Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 58

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Stability and Growth Pact (SGP)
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
Przedstawiono listę zobowiązań i wspólnych działań Polski jako przyszłego członka Unii Europejskiej oraz omówiono "Pakt o Stabilności i Wzroście". Wspomniano także o reformie instytucjonalnej Unii i o ewentualnych zagrożeniach na drodze do akcesu.
Kryzys zadłużeniowy wymusił na Unii Europejskiej podjęcie reformy Paktu Stabilności i Wzrostu. Celem artykułu jest ocena wpływu tej reformy na dynamikę długu publicznego oraz jej wpływu na wielkość SFA w państwach Unii Europejskiej. Przeprowadzona analiza wykazała, że dług publiczny w większości krajów spadał w analizowanym okresie. Jednocześnie uzyskano wyraźny związek pomiędzy dynamiką długu a SFA w krajach o najlepszej sytuacji w zakresie dynamiki długu publicznego. (abstrakt oryginalny)
Traktat z Maastricht oraz Pakt stabilności i wzrostu stanowiły pierwsze z rozwiązań, które wzmacniały dyscyplinę finansów publicznych w krajach Unii Europejskiej oraz unii gospodarczej i walutowej. W artykule przedstawiono jedno z narzędzi wykorzystywanych w celu redukcji nadmiernego deficytu budżetowego, zawarte w części korekcyjnej Paktu stabilności i wzrostu - procedurę nadmiernego deficytu budżetowego. Celem podjętego tematu jest krytyczna analiza regulacji w zakresie procedur nadmiernego deficytu sektora finansów publicznych w państwach Unii Europejskiej. Szczególną uwagę zwrócono na podstawy konstrukcji procedury oraz na ich zmiany. Analizę wsparto przykładami krajów, wobec których procedura została wystosowana. Znaczenie reagowania na nadmierny deficyt ujawniło się szczególnie w okresie ostatniej recesji, w następstwie której w 2010 r. procedura wdrożona została w 24 z 27 państw Unii.(abstrakt oryginalny)
4
Content available remote Problem deficit bias a skuteczność unijnych reguł fiskalnych
75%
Celem niniejszego artykułu jest przeanalizowanie stopnia przestrzegania przez 15 krajów UE reguł fiskalnych zawartych w pakcie stabilności i wzrostu w latach 1999-2015 i ewolucji tych reguł od początku ich sformułowania. Analiza stopnia wypełniania poszczególnych reguł prowadzi do wniosku, że na nieskuteczność reguł w eliminowaniu zjawiska deficit bias rzutują w dużej mierze ich błędy konstrukcyjne. W trakcie całego analizowanego okresu, a zwłaszcza okresu przedkryzysowego, można było stwierdzić, że limity określone przez reguły nie były przestrzegane, właściwie przez cały analizowany okres nie prowadziły do antycyklicznej polityki fiskalnej, a po kryzysie nie były wystarczająco elastyczne. Prowadzi to do konkluzji, że reguły fiskalne nie są najlepszym środkiem do walki ze zjawiskiem deficit bias w Unii Europejskiej.(abstrakt oryginalny)
Celem poniższej analizy jest odpowiedź na kilka podstawowych pytań. Jakie są przyczyny pogorszenia sytuacji finansów publicznych w RFN? Jakie działania podejmuje rząd RFN w celu osiągnięcia trwałego wzrostu gospodarczego w Niemczech? Jaki jest jego stosunek do postanowień Paktu Stabilności i Wzrostu? (fragment tekstu)
W dniu 7 maja 2003 r. Komisja Europejska w swej opinii na temat sytuacji budżetowej Francji stwierdziła, że w kraju tym występuje nadmierny deficyt finansów publicznych ("excessive government déficit exists in France") i po zapoznaniu się z opinią Komitetu Ekonomicznego i Finansowego rekomendowała Radzie Unii Europejskiej podjęcie analogicznej decyzji stwierdzającej istnienie nadmiernego deficytu. Równocześnie Komisja zwróciła się do Rady z wnioskiem o wystosowanie do rządu francuskiego zalecenia by ten, "możliwie jak najszybciej, a najpóźniej w roku 2004, położył kres sytuacji nadmiernego deficytu, natomiast najpóźniej do dnia 3 października 2003 r. podjął niezbędne kroki". Jeśli Rada przychyli się do opinii Komisji, oznaczać to będzie wszczęcie w stosunku do Francji - po raz pierwszy w historii - procedury unikania