Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

Sedymentacja mad wiślanych w Tyńcu

100%

Szmańda J. B., Łokas E., Wachniew P., Michno A., Kalicki T., Szwarczewski P., Przegiętka K. R., Radwanek-Bąk B.

Prace Geograficzne / Instytut Geografii i Gospodarki Przestrzennej Uniwersytetu Jagiellońskiego

|

2018

|

z. 155

157-172

Obszar badań jest położony w przełomie doliny górnej Wisły pomiędzy Tyńcem a Piekarami pod Krakowem, gdzie znajdują się naturalne i przemysłowe aluwia pozakorytowe (mady), w których badano uziarnienie, aktywności radionuklidów i zawartość metali ciężkich. Mady znajdują się na trzech poziomach równiny zalewowej, z każdego z nich pobrano jeden rdzeń osadów. Aluwia na najniższym poziomie są najgrubsze i niejednorodne w porównaniu z madami zdeponowanymi na dwóch wyższych poziomach. Większość aluwiów była deponowana w warunkach dolnego ustroju przepływu. Na podstawie datowań luminescencyjnych określono, że akumulacja mad na najniższym poziomie rozpoczęła się 200 lat temu, a na najwyższym 3 tys. lat temu. We wszystkich trzech badanych rdzeniach aluwiów stwierdzono podobny i regularny przebieg aktywności 137Cs i 210Pb. Rozkład pionowy 137Cs odzwierciedla jego migrację w głąb i mieszanie gleby w wyniku orki. Jednocześnie wydaje się, że ten proces nie zakłóca pionowego rozkładu 210Pb. Ponadto, wyraźne piki aktywności 137Cs korelują ze zmniejszeniem stężenia metali ciężkich w górnej części wszystkich profili. Ukazuje to kryzys przemysłowy w Polsce z początku lat 80. XX w. Profil pionowy aktywności 210Pb w dwóch rdzeniach z górnych poziomów terasy zalewowej wykorzystano do oszacowania tempa akumulacji, które wynosi około 0,4 cm/rok. Pionowe zróżnicowanie koncentracji metali ciężkich w profilach przedstawia zarówno zmiany ekonomiczne w tym regionie w ciągu ostatniego stulecia, jak i natężenie akumulacji aluwiów Wisły. Wyższe zanieczyszczenie w górnej części dwóch profili pobranych z wyższych poziomów można skorelować z okresem przemysłowym, który w dorzeczu górnej Wisły (Wyżyny Śląska i Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej) rozpoczął się pod koniec XIX w. i trwał do połowy XX w. Obniżenie skażenia mad w stropie wszystkich profili jest spowodowane kryzysem gospodarczym i działaniami proekologicznymi od końca lat 80. XX w. (abstrakt oryginalny)

2

Model CFD przepływu oczyszczanego powietrza w separatorze po procesie peletowania słomy

100%

Stachnik M., Jakubowski M.

Inżynieria Przetwórstwa Spożywczego

|

2016

|

1(17)

23-27

Stworzono model komputerowy oraz przeprowadzono symulację w programie ANSYS CFX 12.1 dla tunelowego odpylacza powietrza. Oczyszczanie powietrza z zanieczyszczeń jest niezwykle istotnym procesem gwarantującym bezpieczeństwo pracy podczas przetwarzania materiałów stałych. W niniejszej pracy przedstawiono założenia do stworzenia modelu komputerowego oraz wyniki symulacji. Zaprezentowany tunel służy do oczyszczania powietrza z pyłu po peletowaniu słomy oraz do zbadania procesu sedymentacji cząstek pyłu w poziomym tunelu. Wyniki wykazały, że pył tworzy V-kształtne czoło, gdzie mniejsze i lżejsze cząstki wędrują w głąb tunelu, a cięższe cząstki opadają przy wlocie. Ponadto zauważono, że powstają wiry, co potwierdza założenia, iż sedymentacja także jest przepływem turbulentnym. (abstrakt oryginalny)

3

The Content of Heavy Metals in the Alluvial Formations of Mountain Torrent

75%

Florencka N.

