Ograniczanie wyników
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 28

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Thermal waste neutralisation
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
W ramach tej publikacji przedstawiono wyniki badań spalania osadów pokoagulacyjnych zawierających kleje organiczne. W celu określenia możliwości zagospodarowania popiołów po procesie spalania przebadano przydatność wtórnych odpadów jako wypełniacza mieszanki betonowej do produkcji prefabrykatów budowlanych. Odpady poddano procesowi solidyfikacji. Zastosowano różny udział odpadu wtórnego zamiast cementu (od O do 6% sumy komponentów). Analiza otrzymanych wyników badań pozwala stwierdzić, że osady powstałe w procesie koagulacji i sedymentacji grawitacyjnej po ich odwodnieniu i wysuszeniu nadają się do spalenia. Jest to wygodny sposób utylizacji powstałych osadów. Wartość opałowa osadów pokoagulacyjnych będących przedmiotem badań wynosiła 210)4 kJ/kg, co pozwala na stwierdzenie, że badane osady nadają się do współspalania wraz z miałem węgla kamiennego w ciepłowniach czy elektrociepłowniach. Po procesie spalania powstaje niewielka ilość odpadu wtórnego (kilka procent), który poddano próbie neutralizacji przez cementację (solidyfikację). Zastosowanie tego procesu jest rozwiązaniem skutecznym oraz łatwym technicznie do wdrożenia, spełniającym wymogi ochrony środowiska. (abstrakt oryginalny)
The thermal gasification has been used for nearly 200 years. At the beginning coal or peat were used as a feedstock to produce gas for cooking and lighting. Nowadays, the coal gasification is still actual, anyway, in times without fossils the biomass and waste gasification becomes more important. In this paper, the past, present and future of the biomass and waste gasification (BWG) is discussed. The current status of BWG in Austria, Denmark, Germany, Italy, the Netherlands, Sweden and USA is detailed described and the future potential of the technology is outlined.(original abstract)
W Polsce wytwarza się rocznie ok. 14,5 mln ton odpadów komunalnych, w tym ok. 4,5 mln ton nienadających się do powtórnego wykorzystania ani recyklingu. Jedynym racjonalnym sposobem zagospodarowania tych odpadów jest ich energetyczne wykorzystanie w instalacjach termicznego przekształcania odpadów komunalnych (ITPOK). Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej udziela wsparcia finansowego na realizację takich przedsięwzięć. Rozmawiamy o tym z Dominikiem Bąkiem, wiceprezesem zarządu NFOŚiGW. (abstrakt oryginalny)
Celem artykułu jest określenie udziału instalacji do mechaniczno-biologicznego przetwarzania odpadów komunalnych (MBP) w wysokości osiąganych poziomów recyklingu i przygotowania do ponownego użycia papieru, metali, tworzyw sztucznych i szkła (PMPG) przez gminy w województwie podlaskim (Polska) w 2019 r. Analizie poddano samorządy gminne kierujące zmieszane odpady komunalne do instalacji MBP o największym i najmniejszym udziale gmin, które osiągnęły wymagany poziom recyklingu. Otrzymane wyniki dotyczące udziału masy odpadów PMPG wysegregowanych ze zmieszanych odpadów komunalnych w dwóch analizowanych instalacjach MBP zestawiono z osiągniętymi przez gminy poziomami recyklingu oraz łączną masą odpadów poddanych recyklingowi. Wysoki udział MBP w masie odpadów poddanych recyklingowi nie determinował osiągnięcia przez wszystkie gminy wymaganego poziomu recyklingu, natomiast niski udział nie przesądzał o nieosiągnięciu przez gminę poziomu recyklingu.(abstrakt oryginalny)
W pracy dokonano przeglądu literatury dotyczącej biologicznych, chemicznych i termicznych metod utylizacji polichlorowanych bifenyli, które zostały zakwalifikowane przez Komisję Europejską jako odpady niebezpieczne a tym samym wymagają zastosowania specyficznych metod składowania i destrukcji. (strzeszcz oryg.)
