Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 113

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 6 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Tłuszcze jadalne
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 6 next fast forward last
Uprawa oliwek zajmuje kluczowe miejsce w większości krajów śródziemnomorskich (Libia, Tunezja, Algieria, Maroko). Kraje te zawsze były intensywnie zaangażowane w produkcję oliwek i oliwy z oliwek. Jednak brak właściwie prowadzonych działań marketingowych oraz eksportowych sprawiają, że kraje Afryki Północnej mają problemy ze zbytem produktu oraz ograniczone możliwości konkurowania na arenie międzynarodowej. W niniejszym opracowaniu scharakteryzowano sposoby produkcji oliwek, obszary, gdzie są one uprawiane a także najważniejsze odmiany oliwek. Przedstawiono również wielkość produkcji oliwek w krajach Afryki Północnej w latach 1990-2003. Do najważniejszych problemów związanych z produkcją oliwek zaliczono: brak wystarczającej wiedzy na temat uprawy i przetwórstwa oliwek, problemy klimatyczne, problemy ekonomiczne oraz problemy marketingowe. (abstrakt oryginalny)
Mieszaninę oleju rzepakowego i stearyny palmowej (4:6) przeestryfikowywano w obecności biokatalizatora - Lipozyme IM oraz katalizatora chemicznego - metanolanu sodu i porównywano ich stabilność oksydatywną. Czyste triacyloglicerole (TAG) wyizolowane z produktu enzymatycznego przeestryfikowania charakteryzowały się stabilnością oksydatywną podobną do TAG z mieszaniny wyjściowej, natomiast stabilność TAG z produktu chemicznego przeestryfikowania była dwukrotnie gorsza. Dodatek frakcji triacyloglicerolowej bogatej w niepełne acyloglicerole do czystych TAG powodował pogorszenie stabilności oksydatywnej produktu, tym większe, im wyższe było stężenie dodanej frakcji, natomiast dodatek handlowego emulgatora 3328 powodował znaczną poprawę tej stabilności.
3
61%
Celem podjętych badań było określenie wpływu głównych grup kwasów tłuszczowych tłuszczów zastosowanych do wytworzenia ciast biszkoptowo - tłuszczowych na jakość ich miękiszu. Dokonano charakterystyki chemicznej (skład kwasów tłuszczowych) i fizycznej ośmiu tłuszczów roślinnych i smalcu. Przeprowadzono ocenę właściwości fizycznych i sensorycznych miękiszu gotowych wyrobów otrzymanych przy udziale badanych tłuszczów. Materiał badawczy stanowiły tłuszcze różniące się: zawartością głównych grup kwasów tłuszczowych, temperaturą topnienia i zawartością fazy stałej. Najbardziej zróżnicowane były tłuszcze pod względem zawartości izomerów trans (od 0,2 do 56,7%). Miękisze otrzymanych ciast biszkoptowo-tłuszczowych charakteryzowały się masą właściwą w zakresie od 560 do 504 g/dm3. Ich ściśliwość wynosiła od 790 do 1189 N/m, w zależności od zastosowanego tłuszczu. Wykazano korzystny wpływ izomerów trans nienasyconych kwasów tłuszczowych, sumy izomerów trans i nasyconych kwasów tłuszczowych na masę właściwą miękiszu. Wraz ze wzrostem sumy zawartości nasyconych kwasów tłuszczowych i izomerów trans stwierdzono wzrost ściśliwości miękiszu, odwrotnie w przypadku izomerów cis i niezbędnych nienasyconych kwasów tłuszczowych. (abstrakt oryginalny)