Geomatics and Environmental Engineering

|

2011

|

nr 5/2

23-30

W artykule opisano badania zawartości wybranych metali ciężkich gromadzących się w sedymencie w łachach korytowych potoku górskiego z uwzględnieniem wielkości frakcji. Materiał pobrano z kilku punków pomiarowych na długości 1,1 km cieku. Analizowany sedyment charakteryzował się zmiennością uziarnienia oraz zasobnością metali ciężkich. Najwyższe wartości chromu, miedzi, kadmu, niklu, ołowiu i cynku odnotowano we frakcjach najdrobniejszych (<0,025 mm), najmniejsze natomiast ilości cynku, chromu i miedzi stwierdzono w osadzie o średnicy ziaren 0,5-0,25 mm. Badany materiał aluwialny miał wysokie stężenia niklu (III klasa zanieczyszczeń), znacznie wyższe niż obserwowane tło geochemiczne osadów Polski. (abstrakt oryginalny)

4

Fluvial Processes as a Reflection of River Sediment Transport : Examples from Russia

75%

Chalov R. S.

Prace Geograficzne / Instytut Geografii i Gospodarki Przestrzennej Uniwersytetu Jagiellońskiego

|

2011

|

z. 127

61-70

Sediment transport is one of the main elements of fluvial processes; and with it fluvial processes themselves are elements of sediment supply into fivers. The amount of sediment transported by a stream is determined by its carrying capacity, which changes in line with spatial and temporal changes in stream hydraulic characteristics. Correlations between them set the conditions for vertical channel deformation. When a riverbed is composed of heavy material, stream carrying capacity is realized due to horizontal channel deformations. The complexity of correlations between fluvial processes and sediment transport is determined by the transport of the latter in suspended and bed load forms, permanent conversions from one form to another in line with changes in stream hydraulic characteristics along and across the river channel, from the high-water to the low-water period versus the water flow in river branches. Sediment load itself and its magnitude determine the development of channel relief forms and the transformation of straight channels to meandering or braided channels. The main role in channel development is played by bed load flow. The ratio of bed load to suspended load determines changes in morphometric channel characteristics and its stability as well as effects the development of channel meanders and river bifurcations. At the same time, it is important to take into account the proportion of suspended and bed load components and their proportion in channel-forming sediment.

5

Zagadnienie transportu hydromieszaniny popłuczkowej w procesie produkcji wapienia

75%

Jaworska B.

Logistyka

|

2015

|

nr 4, CD 3

9038-9048

Nierozłącznym elementem procesu produkcji wapienia jest transport hydromieszaniny popłuczkowej składającej się z drobnoziarnistej fazy stałej i wody służącej jako jej nośnik. W końcowym etapie procesu technologicznego hydromieszanina ta poddawana jest klarowaniu w osadniku. Oddzielona od sklarowanej wody hydromieszanina charakteryzuje się dużą lepkością, co utrudnia jej dalszy transport na miejsce składowania. Znacząca wartość przyrostu lepkości hydromieszaniny popłuczkowej skutkuje powstawaniem znacznych oporów przepływu w instalacji rurociągowej. W celu poprawy jej własności poszukuje się substancji zwanych deflokulantami, które po dodaniu do hydromieszaniny spowodują redukcję oporów przepływu poprzez zmniejszenie jej lepkości, a tym samym redukcję strat tarcia zachodzącego w rurociągu. W niniejszym artykule zaprezentowano wyniki badań eksperymentalnych wpływu kombinacji dwóch wybranych dodatków w charakterze deflokulantów na ograniczenie lepkości hydromieszaniny popłuczkowej o trzech różnych wartościach koncentracji masowej. Celem badań było wyznaczenie kombinacji dodatków, które po zaaplikowaniu do hydromieszaniny o danej koncentracji masowej spowodować mogą znaczny spadek jej lepkości, a co za tym idzie obniżenie zapotrzebowania energetycznego pomp zainstalowanych w przewodach transportujących ją do miejsca utylizacji. (abstrakt oryginalny)

6

Charakterystyka zamulania małych zbiorników wodnych w układzie kaskadowym i równoległym za pomocą wskaźnika sedymentacji

75%

Michalec B.