6
Content available remote Thermographic Evaluation of CaO Additive on the Process of Waste Hygienization
84%
Municipal Solid Waste (MSW) is the mixture of many waste types, including organic waste (garden and park waste, food and kitchen waste, paper and cardboard etc.). Such waste creates a living environment for various microorganism species, many of which are known as pathogenic. The presence of microorganisms in favorable conditions (pH, organic matter content, carbon content, moisture, appropriate granulation) leads to decomposing of organic matter, which is accompanied by an increase in temperature. Microorganisms in waste pose a serious risk for staff operating at waste treatment plants. Moreover, heat released by their activity may cause a fire in waste storage facilities. Therefore, it is necessary to search for methods of waste stabilization and hygienization. The most commonly applied technology for waste stabilization is its processing in Mechanical Biological Treatment (MBT) plants. Such treatment is capital - and timeconsuming, however. Waste liming can become an alternative method for stabilization and hygienization of waste. Lime addition is one of the oldest method known by humans for hygienization of certain waste materials, such as animal waste. Currently, liming is applied in sewage sludge treatment as one of the initial operations and is necessary for further sludge management processes. The aim of the research was to valuate temperature changes during mixed MSW hygienization process with CaO addition in the amount of several percent by using a thermographic camera. The reaction of CaO with waste is short and lasts no longer than 20 minutes. The maximal temperatures were reached after 65-124 seconds from the time of CaO addition. The most dynamic increase in temperature were observed up to approx. 120th second of the process, with the rate dependent on the initial moisture of the material. The observed pH values indicate that the maximal dose of CaO additive should not exceed 3%. Such a dose is sufficient for waste to reach pH 12, which, according to literature, guarantees the deactivation of microorganisms. (original abstract)
W artykule przedstawiono przegląd odnawialnych źródeł energii do wytwarzania energii elektrycznej (OZE-E) według dwóch instytucji, które zajmują się problematyką OZE; Komisji Europejskiej, a ściślej Dyrektoriatu Generalnego ds. Energii i Transportu oraz Międzynarodowej Agencji Energii (IEA - International Energy Agency). Zaprezentowany przegląd ekonomicznych i technicznych warunków tworzenia źródeł OZE-E zgodny z ww. klasyfikacją daje możliwość porównania nakładów inwestycyjnych, kosztów eksploatacyjnych, sprawności i czasu życia tych źródeł. Szczególną uwagę zwrócono na problematykę wykorzystania biogazu do wytwarzania energii elektrycznej oraz osadów ściekowych z oczyszczalni komunalnych, których utylizację w najbliższych latach, zgodnie z założeniami, będzie się realizowało między innymi poprzez unieszkodliwiane termicznie w odpowiednich instalacjach. Artykuł zakończono przeglądem rodzajów OZE-E w Polsce, wielkością mocy zainstalowanej w źródłach oraz wielkością produkcji energii elektrycznej z OZE-E w 2005 roku. (abstrakt oryginalny)
Przed Polską stoją ważne wyzwania związane z zagospodarowaniem odpadów komunalnych. O skali problemu świadczy to, że wytwarzamy średnio 14,5 mln ton odpadów komunalnych rocznie, a ich ilość co rok wzrasta o około 0,5 mln ton. Największym problemem dla środowiska i mieszkańców naszego kraju są szczególnie te odpady, które nie nadają się do recyklingu lub ponownego użycia. Ich składowanie nie jest dobrym rozwiązaniem dla środowiska, budżetów samorządów ani dla mieszkańców. Dlatego kluczową rolę w ich utylizacji powinny odgrywać instalacje termicznego przekształcania odpadów. (fragment tekstu)
