Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 121

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 7 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Teoria wzrostu gospodarczego
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 7 next fast forward last
Celem artykułu było przedstawienie teorii i modeli wzrostu gospodarczego (model Harroda-Domara, model wzrostu Solowa, rozszerzony model neoklasyczny, model AK, model Uzawy-Lucasa). Wskazano rekomendacje wypływające z analizy teoretycznej pod adresem polityki ekonomicznej.
Wkrótce po zdezawuowaniu neoklasycznej teorii kapitału, podziału i wzrostu (opartej na agregatowej funkcji produkcji) przedstawiono tzw. nową teorię wzrostu, w której wykorzystano koncepcję kapitału ludzkiego. Celem artykułu jest ocena tej koncepcji przez pryzmat teorii ekonomii pochodzącej od klasyków i rozwiniętej przez Marksa, Sraffę i Pasinettiego. Metodą badawczą jest analiza teoretyczna bazująca na paradygmacie produkcji i podziału. Koncepcja kapitału ludzkiego oparta jest na indywidualizmie metodologicznym - teorii użyteczności krańcowej: zagadnienie wyjaśniane jest wyłącznie od strony preferencji jednostki; nie bierze się pod uwagę społecznych powiązań charakterystycznych dla każdej rozwiniętej gospodarki, wynikających ze współzależności technicznych obecnych w procesie produkcji oraz konieczności przyjęcia jakiegoś kryterium podziału dochodu. Brak jasno określonej teorii podziału powoduje, że włączenie kapitału ludzkiego do funkcji produkcji jako kolejnego czynnika wzrostu stanowi powielenie błędów raz już wykazanych i uznanych przez neoklasyków w trakcie sporu o kapitał. W konsekwencji, koncepcja kapitału ludzkiego jest powierzchowna, niewiele wyjaśnia i nie prowadzi do istotnych wniosków. (abstrakt oryginalny)
W niniejszym artykule odwołamy się do jednej z wielu teorii wzrostu gospodarczego, które są znane współczesnym ekonomistom. Jej autorem jest Michał Kalecki. Model przez niego opracowany charakteryzuje się dużą precyzją i niepowtarzalnym podejściem do czynników wzrostu. Mimo że jest on zaliczany do modeli "inwestycyjnych", zawiera odniesienie także do czynników pozainwestycyjnych. Celem artykułu będzie ocena, przeprowadzona na podstawie dostępnej wiedzy i aktualnych danych, na ile model M. Kaleckiego jest aktualny w obecnych warunkach gospodarczych.(abstrakt oryginalny)
The paper shows how the original semi endogenous and balanced growth model of , and my extended version of it (), could be useful in explaining the key 'stylized facts' of global long-term growth so far, and in predicting its dynamics in the future. During the last two centuries the sector of R&D and education, producing qualitative changes, has been expanding in the world's most developed countries much faster than the sector producing conventional goods. The extended model is used to explore and evaluate. the consequences for the global long-term growth of the end of this unbalanced growth, of the completion of the catching up by most of the world's less developed countries, and of the expected eventual stabilization of the size of the world population. The theory yields a thesis, new in the literature, that the rate of global per capita GDP growth will eventually return to the historically standard very low level, thus implying that the world's technological revolution is going to be an innovation super-fluctuation. (original abstract)
5
Content available remote W nawiązaniu do idei i przekonań Michała Kaleckiego
75%
Mieliśmy w swoim gronie wybitnego - w skali światowej - uczonego, o którym Joan Robinson mówiła, że swoim rozumowaniem wyprzedził koncepcję J. Keynesa i który stworzył w naszej teorii ekonomicznej (obok W. Brusa i A. Wakara) jedną z trzech szkół naukowych, a mianowicie teorię wzrostu gospodarczego. Był to ur. w 1899 r. Michał Kalecki. W środowisku ekonomistów (chyba nie tylko polskich) był on niezwykle poważany, a nawet wręcz uwielbiany, przy czym pozostawił po sobie - bezpośrednio lub pośrednio z nim współpracujących - ogromny zastęp uczniów i kontynuatorów. (fragment tekstu)