Celem pracy było określenie profilu kwasów tłuszczowych w tłuszczu mleka krowiego pozyskiwanego z regionu Warmii i Mazur. Materiał badany stanowiły próbki mleka krowiego zebrane z 10. małych indywidualnych gospodarstw w okresie letnim. Krowy były żywione pastwiskowo. Tłuszcz wydzielano metodą Rösego-Gottlieba, estry metylowe przygotowano metodą IDF Standard 1999 i poddano analizie na chromatografie gazowym. Badane mleko krowie zawierało 67,14% nasyconych kwasów tłuszczowych, 30,60% jednonienasyconych kwasów tłuszczowych oraz 2,29% wielonienasyconych kwasów tłuszczowych. Kwas palmitynowy oznaczono w ilości 30,56%. Krótkołańcuchowe kwasy tłuszczowe występowały w stężeniu 8,46%, a kwas CLA - w stężeniu 0,68%. Procentowy udział badanych grup kwasów tłuszczowych był zróżnicowany w mleku krowim pochodzącym od poszczególnych gospodarstw. (abstrakt oryginalny)
Celem pracy było porównanie jakości czipsów ziemniaczanych smażonych w dwóch rodzajach tłuszczu, pakowanych w folię metalizowaną, przechowywanych standardowo (temp. 20oC, wilgotność 50%) i w szafie klimatyzacyjnej (temp. 45oC, wilgotność 80%). Stwierdzono, ze czipsy smażone w utwardzonym oleju palmowym zawierały więcej tłuszczu i charakteryzowały się twardszą konsystencją niż czipsy smażone w oleju płynnym. Podczas przechowywania wzrastała wilgotność czipsów niezależnie od ich rodzaju. Wilgotność czipsów przechowywanych w szafie klimatyzacyjnej wzrastała dwukrotnie szybciej niż czipsów przechowywanych w warunkach standardowych. Tłuszcz wyekstrahowany z czipsów smażonych w oleju płynnym charakteryzował się niższą liczbą kwasową i wyższą liczbą Lea niż tłuszcz z czipsów smażonych w oleju utwardzonym - w oznaczeniach wykonanych bezpośrednio po wyprodukowaniu. Wyższą stabilnością oksydacyjną charakteryzowały się czipsy smażone w tłuszczu utwardzonym. Podczas przechowywania czipsów w warunkach standardowych, niezależnie od użytego tłuszczu smażalniczego, nie stwierdzono w tłuszczu zmian liczby kwasowej, natomiast nastąpił wzrost liczby Lea i był on większy niż w czipsach przechowywanych w szafie klimatyzacyjnej. Czipsy przechowywane w warunkach standardowych (po 36 tygodniach) oraz w szafie klimatyzacyjnej (po 9 tygodniach) charakteryzowały się podobnym smakiem i zapachem. Różnice w konsystencji spowodowane były wyższą wilgotnością czipsów przechowywanych w szafie klimatyzacyjnej. Wyniki badań z przechowywania czipsów w trybie przyspieszonym pozwalają wyznaczyć tempo przemian produktów przechowywanych w warunkach standardowych. Stosowanie oleju utwardzonego w produkcji czipsów zwiększa ich stabilność oksydatywną, jednak czipsy te chłoną więcej tłuszczu. (abstrakt oryginalny)
6
Content available remote Oznaczanie fazy stałej w tłuszczach
61%
Zawartość fazy stałej jest podstawowym parametrem, który w sposób ilościowy charakteryzuje właściwości fizyczne tłuszczów stałych. Istnieje wiele metod pośrednich pozwalających określić poziom fazy stałej w tłuszczu na podstawie innych wielkości fizycznych. Oznaczona w ten sposób wielkość określana jest jako indeks fazy stałej (solid fat index - SFI). W metodzie dylatometrycznej do wyznaczania wartości SFI wykorzystuje się różnicę w objętości właściwej tłuszczu stałego i ciekłego, w metodzie densytometrycznej różnicę w gęstości tych tłuszczów, a w metodzie ultradźwiękowej różnicę w szybkości rozchodzenia się ultradźwięków w tłuszczu stałym i ciekłym. W metodzie FTIR tłuszcz analizuje się w stanie ciekłym, a indeks fazy stałej wylicza na podstawie