Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

Revitalization Microprojects: How the Civic Budget Supports Regeneration Activities in Cities: the Łódź City Case Study

100%

Ślebocka M.

Ekonomia i Prawo

|

2022

|

21

|

nr 4

763-784

Motivation: One of the distinguishing features of revitalization processes is social activation of the local community. It results directly from the very definition of revitalization, which is understood as the process of social and investment character carried out in degraded urban space which is implemented concertedly by the territorial self-government, the local community and other participants. The residents of the run-down quarters are the main beneficiaries of revitalization policy. Undertaken regeneration efforts are, first and foremost, aimed at improving their life situation. Not only grand projects are important in order to revive degraded space. It is those projects which are conducted on a microscale, which do not require substantial financial outlays and on which the inhabitants of degraded areas subjected to regeneration exert an impact that are equally significant. Undoubtedly, the civic budget and the projects submitted within its framework which supplement revitalization undertakings pose an opportunity to regenerate run-down areas on such a microscale. Aim: The purpose of the study is to evaluate the role and significance of the microprojects financed from the civic budget which fit into the revitalization process. A research hypothesis was advanced for the purpose of the article which states that the revitalization microactivities which constitute a part of the civic budget are a tool for supporting revitalization process. Results: Revitalization focuses not only on the technical aspect consisting in regeneration activities performed within the buildings themselves, but it also effectively engages local communities with the use of disposable financial means. In Łódź a systematic increase in the activation of the community dwelling in degraded area is observed. Social participation enables dialogue and cooperation among all the stakeholders, which may in turn lead to consensus and to working out the solutions satisfactory for all the parties concerned, starting from the territorial self-government which initiated the process to the inhabitants of degraded areas. One of the tools which enables local community to actively participate in the decision-making process is the civic budget. It results from the fact that the civic budget and the projects submitted within its framework are convergent with the undertaken revitalization activities. Year by year the interest in the civic budget increases and almost 50% of the projects submitted for implementation in Łódź within the analysed period of time and the spatial framework being the subject of analysis concern the activities aimed at regeneration of public space. The projects regarding public transport infrastructure, improvement of the condition of roads and pavements in revitalized areas or concerning green and recreational areas gain considerable popularity.(original abstract)

2

Znaczenie ogrodnictwa miejskiego w procesie rewitalizacji

84%

Szczepańska M., Staszewska S.

Problemy Rozwoju Miast

|

2016

|

nr 3

33-43

Artykuł porusza zagadnienie ogrodnictwa w mieście, mogące być istotnym narzędziem w procesie rewitalizacji społecznej i przestrzennej. Celem opracowania jest sprecyzowanie pojęcia ogrodnictwa miejskiego oraz przedstawienie jego głównych cech i form przestrzennych. Ponadto zostanie podjęta próba wskazania zadań i funkcji ogrodnictwa miejskiego, istotnych zwłaszcza w kontekście rewitalizacji społecznej. Przyjęte założenia będą realizowane na podstawie przykładów ogrodnictwa miejskiego z kraju i świata(abstrakt oryginalny)

3

Rewitalizacja społeczna w rozwoju obszarów problemowych

84%

Skubiak B.

Studia i Prace WNEiZ US

|

2018

|

nr 51 T. 1. Problemy współczesnej ekonomii

21-29

Programy rewitalizacyjne według deklaracji władz samorządowych mają na celu wsparcie rozwoju tak zwanych obszarów problemowych oraz walkę z wykluczeniem społecznym ich mieszkańców. Dotychczasowe działania rewitalizacyjne nie przyniosły jednak spodziewanych efektów - nie osiągnięto jakiejś istotnej poprawy sytuacji obszarów problemowych. Celem artykułu jest próba zdefiniowania obszarów, w których powinna być realizowana rewitalizacja społeczna, aby przyczyniła się do rozwoju obszaru problemowego. Choć literatura przedmiotu jest bogata, warto uzupełnić ją o stosunkowo nową perspektywę, jaką stwarza wdrażanie programów rewitalizacyjnych na obszarach problemowych. W tekście zawarto także charakterystykę mechanizmu degradacji obszaru i jego skutki. W podsumowaniu przedstawiono korzyści wynikające z wdrażania rewitalizacji społecznej jako narzędzia służącego redukcji sytuacji kryzysowych. (abstrakt oryginalny)

4

Społeczny aspekt rewitalizacji miast

84%

Przywojska J.

