Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 35

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Trademark protection
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
The iconic red sole of the high-heeled shoes designed by legendary French shoemaker Christian Louboutin is considered not only as a beautiful decorative element of the shoe but also a Louboutin signature. To protect his brilliant idea of lacquering a shoe outsole with the Chinese Red colouring the designer had pursued a trade mark protection for his red sole in many countries which resulted in many court battles with his competitors and trade mark invalidation attempts around the world. The aim of this article is to present and compare results of such battles in the US and before the CJEU with particular emphasis on considerations of applying the doctrine of aesthetic functionality to the red sole mark in both legal systems. The author has conducted her research using mostly the dogmatic method and the comparative method.(original abstract)
Akcesja polski do UE wprowadziła zmiany w zakresie zasad ochrony znaków towarowych. Możliwość jednoczesnego występowania znaku towarowego chronionego przepisami prawa krajowego oraz wspólnotowego znaku towarowego, chronionego na podstawie przepisów prawa UE, rodzi dwojakiego rodzaju zagrożenia. Po pierwsze, zasady pierwszeństwa w prawie do stosowania znaku chronionego przez różne reżimy prawne. Po drugie, reguły kolizyjne, jakie mają zastosowanie w sytuacji konfliktu pomiędzy podobnymi znakami towarowymi (krajowym i wspólnotowym).
This research empathizes with the opportunities that drive demand for counterfeit goods. Governments, organizations and rights holders struggle to regulate the distribution and consumption of counterfeit products, so that consumer awareness has emerged as to what goods people counterfeit, and most importantly, why people intentionally buy counterfeit items. This article illustrates the incentives that inspire buyers to purchase counterfeit products, tactics that brand owners use to fuel their interest. It involves the development of demand, marketing tactics, and the implementation of consumer approach strategies by brands. It also reveals the complicated logistics and transporting routes creating manufacturing and transit hubs for counterfeiting,; it also demonstrates the lack of government intervention as well as the desperate need for policy revision. This article shows counterfeiting is phenomenon that governments, organizations, and most importantly, consumers all have equal interest in fighting against. (original abstract)
Niniejsze opracowanie ma na celu analizę argumentacji zarówno sądów, jak i stron w sprawie dotyczącej prawa ochronnego na renomowany znak towarowy "Burberry Check". Ze względu na fakt, że sprawa nie miała charakteru precedensowego, jej rozstrzygnięcie wydawać by się mogło oczywiste. Przedmiotowa sprawa, tocząca się przed włoskim wymiarem sprawiedliwości, wzbudziła jednak wiele wątpliwości zarówno sądu pierwszej instancji, jak i Sądu Apelacyjnego. Uchybienia i nieścisłości w argumentacji sądów doprowadziły do orzeczenia Najwyższego Sądu Kasacyjnego w Rzymie. Kluczowym twierdzeniem w uzasadnieniu orzeczenia tego Sądu było domniemanie bezwarunkowej ochrony renomowanego znaku towarowego na terenie Unii Europejskiej. Identyfikacja i analiza wątpliwości, z którymi mierzyły się sądy niższych instancji, jest jednym z celów niniejszego opracowania. Poprzez analizę konkretnych twierdzeń przywoływanych w poszczególnych instancjach podjęto próbę wskazania nieścisłości w przedkładanych argumentach sądów i stron przedmiotowej sprawy. Ponieważ orzeczenia sądowe dotyczą istotnych cech renomowanego znaku towarowego, a argumentacje stron podnosiły również kwestię degeneracji znaku, w opracowaniu przybliżone zostały teoretyczne koncepcje związane z tymi zagadnieniami. (abstrakt oryginalny)
Tradycyjnie rozróżnia się trzy funkcje znaku towarowego: odróżniający (pochodzenie), gwarancji i reklamy, choć podstawowym i jedynym prawnie chroniony funkcją jest pochodzenie. W artykule omówiono stan dotychczasowy uregulowań prawnych oraz nowe funkcje znaków towarowych.
Cel zamieszczenia znaku towarowego jest zawsze tn sam: wskazanie, że dany towar czy usługa pochodzi od określonego przedsiębiorcy. Omówiono klejno cechy znaku towarowego, procedurę jego rejestrowania oraz pełnione funkcje. Przedstawiono jaka uprawnionemu przysługuje ochrna prawna.
Zdaniem autora licencja na używanie znaku towarowego musi być poddana zasadom pozwalającym uprawnionemu do znaku na sprawowanie odpowiedniej kontroli nad używaniem tego oznaczenia. Jeżeli bowiem, jak twierdzi autor - na podstawie ustawy, jakiej podlega rejestracja - prawo do znaku mogłoby wygasnąć na skutek jego używania przez licencjobiorcę, to także umowa licencyjna powinna zostać poddana regulacji tej ustawy. W przeciwnym razie mogłoby dojść do sytuacji, w której licencja oparta byłaby na prawie, które np. nie przewidywałoby możliwości sprawowania kontroli przez licencjodawcę nad licencjobiorcą, co w konsekwencji mogłoby doprowadzić do utraty prawa ochronnego.
