Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 52

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Subsistence minimum
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
Minimum egzystencji, zwane także minimum biologicznym, to miara opracowana przy pierwszych szerszych badaniach nad ubóstwem w Polsce po 1989 r., która wpisała się w tradycję badań ubóstwa ekonomicznego. Kategoria ta wyznacza modelowy sposób zaspokojenia podstawowych potrzeb na minimalnym poziomie, poniżej którego występuje biologiczne zagrożenie życia i rozwoju człowieka, umożliwiający jedynie przeżycie, wyznaczając tym samym dolną granicę obszaru ubóstwa. W warunkach słabnącej deflacji, przechodzącej w ostatnich miesiącach w inflację, w 2016 r. wartości minimum egzystencji wzrosły od 1,6% (gospodarstwo z trójką dzieci) do 2,2% (gospodarstwo dwojga emerytów), co stanowi powrót do tendencji wzrostu wydatków. (abstrakt oryginalny)
Zasiłek stały jest świadczeniem zapewniającym dochód osobom ze znacznym i umiarkowanym stopniem niepełnosprawności znajdującym się w trudnej sytuacji życiowej, które własnym staraniem nie mogą zapewnić sobie utrzymania na poziomie minimum egzystencji. Przyznanie tego świadczenia częściowo jest oparte na zasadzie uznaniowości, która może prowadzić do niejednakowego traktowania osób niepełnosprawnych znajdujących się w podobnych sytuacjach. Wątpliwości dotyczą w szczególności rozstrzygania takich problemów, jak: możliwość łączenia zasiłku stałego z pracą zarobkową, określenie początkowej daty okresu zasiłkowego oraz uznanie ciągłości świadczenia w okresie oczekiwania na wydanie kolejnego orzeczenia w sprawie niepełnosprawności. Ustaleniem jednolitej wykładni zajęła się judykatura, niemniej - jak podkreśla autorka - linia orzecznicza i ukształtowana na jej podstawie praktyka będą wymagały weryfikacji w związku z orzeczoną niekonstytucyjnością jednego z przepisów ustawy o pomocy społecznej. (abstrakt oryginalny)
Artykuł przedstawia szacunki wartości minimum egzystencji (ME) w 2022 r. Minimum egzystencji (ME) wyznacza modelowy sposób zaspokojenia potrzeb na minimalnym poziomie, poniżej którego występuje biologiczne zagrożenie życia. Wartość minimum egzystencji w 2022 r. wyniosła 775,42 zł dla osoby samotnie gospodarującej w wieku produkcyjnym (732,42 zł w wieku emeryckim). Dla gospodarstwa rodziców z dwójką dzieci wartość ta wyniosła 2 713, 38 zł na gospodarstwo. W porównaniu do 2021 r. wartości minimum wzrosły od 14,8% (1-osobowe gospodarstwo emeryckie) do 16,5% w rodzinie pracowniczej z trójką dzieci, przy nieco niższym poziomie inflacji (14,4%). Na wzroście wartości minimum egzystencji najbardziej zaważyły wyższe ceny żywności - wzrosły one od 21,7% do 21,9% przy wskaźniku CPI notowanym przez GUS na poziomie przynajmniej 6 pkt proc. niższym. Drugim ważnym czynnikiem wpływającym na wartości minimum egzystencji były wydatki mieszkaniowe. W stosunku do poprzedniego roku (2021) wzrosły one od 9,6% (gospodarstwo 2-osobowe) do 10,3% (gospodarstwa 5-osobowe), przy znacznie wyższej dynamice wskaźnika CPI w tej grupie (22,8%).(abstrakt oryginalny)
4
Content available remote Dysproporcje dochodów ludności w przekroju regionalnym
84%
Celem artykułu jest wskazanie rozpiętości dochodów osiąganych przez gospodarstwa domowe w różnych województwach. Cel ten wzbogacono o analizę ubóstwa i poszukiwanie głównych źródeł zróżnicowania dochodów w wymiarze regionalnym. W analizie wykorzystano wyniki wieloaspektowych badań warunków życia ludności prowadzonych przez GUS. Za obiekt badań przyjęto gospodarstwo domowe klasyfikowane według miejsca zamieszkania (w podziale na województwa), a za główny wskaźnik jego sytuacji dochodowej - przeciętny poziom dochodu rozporządzalnego na osobę. Podjęto też próbę oceny zasięgu ubóstwa dochodowego w oparciu o minimum egzystencji, relatywną i ustawową granicę ubóstwa. (fragment tekstu)
Artykuł zawiera szacunki regionalnych zróżnicowań minimum socjalnego oraz minimum egzystencji za 2014 r. (abstrakt oryginalny)
W artykule dokonano prezentacji wartości zmodyfikowanego minimum socjalnego oraz minimum egzystencji w 2006 r. na podstawie danych średniorocznych. Przedstawiono także dodatkowo wartość zmodyfikowanego minimum socjalnego w marcu i czerwcu 2007 r.