Studia Ekonomiczne Regionu Łódzkiego

|

2016

|

nr 21

63-75

Celem artykułu jest zaprezentowanie społecznego wymiaru rewitalizacji miast. Rozważania podjęte w artykule koncentrują się w szczególności na zasadach, technikach i narzędziach aktywnej integracji, wykorzystywanych w trakcie realizacji pilotażowych Programów Rewitalizacji Społecznej (PRS) w Polsce. Istotnym wątkiem rozważań artykułu jest również partycypacja społeczna oraz współzarządzanie (governance) postrzegane jako komponenty współczesnej polityki miejskiej. (abstrakt oryginalny)

5

Rewitalizacja społeczna jako składowa polityki rozwoju miast

84%

Przywojska J.

Przedsiębiorczość i Zarządzanie

|

2016

|

t. 17, z. 2, cz. 1 Wykorzystanie zarządzania projektami w sektorze publicznym

209-222

Celem artykułu jest zaprezentowanie roli rewitalizacji społecznej w lokalnej polityce Rozwoju. Osiągnięciu tego celu służy prezentacja współczesnych koncepcji Rozwoju lokalnego oraz wyjaśnienie idei rewitalizacji społecznej jako składowej tego procesu. Ilustrację praktyczną powyższych zagadnień stanowi przypadek Miasta Zgierza, w którym w 2014 roku prowadzono Program Rewitalizacji Społecznej: "Społecznie aktywni - by żyło się lepiej". (fragment tekstu)

6

Pobudzanie aktywności społecznej na rzecz rewitalizacji obszarów zdegradowanych

84%

Nowak P. A., Łuczak S.

Przedsiębiorczość i Zarządzanie

|

2018

|

t. 19, z. 3, cz. 3 Zarządzanie procesem rewitalizacji

79-92

Celem artykułu jest dokonanie przeglądu narzędzi aktywizacji społecznej, do których mają dostęp samorządy gminne, oraz sprawdzenie, na przykładzie wybranych gmin z powiatu zduńskowolskiego (województwo łódzkie), które z nich i w jaki sposób są wykorzystywane. (fragment tekstu)

7

Sprawiedliwość naprawcza w poglądach osób pozbawionych wolności

84%

Lewicka-Zelent A.

Chowanna

|

2015

|

2(45)

293-313

Od połowy XX wieku coraz częściej podkreśla się miejsce osób pokrzywdzonych w procesie wymierzania sprawcom kar. Przyczyniają się do tego między innymi ogłaszane akty prawa międzynarodowego. W Polsce za przełomowe w zakresie zwrócenia uwagi na interesy ofiar uznać należy przygotowanie Polskiej Karty Praw Ofiary. W Karcie podkreślono prawo ludzi, którzy ucierpieli na skutek dokonanego przestępstwa, do uzyskania restytucji. Wdrażanie zasad sprawiedliwości naprawczej rozpoczęli członkowie Zespołu ds. Wprowadzenia Mediacji w Polsce, działający przy Stowarzyszeniu Penitencjarnym "Patronat". Z pomocą niemieckich mediatorów opracowano program mediacyjny skierowany do nieletnich i osób przez nich pokrzywdzonych. W rezultacie podjętych działań o charakterze pilotażowym w 2000 roku powołano do życia Polskie Centrum Mediacji, pod którego patronatem wydano Kodeks Etyki Mediatora. W wyniku podejmowanych kampanii społecznych powstawały kolejne stowarzyszenia mediacyjne, powołano również - działającą przy Ministerstwie Sprawiedliwości - Społeczną Radę ds. Alternatywnych Metod Rozwiązywania Sporów i Konfliktów. Teoretycznych podstaw współcześnie rozumianej sprawiedliwości naprawczej doszukujemy się w poglądach Nilsa Christiego, według którego przestępstwo kryminalne powinno być traktowane jako konflikt między sprawcą a osobą poszkodowaną. Autorka niniejszego artykułu podchodzi do przestępstwa w podobny sposób, nazywa je konfliktem prawnym, w którym ważną rolę odgrywają ofiara i sprawca, jako osoby najlepiej znające zaistniałą sytuację i te, które same najskuteczniej mogą rozwiązać dany konflikt. (fragment tekstu)

