Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

Systemowe uwarunkowania polskiej polityki społecznej

100%

Kowalik T.

Polityka Społeczna

|

1998

|

nr 1

8-11

Analiza systemowa polskiej polityki społecznej na tle państw wysoko rozwiniętych. Szanse i zagrożenia wobec nowych wyzwań społeczno-ekonomicznych (także w krajach zachodnich).

2

Przyszłość państwa dobrobytu - dostosowanie czy nowy paradygmat?

100%

Kowalski R.

Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu

|

2009

|

nr 39, t. 1 Problemy ekonomii, polityki ekonomicznej i finansów publicznych

164-171

Wyzwania jakie niesie ze sobą przełom XX i XXI w. niewątpliwie powodować będą przemiany państwa dobrobytu. Wyzwania owe nie są jednak tak duże aby konstytuowały nowy paradygmat państwa dobrobytu. Wprost przeciwnie - zagrożenia wywołane przemianą społeczeństwa industrialnego w postindustrialne już dziś w dużej mierze zwalczane są w krajach realizujących socjaldemokratyczny model państwa dobrobytu. Nie oznacza to bynajmniej braku niebezpieczeństw dla samego modelu socjaldemokratycznego. Gwarantem jego trwałości wydaje się utrzymanie wysokiej jakości usług publicznych, niskiego bezrobocia oraz możliwości wysokiego opodatkowania zapewniającego odpowiednie (do skali redystrybucji) wpływy budżetowe. Nie oznacza to również determinizmu w kształtowaniu pozostałych modeli państwa dobrobytu. Tak jak w społeczeństwie industrialnym preferencje społeczne decydowały o różnym stopniu ochrony przed ryzykiem społecznym, tak też i w społeczeństwie postindustrialnym wpływać będą na wybory co do zakresu i kierunku redystrybucji zasobów będących w posiadaniu zbiorowości. (fragment artykułu)

3

Polityka gospodarcza jako sztuka wyboru. Wkład Ernsta Wigforssa w formowanie szwedzkiego modelu państwa dobrobytu

84%

Czech S.

Prace Naukowe / Akademia Ekonomiczna w Katowicach

|

2010

|

Dokonania współczesnej myśli ekonomicznej - znaczenie kategorii wyboru w teoriach ekonomicznych i praktyce gospodarczej

295-309

Analizując myśl Wigforssa nie sposób nie zwrócić uwagi na jeszcze jedno zagadnienie, czasem przemykające między wierszami, a innym razem ujawniane explicite, a mianowicie nieustanną próbę znalezienia równowagi pomiędzy ekstremalnymi formami różnych koncepcji społecznych. Wigforss stara się zbalansować wiele swoich postulatów nie faworyzując żadnego z nich. Pisząc o celach cząstkowych procesu socjalizacji zaznacza, iż nie należy forsować jednych kosztem drugich - powinny one być implementowane w sposób zrównoważony i równoczesny. Wigforss sprzeciwiał się również nadmiernej koncentracji władzy w społeczeństwie, co zaznaczył wyraźnie przy omawianiu nierówności społecznych i uprzywilejowaniu klas wyższych, ale także w kontekście władzy państwowej. Obawiał się on centralizacji władzy, a zatem postulował jej podział między państwo, związki zawodowe, organizacje konsumenckie oraz stowarzyszenia pracodawców43. Każde dążenie do skoncentrowania władzy w nielicznych rękach zagraża bowiem wolności i demokracji. Ta ostatnia zresztą jest najlepszym narzędziem osiągania równowagi w wielu kwestiach społecznych, stąd też Wigforss był jej wielkim zwolennikiem. (fragment tekstu)

4

System polityki w perspektywie teorii Luhmanna

84%

Matuszek K. C.

Horyzonty Polityki

|

2014

|

5

|

nr 12 System polityczny : autonomia, autoreprodukcja i dehumanizacja?

15-29

Artykuł przedstawia politykę jako system społeczny w perspektywie teorii systemów Niklasa Luhmanna. W świetle socjologii Luhmanna zjawiska polityczne są rezultatem wyodrębnienia systemu i jego ciągłej irytacji ze strony środowiska społecznego. Nowoczesne społeczeństwo odznacza się brakiem centrum i dominacją zróżnicowania funkcjonalnego, co znaczy, że o jego dynamice stanowią wyodrębnione systemy funkcjonalne gospodarki, polityki, prawa, nauki, mass mediów, oświaty i inne. W poniższych badaniach skupiam się na tych zagadnieniach, które wydają się szczególnie istotne dla funkcjonowania współczesnej polityki. Chodzi o autonomię polityki jako wyodrębnionego systemu społecznego, demokrację jako instytucjonalizację niepewności, polityzację społeczeństwa przy jednoczesnej bezsilności państwa, przekształcenia państwa dobrobytu oraz skandale polityczne i symbiozę polityki z mass mediami. Będzie to głównie przedstawienie analiz autora Die Politik der Gesellschaft, a poza tym próba interpretacji przy użyciu narzędzi teorii systemów zjawisk opisywanych w dzisiejszej politologii. Wymaga to wyjaśnienia specyficznych pojęć, takich jak wyodrębnienie (Ausdifferenzierung), autoreprodukcja (Autopoiesis), zamknięcie operacyjne, irytacje, komunikacja, funkcja i kod binarny, których znajomość jest konieczna do zrozumienia Luhmannowskiej socjologii polityki. (abstrakt oryginalny)

5

Cywilizacyjny wymiar polityki "państwa dobrobytu" w XXI w. - bezpieczeństwo socjalne w warunkach silnej międzynarodowej konkurencji ekonomicznej

84%

Rubaj P.