Zawieranie w międzynarodowych transakcjach handlowych umów OEM (Original Equipment Manufacturer), których realizacja polega m.in. na nałożeniu znaku towarowego na towar eksportowy, rodzi pytanie odnośnie do kwalifikacji czynności polegających na umieszczaniu znaku towarowego na towarach lub ich opakowaniach wyłącznie w celu eksportu jako używania znaku towarowego. Działania te dotyczą zarówno zagadnienia używania znaku towarowego, jak i naruszenia prawa ochronnego na cudzy znak towarowy. Problem jest istotny zwłaszcza w tych państwach, w których nie uregulowano tej materii w ustawie. Zależnie bowiem od podejścia sądu orzekającego umieszczenie znaku towarowego na towarze eksportowym może być rozumiane jako używanie znaku towarowego bądź nie. Odpowiedź na to pytanie w istocie zaś przesądza, czy doszło do naruszenia prawa ochronnego. W artykule zaprezentowano konstrukcję umowy OEM na gruncie prawa znaków towarowych oraz przybliżono rozwiązania normatywne w zakresie umieszczania znaku towarowego na towarze eksportowym w prawie polskim oraz chińskim. Dobór porównywanego systemu prawnego podyktowany został utrzymującym się na wysokim poziomie zainteresowaniem w zawieraniu tego rodzaju umów z chińskimi producentami oraz odmiennościami w sposobie kwalifikowania nakładania znaku towarowego na towary eksportowe.(abstrakt oryginalny)
9
Content available remote Prawne aspekty ochrony oznaczenia przedsiębiorcy i przedsiębiorstwa
63%
Uregulowania zawarte w art. 432-4310 k.c. wiążą firmę ściśle z osobą przedsiębiorcy. Pojęcie oznaczenia przedsiębiorstwa z art. 5 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji obejmuje przedsiębiorstwo w znaczeniu podmiotowym, przedmiotowym i funkcjonalnym. Przepisy prawa chronią oznaczenie przedsiębiorcy, który występuje w obrocie, przed naruszeniem jego praw do nazwy. Zależy to od celu i przedmiotu ochrony. Przedmiotem ochrony mogą być objęte: nazwa przedsiębiorcy, dobro osobiste, znak towarowy, utwór, oznaczenie przedsiębiorstwa, prawo do domeny internetowej. W przepisach kodeksu cywilnego znajdują się podstawowe regulacje dotyczące nazwy przedsiębiorstwa - firmy. Problematyka ochrony oznaczeń przedsiębiorcy wymaga sięgnięcia do licznych aktów prawnych, a wybór instrumentów służących ochronie należy każdorazowo do przedsiębiorcy.(abstrakt oryginalny)
10
63%
Celem niniejszego artykułu jest zaprezentowanie problemów, jakie niesie za sobą konieczny do spełnienia przy rejestracji wymóg graficznej przedstawialności znaków towarowych. w artykule kwestia ta została rozpatrzona w oparciu o prawo Unii Europejskiej oraz o regulacje polskie (Ustawę z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej). Zostały przywołane konkretne przykłady z orzecznictwa związane z rejestracją znaków zapachowych, dźwiękowych, kolorów i hologramów. w związku z implementacją Dyrektywy 2015/2436 opisana została konieczność redefinicji wymogu graficznej przedstawialności w związku z usunięciem tego kryterium oraz konsekwencje wprowadzanych zmian. (abstrakt oryginalny)
Autorka przypomina, że podstawowymi źródłami prawa odnoszącymi się do znaku towarowego Wspólnoty jest tzw. pierwsza dyrektywa Rady Wspólnot Europejskich z 21 grudnia 1988 r. mająca na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych (89/104/EWG) oraz rozporządzenie Rady Unii Europejskiej z 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (40/94). Zdaniem autorki wiele pojęć niedookreślonych zawartych w samym rozporządzeniu oraz stosunkowo krótki czas obowiązywania tego rozporządzenia nie pozwalają na dostateczne określenie roli, jaką dotąd spełnił i jaką w przyszłości spełniać będzie wspólnotowy znak towarowy. Autorka spodziewa się bogatego orzecznictwa, które może powodować powstawanie sytuacji precedensowych.