Infrastruktura i Ekologia Terenów Wiejskich

|

2014

|

nr IV/2

1271-1282

Wskaźnik sedymentacji został wprowadzony i zdefiniowany przez Churchilla. Wskaźnik ten jest ilorazem czasu zatrzymania wody w zbiorniku i średniej prędkości przepływu wody przez zbiornik. Churchill opracował zależność zdolności zbiornika do zatrzymania rumowiska w funkcji wskaźnika sedymentacji. Możliwość zastosowania wskaźnika sedymentacji do scharakteryzowania procesu zamulania małych zbiorników wodnych, a także ocena możliwości zastosowania metody Churchilla została wykonana na podstawie wyników badań czterech małych zbiorników wodnych. Do badań wytypowano dwa zbiorniki wodne w układzie kaskadowym i dwa zbiorniki wodne w układzie równoległym. Stwierdzono, że istnieje możliwość zastosowania wskaźnika sedymentacji do wyznaczenia początkowej zdolności małych zbiorników wodnych do zatrzymywania rumowiska niezależnie od ich wzajemnego usytuowania na danym cieku wodnym. Nie jest natomiast możliwe określenie za pomocą formuły Churchilla redukcji tej zdolności w poszczególnych latach eksploatacji zbiorników. Wykazano, że w zbiornikach w układzie równoległym zdolność do zatrzymania rumowiska redukowana jest z jednakową intensywnością, natomiast w zbiornikach w układzie kaskadowym w zbiorniku górnym zdolność do zatrzymania rumowiska ulega szybszej redukcji niż w zbiorniku dolnym kaskady. Opracowano również zależność intensywności zamulania od wskaźnika sedymentacji stwierdzając, że w przypadku zbiorników charakteryzujących się niższymi wartościami wskaźnika sedymentacji intensywność zamulania jest większa, jak również większy jest stopień zamulenia. (abstrakt oryginalny)

7

Application of experimental design method in floacculants production process

63%

Zieliński R.

Towaroznawcze Problemy Jakości

|

2007

|

nr 1

73-81

W niniejszej pracy przedstawiono proces wytwarzania flokulantów skrobiowych w skali laboratoryjnej w parciu o reakcję sulfoetylowania skrobi ziemniaczanej. Jakość otrzymanych produktów określono na podstawie pomiarów szybkości sedymentacji standardowej zawiesiny kaolinu w wodzie w obecności różnych stężeń produktów otrzymanych w różnych warunkach prowadzenia procesu syntezy. Udatnie zastosowano metodę pełnego doświadczenia czynnikowego w celu określenia optymalnych warunków (czas trwania reakcji, temperatura, proporcje głównych surowców) prowadzenia procesu wytwarzania flokulantów skrobiowych w celu uzyskania produktu zapewniającego pożądaną szybkość sedymentacji. Stwierdzono, że poprawną prognozę wpływu parametrów procesu wytwarzania flokulanta na prędkość sedymentacji zawiesin uzyskuje się jedynie, gdy w modelu uwzględnione zastają nie tylko wyrazy liniowe, ale również pierwszego rzędu oddziaływania pomiędzy parametrami procesu. Wykazano, że nawet bardzo prosta metoda doświadczenia czynnikowego może stanowić wartościowe źródło informacji o wpływie warunków prowadzenia procesu na właściwości produktu. (abstrakt oryginalny)