In this paper, we deal with the problem of measuring business cycles: short, medium or long-term, with both theoretical and empirical discussions on the regularity of fluctuations versus asymmetries in their measurement phases. To achieve this, the approach is based on the combination of deviations on the level of trends (alternative filters) with the algorithm of Harding and Pagan (2002). At the same time, effective rates of economic growth by Markov's chains was considered in order to identify non-linear regimes of expansion and economic contraction. Finally, quantifications on the natural rate of growth for Bolivia are offered under a sustained expansion regime from 1950 to 2015. The results suggest that due to asymmetries and the manner in which the business cycle is measured, we observe longer duration of a business cycle when it was measured from busts rather than from booms. (original abstract)
Opracowanie przedstawia wyniki badania wzrostu gospodarczego w Europie Środkowo-Wschodniej w ciągu ostatnich 25 lat. Gospodarka może być uważana za istotny temat analiz w każdym kraju, ale jest szczególnie interesująca w przypadku krajów rozwijających się. Jednym z podstawowych dążeń Unii Europejskiej jest konwergencja państw członkowskich, czyli zmniejszanie dysproporcji rozwojowych, co można osiągnąć poprzez szybszy wzrost gospodarczy krajów słabiej rozwiniętych. Teoria wzrostu jest jednym z głównych tematów w ekonomii. Jej ogromne znaczenie wynika z tego, że chęć rozwoju jest jedną z głównych sił napędowych ludzkości. Celem badania jest wskazanie istotnych różnic między ścieżkami rozwoju jedenastu krajów członkowskich Unii Europejskiej z Europy Środkowo-Wschodniej oraz cech wspólnych. Po uprzednim przedstawieniu teorii wzrostu, pokazano osiągnięcia w obszarze wzrostu badanych państw członkowskich z Europy Środkowo-Wschodniej. W badaniu wzięto pod uwagę PKB per capita, liczbę ludności, migracje, wskaźnik aktywności zawodowej, wskaźnik zatrudnienia, stopę bezrobocia, bezpośrednie inwestycje zagraniczne oraz otwartość handlu zagranicznego. (abstrakt oryginalny)
Nowe, endogeniczne teorie wzrostu gospodarczego dały impuls dla rozwoju badań empirycznych nacelowanych na identyfikację czynników wzrostu gospodarczego, a zwłaszcza roli postępu technicznego. W artykule przedstawiono wyniki badań opartych na rozbudowanej funkcji produkcji Solowa, zmierzających do wyodrębnienia efektów łącznej produktywności czynników produkcji. Przedstawiono następnie dekompozycję tych efektów ze względu na postęp techniczny zmaterializowany w majątku trwałym, połączony z nakładami na B+R. Z drugiej strony, wyodrębniono efekty wynikające z inwestycji w kapitał ludzki. Przytoczono w obu przypadkach, w syntetyczny sposób wyniki badań empirycznych, zawarte w literaturze światowej, świadczące o rosnącej roli tych efektów.
Artykuł zawiera krytyczną ocenę weryfikacji wzoru M. Kaleckiego opartą na funkcji regresji i stosowania metody zaproponowane przez J. Goldmana, M. Stręka i A. Wieczorka. W opinii autora podstawowa wada metod opartych na funkcji regresji polega na niemożności prawidłowego szacowania współczynnika kapitałochłonności, który jest istotnym problemem we wszystkich próbach weryfikacji formuły M. Kaleckiego. Kolejną wadą tych metod jest stwierdzenie, czy pomiędzy wyróżnionymi zmiennymi zachodzi jakaś zależność i czy związek ten jest bardziej, czy też mniej ścisły. Krytykowane metody umożliwiają jedynie opis prawidłowości zachodzących w sposobach kojarzenia wartości zmiennej zależnej z wartościami zmiennej niezależnej. Nie opisują one natomiast sposobu oddziaływania zmiennych na siebie w sensie przyczynowo-skutkowej. Krytyka przeprowadzona w artykule prowadzi do wniosków o ograniczonej przydatności funkcji regresji dla celów weryfikacji oceny źródeł wzrostu gospodarczego M. Kaleckiego.