W czasach postępującego konsumpcjonizmu zarysowuje się pilna potrzeba poszukiwania nowoczesnych rozwiązań zmierzających do oszczędzania wyczerpujących się surowców naturalnych oraz zapobiegania powstawaniu ogromnych ilości nieprzetwarzalnych odpadów. Dynamiczny rozwój transportu samochodowego prowadzi do powstawania niezwykle problematycznego odpadu z punktu widzenia środowiskowego, a mianowicie opon. Składowanie opon wymaga bowiem bardzo dużych nakładów w postaci specjalnie przeznaczonego do tego terenu, ponieważ nie ulegają one naturalnemu procesowi biodegradacji. Ponadto, pod wpływem wysokiej temperatury, na której oddziaływanie narażone są odpady składowane w nieodpowiednich warunkach, dochodzi do uwalniania substancji toksycznych dla środowiska. Ze względu na to obecnie na terenie całej Unii Europejskiej zakazane jest tworzenie nowych składowisk zużytych opon, co regulują odpowiednie dyrektywy. Odpady te muszą zostać poddane efektywnym procesom odzysku oraz recyklingu, które eliminują problem ich składowania, przyczyniając się jednocześnie do zmniejszenia zużycia surowców naturalnych wykorzystywanych do produkcji nowych opon. Odpowiedzią na tę potrzebę jest termiczne przetwarzanie, a konkretnie proces pirolizy. Jest to w obecnej chwili najwydajniejsza metoda utylizacji odpadów gumowych z jednoczesnym odzyskiem energii bez uprzedniego dzielenia odpadu na odrębne frakcje. Celem artykułu jest wskazanie korzyści wynikających z termicznego zagospodarowania problematycznych odpadów gumowych. (abstrakt oryginalny)
Pojawienie się i szybkie rozprzestrzenienie na cały świat wirusa SARS-CoV-2 spowodowało gwałtowny wzrost produkcji odpadów z tworzyw sztucznych. Największy wzrost zapotrzebowania odnotowano w odniesieniu do środków ochrony osobistej ze względu na fakt, że wiele krajów nakazało ich noszenie w przestrzeni publicznej. W czasie pandemii zwiększyła się również produkcja jednorazowych opakowań żywnościowych. Naukowcy zauważają, że z powodu niewłaściwego gospodarowania odpadami z tworzyw sztucznych oraz usuwania środków ochrony osobistej (SOI) zwiększy się zanieczyszczenie środowiska. Należy wdrożyć racjonalne metody zagospodarowania i przetwarzania odpadów z tworzyw sztucznych, które powstały w czasie pandemii SARS-CoV-2, w taki sposób, aby nie zagrażały środowisku naturalnemu ani zdrowiu ludzkiemu. W niniejszym artykule zaproponowano metodę termicznego przetwarzania wskazanych odpadów, a mianowicie pirolizę, która może zastąpić składowanie oraz spalanie. Metoda ta umożliwia nie tylko skuteczną neutralizację odpadów niebezpiecznych, ale - co jest szczególnie istotne - prowadzi do powstania wartościowych produktów. (abstrakt oryginalny)
Paleniska fluidalne w ostatnich latach należą do głównego kierunku rozwoju obiektów energetycznych. Duże natlenienie cząstek paliwa, obecność związków wapnia i stosunkowo niskie temperatury spalania decydują o małej emisji zanieczyszczeń do atmosfery i wysokiej sprawności procesu. Specyfika palenisk fluidalnych umożliwia spalanie nie tylko paliw tradycyjnych ale również materiałów i odpadów energonośnych. W szeregu krajów jako paliwo podstawowe lub uzupełniające stosowane są muły, odpady poflotacyjne i skała płonna wydzielane w procesie wydobywania i wzbogacania węgla; odpady drewna i biomasa; odpady komunalne itd. Powstające w procesie fluidalnego spalania stałe produkty spalania paliw, znacznie się różnią od popiołów lotnych i żużli powstających w paleniskach pyłowych i warstwowych. W paleniskach fluidalnych tworzy się więcej popiołów z tytułu dodatku wapieni i ich reakcji z tlenkami siarki oraz zazwyczaj spalania paliw niskokalorycznych. W zależności od składu i właściwości fizykochemicznych część popiołów fluidalnych jest zawracana do paleniska dla poprawy efektywności wykorzystania