Ekonomista

|

2016

|

nr 2

251-269

Celem artykułu jest prezentacja modeli polityki społecznej stosowanych w różnych regionach świata oraz ocena możliwości rozwoju polityki "państwa dobrobytu" w warunkach rosnącej międzynarodowej konkurencji ekonomicznej. W zawartych w tekście rozważaniach stawiana jest następująca teza: Realizacja polityki "państwa dobrobytu" w krajach cywilizacji zachodniej powoduje powstanie kolizji zachodzącej pomiędzy powszechnym oczekiwaniem hojnych świadczeń socjalnych a potrzebą zapewnienia pożądanej dynamiki wzrostu gospodarczego i międzynarodowej konkurencyjności ekonomicznej w warunkach globalizacji światowych rynków. Taka sytuacja implikuje konieczność reformowania gospodarek, ograniczania kosztów polityki społecznej oraz promowania innowacyjnych wzorców w polityce gospodarczej. Dyskusja na ten temat powinna służyć formułowaniu wniosków dotyczących dalszego rozwoju współczesnej polityki społecznej i gospodarczej, i budowania systemów społeczno-ekonomicznych zdolnych podjąć konkurencję w wymiarze globalnym. (abstrakt oryginalny)

6

Pomoc społeczna w koncepcjach współczesnego państwa opiekuńczego - wnioski dla Polski

84%

Golinowska S.

Polityka Społeczna

|

1998

|

nr 7

2-5

Pomoc społeczna w nowoczesnym, rozwiniętym i opiekuńczym państwie o gospodarce rynkowej jest jedną z głównych instytucji polityki społecznej. Usytuowanie i rola pomocy społecznej w poszczególnych państwach jest jednak zróżnicowane, co jest uwarunkowane historycznym modelem zabezpieczenia społecznego w tych krajach.

7

Po co turystyce polityka społeczna?

84%

Galor Z., Majewski J.

Folia Pomeranae Universitatis Technologiae Stetinensis. Oeconomica

|

2011

|

nr 64

33-43

W artykule podjęto próbę odpowiedzi na pytanie o funkcję polityki turystycznej w gospodarce rynkowej. Zidentyfikowano elementy polityki turystycznej opierając się na modelach trójkąta dobrobytu. Przedstawiono wersję pierwotną, rozwiniętą oraz współczesną modelu trójkąta dobrobytu.

8

Kulturowe uwarunkowania państwa dobrobytu w Szwecji - wybrane zagadnienia

84%

Kościewicz D.

Społeczeństwo i Ekonomia

|

2014

|

nr 1 (1)

70-82

Artykuł prezentuje główne kulturowe uwarunkowania szwedzkiego modelu państwa dobrobytu. Rozpoczyna się ogólną charakterystyką modelu państwa dobrobytu w Szwecji, dalej wskazuje na cztery główne kulturowe uwarunkowania szwedzkiego państwa dobrobytu, ich historyczne korzenie i wpływ na współczesne społeczeństwo. Autor wskazuje chłopskie tradycje szwedzkiego społeczeństwa, luterański zestaw zasad moralnych, nadrzędną rolę wspólnoty lokalnej i pacyfistyczną postawę szwedzkiego społeczeństwa jako główne kulturowe uwarunkowania szwedzkiego typu państwa dobrobytu. Artykuł kończy się konkluzją, iż wskazane uwarunkowania kulturowe są fundamentem zarówno szwedzkiego społeczeństwa, jak i państwa dobrobytu, a każda zmiana systemu ekonomicznego będzie silnie się opierać na kulturze narodowej i historycznie uwarunkowanych wartościach narodowych, a nie tylko aktualnej sytuacji socjoekonomicznej.(abstrakt oryginalny)

9

Infrastruktura społeczna w warunkach transformacji ustrojowej

84%

Ratajczak M.

Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Bankowej w Poznaniu

|

1996

|

nr 2

21-27

Infrastruktura społeczna obejmuje instytucje, które zajmują się zaspokajaniem pozamaterialnych potrzeb ludzi. Zwykle zalicza się do niej instytucje z zakresu nauki, oświaty, kultury, turystyki, ochrony zdrowia, opieki społecznej. Analizując doświadczenia polskie, autor przedstawił niektóre niekorzystne zjawiska towarzyszące transformacji w sferze infrastruktury społecznej. Porównał obecną sytuację w sferze infrastruktury społecznej z okresem gospodarki centralnie zarządzanej. Zwrócił uwagę na trwanie takich zjawisk jak: "pokusa odraczania", nieformalny rynek usług społecznych, niechęć do reform, ciągły wpływ czynników ideologicznych, a także związane z nimi problemy etyczne i konflikty interesów. Zdaniem autora państwo ma do odegrania szczególną rolę w sferze usług społecznych, nie koniecznie administracyjną, a regulacyjna rola rynku powinna pozostać ograniczona.

