Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 11

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Umowa licencyjna
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Od 12 lat toczy się proces pomiędzy koncernem Disneya a rodziną Stephena Slesingera, agenta z Nowego Jorku, który w 1930 roku wykupił prawa do wykorzystywania wizerunku Kubusia Puchatka na terenie Stanów Zjednoczonych.
Nie ulega wątpliwości, że sport, zwłaszcza profesjonalny lub wyczynowy, rozwija się w dużej mierze dzięki respektowaniu zasad rynkowych. Jego interpretacja w wymiarze ekonomicznym prowadzi do identyfikacji rynku sportowego, który urasta do rangi jednego z wiodących rynków branżowych. Przyjmuje się, że rynek sportowy stanowi podsystem szerzej rozumianego rynku tworzonego przez nabywców (finalnych i instytucjonalnych), których potrzeby związane w wykorzystywaniem sportu są zaspokajane przez podmioty oferujące produkty sportowe mające postać usług, dóbr materialnych, koncepcji, miejsc lub innych osób. W instytucjonalnej sferze rynku sportowego między tworzącymi go podmiotami dochodzi do współpracy na trzech zasadniczych płaszczyznach: sponsoringu sportowego, poparcia osobistego, czyli wykorzystywania wizerunku zawodnika w działaniach promocyjnych przedsiębiorstwa, licencjonowania marki sportowej. Celem artykułu jest przedstawienie istoty oraz zasad licencjonowania marki sportowej. Dla przedsiębiorstwa-licencjobiorcy wykorzystanie sportu w strategii marketingowej może stanowić oryginalny element wyróżniający, dodatnio wpływający na jego wizerunek oraz wyniki sprzedażowe. Dla organizacji-licencjodawcy to szansa na zacieśnienie więzi emocjonalnych z lojalnymi nabywcami, a także sposób na ekspansję rynkową. (abstrakt oryginalny)
Naruszenie umów licencyjnych - zarówno dotyczących znaków towarowych, jak i wynalazków - niesie ze sobą teoretycznie dwojakie konsekwencje: naruszenie zobowiązania umownego i/lub praw wyłącznych. Te naruszenia mogą iść ze sobą w parze. Jak jednak wskazano w niniejszym artykule, nie jest to regułą. W momencie gdy dana czynność lub działanie licencjodawcy nie będą należały do kategorii działań uznanych za naruszenie na gruncie praw wyłącznych, poniesie on odpowiedzialność tylko na podstawie prawa zobowiązań. Zasada wyczerpania praw ma w przypadku takich naruszeń tylko ograniczone zastosowanie. Nie chroni ona licencjobiorcy przed odpowiedzialnością w przypadku, gdy przekracza przekazane mu prawa. Natomiast dopóki istnieje ważna umowa licencyjna towary wprowadzone do obrotu przez licencjobiorcę w granicach jego uprawnień są nią objęte, co oznacza, że licencjodawca nie może sprzeciwić się ich dalszej komercjalizacji.
Autorka omawia odesłania do prawa właściwego w umowie licencyjnej Microsoft Windows 7 Home Basic, analizując je pod kątem art. 3851 KC oraz dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich. Zgodnie z zaprezentowanym poglądem, odesłanie do prawa właściwego we wzorcu umownym może zostać uznane za klauzulę niedozwoloną, przy czym nie samo odesłanie spełnia przesłanki art. 3851 KC, lecz okoliczności mu towarzyszące. Do nich zaliczyć należy sposób formułowania innych postanowień czy części postanowień zawierających odesłanie. (abstrakt oryginalny)
Alianse strategiczne są umowami między konkurentami. Artykuł omawia alianse: integracyjne, addytywne, komplementarne, niesymetryczne, symetryczne, zogniskowane, kompleksowe, joint venture, o charakterze kooperacji, dwóch partnerów, konsorcjum, a także korzyści i niebezpieczeństwa jakie one niosą.