paliwa i wapieni. W przypadku spalania węgli i ich odpadów, popioły fluidalne są zagospodarowywane m.in. do produkcji materiałów budowlanych, w robotach inżynieryjnych i w górnictwie podziemnym. Popioły fluidalne ze spalania innych odpadów i nie zagospodarowane poprzez zeskalanie lub witryfikację nadają się do bezpiecznego deponowania w środowisku. W kraju dysponującym dużymi ilościami odpadów energonośnych, rozbudowa i modernizacja energetyki małej i średniej mocy, powinna w większym stopniu być oparta o kotły z paleniskami fluidalnymi przystosowanymi do zagospodarowania miejscowych odpadów.(abstrakt oryginalny)
Redukcja, ponowne użycie, recykling i odzyskiwanie przypominają nam o tym, jak ważne jest codzienne zmniejszanie produkcji odpadów, a tym samym unikanie, aby dzięki nam nie rosły ich stosy na wysypiskach śmieci. (abstrakt oryginalny)
Witryfikacja to obecnie najbardziej efektywna metoda immobilizacji substancji szkodliwych. Pierwiastki toksyczne wbudowywane są w strukturę szkła. Obiecującym także sposobem unieszkodliwiania odpadów w postaci soli jest kapsułowanie, polegające na ich spiekaniu ze sproszkowanym szkłem. Dodatkowo przeprowadzona aktywacja mechaniczna szkieł prekursorów zwiększa ich reaktywność i ułatwia tym samym proces immobilizacji. Przedmiotem badań niniejszej pracy jest zastosowanie aktywowanych mechanicznie szkieł fosforanowych o zawartości P2O5 powyżej 50% mas. z układów P2O5 - Al2O3 - Na2O i P2O5 - Al2O3 - Na2O - Fe2O3 do kapsułowania odpadu w postaci CaCl2. Zbadane zostały właściwości spieków utworzonych z mieszanin modelowego odpadu CaCl2 z aktywowanym mechanicznie szkłem. Wykazano iż aktywacja mechaniczna zwiększa skłonność testowanych szkieł do krystalizacji. Stwierdzono również wysoką odporność hydrolityczną wytworzonych spieków. Uzyskane rezultaty potwierdziły iż zastosowanie aktywowanych mechanicznie szkieł do kapsułowania odpadów w postaci soli jest skuteczną metodą ich immobilizacji.
Gospodarka odpadowa stanowi jedną z podstaw dostosowania polityk ekologicznych państw do zasad zrównoważonego rozwoju. Zarówno wytyczne międzynarodowe jak i krajowe polityki poszczególnych państw zakładają osiąganie obowiązujących standardów, spośród których jednym z podstawowych jest odpowiednia gospodarka odpadowa zmierzająca do ochrony zasobów naturalnych. Krajowe przepisy prawne nakładają na gminy obowiązek realizowania założeń gospodarki odpadami zarówno w procesie ich odzysku, utylizacji jak i składowania. Wysokie standardy obowiązujące w krajach "starej Unii Europejskiej" (jak Niemcy czy Dania) stanowią dla Polski i jej samorządów najlepsze wzorce w zakresie postępowania z odpadami, odzyskiwania w procesie recyklingu wszystkiego, co stanowi wartość zasobów oraz w obszarze utylizowania i składowania odpadów. Zarówno w polskich realiach przemian: gospodarczych, społecznych, ekonomicznych jak i w międzynarodowych standardach ekologicznych gospodarka odpadowa stanowi wielkie wyzwanie, stawiając przed samorządami konieczność wypracowywania odpowiednich modeli działania w tym zakresie, równolegle z koniecznością edukowania swoich mieszkańców. Aby osiągać z roku na rok coraz lepsze rezultaty poszczególne samorządy muszą inwestować zarówno w nowoczesną infrastrukturę jak i edukację ekologiczną. Miasto Kraków przeżywa rozwój w zakresie gospodarki odpadowej dzięki komunalnej infrastrukturze oraz szeregu podmiotów zaangażowanych w poszczególne etapy tej działalności, stając się przykładem dla innych samorządów. Niniejszy artykuł opisuje Krakowski Holding Komunalny S.A. jako spółkę, która w złożonych procedurach gospodarki odpadowej miasta przyczynia się do podnoszenia standardów ekologicznych Krakowa oraz dążenia do gospodarki obiegu zamkniętego.(abstrakt oryginalny)