Artykuł jest efektem unikatowego eksperymentu, polegającego na zaprezentowaniu poglądów młodej generacji kadry menedżerskiej na temat aktualnego stanu polskiej gospodarki oraz jej perspektyw w kolejnych latach. Konwencja tego artykułu polega na demonstracji poglądów i wypowiedzi słuchaczy menedżerskich studiów Executive Master of Business Administration, wyrażonych w postaci esejów z zakresu współczesnych problemów makroekonomicznych. Cały tekst stanowi raport ustrukturyzowany wokół kluczowych kwestii uznanych przez cytowanych autorów za główne stymulatory i destymulatory wzrostu gospodarczego w Polsce. Są to: spowolnione inwestycje, deficyty na rynku pracy, problemy polskiej giełdy, zadłużenie, zagrożenie globalną dekoniunkturą, postępująca inkluzywność wzrostu gospodarczego. (abstrakt oryginalny)
Les problèmes de la croissance et du développement comme les mécanismes et processus économiques réels restent toujurs au centre des analyses et réfl exions théoriques des économistes contemporaines. Ces travaux permettent d'identifi er les frontières cognitives qui ont avant tout le caractère méthodologique. Dans cet article on présente dix dilemmes et deux classifi cations de la théorie de la croissance économique et les éléments fondamentaux ainsi que les réalisations de la théorie de la croissance unifi ée d'Oded Galor [2011]. L'objectif majeur de cet article consiste à la confrontation de la théorie de la croissance unifi ée au sens d'Oded Galor avec les majeurs dilemmes de la théorie de la croissance économique.(abstrakt oryginalny)
W artykule omówiono aspekty cykliczności rozwoju społeczno-ekonomicznego systemów gospodarczych. Przedstawiono teorię Schumpetera, fale ekonomiczne Kondratiewa oraz fazy rozwoju gospodarki wg Rostowa.
W opracowaniu omówiono jaką rolę odgrywa kapitał ludzki we współczesnej gospodarce. Przedstawiono również zagadnienie pomiaru kapitału ludzkiego oraz problemy występujące przy próbie tego pomiaru.
Recenzowana książka jest adresowana przede wszystkim do środowisk akademickich oraz ośrodków badań naukowych nad wzrostem i rozwojem gospodarczym. Wyznacza ona bardzo ciekawą i w dużym stopniu alternatywną perspektywę badawczą w stosunku do istniejących dotąd teorii wzrostu gospodarczego. Ze względu na bardzo wysokie walory intelektualne jest ona swoistym kontrapunktem dla opracowań o wzroście i rozwoju gospodarczym, przygotowywanych dla najważniejszych instytucji gospodarczych lub politycznych o zasięgu ogólnoświatowym lub regionalnym: Bank Światowy, Międzynarodowy Fundusz Walutowy, Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju, Unia Europejska, itd (fragment tekstu)
Funkcje hipergeometryczne definiuje się zazwyczaj jako rozwiązania pewnych równań różniczkowych, najczęściej równań fizyki matematycznej. Można je przedstawić w postaci szeregów lub całek. Obiecującym obszarem zastosowań tych funkcji stała się ostatnio szeroko rozumiana dynamika ekonomiczna. Za pomocą funkcji hipergeometrycznych można bowiem (w pewnych przypadkach) przedstawić w zamkniętej formie rozwiązania równań różniczkowych występujących w matematycznych modelach wzrostu. Ponieważ formuły, którymi wyrażają się wspomniane rozwiązania (a nawet same funkcje hipergeometryczne) są zazwyczaj bardzo złożone, w analizie własności rozwiązań (ścieżek wzrostu, optymalnych sterowań etc.) bardzo pomocne są systemy algebry komputerowej. W artykule zamieszczono podstawowe informacje na temat pewnych klas funkcji hipergeometrycznych oraz ich własności. Przedstawiono również wybrane przykłady zastosowań tych funkcji w matematycznych modelach wzrostu gospodarczego (m. in. w modelu Solowa-Swana i dwusektorowym, endogenicznym modelu Lucasa-Uzawy) oraz niektóre możliwości programu Mathematica w zakresie rozwiązywania i analizy równań teorii wzrostu. (abstrakt oryginalny)
Celem artykułu jest przedstawienie wzajemnych zależności między wzrostem gospodarczym a wielkością oszczędności w gospodarkach krajowych na tle tendencji do spadku stóp oszczędzania w skali gospodarki światowej w latach 80. i 90.