pasm absorpcji charakterystycznych dla wybranych grup funkcyjnych, wykorzystując kalibrację wykonaną wcześniej za pomocą wzorców o znanej wartości SFI. Metodę spektrofotometryczną w zakresie światła widzialnego opracowano do oznaczania indeksu fazy stałej w oleju palmowym, a wykorzystuje się w niej różnicę w stężeniu karotenoidów w oleju ciekłym i stałym. Stosując metodę skaningowej kalorymetrii różnicowej, indeks fazy stałej oznacza się na podstawie krzywej topnienia, całkując powierzchnię pod krzywą. Spośród metod pośrednich najczęściej stosowana bywa dylatometria. Do oznaczania zawartości fazy stałej (solid fat content - SFC) służą metody szerokopasmowego i pulsacyjnego magnetycznego rezonansu jądrowego. W pierwszej z nich zawartość fazy stałej oznacza się na podstawie intensywności wąskiego sygnału rezonansowego pochodzącego od protonów znajdujących się w fazie ciekłej. W metodzie pulsacyjnego NMR próbka tłuszczu umieszczona zostaje w stałym zewnętrznym polu magnetycznym, a protony znajdujące się w tym tłuszczu, po wzbudzeniu za pomocą krótkiego impulsu elektromagnetycznego, ulegają zjawisku relaksacji. Oznaczając zawartość fazy stałej wykorzystuje się fakt, że czas relaksacji protonów w fazie stałej jest krótszy niż w fazie ciekłej. Obecnie metoda pulsacyjnego NMR jest zalecana przez normy międzynarodowe i powszechnie stosowana zarówno w laboratoriach badawczych, jak i przemysłowych. (abstrakt oryginalny)
Zakłady przemysłu tłuszczowego w Polsce zajmują się głównie przerobem nasion oleistych, produkcją oleju surowego oraz jego rafinacją, a także wytwarzaniem gotowych olejów i tłuszczów roślinnych, szczególnie margaryny. Przemysł tłuszczowy, bazujący na surowcach roślinnych, często nazywany przemysłem olejarskim, charakteryzuje się bardzo wysokim stopniem koncentracji. Przedsiębiorstwa przemysłu tłuszczowego pod względem wielkości znacznie przewyższają przeciętną dla całej gałęzi przemysłu spożywczego. Większość mocy przerobowej tej branży należy do sześciu największych przedsiębiorstw. (fragment tekstu)
Spożycie tłuszczów roślinnych charakteryzuje się wysoką konsumpcją. Obrót towarowy tymi tłuszczami wymaga stosowania odpowiednich opakowań zabezpieczających produkt przed niekorzystnymi zmianami oksydacyjnymi. Wśród wielu proponowanych materiałów opakowaniowych na uwagę zasługuje aluminium oraz politereftalan etylenu. Celem pracy było określenie dynamiki zmian oksydacyjnych w czasie przechowywania emulsji tłuszczowej w opakowaniach z aluminium oraz politereftalanu etylenu, w warunkach chłodniczych Badania przechowalnicze margaryn miękkich przeprowadzane były w warunkach chłodniczych w temperaturze 5°C0,5, bez dostępu światła, przez 43 dni. Jakość emulsji była oceniana co 7 dni, na podstawie oznaczeń liczby nadtlenkowej. Wartości końcowe liczby nadtlenkowej po 43 dobach przechowywania margaryny w temp. 5°C0,5, bez dostępu światła wynosiły 16,52 mEq O2/kg w opakowaniu ALU oraz 17,845 mEq O2/kg w opakowaniu PET. Zmiany liczby nadtlenkowej w czasie miały charakter krzywych akceleracyjnych rosnących typu aw, czyli zmiany parametru oraz dynamika wzrostu rosły w czasie. Na podstawie przeprowadzonej analizy kinetycznej z wykorzystaniem modeli akceleracyjno-wzrostowych wyznaczono rzędy analizowanych procesów, które wynosiły n = 2,1%-1,1∙doba-1 oraz obliczono średnie stałych szybkości oraz błąd bezwzględny dopasowania zastosowanego modelu do danych doświadczalnych. Wartości średnich stałych szybkości wykorzystano do obliczenia szybkości oraz stosunku afiniczności analizowanych procesów, który wyniósł 1,23. (abstrakt oryginalny)