W publikacji przedstawiono wyniki badań nad możliwością termicznego przekształcania mieszanek wybranych grup odpadów tworzyw sztucznych z osadami ściekowymi, jako możliwość utylizacji zarówno odpadów, jak i osadów ściekowych. Do badań spalania i współspalania wyodrębniono osady ściekowe, pobrane z Oczyszczalni Ścieków "Jamno", Koszalin, oraz odpady tworzyw sztucznych (PET - politereftalan etylenu, PCW - polichlorek winylu, PP - polipropylen). W badaniach procesu spalania i współspalania materiałów użytych do badań, jako parametry niezależne (zmienne) przyjęto: temperaturę w strefie spalania pieca T, współczynnik nadmiaru powietrza λ, wskaźnik masy materiału m oraz procentowy udział masowy osadów ściekowych w mieszance paliwowej U. Natomiast parametrami zależnymi (wynikowymi) w tych badaniach były: stężenie tlenku siarki(IV) cSO2, stężenie tlenków azotu cNOx oraz stężenie tlenku węgla(II) cCO. Zmiany parametrów procesowych, dotyczących zarówno warunków spalania, jak i współspalania osadów ściekowych i odpadów gumowych, i ich wpływ na emisję zanieczyszczeń (SO2, NOx, CO), pozwoliły stwierdzić, że wzrost temperatury spalania poprawia jakość spalania, zmniejszając stężenia tlenku węgla(II), ale jednocześnie zwiększa emisję tlenku siarki (IV) oraz tlenków azotu NOx. Wzrost zawartości tlenu wraz z powietrzem dostarczanym do komory spalania powoduje znaczną obniżkę stężenia tlenku węgla(II) i dużo mniejszą obniżkę tlenku siarki(IV), przy równoczesnym wzroście emisji tlenków azotu NOx. Zależności te zaobserwowano dla wszystkich badanych materiałów. Analiza właściwości energetycznych mieszanin osadów ściekowych i odpadów typowych tworzyw sztucznych wykazała, że wysoka wartość ciepła spalania tworzyw sztucznych pozwala na maksymalny udział suchej masy tych osadów ściekowych w mieszance paliwowej nawet do 50%. Ostatecznie, dysponując określonymi wynikami poszczególnych etapów badań, opracowano model matematyczno-empiryczny, tworzący kryterium określające warunki parametryczne spalania i współspalania wybranych grup odpadów w odniesieniu do głównych składników zanieczyszczeń spalin. (abstrakt oryginalny)
W artykule przedstawiono polskie oraz powiązane z nimi unijne uwarunkowania prawne w zakresie termicznego przekształcania odpadów (w szczególności odpadów komunalnych i odpadów pochodzenia komunalnego) jako źródła energii. Postawiono hipotezę, że na obecnym etapie systemowego rozwoju gospodarki odpadami komunalnymi w polskich uwarunkowaniach prawnych termiczne przekształcanie odpadów jest niezwykle istotnym elementem, który nie tylko pozwala osiągać wymierne korzyści środowiskowe, lecz także stanowi źródło energii elektrycznej. Nie można jednak spalania odpadów traktować jako podstawowego elementu gospodarki odpadami o obiegu zamkniętym. Spalarnie odpadów są i powinny być traktowane jako element domknięcia sytemu odpadowego z uwzględnieniem odzysku energii w systemie kogeneracji, ale też ograniczeń wynikających z taksonomii. Niewątpliwą zaletą tego typu instalacji jest możliwość produkcji energii cieplnej i wpływ na środowisko bardziej korzystny niż w przypadku spalania paliw kopalnych. (abstrakt oryginalny)
17
84%
Zagadnienie termicznego unieszkodliwiania odpadów zdecydowaliśmy się podjąć ze względu na narastającą dyskusję na ten temat, w sektorze gospodarki odpadami i szeroko pojętego zrównoważonego rozwoju. W obliczu przyjęcia przez Unię Europejską filozofii gospodarki o obiegu zamkniętym przedstawiciele Ministerstwa Środowiska zapowiadają odejście od budowy kolejnych spalarni i konsekwentne przekształcanie systemu w zgodzie z hierarchią postępowania z odpadami. Obiektów termicznego unieszkodliwiania odpadów komunalnych natomiast przybywa - w 2016 roku otwarto pięć nowych tego typu obiektów, a Program Operacyjny Infrastruktura i Środowisko na lata 2014-2020 zakłada budowę następnych. Jaka jest rola termicznego przekształcania odpadów w gospodarce o obiegu zamkniętym i tworzeniu sprawnego oraz bezpiecznego dla środowiska systemu gospodarki odpadami w Polsce? Czy spalanie odpadów to skuteczne rozwiązanie problemu wysokiego wskaźnika składowania czy też ślepa uliczka, przez wejście w którą Polska zaprzepaści szansę na optymalny (zamknięty) system gospodarki odpadami? (abstrakt oryginalny)