nadmiernego deficytu finansów publicznych przewidzianej w art. 104 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską. Opinia Komisji opiera się na najnowszych prognozach gospodarczych oraz na wnioskach płynących z raportu Komisji na temat sytuacji budżetowej Francji przyjętego 2 kwietnia 2003 r. (sporządzenie raportu jest pierwszym krokiem w tej procedurze). Z raportu wynika, że w 2002 r. deficyt finansów publicznych we Francji wyniósł 3,1% PKB, co oznaczało przekroczenie zapisanej w Traktacie z Maastricht wartości referencyjnej 3%. Co więcej, prognozy przewidują dalsze pogłębienie się deficytu, który przy niezmienionej polityce gospodarczej i zachowaniu bieżących trendów osiągnąć może w 2003 r. 3,4% PKB. (fragment tekstu)
7
Content available remote Pakt Stabilności i Wzrostu w dobie kryzysu fiskalnego w Unii Europejskiej
75%
Ostatnie lata przeniosły gospodarce europejskiej najgłębszą recesję od zakończenia II Wojny Światowej. Na przestrzeni 2009 r. PKB w UE-27 zmalał o 4,2%. Prognozy na 2010 r. wskazują na niewielki wzrost gospodarczy na poziomie zaledwie jednego procenta i 1,7% w 2011 r., choć są obarczone olbrzymią niepewnością i możliwością skorygowania w dół. Wpływ kryzysu finansowo-gospodarczego na poszczególne kraje był niejednorodny i zależał od wielu czynników o charakterze wewnętrznym. Recesja odbiła się na rynku pracy. Stopa bezrobocia w UE wzrosła z poziomu 6,7% na początku 2008 r. do blisko 10% obecnie. [...]Pakt Stabilności i Wzrostu (PSW) został przyjęty w celu wzmocnienia i uzupełnienia postanowień traktatowych dotyczących nadzoru nad politykami budżetowymi i koordynacji polityk gospodarczych. (fragment tekstu)
Celem artykułu jest prezentacja rozwoju długu sektora instytucji rządowych i samo-rządowych oraz salda sektora instytucji rządowych i samorządowych w dwóch krajach strefy euro: w Niemczech i we Francji w celu sprawdzenia stopnia wypełnienia kryteriów konwergencji. W artykule omówiono dwa okresy: od czasu utworzenia wspólnej waluty do okresu przed globalnym kryzysem i po globalnym kryzysie do czasu pandemii. Francja i Niemcy notorycznie łamały zasady Paktu Stabilności i Wzrostu. Początek kryzysu to skokowy wzrost deficytu oraz relacji długu do PKB do poziomu ponad 80% w obu krajach, a następnie okres konsolidacji fiskalnej, w efekcie której Niemcy zdołały obniżyć swój dług poniżej 60% PKB, podczas gdy we Francji wskaźnik ten zbliżył się do 100% w 2019 roku. Metodologia przyjęta w artykule opiera się na podejściu analitycznym oraz przeglądzie literatury przedmiotu. W oparciu o tę metodologię przeprowadzono analizę stabilności długu publicznego. Zdaniem autora, Francja mogła wykorzystać okres wzrostu gospodarczego i przeprowadzić niezbędne reformy strukturalne. W sytuacji, kiedy podwyżki stóp procentowych ECB będą kontynuowane, kraj ten może znaleźć się w obliczu sytuacji krytycznej.(abstrakt oryginalny)
9
Content available remote Reformy Paktu na Rzecz Stabilności i Wzrostu
75%
W niniejszym artykule dokonano analizy mechanizmu funkcjonowania Paktu na rzecz Stabilności i Wzrostu w strefie euro (oraz całej UE), przedstawiono czynniki, które spowodowały jego ustanowienie, oraz kolejne reformy. Autorka porównała także najważniejsze elementy Paktu, które zostały zweryfikowane podczas pierwszej jego reformy z 2005 r., oraz propozycje stanowiące obecnie podłoże do dyskusji poprzedzającej drugą reformę Paktu jako konsekwencji globalnego kryzysu finansowego, konieczności zaostrzenia dyscypliny budżetowej i zwiększenia koordynacji polityki fiskalnej państw członkowskich strefy euro. (fragment tekstu)
Celem artykułu jest ocena wiarygodności prognoz makroekonomicznych wykorzystywanych do wieloletniego planowania budżetowego. Wykorzystano w nim dane pochodzące z programów konwergencji i programów stabilności krajów UE. W artykule dokonano analizy porównawczej tych programów z punktu widzenia wiarygodności prognoz podstawowych parametrów, jak: stopa realnego wzrostu PKB, relacja deficytu sektora finansów publicznych do PKB, relacja długu publicznego do PKB.(abstrakt oryginalny)