9
Content available remote Przeestryfikowanie mieszanin tłuszczu mlecznego i oleju rzepakowego
61%
W pracy badano zmiany właściwości fizycznych i chemicznych mieszanin tłuszczu mlecznego z olejem rzepakowym zachodzące w wyniku przeestryfikowania. Przeestryfikowanie prowadzono w obecności preparatu enzymatycznego Novozym 435 przez 2 i 8 h w temp. 60°C. Mieszaniny fizyczne przeestryfikowywano również chemicznie w obecności metanolanu sodu, jako katalizatora, w temp. 60°C przez 0,5 i 1,5 h. W mieszaninach przed i po przeestryfikowaniu oznaczano liczbę kwasową, zawartość frakcji polarnej, temperaturę mięknięcia, zawartość fazy stałej oraz skład kwasów tłuszczowych. W wyniku przeestryfikowania stwierdzono wzrost zawartości wolnych kwasów tłuszczowych i frakcji polarnej - wyższy w mieszaniach przeestryfikowanych chemicznie. Produkty przeestryfikowania mieszaniny zawierającej 25% tłuszczu mlecznego charakteryzowały się niższą temperaturą mięknięcia oraz zawartością fazy stałej, natomiast produkty przeestryfikowania mieszaniny zawierającej 75% tłuszczu mlecznego charakteryzowały się wyższą temperaturą mięknięcia w odniesieniu do mieszanin fizycznych. Rozmieszczenie kwasów tłuszczowych pomiędzy poszczególne pozycje w triacyloglicerolach było, tak jak oczekiwano, bliskie statystycznemu. Dobierając odpowiednio warunki prowadzenia procesu można uzyskać tłuszcze o różnych zastosowaniach technologicznych. (abstrakt oryginalny)
10
Content available remote Przeestryfikowanie mieszanin frakcji łoju wołowego i oleju rzepakowego
61%
Łój wołowy jest produktem ubocznym przemysłu mięsnego. Jest on wykorzystywany w wielu dziedzinach, jednak w przemyśle spożywczym ze względu na swoje właściwości fizyczne ma ograniczone zastosowanie. Potencjalną możliwością wykorzystania łoju wołowego jest jego frakcjonowanie i przeestryfikowanie. Celem pracy było określenie wpływu reakcji przeestryfikowania chemicznego oraz enzymatycznego mieszanin frakcji łoju wołowego i oleju rzepakowego o składzie 3:2 na wybrane właściwości tych mieszanin. Przeestryfikowanie w cząsteczkach triacylogliceroli prowadzono chemicznie, w obecności metanolanu sodu, oraz enzymatycznie, stosując dwa preparaty: Novozym 435 (preparat niespecyficzny w stosunku do pozycji wiązań estrowych) i Lipozyme IM (preparat specyficzny w stosunku do wiązań estrowych w pozycji sn-1,3). W mieszaninach fizycznych i produktach ich przeestryfikowania oznaczono: temperaturę mięknięcia, zawartość fazy stałej, liczbę kwasową, zawartość składników polarnych, a także określono skład i rozkład (sn-1,3 i sn-2) kwasów tłuszczowych. Stwierdzono, że po procesie przeestryfikowania takie parametry, jak liczba kwasowa i zawartość składników polarnych wzrosły. Natomiast temperatura mięknięcia i zawartość fazy stałej w mieszaninach zawierających stearynę i olej rzepakowy zmniejszyły się, a w mieszaninach oleiny i oleju rzepakowego wzrosły. Skład kwasów tłuszczowych pozostał niezmieniony, natomiast zaobserwowano zmiany w rozkładzie kwasów tłuszczowych w pozycjach sn - 1,2,3 po przeestryfikowaniu chemicznym i katalizowanym preparatem Novozym 435. Skład kwasów tłuszczowych w pozycji sn-2 po przeestryfikowaniu katalizowanym preparatem Lipozyme IM pozostał niezmieniony. (abstrakt oryginalny)
