Określenie gotowości podmiotu do wykonania profesjonalnych funkcji jest przedmiotem licznych badań w psychologii. Jednak, gdy chodzi o zawodach socjonometrycznych, lub tych, których głównym obiektem pracy jest człowiek, problem gotowości staje się nie tak jednoznaczny. Trudność polega na tym, że identyfikacja motywacyjnych cech jednostki, jej cech indywidualno-osobowościowych, a nawet "zestawu" ukształtowanych umiejętności i nawyków nie może ujawnić całą pełnię gotowości człowieka do pracy ze światem cienkiej materii człowieka - jego psychiką. W tym przypadku podmiot powinien posiadać szczególne "funkcjonalne" organy, które pomagają mu słyszeć i słuchać, czuć i współczuć, wyraziście milczeć i niewidocznie uczestniczyć. Podobny metaforyczny opis specyfiki zawodu psychologa, psychoterapeuty, pracownika socjalnego i innych przedstawicieli tego typu zawodów, tym nie mniej, wskazuje na konieczność ukształtowania dojrzałości osobowości podmiotu działalności zawodowej, jak warunku profesjonalnego wykonywania odpowiednich zadań. W artykule przedstawiono treść autorskiej metodologii, skierowanej na określenie poziomu dojrzałości osobowości podmiotu działalności zawodowej w zawodach społecznych. Podstawą jest pojęcie o osobowościowej dojrzałości jako specyficznej osobowej sposobności człowieka w rozwiązywaniu problemów zawodowych, mających na celu zmianę rzeczywistości psychicznej obiektu pomocy. Słowa kluczowe: dojrzałość osobowościowa, podmiot działalności zawodowej, zawody socjonomiczne, profesjonalny interes, pozycja zawodowa, poziom dojrzałości osobowościowej. (abstrakt oryginalny)