Technologie przetwarzania odpadów komunalnych są częścią dużych, regionalnych systemów gospodarki odpadami. Pozwalają one na najbardziej radykalne zmniejszenie ilości odpadów i najbardziej skuteczne ograniczenie jego szkodliwego charakteru. Mimo tak oczywistych zalet są one wykonywane w naszym kraju bardzo ostrożnie ze względu na znaczny opór społeczny, ze względu na nieznajomość technologii i obawy o ich szkodliwy wpływ na środowisko. W niniejszym artykule opisano metodę analizy procesu w odniesieniu do obliczeń akumulacji, która pozwala na ocenę ekologicznej wydajności spalarni odpadów komunalnych. Metoda ta była dotychczas stosowana do oceny procesów produkcyjnych, a obecnie zaproponowano ją do oceny ekologicznej technologii zagospodarowania odpadów. Jej założenia i metodologia jest pokazana na konkretnych przykładach. W artykule przedstawiono i porównano wyniki obliczeń dla spalarni odpadów Spittelau w Wiedniu, proponowanej spalarni w Tarnobrzegu i Miejskiego Zakładu Utylizacji Odpadów Stałych w Warszawie. (abstrakt oryginalny)
Polska wytwarza ponad 12 milionów ton odpadów komunalnych rocznie i jest szóstym największym wytwórcą odpadów w Unii Europejskiej. Paradoksalnie nasz kraj wytwarza jeden z najniższych poziomów odpadów na mieszkańca, tj. 315 kg, podczas gdy średnia w Unie Europejskiej wynosi 503 kg. Dysproporcja ta może wynikać z różnic w poziomie rozwoju gospodarczego oraz faktu, że jedynie 80% Polaków jest objętych systemem zorganizowanego odbioru odpadów. Wprowadzane w ostatnich latach w Polsce zmiany w systemie ustawodawczym w zakresie gospodarki odpadami komunalnymi mają na celu zagwarantować nie tylko dostosowanie polskich przepisów do wymogów Dyrektyw Unii Europejskiej, ale także ograniczyć ilość składowanych odpadów komunalnych. Podstawowym celem zarządzania gospodarką komunalną jest zwiększenie osiągnięcia wyższego poziomu odzysku i recyklingu i tym samym podjęcia wyzwania budowy instalacji do termicznego przekształcania odpadów komunalnych. Nadal kontrowersyjną, a jednocześnie skuteczną metodą utylizacji odpadów jest proces spalania. Metoda ta polega na termicznym przekształceniu odpadów powodując zmniejszenie ilości odpadów oraz umożliwia przetworzenie zawartej w nich energii chemicznej. Dzisiejsze technologie pozwalają na redukcję od 80% objętości odpadów (bez przetwarzania żużla) do 95% (z przetwarzaniem żużla), a redukcja masy wynosi od 60 do 70%. Oferowane na rynku nowe konstrukcje budowy pieców pozwalają na wykorzystywanie energii z procesów spalania z przetworzeniem jej w ciepło i/lub energię elektryczną bez konieczności dodawania paliw konwencjonalnych. W artykule przedstawiono charakterystykę oraz hierarchię sposobów postępowania z odpadami komunalnymi. Szczególną uwagę zwrócono na uwarunkowania prawne i ekonomiczne termicznego przekształcania odpadów, w odniesieniu do całkowitej sprawności spalarni obliczanej na podstawie wzoru zawartego w przepisach prawnych. (abstrakt oryginalny)
Stale zwiększająca się ilość opakowań towarów stanowi nasilające się zagrożenie dla środowiska naturalnego. Autor przedstawia problematykę racjonalnego gospodarowania tego rodzaju odpadami omawiając: udział w obrocie opakowań wielokrotnego użytku, zaplecze recyklingowe, segregację zużytych opakowań, termiczne unieszkodliwianie opakowań nie nadających się do przerobienia, lokowanie zużytych opakowań na wysypiskach.
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.