Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

Zmienność rozkładów stóp zwrotu portfeli Markowitza w porównaniu z portfelami o minimalnej semiwariancji

100%

Rutkowska-Ziarko A., Markowski Ł.

Prace Naukowe Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu

|

2006

|

nr 1133 Inwestycje finansowe i ubezpieczenia - tendencje światowe a polski rynek

446-452

W klasycznym modelu Markowitza ryzyko mierzone jest wariancją stóp zwrotu. Pewną wadą wariancji jako miary ryzyka jest jednakowe traktowanie ujemnych i dodatnich odchyleń od oczekiwanej stopy zwrotu. W rzeczywistości odchylenia ujemne są niepożądane, a dodatnie stwarzają możliwość większego zysku. W celu mierzenia tylko odchyleń ujemnych H. Markowitz zdefiniował semiwariancję. Najważniejszą cechą semiwariancji jest to, że mierzy ona odchylenia tylko poniżej określonego poziomu. Zwolennicy stosowania semiwariancji jako miary ryzyka podkreślają że lepiej opisuje ona faktyczne preferencje inwestorów niż wariancja.Przeprowadzone badania w ujęciu dynamicznym pokazały, że omawiane modele nie zawsze sprawdzają się w praktyce. Zjawisko to może być spowodowane niestacjonarnością szeregów stóp zwrotu. Opracowanie opisuje dalsze badania nad zmiennością szeregów czasowych stóp zwrotu, przy zastosowaniu analizy statystycznej. Celem artykułu było porównanie rozkładów stóp zwrotu portfeli Markowitza z portfelami o minimalnej semiwariancji, a także przeanalizowanie zmienności tych rozkładów w czasie. (fragment tekstu)

2

Wykorzystanie modelu Markowitza do wyznaczania portfeli efektywnych - badanie stabilności

100%

Letkowski D.

Prace Naukowe Wyższej Szkoły Bankowej w Gdańsku

|

2014

|

32 Rynki finansowe i gospodarka w warunkach zmiennej koniunktury

117-130

Model analizy portfela inwestycyjnego zaprezentowany w 1957 roku przez H. Markowitza znalazł stałe miejsce w teorii finansów. Natomiast niewiele poświęca się w teorii inwestowania weryfikacji empirycznej i badaniu stabilności wyników modelu Markowitza. Celem artykułu jest przeprowadzenie analizy składu optymalnego portfela inwestycyjnego w normalnych warunkach rynkowych i warunkach kryzysu finansowego. W praktyce okazuje się, że wyniki analizy optymalizacyjnej, czyli skład portfela, podatne są na wahania podstawowych parametrów wykorzystywanych w kalkulacjach: stóp dochodu i ryzyka poszczególnych instrumentów oraz powiązania poszczególnych stóp dochodu instrumentów w portfelu. W konsekwencji struktura portfeli Markowitza - generowane przez model Markowitza udziały poszczególnych akacji w portfelu - charakteryzuję się znaczną zmiennością w czasie, szczególnie w warunkach obserwowanego kryzysu finansowego. (abstrakt oryginalny)

3

Wykorzystanie łańcuchów decyzyjnych Markowa do analizy portfelowej

75%

Stawicki J.

Prace Naukowe / Akademia Ekonomiczna w Katowicach

|

2008

|

Metody matematyczne, ekonometryczne i komputerowe w finansach i ubezpieczeniach 2006

137-146

Wybór portfela i dokonywanie zmian w portfelu jest jednym z głównych zagadnień teoretycznych matematyki finansowej. Teoria portfela ma bezpośrednie zastosowanie w praktyce inwestorów na rynku kapitałowym. Niniejsze podejście korzysta z bogatego dorobku decyzyjnych łańcuchów Markowa. Oparte jest na dwóch procesach stochastycznych. Pierwszy to wielowymiarowy proces stochastyczny opisujący zachowanie się walorów na rynku kapitałowym, a drugi właściwy proces decyzyjny dotyczący wyboru portfela. Model pierwszego procesu jest klasycznym łańcuchem Markowa, gdzie stany są opisane przez oczekiwane stopy zwrotu z inwestycji w akcje oraz ich wariancję będącą miarą ryzyka, w drugim, zbudowanym na pierwszym, osiągane stany są połączeniem stanów ekonomicznych dla walorów ze strukturą portfela. Jest właściwym decyzyjnym procesem Markowa. Zasadność stosowania łańcuchów decyzyjnych w teorii portfela wymaga dyskusji i weryfikacji przyjętych założeń oraz oczekiwanych własności. W opracowaniu nie będzie mowy o procedurach rozwiązywania zadań decyzyjnych, a jedynie o formułowaniu ich i weryfikacji założeń. Procesy Markowa zajmują znaczące miejsce wśród stochastycznych modeli opisujących zjawiska gospodarcze oraz wśród metod podejmowania decyzji. To znaczące miejsce wynika ze względnej prostoty tych modeli, możliwości uzyskania parametrów dla różnych danych oraz przede wszystkim ze zgodności ideowej oraz numerycznej obserwowanych zjawisk i modelowego opisu. (fragment tekstu)