Artykuł prezentuje szacunki minimum egzystencji i minimum socjalnego na podstawie cen średniorocznych w 2017 r. Minimum egzystencji wyznacza modelowy sposób zaspokajania potrzeb na minimalnym poziomie, poniżej którego występuje biologiczne zagrożenie życia. Z kolei minimum socjalne przedstawia modelowe koszty utrzymania gospodarstw domowych, którym zaczyna zagrażać sfera niedostatku. Między tymi dwoma ekstremami roztacza się, w różnych obliczach, sfera niedostatku. (abstrakt oryginalny)
Artykuł przedstawia wyniki szacunków minimum egzystencji (ME) oraz minimum socjalnego (MS) w 2020 r. Minimum egzystencji wyznacza modelowy sposób zaspokojenia potrzeb na minimalnym poziomie, poniżej którego występuje biologiczne zagrożenie życia. Z kolei minimum socjalne przedstawia modelowe koszty utrzymania gospodarstw domowych, którym zaczyna zagrażać sfera niedostatku. Między tymi dwoma ekstremami roztacza się, w różnych obliczach, sfera niedostatku. W porównaniu do danych z 2019 r. wartości minimum egzystencji (ME) w 2020 r. w gospodarstwie 1-osobowym oraz 4-osobowym wzrosły odpowiednio o 4,1% oraz o 4,6%, przy inflacji 3,4%. Wartości koszyków minimum socjalnego (MS) dla tych gospodarstw wzrosły o 4,4% oraz 4,7%. O tych wzrostach największy wpływ miały wyższe ceny artykułów żywnościowych oraz kosztów utrzymania mieszkania i energii. (abstrakt oryginalny)
Artykuł rozwija propozycję Miltona Friedmana "podatku negatywnego" - scalenia systemu podatków od dochodów osobistych i systemu świadczeń socjalnych wyrównujących dochody do poziomu minimum egzystencji. W nowej rozwiniętej propozycji noszącej nazwę MDG - Minimalnego Dochodu Gwarantowanego, analizowane są dwa warianty: "podstawowego" MDG oraz "rozszerzonego" MDG. W wersji podstawowej wprowadzenie podatku zmienia zakres zadań służb zatrudnienia i pomocy społecznej. W wersji rozszerzonej likwiduje para-podatki od wynagrodzeń kosztem podwyższenia stawki VAT. Sprawą otwartą jest oszacowanie kosztów wprowadzenia postulowanego rozwiązania i określenie perspektywy czasowej jego wdrożenia. (abstrakt oryginalny)
Przedstawiono poziom dochodów do dyspozycji w różnych grupach społeczno-ekonomicznych. Zbadano zasięg ubóstwa na terenach wiejskich w oparciu o dwie granice: relatywną oraz minimum egzystencji. Zamieszczono również dane przedstawiające terytorialne zróżnicowanie ubóstwa w Polsce. (abstrakt oryginalny)
Artykuł przedstawia szacunki wartości minimum egzystencji (ME) oraz minimum socjalnego (MS) w 2021 r. dla kraju oraz w układzie terytorialnym (według województw i klas miast). Minimum egzystencji (ME) wyznacza modelowy sposób zaspokojenia potrzeb na minimalnym poziomie, poniżej którego występuje biologiczne zagrożenie życia. Minimum socjalne (MS) określa koszty utrzymania gospodarstw domowych, którym zaczyna zagrażać sfera niedostatku. Na poziomie kraju wartości minimum egzystencji w porównaniu do 2020 r. wzrosły od 4,3% do 4,6% (zależnie od typu gospodarstwa), przy inflacji na poziomie 5,1%. Na wzrost wartości ME najbardziej wpłynęły wyższe wydatki za mieszkanie i nośniki energii (od 6,2% do 6,6% przy wskaźniku CPI 7,4%) oraz wzrost cen artykułów żywności (od 2,7 do 2,9%), przy podobnej wartości wskaźnika CPI w tej grupie (2,8%). Wartości minimum socjalnego w Polsce wzrosły od 5% do 6,1% (zależnie od typu gospodarstwa domowego). Wzrost wartości MS nastąpił w wyniku wzrostu cen w dwóch głównych grupach wydatków: opłat za eksploatację mieszkania i nośniki energii (od 5,9 do 6,1%) oraz za żywność (4,2-4,3%). (abstrakt oryginalny)
Celem artykułu jest analiza instytucji kwoty wolnej od podatku, stanowiącej minimum podatkowe, poniżej którego wartość osiągniętego dochodu nie podlega opodatkowaniu, przez pryzmat zasad sprawiedliwości podatkowej oraz sprawiedliwości w ujęciu polityki społecznej. W artykule dokonano zdefiniowania kwoty wolnej od opodatkowania na podstawie przeglądu literatury oraz ustalenia jej miejsca w katalogu funkcji pełnionych przez prawo podatkowe. Wyniki badania opinii pozwoliły natomiast na dokonanie analizy, w jaki sposób respondenci deklarują ocenę kwoty wolnej od podatku. Wnioski z przeprowadzonych analiz mogą stanowić podstawę dalszych badań nad sprawiedliwością opodatkowania.(abstrakt oryginalny)