8

Punkty zwrotne (turning points) w przestępczej karierze Szansa dla resocjalizacji/rewitalizacji nieletnich przestępców

84%

Bernasiewicz M., Noszczyk-Bernasiewicz M.

Chowanna

|

2015

|

1(44)

103-116

Przestępczość nieletnich ma polietiologiczny charakter; wynika ze splotu czynników endo- i egzogennych, spośród których uwarunkowania środowiskowe (zwłaszcza rodzinne i rówieśnicze) pełnią - przynajmniej w myśl teorii grup pierwotnych oraz interakcjonizmu symbolicznego1 - rolę szczególnie znaczącą. Życie rodzinne bywa obszarem przejawiania się wielu patologii społecznych (krzywdzenia, uzależnień, przestępczości). To rodzina, konstruktywna lub wieloproblemowa, staje się albo czynnikiem chroniącym (protective factor) przed niebezpieczeństwami współczesnej cywilizacji albo czynnikiem ryzyka (risk factor). "Rodziny o skumulowanych cechach patogennych tworzą destrukcyjny wpływ na rozwój osobowości, tj. socjo- i psychopatia, degradacja ról zawodowych, towarzyskich itd., prowadzących do izolacji psychicznej i społecznej. Do tego rodzaju zachowań rodzinnych zaliczyć można różne sposoby nałogowych sposobów regulacji własnego i rodzinnego życia; zorganizowana przestępczość, rozboje, kradzieże, wymuszanie okupu, przemoc i maltretowanie, kazirodztwo, dzieciobójstwo, pedofilia [...], określony splot negatywnych cech statusu ekonomicznego"2. Udane życie rodzinne oraz instytucja małżeństwa stanowią w rozważaniach kryminologicznych czynnik silnie konformizujący jednostkę. Jakość życia rodzinnego jest często decydująca dla losów jednostek. (fragment tekstu)

9

Ruch społeczny jako czynnik rewitalizacji (analiza w kontekście założeń pedagogiki społecznej)

84%

Bielska E.

Chowanna

|

2015

|

1(44)

19-29

Kategoria rewitalizacji posiada istotny i ugruntowany status w kontekście nauk społecznych. Jest przedmiotem zainteresowania socjologii, demografii, psychologii społecznej, pedagogiki społecznej. Przedmiotem analiz podjętych w niniejszym artykule są perspektywy zastosowania kategorii rewitalizacji w odniesieniu do studiów nad specyfiką funkcjonowania nowych ruchów społecznych przy jednoczesnym zastosowaniu perspektywy teoretycznej charakterystycznej dla paradygmatu pedagogiki społecznej. Można przyjąć tezę, że ruchy społeczne traktowane zarówno jako podmiot polityczny, jak i jako byt kulturowy dysponują ze względu na swoją specyfikę znaczącym potencjałem emancypacyjnym i rewitalizacyjnym. (fragment tekstu)

10

Rewitalizacja tożsamości regionalnej

84%

Grabowska B.