4

Problemy metodologiczne optymalizacji portfela i nowoczesne podejście do ich rozwiązywania

75%

Dymowa L., Kaczmarek K., Sewastianow P.

Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Finanse, Rynki Finansowe, Ubezpieczenia

|

2007

|

nr 6, Cz. 1 Rynek kapitałowy: skuteczne inwestowanie

199-208

Tradycyjne podejście Markowitza mimo swojej "elegancji matematycznej" nie jest dzisiaj często używane w praktyce [1]. To samo można powiedzieć o słynnej metodologii proponowanej przez Sharpe'a [2], która pozwala uprość zagadnienie optymalizacji portfela i sformułować go w formie problemu programowania liniowego. Głównymi przyczynami nieskuteczności tych podejść są nierealistyczne wymagania dotyczące struktury danych napływających z rynku. Można powiedzieć, że podejście Markowitza może być realizowane w praktyce, jeśli tylko jest możliwe otrzymanie dokładnych danych o przyszłych zyskach i korelacjach między zyskami z papierów wartościowych pod warunkiem normalności odpowiednich rozkładów prawdopodobieństw. Niestety w praktyce normalne rozkłady prawdopodobieństw występują dosyć rzadko, co więcej, papiery wartościowe, których zyski charakteryzują się z normalnym rozkładem prawdopodobieństw, nie mają dużych szans utrzymania się na rynku. Oprócz tego, matematyczny model Markowitza z zasady jest oparty na optymalizacji jednokryterialnej, mimo tego, że na poziomie konceptualnym pierwotnie w latach 1952-1959 model ten był sformułowany z uwzględnieniem dwóch konfliktujących ze sobą kryteriów: minimalizacji ryzyka portfela rozumianego, jako miarę wariacji zysku oraz maksymalizacji oczekiwanego zysku.. (fragment tekstu)

5

Modyfikacja metody Sharpe'a dla budowy portfela

75%

Czapkiewicz A., Machowska M.

Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Finanse, Rynki Finansowe, Ubezpieczenia

|

2007

|

nr 6, Cz. 1 Rynek kapitałowy: skuteczne inwestowanie

399-408

W teorii Sharpe'a wyznacza się zależność pomiędzy stopą zwrotu waloru a stopą zwrotu portfela rynkowego. W praktyce zależność ta wyznaczana jest z modelu prostej regresji liniowej metodą najmniejszych kwadratów. Estymatory wyznaczone w ten sposób mają minimalną wariancję tylko w przypadku spełnienia pewnych założeń, między innymi wymagany jest warunek, by zmienna niezależna obserwowana była bez błędu losowego. Zaburzenie losowe dopuszczane jest tylko na wartościach zmiennej zależnej. W przypadku, gdy zmienna zależna i niezależna są obserwowane z błędami losowymi o rozkładzie normalnym, estymatory metody najmniejszych kwadratów są obciążone. Do estymacji zależności liniowej między zaburzonymi zmiennymi losowymi stosuje się wówczas metodę największej wiarogodności, która funkcjonuje tylko w przypadku, gdy znana jest wariancja zaburzenia jednej ze zmiennych lub gdy znany jest stosunek wariancji obu zaburzeń. Gdy nie są znane te parametry, buduje się bardziej złożone modele liniowe, w których replikuje się obie zmienne uzyskując w ten sposób ogólny model liniowy z replikacjami [1]. Przedmiotem pracy jest propozycja modyfikacji metody Sharpe'a budowy portfela. Zaproponowana modyfikacja opiera się na założeniu, ze obie zmienne: zależna jak niezależna podlegają zaburzeniom losowym. Przyjęto, że zarówno stopa zwrotu danego waloru jak i stopa zwrotu portfela rynkowego są pewnymi zaburzonymi już wartościami, między którymi istnieje zależność liniowa. Nieznane parametry i zależności wyznaczono budując model z replikacjami. (fragment tekstu)

6

Assessment of Gold and/or Crude Oil as Investments for Portfolio Diversification. A Warsaw Stock Exchange Case Study

75%

Potrykus M.