Artykuł omawia regionalne szacunki minimum egzystencji oraz minimum socjalnego w 2017 r. Minimum egzystencji wyznacza modelowy sposób zaspokojenia potrzeb na minimalnym poziomie, poniżej którego występuje biologiczne zagrożenie życia. Z kolei minimum socjalne przedstawia modelowe koszty utrzymania gospodarstw domowych, którym zaczyna zagrażać sfera niedostatku. Między tymi dwoma ekstremami roztacza się, w różnych obliczach, sfera niedostatku. Najwyższe szacunki minimum egzystencji odnotowano w woj. dolnośląskim (+5,8% powyżej wartości średniej dla Polski) oraz zachodniopomorskim (+4,6%), zaś najniższe w woj. podkarpackim, lubelskim (-5%) oraz podlaskim (-4,5%). Minimum socjalne dla 4-osobowej rodziny w 2017 r. było najwyższe w woj. dolnośląskim (+4,4%) oraz zachodniopomorskim (+3,8%). Natomiast najniższe wartości wystąpiły w woj. kujawsko-pomorskim (-4,6%), podkarpackim i lubelskim (-3,4%). (abstrakt oryginalny)
Artykuł przedstawia oszacowania wartości minimum egzystencji (ME) oraz minimum socjalnego (MS) w 2022 r. w układzie terytorialnym (według województw oraz klas miast). Minimum egzystencji (ME) wyznacza modelowy sposób zaspokojenia potrzeb na minimalnym poziomie, poniżej którego występuje biologiczne zagrożenie życia. Minimum socjalne (MS) określa koszty utrzymania gospodarstw domowych, którym zaczyna zagrażać sfera niedostatku. Wartość minimum egzystencji w 2022 r. dla rodziny z dwójką dzieci była najwyższa w woj. dolnośląskim (+5,3 pkt proc. w relacji do średniej w kraju), a najniższa w woj. podkarpackim (-5,5 pkt proc.). Przy wysokiej inflacji w kraju (wskaźnik CPI dla Polski 14,4%), wartości minimum w 2022 r. wzrosły od 13,3 pkt proc. (woj. zachodniopomorskie) do 18,5 pkt proc. (woj. pomorskie). Rozpiętości między skrajnymi wartościami w województwach oscylują podobnie jak poprzednio (10,8 pkt proc.). Dla gospodarstw 1-osobowych rozpiętości te były jednak wyższe (16,2 pkt proc. w wieku pracowniczym oraz 17,2 pkt proc. w wieku emeryckim). W przekroju klas miast wartości ME były niewiele zróżnicowane. W największych aglomeracjach, skupiających więcej niż 500 tys. mieszkańców, wartość ME dla rodziny z dwójką dzieci była wyższa o 3,9 pkt proc., a w miastach od 50 do 100 tys. osób., wartości ME były tylko o 1,3 pkt proc. niższe. W badanym okresie najniższe wartości minimum socjalnego odnotowano w woj. lubelskim (-3,8 pkt proc.), a najwyższe - w woj. dolnośląskim (+4,3 pkt proc.). Rozpiętość między regionami o skrajnych wartościach wyniosła 8 pkt proc. (wobec 7 pkt proc. w 2021 r. i 8,2 pkt proc. w 2020 r.). Badaną skalę rozpiętości można uznać za niewielką, zwłaszcza, gdy poziom zróżnicowania rzeczywistych wydatków gospodarstw (wyniki z najnowszych badań GUS dotyczą 2021 r.) był ponad pięciokrotnie wyższy. W przekroju klas miast różnice wartości minimum socjalnego nie były duże. Jego wysokość w największych aglomeracjach była wyższa od średniej tylko o 2,8 pkt proc. (w 2021 r. było to 3,4 pkt proc.). Najniższa wartość minimum socjalnego wystąpiła w miastach od 50 do 100 tys. mieszkańców: była ona niższa od średniej o tylko 1,6 pkt proc.(abstrakt oryginalny)
15
84%