Pakt na rzecz stabilności i wzrostu miał być sposobem na zapewnienie rzetelnych finansów publicznych. Zobowiązuje bowiem kraje Unii Gospodarczo-Walutowej do przedstawiania budżetu w perspektywie średniookresowej. Chodzi o to, by osiągnąć w budżecie sytuację bliską równowagi, a nawet nadwyżkę. Pogorszenie się sytuacji fiskalnej krajów Unii Europejskiej, w tym krajów strefy euro, szczególnie w ostatnim czasie, wymusza wprowadzenie zmian w dotychczasowych zasadach funkcjonowania paktu. Wprowadzenie proponowanych przez Komisję Europejską zmian powinno wpłynąć pozytywnie na zmianę podejścia do problematyki nadmiernego deficytu oraz długu publicznego do PKB przez kraje strefy euro oraz przyszłych członków tej strefy w związku z realizowanymi procesami integracji europejskiej.(abstrakt oryginalny)
Kryzys zadłużenia ujawnił poważne luki w systemie zarządzania gospodarczego Unii Europejskiej. Po pierwsze, zasady Paktu Stabilności i Wzrostu (SGP) okazały się całkowicie nieskuteczne, ponieważ nie uchroniły Unii Europejskiej przed konsekwencjami nieodpowiedzialnej polityki fiskalnej. Po drugie, okazało się, że strefa euro nie miała instrumentów zarządzania w sytuacji kryzysowej, co uniemożliwiło podjęcie stosownych działań. W maju 2010 roku UE rozpoczęła szukanie odpowiedzi, jak wyjść z kryzysu. Powołano specjalne fundusze ratunkowe, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się kryzysu w całej Europie. W artykule autor analizuje jakość podejmowanych wówczas decyzji oraz skuteczność tworzonego mechanizmu pomocy. (abstrakt oryginalny)
13
75%
Głównym celem opracowania jest przedstawienie istoty paktu stabilności i wzrostu (PSW), scharakteryzowanie najważniejszych nowych wytycznych na temat stosowania jego zasad oraz próba oceny tych wytycznych. W artykule wskazano również wyzwania, jakie stoją przed zarządzającymi polityką fiskalną na poziomie ponadnarodowym. Przeprowadzona analiza i wnioski dotyczą systemu zarządzania fiskalnego w strefie euro. Pakt przyjęto w 1997 r. Zawarto w nim najważniejsze reguły dotyczące zarządzania zdecentralizowaną polityką fiskalną w krajach strefy euro. Już w 2003 r. dwie największe gospodarki tej strefy doświadczyły znacznych trudności w utrzymaniu dyscypliny fiskalnej, co doprowadziło do rozluźnienia rygorów PSW w 2005 r. Głęboki kryzys finansowy wymusił kolejne dwie jego reformy, tj. w 2011 r. i w 2013 r. Mimo wzmocnienia reguł cały system zarządzania polityką fiskalną w strefie euro uległ znacznemu skomplikowaniu. Dlatego 13 stycznia 2015 r. Komisja Europejska przedłożyła nowe wytyczne na temat stosowania przez nią obowiązujących reguł PSW. Nie wprowadziła ona jednak żadnych zmian w systemie. Wytyczne dotyczą trzech obszarów: inwestycji publicznych, reform strukturalnych i cykliczności gospodarki. Ich głównym celem jest zwiększenie elastyczności zapisów PSW i skuteczności przeprowadzonych reform. Mimo oczywistych zalet tych wytycznych kontrowersji nie brakuje. W czerwcu 2015 r. mają zostać przedstawione kolejne propozycje mające na celu poprawę zarządzania polityką fiskalną w strefie euro. (abstrakt oryginalny)
In reaction to the sharp deterioration of fiscal positions and a sovereign debt crisis in the majority of EU member states, EU leaders have been strengthening the EU economic governance framework, in particular for the eurozone member states. This has been reflected mainly through a reinforcement of the Stability and Growth Pact (SGP) within the so-called six-pack and through the recent adoption of the Treaty on Stability, Coordination and Governance in the Economic and Monetary Union (TSCG). The objective of this paper is to present the main decisions taken to address intensifying problems in the EU and assess them from the point of view of stability of the eurozone. The paper argues that the recent adoption of the six-pack and of the TSCG has created