Acta Scientiarum Polonorum. Oeconomia

|

18 (2019)

|

nr 4

77-84

Celem opracowania jest ocena, czy włączenie inwestycji w złoto i/lub ropę naftową pozwala poprawić charakterystyki portfela inwestycyjnego w pozostałej części składającego się z akcji przedsiębiorstw wchodzących w skład indeksu WIG20 (inwestycji tradycyjnych). Przebadano wszystkie możliwe kombinacje portfeli inwestycyjnych o minimalnym ryzyku oraz maksymalnej efektywności. Portfele wyznaczono według teorii portfelowej Markowitza. Wszystkie wyniki porównano ze strategią naiwną. Łącznie w badaniu wyznaczono blisko 55,000 portfeli inwestycyjnych, składających się z 3, 4 lub 5 inwestycji. W pracy wykazano, że zastosowanie teorii portfelowej przyczynia się do uzyskiwania lepszych rezultatów niż strategia naiwna. W portfelach o minimalnym ryzyku, w skład których wchodziły złoto i ropa naftowa, zaobserwowano średni spadek ryzyka mierzony odchyleniem standardowym o średnio 0,39 p.p. i spadek maksymalnej skumulowanej straty o średnio 7,85 p.p. W portfelach o maksymalnej efektywności uzyskano średni wzrost stopy zwrotu z portfela inwestycyjnego o 0,024% oraz średni wzrost efektywności na poziomie 0,0256. (abstrakt oryginalny)

7

Porównanie modelu wartości centralnej i rozrzutu z modelem Markowitza

75%

Just M.

Prace Naukowe / Akademia Ekonomiczna w Katowicach

|

2009

|

Metody matematyczne, ekonometryczne i komputerowe w finansach i ubezpieczeniach 2008

259-270

W "klasycznej" analizie portfela papierów wartościowych do opisu niepewności wynikającej z nieznajomości przyszłych stóp zwrotu z walorów stosuje się podejście wynikające z rachunku prawdopodobieństwa. W podejściu tym przyszłe stopy zwrotu z walorów rozumiane są jako zmienne losowe O pewnych rozkładach prawdopodobieństwa. Rozkłady prawdopodobieństwa zależą od sytuacji na rynku finansowym, a ta z kolei od wielu czynników, np. od sytuacji politycznej, stanu gospodarki. Informacje o wpływie tych czynników mogą być niepełne, mieć charakter jakościowy i mogą być wyrażone przez ekspertów nieprecyzyjnie, w formie werbalnych stwierdzeń typu "stopa zwrotu z waloru wynosi około 4%". W tej sytuacji odpowiedniejszych narzędzi pozwalających na uwzględnienie tego typu informacji dostarcza teoria możliwości, która operuje rozmytymi zmiennymi. Zmienne te są określone przez rozkłady możliwości. Rozkłady możliwości na ogół są wyrażone za pomocą funkcji przynależności liczb rozmytych, takich jak przedziały, liczby trójkątne, trapezowe, liczby rozmyte L-R. Szczególne miejsce wśród rozkładów możliwości zajmuje rozkład wykładniczy, podobnie jak rozkład normalny w teorii prawdopodobieństwa, ponieważ pozwala na uwzględnienie zależności pomiędzy zmiennymi rozmytymi oraz można go opisać za pomocą macierzy i sprowadzić działania na tych rozkładach do działań na macierzach. Procedurę wyznaczania rozkładu wykładniczego, na podstawie opinii eksperta i danych historycznych, zaproponowali Tanaka i Guo. Ponieważ trudno wyrazić wiedzę eksperta dokładnie w postaci pewnego rozkładu możliwości, rozkład ten generowany jest na podstawie danych historycznych i związanych z nimi subiektywnych stopni podawanych przez eksperta i opisany za pomocą dwóch parametrów: wektora centralnego i macierzy rozrzutu. (fragment tekstu)

8

The Stability of Component Assets in Optimal Portfolios of Stock and Commodity Indexes

75%

Górska A., Krawiec M.

