Celem niniejszej pracy jest zbadanie komunikacji uniwersyteckiej na podstawie projektu dotyczącego komunikacji partycypacyjnej. Jest to włoskie studium badawcze dotyczące "FAN", Fuori Aula Network, czyli internetowego radia przy Uniwersytecie w Weronie. Zostało ono rozpoczęte w roku 2002. Jego częścią był pomiar przeprowadzony wśród studenckiego personelu radiostacji (N=47, n=40), z którego wyniknęło, że relacja między studentami a instytucją okazała się być wzmocniona dzięki procesowi partycypacyjnemu, który pozwolił na zwiększenie wydajności i strategicznego znaczenia komunikacji uniwersyteckiej. Studium, przy użyciu partycypacyjnego i horyzontalnego podejścia (Beltran, 1993a, 2005b; Hodges, McGrath, 2011), bada studentów, którzy są niezależnymi i silnymi zwolennikami uniwersyteckiej komunikacji. W ostatnich czasach uniwersytety stały się bardziej konkurencyjne i przyjęły rożne modele komunikacji marketingowej (Kotler, Fox, 1995; Kirp, 2003), stosując relacyjne podejście do ich najważniejszych interesariuszy: studentów (Foskett, 1999; Mazzei, 2000). Zatem studenci przyjmują rożne role, ale zawsze są one pierwszorzędne: jako partnerzy (Baccarani, 1995), współtwórcy (Cheney, 1997) i nowatorzy (Tapscott, Williams, 2006). Satysfakcja "studenta/ klienta", powstała na skutek umowy opartej na dwustronnym modelu symetrycznym (Grunig, Hunt 1984; Hall, Becker, 2003; Luo, 2009), staje się strategicznym motorem napędowym również z perspektywy modelu totalnego zarządzania jakością (Sperlich, Spraul, 2007; Testa, Ugolini, 2010). Niniejsze badanie jest jedyne w swoim rodzaju, gdyż analizuje relacje komunikacyjne między uniwersytetem a studentami poprzez nowe medium, jakim jest uniwersyteckie radio internetowe, które we Włoszech jest nowym zjawiskiem (Perrotta, 2005; Cavallo, 2009). Praktyczne implikacje tego projektu odnoszą się do wykorzystania podobnych doświadczeń w kontekstach nieedukacyjnych oraz do możliwości wygenerowania akademickich adaptacji tego projektu. (abstrakt oryginalny)