W artykule przedstawiono analizę zbieżności do stanu stacjonarnego w makroekonomicznym modelu optymalnego wzrostu gospodarczego typu Ramseya-Cassa-Koopmansa, w którym oprócz akumulacji kapitału rzeczowego uwzględniono także inwestycje w kapitał ludzki. Zbieżność do stanu stacjonarnego jest kwestią zasadniczą dla wniosków ekonomicznych sformułowanych na bazie tego modelu i jego dalszych rozszerzeń we wcześniejszych publikacjach autora. Celem artykułu jest zatem uzupełnienie podstaw matematycznych tamtejszych analiz. Po zaprezentowaniu struktury modelu podano autorskie dowody twierdzeń o istnieniu, jednoznaczności i globalnej asymptotycznej stabilności stanu stacjonarnego. W uwagach końcowych wskazano możliwości wykorzystania uzyskanych rezultatów analitycznych w dalszych badaniach. (abstrakt oryginalny)
Celem tej pracy jest pokazanie efektywności metod teorii układów dynamicznych i jakościowej analizy równań różniczkowych do badania stabilności modelu wzrostu gospodarczego na przykładzie nowej teorii wzrostu z kapitałem ludzkim
Neoklasyczna teoria wzrostu gospodarczego przewiduje występowanie konwergencji. Zjawisko to polega na stopniowym osiąganiu przez gospodarki uboższe poziomu bogactwa gospodarek bogatszych dzięki większemu tempu wzrostu gospodarczego. W przypadku, gdy dwie gospodarki mają identyczne charakterystyki (wartości parametrów makroekonomicznych), ich początkowe wyposażenie w zasoby kapitału nie ma znaczenia, ponieważ obie będą zmierzać w kierunku tego samego poziomu równowagi, oznaczającego identyczne w obu przypadkach wyposażenie zasobów sił pracy w kapitał fizyczny bądź ludzki. W przypadku, gdy dwie gospodarki mają różne charakterystyki makroekonomiczne ich tempo wzrostu gospodarczego jest uzależnione jedynie od ich odległości od wspomnianego punktu równowagi, który w przypadku każdej z tych gospodarek jest inny. Oznacza to, że tempo wzrostu gospodarczego danej gospodarki nie jest uzależnione od stopnia jej zamożności, a jedynie od jej odległości od właściwego dla niej stanu równowagi. Już w latach 50. XX w. wysnuto hipotezę o istnieniu tzw. pułapki ubóstwa. Zjawisko to miałoby polegać na występowaniu więcej niż jednego stanu równowagi dla danej gospodarki. Ponieważ jednak więcej niż jeden spośród nich byłby wówczas przyciągającym punktem równowagi stabilnej, to umiejscowienie gospodarki w długim okresie byłoby zależne od jej początkowego wyposażenia w zasoby szeroko rozumianego kapitału. Stoi to w jawnej sprzeczności z wysnutymi wcześniej, płynącymi bezpośrednio z neoklasycznych modeli wzrostu, wnioskami. Argumentacja o występowaniu pułapki ubóstwa jest obecnie szeroko wykorzystywana, a osoby zajmujące się pomocą dla krajów Trzeciego Świata traktują ją jako usprawiedliwienie starań o zwiększenie poziomu dofinansowania Afryki. (fragment tekstu)
Celem niniejszej pracy jest dokonanie analizy wpływu zmian kilku makroekonomicznych parametrów na położenie punktów równowagi modelu Solowa oraz modelu Mankiwa-Romera-Weila. Analiza ta zostanie przeprowadzona za pomocą symulacji ruchu punktu stacjonarnego tych modeli, dokonanych przy ustalonych scenariuszach zmian więcej niż jednej wielkości istotnej w opisie modelu. (fragm. tekstu)
first rewind previous Strona / 7 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.