6
Content available remote Umowy prawnym instrumentem zarządzania innowacjami
67%
Artykuł stanowi próbę wskazania wybranych instytucji prawa kontraktowego umożliwiających sprawne zarządzanie innowacjami, ze szczególnym uwzględnieniem umowy licencji. Podstawowym celem umów jest umożliwienie korzystania z praw wyłącznych innym podmiotów niż wyłącznie uprawnione. Znajdują one zastosowanie na gruncie ogółu praw własności intelektualnej. Tekst obejmuje rozważania dotyczące umów, których przedmiotem są dobra niematerialne chronione prawami własności przemysłowej. (abstrakt oryginalny)
Umowy o dokonanie i wdrożenie innowacji są jednym z częściej wykorzystywanych instrumentów komercjalizacji wyników badań naukowych. Z uwagi na rozbieżność poglądów doktryny, a także nieprecyzyjność polskich regulacji prawnych, problematyka zawierania umów o dokonanie lub wdrożenie innowacji nadal budzi wiele wątpliwości. Artykuł stanowi próbę omówienia zasad konstruowania tych umów oraz podstawowych różnic pomiędzy nimi w oparciu o przegląd literatury i orzecznictwa. Ocena charakteru prawnego omawianych umów uzależniona jest od konkretnego stanu faktycznego i prawnego. W niektórych sytuacjach przyjmuje się, że do umów tych zastosowanie maja regulacje odnoszące się do umowy o dzieło (umowy rezultatu), w innych postanowienia o umowie zlecenia (umowie starannego działania). Właściwa kwalifikacja ma szczególe znaczenie, w świetle odmiennych zasad odpowiedzialności stron przy umowach należytej staranności i rezultatu. Uznanie konkretnego stosunku za umowę o dzieło nakłada na wykonawcę dużo szerszy zakres odpowiedzialności wobec zamawiającego. (abstrakt oryginalny)
Polskie prawo nie normuje umowy franczyzowej, co utrudnia jej kwalifikacje prawną. Nie jest to proste, szczególnie gdy weźmie się pod uwagę podobieństwo umowy franczyzy do innych umów gospodarczych czy cywilnoprawnych (w tym umów dotyczących praw własności intelektualnej). Celem artykułu jest wskazanie różnic i podobieństw pomiędzy umową franczyzy a umową licencji patentowej, umową licencji o znak towarowy oraz umową know-how. Instytucja franczyzy wykazuje podobieństwo do tych stosunków umownych, nie jest jednak z nimi tożsama ani co do celu, ani co do treści. Umowa franczyzy ma w stosunku do nich szerszy zakres przedmiotowy. Wprawdzie zawiera w treści elementy charakterystyczne dla umów dotyczących praw własności intelektualnej, ale obejmuje zakresem również inne postanowienia, równie doniosłe dla określenia wzajemnych praw i obowiązków stron. Tekst opiera się na analizie obowiązujących przepisów prawnych i aktualnej literatury. (abstrakt oryginalny)
Cechą autorskich praw majątkowych jest ich zbywalny charakter. Podstawowym sposobem udzielenia zgody na korzystanie z tych praw wyłącznych przez osobę trzecią jest umowa licencyjna. Nierzadko jednak, w drodze umowy, dochodzi także do przeniesienia praw autorskich majątkowych na rzecz innego podmiotu. Z uwagi na rozbieżność poglądów doktryny, a także nieprecyzyjność regulacji prawnoautorskich, zagadnienie umowy licencyjnej i umowy o przeniesienie praw autorskich nadal budzi wiele wątpliwości. Artykuł stanowi próbę omówienia zasad konstruowania tych umów oraz podstawowych różnic pomiędzy nimi. Kwestie te analizowane na tle obowiązujących przepisów prawnych (w szczególności Kodeksu cywilnego i ustawy o Prawie autorskim i prawach pokrewnych), co wskazuje na praktyczny charakter pracy. (abstrakt oryginalny)
Przedmiotem artykułu jest analiza charakteru prawnego umów dotyczących oprogramowania komputerowego oraz ustalenie, w jakim zakresie możliwe jest zastosowanie do nich Konwencji wiedeńskiej, z uwzględnieniem poglądów doktryny dotyczących natury oprogramowania komputerowego. W dotychczasowej literaturze głównie dyskutowano nad kwestią kwalifikowania oprogramowania komputerowego jako towaru w rozumieniu Konwencji wiedeńskiej. Umowa obejmująca oprogramowanie komputerowe, z uwagi na specyfikę jej przedmiotu oraz odmienność środowiska cyfrowego zawiera postanowienia upoważniające do korzystania z praw autorskich do programu, co ma istotny wpływ na kwestię zastosowania Konwencji wiedeńskiej do transakcji, których przedmiotem jest oprogramowanie. Postanowienia te wprowadzają często ograniczenia w swobodnym korzystaniu z oprogramowania komputerowego ponad ograniczenia wynikające z przepisów o ochronie prawnoautorskiej. Głównym aspektem poruszonym w niniejszym artykule jest analiza na gruncie przepisów Konwencji relacji zachodzącej pomiędzy uprawnieniami wynikającymi z umowy sprzedaży a uprawnieniami oraz obowiązkami wynikającymi z umowy licencyjnej - zwłaszcza dopuszczalnością modyfikowania obowiązków sprzedającego w zakresie przeniesienia własności. (abstrakt oryginalny)
11
Content available remote Kluczowe czynniki sukcesu przedsiębiorczości akademickiej
67%
Skuteczne wdrożenie przedsiębiorczości akademickiej wymaga całościowego, zintegrowanego podejścia. Stąd celem artykułu jest przedstawienie, na bazie analizy wiodącej, światowej literatury z tego zakresu oraz badań własnych autora wieloetapowego modelu przedsiębiorczości akademickiej, ze szczególnym zwróceniem uwagi na kluczowe czynniki warunkujące jej sukces. W modelu wyróżniono następujące etapy: ujawnienia innowacji i ochrony własności intelektualnej, zabezpieczenia partnerstwa przemysłowego, wyboru mechanizmów wykorzystanych przy transferze innowacji z uczelni do przemysłu oraz procesu komercjalizacji. Zaletą przedstawionego modelu jest identyfikacja działań, podmiotów odnośnie każdego z wyróżnionych w modelu etapów oraz kluczowych czynników sukcesu. Sukces w kontekście przedsiębiorczości akademickiej został zdefiniowany jako trwałe i ciągłe generowanie korzyści zarówno dla uczelni wyższej, jak i partnerów przemysłowych. (abstrakt oryginalny)
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.