10

Aktywna polityka społeczna w rozwiązywaniu kwestii społecznych

84%

Szydlik-Leszczyńska A., Leszczyński M.

Nierówności Społeczne a Wzrost Gospodarczy

|

2015

|

z. nr 42 Człowiek, ekonomia, system w modernizacji dla zintegrowanego rozwoju

76-85

Po kryzysie energetycznym lat 70. następował stopniowy odwrót od dominującej koncepcji keynesizmu w polityce ekonomicznej, której założenia opierały się na dość silnie akcentowanym pobudzaniu popytu inwestycyjnego i konsumpcyjnego gospodarstw domowych oraz aktywnej roli państwa w gospodarce. Cały okres powojenny, zwłaszcza w Europie charakteryzował się budowaniem państwa dobrobytu, wysoką redystrybucyjnością dóbr oraz skupianiem uwagi na coraz większym dostępie szerokich kręgów społeczeństwa do zasobów i dóbr publicznych. Początek obecnego stulecia przynosi nowe wyzwania dla polityki publicznej, związane jest to ze stałą ewolucją systemu rynkowego, w tym zmienną rolą państwa i instytucji publicznych w tym systemie. Dyskusja wokół państwa opiekuńczego w Europie toczy się już od co najmniej dwu dekad w związku z postępującym procesem globalizacji, ale także ostatnim kryzysem (początkowo finansowym, a później również gospodarczym). Ostatni kryzys jest także okazją do tworzenia nowych rozwiązań i koncepcji zarówno w obszarze polityki gospodarczej jak i polityki społecznej (a te dwie polityki są przecież ze sobą nierozerwalnie powiązane). Istotnym dopełnieniem skutecznej polityki gospodarczej jest efektywna polityka społeczna nakierowana na osiąganie celów mająca za zadanie włączanie szerokich grup społecznych w tworzenie PKB, a także aktywizację grup szczególnie zagrożonych marginalizacją i wykluczeniem. Współcześnie następuje odejście od pasywnej dystrybucji pomocy w kierunku aktywnego oddziaływania - to właśnie cechuje aktywną politykę społeczną. (abstrakt oryginalny)

11

Polski system szkolnictwa wyższego a funkcje polityki społecznej : ujęcie porównawcze

84%

Czarnecki K.

Polityka Społeczna

|

2013

|

nr 10

25-31

Na podstawie literatury przedmiotu w artykule zostały poddane analizie związki pomiędzy polityką społeczną a polityką w obszarze szkolnictwa wyższego. Zaprezentowano sposób konceptualizacji i operacjonalizacji porównawczego ujęcia tych związków z wykorzystaniem pojęć dekomodyfikacji i stratyfikacji. Umiejscowienie Polski na tle innych krajów OECD pozwoliło ocenić, w jakim stopniu polityka szkolnictwa wyższego w Polsce realizuje funkcje polityki społecznej. (abstrakt oryginalny)

12

Polityka społeczna w Polsce wobec przemian europejskiego modelu społecznego

84%

Kowalski R.

Zeszyty Naukowe / Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie

|

2013

|

nr 902

85-106

Europejski model społeczny jest wizją społeczeństwa, w którym trwały wzrost gospodarczy łączy się z redukcją ekonomicznych i społecznych nierówności poprzez redystrybucję dochodów, zapewnienie wysokiego poziomu zabezpieczenia społecznego oraz powszechnego dostępu do podstawowych usług społecznych. Niektórzy ekonomiści argumentują, że ostatnie trzy dekady dały świadectwo gwałtownej przemiany w kierunku nowego państwa minimum. Uważają to za następstwo rosnącego znaczenia usług (postindustrializm), procesu globalizacji, starzenia się społeczeństwa oraz przemian modelu rodziny i relacji między płciami. W tej perspektywie europejski model społeczny jest bardziej mrzonką niż realnym tworem. W artykule autor dowodzi, że istniejący socjaldemokratyczny model państwa dobrobytu stanowi właściwą odpowiedź na współczesne wyzwania polityki społecznej. Ponadto model ten odpowiada założeniom europejskiego modelu społecznego. W okresie polskiej transformacji ustrojowej na początku lat 90. ubiegłego wieku odrzucono socjalistyczny model polityki społecznej. Chociaż dyskusyjne jest to, czy obecna polityka społeczna w Polsce odpowiada jakiemukolwiek modelowi państwa dobrobytu z dobrze znanej typologii Espinga-Andersena, z pewnością dla wielkości i kształtu przyszłego państwa dobrobytu w Polsce kluczowe będą przemiany rynku pracy. Możliwość utrzymania hojnego państwa dobrobytu zależy ostatecznie od aktywności zawodowej obywateli. (abstrakt oryginalny)