Zeszyty Naukowe SGGW w Warszawie. Problemy Rolnictwa Światowego

|

2016

|

16(31)

|

z. 4

33-43

The turbulences in financial markets increased the interest in commodity investments as an alternative asset class for potential risk diversification. A plethora of past and present studies documents the diversification benefits achieved by adding commodities to the traditional security portfolios. Most of commodity diversification papers ignore the stability of component assets in the optimal portfolio. This paper examines both, the stability and performance of optimal Markowitz portfolios over time. The portfolios are composed of commodity and stock indexes. Their risk and returns are compared to the risk and return of the equally weighted benchmark portfolio. (original abstract)

9

A Probabilistic-Based Portfolio Resampling Under the Mean-Variance Criterion

75%

Al Wakil A.

Econometric Research in Finance

|

2021

|

6

|

nr 1

45-56

An abundant amount of literature has documented the limitations of traditional unconstrained mean-variance optimization and Efficient Frontier (EF) considered as an estimation-error maximization that magnifies errors in parameter estimates. Originally introduced by Michaud (1998), empirical superiority of portfolio resampling supposedly lies in the addressing of parameter uncertainty by averaging forecasts that are based on a large number of bootstrap replications. Nevertheless, averaging over resampled portfolio weights in order to obtain the unique Resampled Efficient Frontier (REF, U.S. patent number 6,003,018) has been documented as a debated statistical procedure. Alternatively, we propose a probabilistic extension of the Michaud resampling that we introduce as the Probabilistic Resampled Efficient Frontier (PREF). The originality of this work lies in addressing the information loss in the REF by proposing a geometrical three-dimensional representation of the PREF in the mean-variance-probability space. Interestingly, this geometrical representation illustrates a confidence region around the naive EF associated to higher probabilities; in particular for simulated Global-Mean-Variance portfolios. Furthermore, the confidence region becomes wider with portfolio return, as is illustrated by the dispersion of simulated Maximum-Mean portfolios.(original abstract)

10

Krzywa Markowitza jako obwiednia

75%

Guzik K., Smaga E.

Zeszyty Naukowe / Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie

|

2011

|

nr 876

5-12

W artykule wykazano, że krzywą Markowitza można interpretować jako obwiednię hiperbol (parabol). Wstępem do rozwiązania tego zagadnienia było przedstawienie zbioru możliwości inwestycyjnych jako rodziny krzywych zależnych od ustalonych parametrów. (abstrakt autora)

11

Odporne metody w konstrukcji portfela wieloskładnikowego

75%

Kaszuba B.

Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu. Taksonomia

|

2009

|

16

|

nr 47 Klasyfikacja i analiza danych - teoria i zastosowania

165-172

W artykule porównano portfele o minimalnej wariancji (MVP) wyznaczone przy użyciu klasycznej macierzy kowariancji z portfelami wyznaczonymi z zastosowaniem odpornych macierzy kowariancji. Cele pracy to: porównanie ryzyka omówionych portfeli oraz użycie wybranych odpornych macierzy kowariancji do wyznaczenia portfeli o minimalnej wariancji. Wszystkie tworzone portfele są portfelami zmieniającymi się w czasie. Badania oparto na danych rzeczywistych pochodzących z Giełdy Papierów Wartościowych w Warszawie. (fragment tekstu)

12

Fundamental Portfolio Construction Based on Semi-Variance

75%

Rutkowska-Ziarko A.

Olsztyn Economic Journal

|

2013

|

nr 8 (2)

151-162

W modelu budowy portfela fundamentalnego bazującym na klasycznym modelu Markowitza za miarę ryzyka najczęściej przyjmuje się wariancję. Jednak pewną wadą wariancji jako miary ryzyka jest jednakowe traktowanie dodatnich i ujemnych odchyleń względem oczekiwanej stopy zwrotu. Do mierzenia tylko odchyleń ujemnych Markowitz zdefiniował semiwariancję. Znalezienie portfela fundamentalnego o minimalnej semiwariancji nie jest możliwe z wykorzystaniem istniejących metod. Celem artykułu jest zaproponowanie i zweryfikowanie metody pozwalającej na znalezienie portfela fundamentalnego o minimalnej semiwariancji. Dla każdego analizowanego przedsiębiorstwa wyznaczono wskaźnik syntetyczny, opisujący jego sytuację ekonomiczno-finansową. Zaproponowano metodę budowy portfela fundamentalnego o minimalnej semiwariancji. Przeanalizowano różnice między portfelami fundamentalnymi o minimalnej semiwariancji a portfelami o minimalnej wariancji na przykładzie spółek notowanych na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie. (abstrakt oryginalny)

13

Ocena stopnia skłonności do ryzyka funduszy inwestycyjnych akcji

75%

Majewski S.

