.(abstrakt oryginalny)
11
Content available remote Pomiar ryzyka stopy procentowej - metoda luki
61%
Celem artykułu jest wskazanie i określenie metody luki (niedopasowania) wartości aktywów i pasywów w określonych terminach ich przeszacowania, jako efektywnego narzędzia identyfikacji ryzyka stopy procentowej, wspomagającego jednocześnie zarządzanie finansowe w podmiotach aktywnie działających na rynkach finansowych w roli inwestorów i kredytobiorców. (fragment tekstu)
Celem artykułu jest identyfikacja makroekonomicznych determinant marży odsetkowej (NIM) w polskim sektorze bankowym. W tym celu zastosowano dynamiczny model panelowy na bazie danych z lat 1993-2013 o 45 bankach komercyjnych. Wyniki badania wskazują, że krótkoterminowe rynkowe stopy procentowe oraz dynamika PKB mają istotny wpływ na kształtowanie marży odsetkowej. Ponadto stwierdzono, że wartość opóźniona NIM jest kluczową zmienną wpływającą na poziom marży odsetkowej w długim okresie. (abstrakt oryginalny)
13
Content available remote Klasyczne metody zarządzania ryzykiem stopy procentowej
61%
Celem zarządzania ryzykiem stopy procentowej powinno być zredukowanie wielkości tego ryzyka do maksymalnie dopuszczalnych rozmiarów. Próba bowiem całkowitego ograniczenia ryzyka prowadzi do rezygnacji z szans dodatkowych dochodów, jakie można uzyskać dzięki zmianom rynkowej stopy procentowej (Fisher, Weil, 1971). Niedopasowania po stronie aktywów i pasywów oraz pozycji pozabilansowych są normalnym elementem działalności do momentu aż rozmiary zagrożenia nie zakłócą w znaczący sposób płynności finansowej, a zarazem i uzyskiwanych dochodów. Badanie ryzyka stopy procentowej na zachowanie interesującego nas podmiotu należy rozpocząć od zapoznania się z jego wielkością. W ten sposób należy właściwie zestawić dane, a następnie zastosować odpowiednią metodę. (fragment tekstu)
During last two decades the understanding of a role which forward rates and their volatilities play in creating de-correlation among interest rates has increased significantly. It caused a need of deeper analysis of whole term structure from new perspective as a complex process changing over time. Both central banks and traders (market makers) are deeply interested in building an interest model which let represent present situation in the market without losing the credibility. This is why they are looking for such estimation's method which does not lead to deteriorate the correlation among instantaneous forward rates. The purpose of the article is to extract the instantaneous 7-days forward rates from Polish money market through the use of the Svensson model in two different ways: first where the set of parameters is estimated via least squares method based on rates and second based on prices. Then it is possible to compare the volatility of the so constructed implied forward rates and shapes of forward rate correlations' surfaces. It was found that both correlation and volatilities of the forward rates inherit their structure from the type of error estimation procedure.(original abstract)
15
61%
Cel - w niniejszym artykule ukazano zastosowanie analizy duration w zarządzaniu bilansem banku ze względu na ryzyko stopy procentowej. Głównym celem artykułu jest wyjaśnienie istoty oraz pokazanie możliwości praktycznego wykorzystania dynamicznej metody badania ryzyka stopy procentowej instrumentów finansowych o stałym dochodzie, jaką jest analiza duration. Metoda badania - badanie ryzyka stopy procentowej przeprowadzono na podstawie sprawozdawczości finansowej wybranego banku spółdzielczego, wykorzystując omówioną w artykule metodę duration oraz klasyczną metodę luki niedopasowania terminów przeszacowania aktywów i pasywów. Wynik - wydaje się, że wykorzystanie analizy duration w badaniach nad ryzykiem stopy procentowej może istotnie wspomagać proces zarządzania tym ryzykiem, a przede wszystkim stwarzać podstawy do dokładniejszej oceny wrażliwości na zmiany stóp procentowych wyniku finansowego i kapitału własnego danego podmiotu, dysponującego dużym portfelem instrumentów finansowych o stałym dochodzie. Oryginalność/Wartość - analiza duration jest wyrafinowaną metodą badania ryzyka stopy procentowej, wykorzystywaną w praktyce polskich banków prowadzących tradycyjną działalność bankową do wybranych instrumentów finansowych. Oryginalność niniejszego artykułu związana jest z propozycją autora zastosowania tej metody do zarządzania całym bilansem banku w zakresie instrumentów finansowych o stałym dochodzie. (abstrakt oryginalny)
Niniejszy artykuł prezentuje zmiany w podejściu do mierzenia wahań cen polskich obligacji jednorocznych o oprocentowaniu zmiennym. Obligacje te są emitowane kwartalnie począwszy od czerwca 1992 r. Ich stopa procentowa jest obliczana jako skumulowana stopa inflacji powiększona o addytywną marżę. Okresem odniesienia jest rok kończący się na dwa miesiące przed datą wykupu. Niezależność wahań wskaźników inflacji i stóp procentowych na polskim rynku finansowym na przestrzeni krótkich okresów pozwala rozpatrywać te parametry w kategoriach dwóch niezależnych zmiennych mających wpływ na wartość jednorocznych obligacji. W rezultacie otrzymano i omówiono ryzyko stopy procentowej i inflacji obligacji.
W publikacji scharakteryzowano założenia strategii spreadu kalendarzowego, która jest wykorzystywana przez inwestorów dla redukcji ryzyka strat w przypadku portfeli inwestycyjnych. Przedstawiono także możliwości wykorzystania kalendarzowych spreadów dla kontraktów terminowych na krótkoterminowe stopy procentowe. (abstrakt oryginalny)
W pracy przedstawiono analizę czynników gospodarczych determinujących krzywą rentowności ryzyka i ich wpływ na równoległe lub nierównoległe przesunięcia tej krzywej. W opracowaniu skupiono się na makroekonomicznym charakterze tych czynników, przedstawiając oczekiwania dotyczące stopy procentowej w celu objaśnienia zagadnienia.
Rozważania dotyczą instrumentu, który w określonych i znanych inwestorowi momentach czasu generuje ustalony ciąg przychodów. Założono, że przychody te są nieujemne, a przynajmniej jeden z nich jest dodatni. Ponadto założono, że następują one na koniec kolejnych lat. Zamieszczono analizę wrażliwości cen wybranych instrumentów finansowych i analizę wrażliwości ceny portfela instrumentów finansowych.
Autor postuluje zarządzanie ryzykiem stopy procentowej przy wykorzystaniu najnowszej metodologii. Podkreśla, że klasyczny model zarządzania ryzykiem stopy procentowej, oparty na podejściu okresowym, nie jest wystarczający. Sygnalizuje rozwój koncepcji zarządzania ryzykiem na podstawie wartości bieżącej.
first rewind previous Strona / 6 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.