Zdaniem autorki, uzyskanie prawa ochronnego do wspólnotowego znaku towarowego jest korzystne dla polskich przedsiębiorców, ponieważ ma on charakter jednolity na terytorium każdego z państw członkowskich Unii Europejskiej oraz przyznaje wyłączne prawa dla właścicieli takich znaków. Autorka przypomina, że obecnie możliwa jest rejestracja zarówno na poziomie krajowym, światowym, jak i europejskim. Ta ostatnia pozwala na uzyskanie prawa ochronnego do znaku towarowego na całym terytorium Unii Europejskiej jedynie przez przeprowadzenie pojedynczej rejestracji w jednym z krajowych urzędów patentowych państw członkowskich lub w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego Znaki Towarowe i Wzory Przemysłowe (OHIM).
W opracowaniu mającym charakter aplikacyjny uwagę skoncentrowano na wspólnym znaku towarowym gwarancyjnym, ponieważ w rodzimej literaturze ekonomicznej, prawnej i w orzecznictwie dotąd relatywnie niewiele miejsca poświęcono tej kategorii znaku. Ponadto, odkryto potencjał tkwiący w tym oznaczeniu jako narzędziu budowania zaufania interesariuszy przedsiębiorstwa w post-kryzysowych warunkach niepewności w wymiarze międzynarodowym i silniejszego odczuwania ryzyka konsumenckiego. Celem artykułu jest wypełnienie luki poznawczej w zakresie ekonomiczno-prawnego ujęcia istoty wspólnego znaku towarowego gwarancyjnego oraz próba stworzenia zbioru rekomendacji i dobrych praktyk w tym zakresie. (abstrakt oryginalny)
Znaki towarowe stanowią współcześnie nieodzowny element nowoczesnych strategii konkurencyjności przedsiębiorstw. Są one istotne z punktu widzenia promocji i tworzenia wizerunku przedsiębiorstwa na rynku. Dlatego też kluczową kwestią jest efektywne zabezpieczenie znaków towarowych przed działaniami nieuczciwej konkurencji. Współcześnie dostępnych jest kilka alternatywnych systemów ochrony znaków towarowych. Artykuł określa kierunki rozwoju ww. systemów. Celem opracowania jest także określenie przyczyn rozwoju jednych systemów ochrony i regresu pozostałych.(abstrakt oryginalny)
Autor pisze, że umowy licencyjne mające za przedmiot znak towarowy często powiązane są z tzw. elementem obcym (zagranicznym). Stanowią wówczas taki stosunek prawny, który nie jest w całości zamknięty w obrębie jednego państwa. Powiązanie z obcym obszarem prawnym może nastąpić za pośrednictwem różnych czynników - tzw. łączników, do których należą w szczególności: obywatelstwo stron, miejsce zamieszkania lub ich siedziby, miejsce zawarcia umowy, czy miejsce ochrony danego prawa wyłącznego. Zdaniem autora, dzieje się tak choćby w przypadku zawarcia umowy przez osoby pochodzące z innych państw, czy w sytuacji, gdy państwo siedziby licencjodawcy nie jest równocześnie obszarem, na którym zostaje udzielone uprawnienie do korzystania ze znaku towarowego.
16
Content available remote Znaki towarowe i prawa ochronne na znaki towarowe
63%
W artykule została przedstawiona problematyka dotycząca znaku towarowego, który odróżnia towary i usługi tego samego rodzaju pochodzące od różnych przedsiębiorców. Współcześnie prawa do posiadania znaków towarowych odgrywają ogromną rolę, stając się podstawą do budowania wizerunku i reputacji firmy. Faktycznie jest to bardzo cenny składnik majątku przedsiębiorstwa. Jednocześnie jego rejestracja to istotny element promocji przedsiębiorstwa, niektórych towarów tego przedsiębiorstwa lub świadczonych usług. Po stosunkowo długim okresie stabilizacji prawa regulującego problematykę ochrony znaków towarowych w ostatnim okresie zostały dokonane zmiany, które mają ułatwić przedsiębiorcom sposób uzyskania praw wyłącznych, tym samym dostosowano przepisy do wymogów Unii Europejskiej. (abstrakt oryginalny)
Na gospodarczym rynku konkurencyjnym duże znaczenie ma ochrona znaku towarowego. Ta ochrona wynika z tego, że pojawiają się firmy, które w celu wzrostu sprzedaży swoich produktów korzystają z wypracowanej wartości marki oryginalnej poprzez jej naśladowanie w warstwie werbalnej lub graficznej. W takim celu stosowane są także negatywne reklamy porównawcze. Prawo reguluje ochronę znaków towarowych, wskazując na podobieństwo jako kluczowy element konieczny dla powstania niebezpieczeństwa wprowadzenia w błąd co do pochodzenia towarów i usług. Dokładnie określa także warunki stosowania reklamy porównawczej. Jednak ocena podobieństwa z perspektywy psychologicznej różni się od tej oceny, która została wypracowana w prawie. W artykule na kilku przykładach badań empirycznych wykonanych w ramach ekspertyz sądowych pokazano sposób doświadczania podobieństwa przez konsumentów między znakami towarowymi. Przedstawione badania wskazują na możliwość zintegrowania podejścia prawnego i psychologicznego w ocenie podobieństwa w behawioralnym podejściu do prawa analogicznym do ekonomii behawioralnej respektującej ludzkie wybory. (abstrakt oryginalny)