Prace Naukowe / Akademia Ekonomiczna w Katowicach

|

2006

|

Metody matematyczne, ekonometryczne i informatyczne w finansach i ubezpieczeniach. Część 1

25-36

Celem opracowania jest analiza struktury portfeli funduszy inwestycyjnych akcji działających na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie w 2003 i w połowie 2004 roku. Analiza obejmuje 10 funduszy akcji, których jednostki uczestnictwa były oferowane w 2003 roku oraz 4 fundusze inwestycyjne w I połowie 2004 roku. W badaniu dokonano porównania rzeczywistej struktury portfeli funduszy ze strukturą teoretyczną, która wynikała z optymalizacji modelu Markowitza (maksymalizacji zysku lub minimalizacji wariancji) z ograniczeniami. Przez strukturę portfela papierów wartościowych będzie się rozumieć zestawienie aktywów portfela z odpowiednimi udziałami w tym portfelu. Jednocześnie otrzymane wyniki odniesiono do skłonności do ryzyka funduszy w badanym okresie. Przeprowadzone badanie miało wykazać, że Towarzystwa Funduszy Inwestycyjnych konstruują portfele akcji behawioralnie [8, s. 153], korzystając z intuicji i znajomości rynku osób zarządzających funduszami. (fragment tekstu)

14

Teoria użyteczności decyzyjnej

75%

Kontek K.

Prace Naukowe / Uniwersytet Ekonomiczny w Katowicach

|

2012

|

Metody matematyczne, ekonometryczne i komputerowe w finansach i ubezpieczeniach 2010

154-172

Korzystając z powszechnie znanych danych eksperymentalnych, w niniejszym opracowaniu zademonstrowano źródło problemów przy tłumaczeniu zjawisk obserwowanych w eksperymentach loteryjnych. Jest nim założenie o pojedynczej krzywej użyteczności, która jest w stanie opisać takie zachowania. Pojedyncza funkcja użyteczności zdefiniowana dla wypłat wyrażonych w sposób bezwzględny czyni jednak niemożliwym wyjaśnienie paradoksów loteryjnych. Może to budzić wątpliwości, czy obserwowane zachowania są istotnie paradoksalne czy też jedynie interpretowane jako takie. Pojedyncza funkcja użyteczności jest podstawowym założeniem zarówno teorii oczekiwanej użyteczności, jak i teorii perspektywy. Względne podejście wprowadzone przez tę drugą tylko częściowo pomaga wyjaśnić wyniki eksperymentów loteryjnych. Dzieje się tak, ponieważ zyski i straty, mimo że rozważane względnie w stosunku do punktu odniesienia, są ciągle wyrażane w postaci kwot pieniężnych. Paradoksy behawioralne mogły zostać wyjaśnione jedynie przy uciekaniu się do koncepcji wag prawdopodobieństw. (fragment tekstu)

15

Stosowanie nowoczesnej teorii portfelowej

75%

Foltyński P., Zielonka P.

Wiadomości Statystyczne

|

2000

|

nr 6

12-18

W artykule omówiono praktyczne problemy zastosowania nowoczesnej teorii portfelowej w praktyce inwestycyjnej.

16

Podejście rozmyte w modelowaniu racjonalnych preferencji przy wyborze portfela inwestycji

75%

Romaszkiewicz A.

Prace Naukowe / Akademia Ekonomiczna w Katowicach

|

2004

|

Modelowanie preferencji a ryzyko '04

417-430

Modele Markowitza wspomagania decyzji portfelowych sprowadzają zagadnienie wyboru najlepszego portfela do dwukryterialnego modelu. Wówczas jednym z kryteriów jest wartość oczekiwana zmiennej losowej opisującej przyszłe zyski z portfela, drugim zaś - miara jej dyspersji. Takie podejście może prowadzić do wyboru portfeli niezgodnych z aksjomatyczną teorią wyboru w warunkach niepewności i, co za tym idzie, z racjonalnymi preferencjami. Praca „Podejście rozmyte w modelowaniu racjonalnych preferencji przy wyborze portfela inwestycji” (A. Romaszkiewicz) przedstawia próbę zastosowania technik rozmytych pozwalających w sposób intuicyjny definiować własne racjonalne preferencje. (abstrakt oryginalny)

17

Analiza wpływu ogólnej koniunktury giełdowej i wzrostu PKB na stopy zwrotu z portfela akcji przy wykorzystaniu rozmytych modeli Markowitza

75%

Tarczyński G.

Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu

|

2011

|

nr 238 Zastosowanie badań operacyjnych : zarządzanie projektami, decyzje finansowe, logistyka

153-169

W artykule opisane zostały koncepcje tworzenia portfeli akcji oparte na teorii zbiorów rozmytych. Zaprezentowano modele Ramaswamy i Watady i przedstawiono przykłady ich zastosowania na warszawskiej Giełdzie Papierów Wartościowych dla spółek indeksowych WIG20. Zadowolenie inwestora ze stopy zwrotu z inwestycji uzależniono od ogólnej koniunktury na rynku i od zmiany Produktu Krajowego Brutto. Przedstawiono zalety i wady opisanych koncepcji tworzenia portfela finansowego. (abstrakt oryginalny)

18

Możliwości zastosowania modelu Markowitza do optymalizacji portfela papierów wartościowych notowanych na GPW w Warszawie

75%

Urbański S.

Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Finanse, Rynki Finansowe, Ubezpieczenia

|

2004

|

nr 2, Cz. 2 Rynek kapitałowy: skuteczne inwestowanie

95-110

Zakładając słuszność modelu CAPM stwierdzić należy, że wszyscy uczestnicy rynku winni konstruować swoje portfele inwestycyjne w oparciu o model Markowitza. Wykorzystując jedną z własności zbioru minimalnego ryzyka jednoznacznie zdefiniować można optymalny portfel akcji zwykłych, zakładając nieograniczoną płynność papieru wartościowego o zerowym ryzyku oraz walorów obarczonych ryzykiem. W zależności od założonej, przez inwestora, awersji do ryzyka brak jest formalnych przeszkód w konstrukcji portfela który przyniesie określoną stopę zwrotu. Istnieją również możliwości zdefiniowania portfeli, które dla założonej stopy zwrotu obarczone zostaną minimalnym ryzykiem. Pomimo tego w portfele optymalizujące zmienność oczekiwanej stopy zwrotu nie są inwestowane większe pieniądze, a inwestorzy instytucjonalni w przeważającej mierze decydują się na dystrybucje środków finansowych w portfele ważone kapitalizacjami rynkowymi [1]. Jak wykazały prowadzone w przeszłości badania [2, 3] portfele ważone kapitalizacjami rynkowymi wydają się być istotnie gorsze od portfeli konstruowanych na podstawie procedur Markowitza, mają one jednak dwie zasadnicze zalety, po pierwsze charakteryzują się dużą płynnością, a po "drugie są bardzo proste do zdefiniowania. Procedura Markowitza, formalnie prosta do zastosowania, wymaga zdefiniowania określonych parametrów początkowych, mających istotny wpływ na wynik symulacji. (fragment tekstu)

19

Bond Potrfolio Immunization in Arbitrage Free Models

75%

Kondratiuk-Janyska A., Kaluszka M.

FindEcon Monograph Series : advances in financial market analysis

|

2006

|

nr 1 Financial markets : principles of modeling forecasting and decision-making

89-100

The aim of this paper is to present immunization problem of a noncallable and default-free bond portfolio in a 3-period model of time referring to the Fong and Vasicek (1984), the Nawalkha and Chambers (1996), the Balbas and Ibanez (1998) studies among others. A fixed investment strategy is examined with respect to known optimization criteria: maxmin, Bayesian, Gamma-maxmin or completely new: Markowitz-type and others. It is expected to indicate which of them imply well known and widely applied duration strategy. However, in some models we found anomalies since, it is proved that, any strategy is optimal. The most crucial fact is that the Markowitz approach is free from such anomalies and, moreover, in some cases gives a duration strategy. (fragment of text)

20

The Maslowian Portfolio Theory Versus the Pyramid Portfolio

75%

Majewski S. M.

Folia Oeconomica Stetinensia

|

2014

|

14

|

nr 1

91-101

This article refers to De Brouwer's modification of portfolio selection from 2009. He modified the existing portfolio's theories so that they could take into account the Maslov's hierarchy of needs. This proposal could be also an alternative concept to the behavioural portfolio theory. Another theoretical concept which includes not only the hierarchy of needs but the pyramid portfolio is presented in this paper as well. The base point in this case is Markowitz's model and the safety-first criterion by Roy. Such a construction should be a starting point for building an application in this field.(original abstract)