Chowanna

|

2015

|

1(44)

31-42

Region to podstawowy obszar, w którym przebiega socjalizacja człowieka. W procesie socjalizacji rodzinnej i (przed)szkolnej dziecko poznaje zasoby kulturowe środowiska lokalnego, jego materialne i niematerialne dziedzictwo kulturowe. Dla młodego człowieka region jest określoną częścią świata, odznaczającą się swoistymi cechami, obszarem wyróżniającym się spośród innych regionów. Region to "obszar powierzchni ziemi o jednej lub więcej charakterystycznych właściwościach (przyrodniczych bądź będących rezultatem działalności człowieka), które nadają mu cechy jedności i wyróżniają spośród otaczających go obszarów. Stosownie do przyjętych kryteriów wydzielenia region może być określany jako kulturowy, gospodarczy, morfologiczny, przyrodniczy, fizjograficzny, polityczny itp. I może być identyfikowany poprzez pojedyncze, wielorakie lub ogólne (»totalne«) atrybuty". Wspomniane w przytoczonej definicji charakterystyczne cechy decydujące o jedności, unikatowości regionu są istotne dla człowieka, pozwalają mu bowiem identyfikować się z regionem. Wśród kryteriów wyróżniania regionu w socjologii wskazuje się na jego odrębność kulturową, jednolitość w więcej niż jednym aspekcie, poczucie odrębności mieszkańców regionu oraz występowanie centrum i zarysowanych granic regionu. Od dwudziestu pięciu lat możemy mówić o rewitalizacji regionów w Polsce. W wielu z nich, na skutek przemieszczeń ludności po II wojnie światowej, doszło do przerwania ciągłości kulturowej. Zaistniała zatem potrzeba rewitalizacji tradycji regionalnej, a nawet jej rekonstrukcji. Na podstawie dostępnych źródeł, pamiątek, zdjęć, przekazów słownych odtwarzane są tradycje, następuje powrót do dawnych zwyczajów i obyczajów. Nawet jeśli takie działania są podejmowane okazjonalnie, to dla młodego pokolenia mają wymiar edukacyjny i stanowią istotny element w procesie budowania tożsamości regionalnej. Jako egzemplifikację czynności podejmowanych w celu rewitalizacji regionów można przywołać powstawanie skansenów, a nawet muzeów domowych, w których przechowuje się pamiątki z danego regionu, a w przypadku ich braku - odtwarza się je. (fragment tekstu)

11

Idea partnerstwa w procesie rewitalizacji górniczych osiedli mieszkaniowych - szanse i dylematy

84%

Rożałowska B.

Zeszyty Naukowe. Organizacja i Zarządzanie / Politechnika Śląska

|

2018

|

z. 129 Konkurencyjność i rozwój regionów w warunkach integracji europejskiej i globalizacji : stan - trendy - strategie

461-473

Artykuł omawia problem współuczestnictwa mieszkańców oraz ich relacji z innymi interesariuszami w procesie rewitalizacji. Analiza opiera się na badaniach typu case study przeprowadzonych w osiedlu górniczym w dzielnicy Boguszowice-Osiedle w Rybniku. Cechą charakterystyczną badanej społeczności jest niskie zaangażowanie w poprawę jakości życia na poziomie indywidualnym, mimo dużej liczby działających tu organizacji społecznych. Istotnymi czynnikami wpływającymi na funkcjonowanie osiedla są wysokie wskaźniki problemów społecznych i mała frekwencja wyborcza. Dużą przeszkodą są także pojawiające się tu postawy, które można zdefiniować w kategoriach postsocjalizmu. (abstrakt oryginalny)

12

Wybrane aspekty społeczne i środowiskowe procesu rewitalizacji obszarów poprzemysłowych

84%

Maciejewska A., Ulanicka M.