a legal basis for more effective governance structure that is much stronger than previously, and closer fiscal coordination among EU member states in order to ensure public finance sustainability. The practical results will depend, however, on the political willingness of countries to accept the new rules and rigorous enforcement of those rules. Most of the new solutions continue the previous approach: stricter preventive and punishing rules, and their more rigorous application. TSCG has adopted a new element: parallel to EU rules, there should be enhanced national rules (possibly in the form of constitutional commitments) and national institutions responsible for fiscal discipline. This approach implies that international rules are not strong enough for sovereign countries, which agree to be subject to democratically elected national authorities but do not want to follow decisions by "outside" institutions. In addition, reverse voting in the Council encourages for more pragmatic, economically justified use of the modified SGP. In view of a lack of political will to move forward into a political union, this seems the only realistic approach to ensure fiscal stabilization and keep the eurozone alive in the short and medium run. Two main research methods have been applied: (a) Statistical analysis of data on changes of the public finances in the EU member states (budgetary deficit and public debt), (b) comparative analysis of successive EU documents on strengthening economic governance and identification of strong and weak aspects of the new documents from the point of view of stability of the eurozone. The main conclusion is that in a situation of a lack of political will to move forward into a political union, the only realistic approach to ensure fiscal stabilization and keep the eurozone alive in the short and medium term seems to be to enforce rigorously the recently adopted new commitments aiming at better fiscal control of euro area members. (original abstract)
Aby wspólna polityka pieniężna w unii monetarnej miała solidne podstawy, musi być również skoordynowana polityka fiskalna. Wprawdzie unia monetarna nie zakłada konieczności prowadzenia wspólnej polityki fiskalnej, gdyż w dalszym ciągu ma ona mieć charakter narodowy, ale niezbędne jest istnienie pewnych ograniczeń w polityce budżetowej, które powinny oddziaływać na realizacje zdrowej, niezagrażającej zakłóceniem równowagi, polityki fiskalnej. Na taki charakter polityki fiskalnej został ukierunkowany zaproponowany przez byłego ministra finansów RFN Theo Weigla Pakt Stabilizacyjny dla Europy, który w trzecim etapie ma zabezpieczyć krajom członkowskim trwałą, finansową stabilizację. Bez wiarygodnego paktu stabilizacyjnego nie może być mowy o trwałej unii gospodarczej i walutowej. (fragment tekstu)
16
Content available remote Bilan et avenir du pacte de stabilité et croissance
63%
L'objet de cet article est d'analyser le Pacte de Stabilité et Croissance (PSC) de son origine à maintenant. Achever une union économique et monétaire exigeait aux Etats membres de l'Euro Zone de renoncer à leur politique monétaire et au taux de change comme instrument de politique économique. Les Etats membres doivent coordonner leurs politiques économiques, notamment la politique budgétaire ; à ce propos il faut respecter le PSC. Les normes concernant le PSC se sont développées pour mieux s'adapter à l'accomplissement de ses objectifs et à la crise économique de ces dernières années. Nous allons réviser les réformes du PSC et expliquer leurs principaux effets face à la crise économique. Notre étude est structurée en 5 parties qui s'occupent de l'étude des précédents, du fonctionnement et de l'adaptation à la crise économique, des réformes et de l'avenir, des problèmes et de l'étude de ce qu'il reste à faire.(abstrakt oryginalny)
17
Content available remote Convergence Problems in the Eurozone
63%