Celem pracy było zbadanie składu kwasów tłuszczowych w wybranych produktach przekąskowych (waflach nadziewanych i krakersach) ze szczególnym uwzględnieniem kwasów o konfiguracji trans (Trans Fatty Acids - TFA). Skład kwasów tłuszczowych oznaczano poprzez ekstrakcję tłuszczu z próbki oraz zmydlanie bezpośrednie. Estry metylowe kwasów tłuszczowych rozdzielano za pomocą chromatografu gazowego sprzężonego ze spektrometrem mas. Najwyższą zawartość TFA stwierdzono w waflach nadziewanych 0,2-20,6% (średnio 8,0%), niższą w krakersach 0,1-22,6% (średnio 4,6%). Izomery trans nienasyconych kwasów tłuszczowych (głównie kwasu oleinowego i linolowego) obecne w badanych produktach dostarczały wysoką ilość energii pochodzącą ze spożycia 100 g produktu, z wafli nadziewanych wynosiła ona 0,09-9,90%, a krakersów 0,03-3,18%. (abstrakt oryginalny)
Celem badań była weryfikacja hipotezy, że tłuszcze wydzielone z obecnych na rynku olsztyńskim ryb morskich i słodkowodnych zawierają pozostałości insektycydów chlo- rooganicznych, które występują trwale i są możliwe do oznaczenia. Badaniem objęto ryby morskie w formie filetów z mintaja, morszczuka i pangi oraz ryby słodkowodne -sielawa, szczupak i płoć. Insektycydy chloroorganiczne zostały ekstrahowane z tłuszczu heksanem, a ilościowe oznaczenie DDT, DDE, DDD oraz y-HCH wykonano metodą chromatografii gazowej z zastosowaniem detektora wychwytu elektronów - ECD. Wyniki podjętych badań wykazały, że ryby morskie (filety z mintaja, morszczuka i pangi) oraz ryby słodkowodne (sielawa, szczupak i płoć) zawierały możliwe do oznaczenia ilości insektycydów chloroorganicznych, wliczając y-HCH oraz DDE, DDD i DDT. W żadnej z przebadanych próbek nie stwierdzono przekroczenia najwyższych dopuszczalnych poziomów badanych związków dla poszczególnych produktów. Średnia zawartość insektycydów chlorooganicznych w thiszczu wyizolowanym z mięśni mintaja i pangi wynosiły odpowiednio 254,9 i 276,2 ug/kg tłuszczu. Tłuszcz pozyskany z mięśni płoci i morszczuka zawierał odpowiednio 493,6 i 427,8 ug/kg. Najwyższą zawartość insektycydów chlorooganicznych stwierdzono w thiszczu z sielawy 716,6 ug/kg i szczupaka 734,7 ug/kg. (abstrakt oryginalny)
Do oceny stanu utleniania tłuszczów służy szereg metod. Ich przeglądowi poświęcona jest niniejsza praca. Należy zaznaczyć, że nie istnieje, jak dotąd, żadna uniwersalna metoda, pozwalająca na ocenę zmian, zachodzących w tłuszczach podczas całego procesu autooksydacji. Każda ze znanych metod daje informacje tylko odnośnie jego określonego stadium. (fragment tekstu)
Zbadano możliwości oznaczenia absorpcji pochodzącej od kwasów tłuszczowych utlenionych i nieutlenionych zawierających sprzężone układy wiązań podwójnych oraz absorpcji pochodzącej od takich produktów degradacji łańcucha węglowego jak m.in. aldehydy i ketony. Przedmiotem badań były próby olejów rzepakowych o różnym stopniu przemian oksydatywnotermicznych, pochodzące z długotrwałego procesu smażenia frytek. Stwierdzono, że dla tłuszczów, w których miały miejsce oksydatywnotermiczne przemiany, nie można w sposób bezpośredni wykorzystać pomiaru absorpcji w zakresie światła UV przy długościach fal 233 i 268 nm do wyznaczania zawartości kwasów tłuszczowych o układach sprzężonych wiązań podwójnych. Ich ocena ilościowa jest możliwa dopiero po usunięciu produktów degradacji łańcucha węglowego i przeprowadzonej redukcji wodoronadtlenków i ketokwasów zawierających sprzężone wiązania podwójne, a następnie dehydratacji hydroksykwasów, w wyniku której następuje transformacja tych ostatnich do kwasów zawierających o jedno wiązanie sprzężone więcej. (abstrakt oryginalny)