Biuletyn Polska Akademia Nauk. Komitet Przestrzennego Zagospodarowania Kraju

|

2017

|

nr 266

93-104

Opracowanie wskazuje pilną potrzebę podjęcia działań naprawczych na obszarach poprzemysłowych w celu ograniczenia ich negatywnego oddziaływania na społeczność lokalną i środowisko przyrodnicze. Publikacja zwraca uwagę na możliwości ożywienia społeczno-gospodarczego miast przez rewitalizację nieużytków poprzemysłowych. Potrzeba interwencji na obszarach poprzemysłowych jest podyktowana także koniecznością racjonalnego gospodarowania przestrzenią w myśl zasady zrównoważonego rozwoju.(fragment tekstu)

13

Partycypacja społeczna w rozwoju lokalnym na przykładzie gmin w Specjalnej Strefie Włączenia województwa zachodniopomorskiego

67%

Mazurek D.

Studia Obszarów Wiejskich

|

2019

|

54

81-100

Znaczenie społeczeństwa w kształtowaniu ładu przestrzennego jest coraz silniej akcentowane w badaniach, jak również w polityce lokalnej. Potencjał społeczny i jego znaczenie w rozwoju jest przedmiotem badań zarówno socjologów, jak i geografów. W artykule poruszone zostały kwestie relacji pomiędzy poziomem potencjału społecznego a stopniem zaangażowania społeczności lokalnych w rozwój. Dokonano także analizy wskazanych przez lokalne społeczności przedsięwzięć mających rozwiązać zdiagnozowane problemy. Wykorzystano dane dla gmin wskazanych jako obszary problemowe oraz zakwalifikowanych do tzw. Specjalnej Strefy Włączenia województwa zachodniopomorskiego, pochodzące z programów rewitalizacji. W analizie posłużono się także danymi statystycznymi z GUS w celu obliczenia syntetycznego wskaźnika potencjału społecznego. Wyniki wskazują, że na obszarach o niskim potencjale społecznym mieszkańcy zgłaszają wprawdzie więcej inicjatyw rewitalizacyjnych, ale ograniczają się do potrzeb związanych z infrastrukturą.(abstrakt oryginalny)

14

Rewitalizacja społeczna jako odpowiedź na problemy obszarów miejskich

67%

Leszkowicz-Baczyński J.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica

|

2015

|

nr 52

95-108

Celem artykułu jest ukazanie głównych problemów dotyczących współczesnych miast polskich. Choć literatura przedmiotu jest bogata, warto uzupełnić ją o stosunkowo nową perspektywę, jaką stwarza wdrażanie programów rewitalizacyjnych w obszarach miejskich. Tekst zawiera charakterystykę wybranych aspektów degradacji miast w Polsce. Ponadto ukazuje blokady aplikacji budżetów partycypacyjnych, które zmierzając do społecznie akceptowanych celów, jednocześnie redukują rolę problematyki stricte społecznej. W zakończeniu przedstawiono korzyści wynikające z wdrażania rewitalizacji społecznej jako narzędzia służącego redukcji sytuacji kryzysowych. Ze względu na tematyczną obszerność zagadnień prezentowane ustalenia mają porządkujący charakter i odnoszą się do oceny szans aplikacji działań rewitalizacyjnych. Odniesienia sticte empiryczne wykorzystano, omawiając efekty wdrożenia budżetu partycypacyjnego przyjętego w 2015 r. w jednym z miast. Ujawniają one ograniczenie efektowności tego instrumentu do problemów społecznych, zamiast realizacji funkcji społecznych, w tym więziotwórczych. (abstrakt oryginalny)

15

Twórcza rewitalizacja grup defaworyzowanych

67%

Łączyk M., Pyrzyk-Kuta A.