Cel - Celem poznawczym artykułu jest poszukiwanie odpowiedzi na pytanie, czy radykalne zmiany w konstrukcji systemu emerytalnego w Polsce wprowadzone w roku 1999, a następnie w latach 2011 i 2013 w wystarczającym stopniu zapewniają ochronę przed ryzykiem ubóstwa osób starszych. Metodologia badania - W prezentowanych badaniach wykorzystano następujące metody: opisu, wyjaśniania, literaturową, porównawczą oraz statystyczną. Wynik - W wyniku przeprowadzonych analiz sformułowano generalną konkluzję, iż istniejąca w zreformowanym systemie emerytalnym ustawowa gwarancja w postaci emerytury minimalnej nie stanowi wystarczającego zabezpieczenia przed ubóstwem osób starszych. Składa się na to wiele przyczyn, m.in. relatywnie bardzo niski poziom najniższych gwarantowanych świadczeń emerytalnych, a także wymagany staż ubezpieczeniowy (minimalny okres składkowy i nieskładkowy dla mężczyzn wynosi 25 lat, dla kobiet 20 lat, uprawniający do emerytury minimalnej po osiągnięciu ustawowego wieku emerytalnego). Co więcej, w związku ze stopniowym wydłużaniem i zrównaniem wieku emerytalnego dla kobiet i mężczyzn, również ten minimalny okres ubezpieczeniowy stopniowo będzie się wydłużać. Osoby, które z różnych powodów (długotrwałe bezrobocie, przerwy w pracy, opieka nad dziećmi czy rodzicami w przypadku kobiet etc.) nie wypracują minimalnych okresów składkowych, nie będą miały prawa do emerytury minimalnej, a co najwyżej do zasiłku z opieki społecznej, często na poziomie minimum egzystencji. Ponadto zagrożenie ubóstwem kolejnych roczników przechodzących na emerytury z nowego, wprowadzonego po 1999 roku systemu emerytalnego zwiększa zmiana formuły naliczania świadczenia ze zdefiniowanego świadczenia na zdefiniowaną składkę, co spowoduje znaczące obniżenie stopy zastąpienia (relacji świadczeń emerytalnych do ostatnich zarobków), a także ograniczenie redystrybucji dochodowej międzypokoleniowej i wewnątrzpokoleniowej w systemie emerytalnym. W polskim systemie emerytalnym brakuje tzw. filaru zerowego, gwarantującego minimalny dochód chroniący przed ubóstwem. Niezbędne jest wprowadzenie istotnych zmian w tym zakresie, dostosowujących poziom ochrony przed ubóstwem osób starszych do standardów zabezpieczenia społecznego Unii Europejskiej. Oryginalność/wartość - Kwestie dotyczące filaru zerowego w publicznym systemie emerytalnym nie były szerzej dyskutowane w polskim piśmiennictwie naukowym. (abstrakt oryginalny)
16
Content available remote Zabezpieczenie egzystencji na obszarach wiejskich. Przykład gminy Dołhobyczów
84%
Celem badania było ukazanie sposobów zabezpieczenia egzystencji mieszkańców gminy Dołhobyczów położonej w województwie lubelskim jako przykładu obszaru peryferyjnego, w którym w okresie powojennym nastąpiło szereg drastycznych przemian zarówno w sferze społecznej, jak i gospodarczej. W gminie procesy rozwojowe zachodzą powoli ze względu na peryferyjne płożenie i skutki przekształceń własnościowych w rolnictwie (likwidacja PGR-ów). W badaniu wykorzystano założenia koncepcji zabezpieczenia egzystencji, która pozwoliła wykazać specyfikę obszaru oraz występujących tu problemów społecznych.
W artykule przedstawiono poziom ubóstwa w Polsce w ujęciu regionalnym. Określono zasięg ubóstwa w oparciu o trzy granice: minimum egzystencji, relatywną oraz ustawową. Zamieszczono również dane przedstawiające trudności gospodarstw domowych w zaspokajaniu podstawowych potrzeb. (abstrakt oryginalny)
Artykuł prezentuje szacunki minimum socjalnego oraz minimum egzystencji dla miasta stołecznego Warszawy w cenach średniorocznych z 2014 r. (abstrakt oryginalny)
W niniejszym opracowaniu starano ukazać istotne różnice pomiędzy minimum socjalnym a minimum egzystencji, a tak że odpowiedzieć na pytanie, jaką rolę pełnią te kategorie w systemie polityki społecznej w Polsce. (fragment tekstu)
Kategorie minimum socjalnego i minimum egzystencji stanowią ważny punkt odniesienia w dyskusji nad poziomem życia ludności w Polsce. Za tymi szeroko naznaczonymi nazwą pojęciami stoją konkretne założenia, które zawarto w momencie ich definiowania. Artykuł zarysowuje główne cechy i funkcje obu tych normatywnych linii poziomu życia, dokonuje krótkiej charakterystyki obu tych kategorii oraz ich najczęstszego zastosowania.
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.