W artykule autorka przedstawiła badania nad szybkością spalania wolnej gliceryny. Okazuje się, że wolna gliceryna spala się najszybciej spośród wszystkich składników takich tłuszczów jak na przykład: olej rzepakowy czy olej sojowy. W tej sytuacji stało się także ważne określenie rozpuszczalności gliceryny w tłuszczach. W niniejszym opracowaniu autorka podaje rezultaty badania rozpuszczalności gliceryny w oleju rzepakowym. (fragment tekstu)
W pracy badano warunki rozdziału wzorcowych mieszanin witamin rozpuszczalnych w tłuszczach (A, D, S) metodą wysokociśnieniowej chromatografii cieczowej (HPLC). Stwierdzono, że najkorzystniejsze warunki analizy zapewnia zastosowanie połączonych kolumn ODS-HC-Sil-X-1 oraz Supelcosil LC 18 i faza rozwijająca: acetonitryl-metanol-woda (72:18:10), a także śledzenie rozdzielanych witamin za pomocą pomiaru absorbancji przy długości fali 280 nm. Uzyskano dobre rozdziany witamin D2 cd D3 i ich izomerów oraz od witamin A,E, K i β-karotenu. (abstrakt oryginalny)
Dokonano krótkiego przeglądu metod oznaczania i rozdzielania witamin rozpuszczalnych w tłuszczach: A, D, E i K oraz ich izomerów, w tym szczególnie przy zastosowaniu wysokociśnieniowej chromatografii cieczowej (HPLC). (abstrakt oryginalny)
Celem podjętych badań było określenia różnic jakościowych emulsji niskotłuszczowch wytworzonych z dodatkiem skrobi modyfikowanych o właściwościach zagęszczających i stabilizujących oraz ich porównanie z majonezem rynkowym o 50% zawartości tłuszczu. Do otrzymania emulsji majonezowych zastosowano 5% dodatek skrobi modyfikowanych kleikujących w zimnej wodzie, a mianowicie: acetylowany adypinian diskrobiowy (E 1422), hydroksypropylowany fosforan diskrobiowy (E 1442), skrobię modyfikowaną fizycznie NOVATION oraz emulgator (0,5%) - sól sodową oktenylobursztynianu skrobiowego (E 1450). Uzyskane wyniki pozwalają na stwierdzenie, że możliwe jest otrzymanie stabilnych, niskotłuszczowych emulsji majonezowych bez żółtka, metodą "na zimno", stosując skrobie modyfikowane chemicznie i fizycznie. Na podstawie oznaczeń lepkości, płynności oraz sensorycznej oceny konsystencji otrzymanych emulsji majonezowych stwierdzono, że pod względem właściwości reologicznych najbardziej zbliżona do majonezu wzorcowego (majonez z grupy gęstych) była emulsja z 5% dodatkiem hydroksypropylowanego fosforanu diskrobiowego. Jednak majonez wzorcowy charakteryzował się zdecydowanie większą gęstością i sprężystością niż niskotłuszczowe emulsje, dlatego chcąc osiągnąć parametry wzorca, konieczne jest wzbogacenie emulsji majonezowej innymi hydrokoloidami, bądź zastosowanie większego dodatku skrobi modyfikowanej. (abstrakt oryginalny)