Chowanna

|

2015

|

1(44)

165-181

Socjolodzy, komentując dzisiejsze czasy, wskazują na powszechność zjawiska "rozbicia", "pęknięcia społeczeństwa", piszą o rozpadzie tradycyjnych form społecznych. Pedagog społeczny Michael Winkler zauważa, że społeczeństwo - mimo iż pozornie stanowi całość - podejmuje różnorodne praktyki kulturowe i społeczne istniejących w nim klas i warstw prowadzące do zaniku powiązań. Zauważa się problemy wynikające z poczucia utraty tożsamości, nieprzystosowania, patologii społecznych, dewiacji i samotności, zaczyna ginąć autentyczna komunikacja międzyludzka. Wypadkową tych zjawisk staje się społeczna defaworyzacja. Coraz częściej obserwujemy występowanie grup postrzeganych jako słabsze i gorsze, których szanse na funkcjonowanie społeczne oceniane są jako niższe. Nie dostrzega się potencjału tych grup, wobec czego są one izolowane. Kołem ratunkowym dla nich zdają się szeroko zakrojone działania rewitalizacyjne, czyli pobudzające, przywracające siły jednostkom i społeczeństwom; źródło tych działań tkwi w kulturze i twórczości. Upowszechnianie aktywności kulturalnej i twórczej - jak zaznacza Dzierżymir Jankowski - determinuje wysoką jakość życia i realizację humanistycznej wizji człowieka oraz humanistycznych stosunków społecznych. Rewitalizacja społeczna, zdaniem Teresy Wilk, we współczesnych środowiskach doświadczających wielości problemów jest koniecznością. Antidotum na problemy społeczne zdaje się metoda animacji społeczno- -kulturalnej. Działania, które pragniemy wyeksponować, nie mają wyłącznie zasięgu jednostkowego, instytucjonalnego, dotyczą także przestrzeni ulic i miast. (fragment tekstu)

16

Relacje edukacja - gospodarka : podejście modelowe

67%

Brdulak J.

Materiały i Prace Instytutu Funkcjonowania Gospodarki Narodowej

|

2006

|

96 (XCVI) Edukacja jako czynnik rozwoju regionów rewitalizowanych

99-109

W celu umożliwienia syntetycznego przedstawienia relacji i zależności między systemem edukacji a gospodarką należy skoncentrować się na problemach kształtowania kapitału ludzkiego i społecznego. Człowiek ze swoją aktywnością i aspiracjami zawodowymi stanowi główny element, szczególny "wspólny mianownik" dla obu systemów - edukacji i gospodarczego. Zgodnie z powyższym znaczenia nabiera rola edukacji, szczególnie ekonomicznej, w rewitalizacji społecznej starych aglomeracji (okręgów) przemysłowych i słabych regionów wiejskich. Autor zgadza się tu z K. Kucińskim, iż rewitalizacja społeczna, mentalna, zachodząca w umysłach aktywnych mieszkańców takich regionów, "(...) powinna polegać przede wszystkim na całościowym podejściu do gospodarki i sterowaniu jej rozwojem w konwencji zintegrowanego systemu społeczno-ekonomiczno-kulturowego (...), a świadomość kulturowa wymaga trwałego, wielopłaszczyznowego wsparcia edukacyjnego i to nie tylko w zakresie kwalifikacji zawodowych, ale przede wszystkim w warstwie wykształcenia ogólnego, pozwalającego aktywnie uczestniczyć w kulturze i życiu społecznym, a zarazem stwarzając przesłanki do zrozumienia zmieniającego się świata i naszej w nim roli...". Tym samym rewitalizacja społeczna powinna stać się kluczowym czynnikiem przemian rozwojowych regionów problemowych, a nie jak często dotąd, jedynie uzupełnieniem rewitalizacji ekonomicznej czy też przestrzennej. "Często popełnianym błędem w procesach rewitalizacji jest niestety niedocenianie roli kapitału społecznego lub opaczne rozumienie jego istoty i znaczenia, a zwłaszcza nadmierna wiara w to, że instytucje władzy publicznej i stosowne podmioty gospodarcze są go w stanie zastąpić(...)". (fragment tekstu)