Opracowanie odnosi się do kontrowersyjnego zagadnienia rozstrzygnięcia kolizji pomiędzy zarejestrowanym znakiem towarowym a niezarejestrowanym oznaczeniem wcześniej używanym przez osobę trzecią w funkcji odróżnienia handlowego pochodzenia towarów lub usług bądź też jako oznaczenie przedsiębiorstwa, objętych ochroną deliktową zgodnie z przepisami dotyczącymi nieuczciwej konkurencji. Wyrażony został pogląd, zgodnie z którym istnienie prawa ochronnego na znak towarowy wyłącza bezprawność jego używania przez uprawnionego, a stanowisko przeciwne stoi w sprzeczności z przepisami unijnego prawa znaków towarowych.(abstrakt oryginalny)
Od w 2002 r., gdy oscypki baców z Podhala podczas największych na świecie targów produktów regionalnych "Salone del Gusto" w Turynie zdobyły wielkie uznanie fachowców i konsumentów, wiele zmieniło się w postrzeganiu polskich produktów rolnych i artykułów spożywczych. Po "wojnie oscypkowej" i "źródełkach kłótni" wzrosło zainteresowanie mediów i opinii publicznej produktami i artykułami wcześniej prawie nieznanymi. Na polskim stole pojawił się chleb staropolski, masło z Filipowa, kiełbasa lisiecka, kruszewski ogórek herbowy, pierekaczewnik, jabłka łąckie oraz oscypek. Nie mogło też zabraknąć miodu wrzosowego z Borów Dolnośląskich ani staropolskich miodów pitnych, czy też śliwowicy łąckiej. Skosztować można również sękacza podlaskiego i jeża. Odpowiedzią ustawodawcy na wzmożone zainteresowanie produktami regionalnymi i tradycyjnymi oraz na konieczność dostosowania prawa polskiego do wymagań zawartych w rozporządzeniach wspólnotowych była ustawa z 17 grudnia 2004 r. o rejestracji i ochronie nazw i oznaczeń produktów rolnych i środków spożywczych oraz o produktach tradycyjnych. Zakres ustawy obejmuje m.in. właściwość organów w zakresie oceny wniosków o rejestrację, ocenę zastrzeżeń na poziomie krajowym do wniosków o rejestrację, procedurę sprzeciwu na poziomie wspólnotowym wobec wniosku o rejestrację, tymczasową ochronę krajową nazw pochodzenia i oznaczeń geograficznych produktów rolnych i środków spożywczych oraz kontrolę produktów na zlecenie producenta. Niezależnie od tej problematyki, uregulowanej zgodnie z przepisami wspólnotowymi, ustawa ustanawia listę produktów tradycyjnych, prowadzoną przez Ministra Rolnictwa. (fragment tekstu)
W odróżnieniu od rozwiązań przyjętych w ustawie - Prawo własności przemysłowej, w federalnym prawie amerykańskim nie wprowadzono do postanowień Lanham Act przepisu pozwalającego na ochronę znaków powszechnie znanych jako osobnej kategorii oznaczeń. Znaki te chronione są w ramach tzw. doktryny znaków powszechnie znanych. Celem artykułu jest zatem porównanie rozwiązań przyjętych w obu systemach prawnych w zakresie ochrony znaków powszechnie znanych. Istotną kwestią jest zbadanie, czy przedstawione rozwiązania realizują wytyczne płynące z umów międzynarodowych oraz, czy stanowią one wyłom od zasady terytorialności właściwej dla prawa znaków towarowych, czy też raczej wpisują się w nią. Należy bowiem zauważyć, że stosownie do wytycznych płynących z właściwych przepisów konwencji paryskiej oraz TRIPS znaki towarowe powszechnie znane powinny być chronione ze względu na sam fakt uzyskania przymiotu notoryjności na danym terytorium (niezależnie od tego, czy są używane lub zarejestrowane na tym terytorium). Ponadto zakreślenie wytycznych, według których należy definiować pojęcie znaku powszechnie znanego, stanowi również asumpt do porównania tej kategorii oznaczeń ze znakiem towarowym renomowanym. De lege lata obserwuje się tendencję zmierzającą do ujednolicenia definicji obu tych oznaczeń. (abstrakt oryginalny)
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.