Problemy funkcjonowania strefy euro, wynikające z braku dostosowywania się jej członków do kryteriów konwergencji uzgodnionych w traktacie z Maastricht, stanowią ważny obszar badawczy w ramach międzynarodowej integracji gospodarczej na etapie unii walutowej. Celem podjętych badań była ocena dotychczasowej konwergencji monetarnej i fiskalnej państw obszaru waluty euro oraz próba sformułowania zaleceń umożliwiających zwiększenie efektywności ekonomicznej analizowanej integracji walutowej. W ramach badań przeprowadzono studia literaturowe obejmujące zarówno dorobek teoretyczny na temat optymalnych obszarów walutowych, jak i bieżącą analizę funkcjonowania strefy euro. Na podstawie danych wtórnych dotyczących makroekonomicznych wskaźników ujętych w kryteriach konwergencji, które uporządkowano i poddano analizie statystycznej, sformułowano główne obszary problemowe konwergencji w Eurolandzie. (abstrakt oryginalny)
Jedną z fundamentalnych zasad budżetowych jest zasada roczności. Wdrażanie rozwiązań w zakresie wieloletniego planowania budżetowego nie stanowi jednak odejścia od niej. Uznać bowiem należy, że planowanie budżetowe w horyzoncie dłuższym niż jeden rok tworzy średniookresowe ramy polityki budżetowej, określając głównie uwarunkowania makroekonomiczne oraz projekcję podstawowych wielkości budżetowych, takich jak dochody, wydatki, saldo budżetowe, dług publiczny. Plan wieloletni staje się więc dokumentem strategicznym, tworzącym punkt wyjścia do tworzenia projekcji dochodów i wydatków budżetowych zgodnych z długoterminowymi celami władzy publicznej. Celem artykułu jest identyfikacja szans i zagrożeń, jakim podlegać może proces wdrażania narzędzi planowania wieloletniego w polskim sektorze finansów publicznych. Szczególna uwaga poświęcona zostanie proponowanym zmianom zapisów ustawy o finansach publicznych, wprowadzającym procedurę planowania wieloletniego. (fragment tekstu)
Celem artykułu jest analiza nowych reguł budżetowych, wprowadzonych w ramach reformy zarządzania gospodarczego w strefie euro w 2011 r., czyli reguły wydatkowej oraz reguły tempa zadłużenia. Autorka dokonała analizy zasad konstrukcji tych reguł na tle przyjętych warunków oceny skutecznej reguły budżetowej oraz w odniesieniu do propozycji zmian Paktu Stabilności i Wzrostu, które prezentowane były w literaturze od początku utworzenia Unii Gospodarczej i Walutowej. W drugiej części artykułu przedstawiono wyniki analizy symulacyjnej na podstawie scenariuszy bazowych, dotyczącej skutków wdrożenia nowych reguł budżetowych w odniesieniu do rzeczywistych i prognozowanych wartości deficytu i długu sektora publicznego, uzyskanych dla poszczególnych państw strefy euro. Badanie oparto na metodologii opracowanej przez Komisję Europejską oraz na danych Eurostatu. Z uzyskanych wyników badania wynika, iż reguły budżetowe strefy euro nie spełniają w pełni warunków konstrukcji reguł budżetowych, biorąc pod uwagę zwłaszcza kryterium prostoty konstrukcji oraz ograniczenia wyjątków i sytuacji nadzwyczajnych (kryterium jasności), a także prawnego umocowania. Z analizy empirycznej można z kolei wyciągnąć wniosek o możliwej wysokiej efektywności nowych reguł strefy euro jako odpowiedzi na obecny kryzys zadłużenia, jednak pod warunkiem realizacji przyjętych już kierunków dostosowania fiskalnego w ramach krajowych programów stabilności i zwiększenia wzajemnego nadzoru w tym zakresie. (abstrakt oryginalny)
Celem opracowania jest wskazanie miejsca zagadnienia długookresowej stabilności finansów publicznych w UE oraz czynników na nią wpływających. Omówione zostaną stan wypełniania przez państwa członkowskie ich budżetowych kryteriów konwergencji oraz perspektywa realizacji wyznaczonych średniookresowych celów budżetowych. Zwrócona też zostanie uwaga na znaczenie konsolidacji finansów publicznych, która jest niezbędna przede wszystkim z punktu widzenia skutków przyszłych zjawisk związanych z procesem starzenia się społeczeństwa. (fragment artykułu)
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.