Wzrost cywilizacji szczególnie wysokorozwiniętych państw świata zmienił m.in. również tendencje i trendy żywieniowe ich mieszkańców. Niestety kierunek tych zmian jest niekorzystny dla zdrowia ludności. Stały się one jedną z głównych przyczyn zachorowalności i umieralności leżących w otyłości i nadwadze. Ryzyko to można zmniejszyć m.in. poprzez zmiany głównie w sposobie odżywiania (diety, ograniczenia w spożyciu niektórych pokarmów/składników pokarmowych). W opracowaniach Departamentu Zdrowia Stanów Zjednoczonych można znaleźć uwagi dotyczące obniżenia spożycia cholesterolu, soli kuchennej, cukru a zwłaszcza tłuszczów, przede wszystkim stałych. Ten ostatni postulat można zrealizować głównie poprzez wprowadzenie na szeroką skalę substytutów tłuszczowych. Już stosunkowo dawno zauważono, że maltodekstryny o niskim równoważniku glukozowym mają zdolność substytucji tłuszczu. Od szeregu lat w kręgu zainteresowań naukowców znajduje się owies i jego przetwory. Ma to swój związek z jego składem chemicznym a szczególnie rozpuszczalnymi i nierozpuszczalnymi składnikami błonnika oraz wysoką zawartością skrobi. Przeprowadzona w odpowiednich warunkach hydroliza enzymatyczna skrobi, pozwala otrzymać maltodekstryny o odpowiednim równoważniku glukozowym w składzie których znajdują się również niektóre frakcje β-glukanów. Produkt taki zwany w Stanach Zjednoczonych - Oatrimem, stosowany jest na szeroką skalę jako zamiennik tłuszczowy w takich grupach żywności jak: dressingi, sosy, zupy, majonezy, margaryny i in. Szacuje się, że stosowanie na rynku amerykańskim tego substytutu obniży o około 20% wydatki poniesione na leczenie chorób związanych z otyłością i nadmierną ilością cholesterolu we krwi. (abstrakt oryginalny)
W żywieniu człowieka tłuszcz mlekowy zajmuje uprzywilejowaną pozycję od najdawniejszych czasów. Spośród tłuszczów naturalnych tłuszcz mlekowy wyróżnia się łatwością emulgowania się (między innymi wysoki udział krótkołańcuchowych kwasów tłuszczowych w składzie glicerydów) i stąd łatwą przyswajalnością. Tłuszcz mlekowy należy do najbardziej złożonych tłuszczów naturalnych. Ilościowy skład tłuszczu mlekowego ulega znacznym zmianom w wyniku oddziaływania różnorodnych czynników. Jednym z nich jest żywienie krów, które może w poważnym stopniu oddziaływać na ilościowy skład kwasów tłuszczowych tłuszczu mlekowego, co w efekcie stwarza problemy w technologii mleczarskiej, głównie w produkcji masła, wyrażające się zmiennością jego cech fizycznych (struktura, konsystencja) i potencjalną podatnością na utlenianie. W dotychczasowych badaniach wykazano ścisły związek między cechami fizycznymi tłuszczu mlekowego a ilościowym składem kwasów tłuszczowych. Stwierdzono, że wzrost udziału wyższych nasyconych kwasów tłuszczowych (powyżej 12 atomów węgla w cząsteczce) prowadzi do wzrostu temperatury topnienia tłuszczu mlekowego i tym samym do jego twardości. Wzrost ilości lotnych kwasów tłuszczowych i kwasów nienasyconych wywiera odwrotny wpływ. Te, tak istotne z praktycznego punktu widzenia, następstwa zmienności ilościowego składu tłuszczu mlekowego stały się przyczyną intensywnych badań prowadzonych w całym świecie nad czynnikami zmieniającymi proporcje ilościowego składu kwasów tłuszczowych. Celem badań było określenie ilościowego składu kwasów tłuszczowych tłuszczu mleka surowego pochodzącego z wielkostadnych obór (PGR) i z gospodarstw indywidualnych. (fragment tekstu)
first rewind previous Strona / 6 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.