Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 21

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Unification of Germany
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
W artykule omówiono próby podejmowane przez Konrada Adenauera, mające na celu zjednoczenie Niemiec. Skonfrontowano je z sowiecką polityką dezintegracyjną, wynikłą po XX Zjeździe KPZR oraz inicjatywami Republiki Federalnej Niemiec wobec ZSRR po podpisaniu Traktatu Paryskiego w 1955 r. umożliwiającym RFN członkostwo w NATO. W tym kontekście omawiany jest plan Rapackiego, którego głównym zamierzeniem było stworzenie strefy bezatomowej w Europie Środkowo-Wschodniej, będącego elementem gry w stosunkach Wschód-Zachód. RFN uważało plan ten za radziecką inicjatywę mającą na celu utrudnianie rozwiązania niemieckiego problemu.
Berlin, który przed wojną znajdował się w awangardzie europejskich metropolii i stanowił polityczne, gospodarcze i naukowe centrum Niemiec, w okresie zimnej wojny przeżył exodus głównych centrów decyzyjnych świata gospodarki i polityki. Socjalistyczny paradygmat rozwoju wschodniej części miasta i izolacja zachodniej spowodowały deformację jego struktury funkcjonalnej i przestrzennej. Podczas gdy zachodnie metropolie ulegały przekształceniom związanym z postępem naukowym i technologicznym oraz zmianami w międzynarodowym podziale pracy, Berlin stanowił miejsce konfrontacji ideologicznej dwóch wrogich systemów politycznych, która spychała miasto do roli peryferii rozwiniętego świata. Upadek muru i w konsekwencji decyzja o przywróceniu miastu funkcji stolicy zjednoczonych Niemiec ustawiły go w nowej pozycji na mapie miast europejskich. W pozjednoczeniowej euforii wysunięto tezę, że Berlin może w szybkim tempie odzyskać utraconą pozycję i dołączyć do prestiżowego klubu miast "globalnych", jakimi są Londyn czy Paryż. Niniejszy artykuł ma na celu zapoznanie czytelników z trwającym już 10 lat procesem integracji niegdyś podzielonej metropolii, poszukującej nowej roli w jednoczącej się Europie. (abstrakt oryginalny)
Przedstawiono w zarysie powojenną polityczną historię Niemiec, od Układu Poczdamskiego zaczynając, aż po zjednoczenie w latach 1989-90.
4
Content available remote Integracja europejska a pozycja Niemiec w Europie
61%
W opracowaniu analizujemy składniki systemu bezpieczeństwa wytworzonego m.in. poprzez WE/UE oraz genezę i zmiany ich charakteru w czasie. Dokonujemy zarazem porównania procesu jednoczenia Niemiec (bardziej ogólnie: definiowania jedności Niemiec i szerzej - jedności państw-narodów budowanych na podstawie języka niemieckiego) po I i II wojnie światowej. Szukanie podobieństw i różnic między tymi procesami pozwala nam analizować obecny etap integracji europejskiej, w ramach którego zjednoczenie dwóch państw niemieckich dokonało się za cenę zgody Niemiec na powstanie w Europie unii monetarnej, a więc za cenę pogłębienia integracji. Analizujemy różnorodne skutki zjednoczenia Niemiec i powstania strefy euro, wykraczające poza konsekwencje polityczne lub ekonomiczne i ściśle związane z rozszerzeniem UE na wschód. (abstrakt oryginalny)
W artykule podjęto próbę odpowiedzi na pytania: czy zjednoczone Niemcy są adwokatem Europy Środkowej? czy stosunki niemiecko-francuskie mogą być wzorcem dla rozwoju stosunków niemiecko-polskich? jakie znaczenie w polityce zagranicznej zjednoczonych Niemiec mają stosunki z Rosją?. Autor omawia determinanty historyczne. Także cztery transformacje Niemiec. Obecnie w polityce zagranicznej Niemiec rozróżniane są dwie klasy partnerów: mały krąg wielkich mocarstw oraz duża liczba średnich i małych państw. Autor omawia podstawowe spekty stosunków niemiecko-polskich.
Autor przeprowadza analizę niemieckich danych statystycznych umożliwiających porównanie wysokości oraz struktury dochodów i wydatków w zjednoczonej Republice Federalnej. W jej wyniku odnotowuje zmniejszenie się dysproporcji w zakresie poziomu dochodów różnych grup gospodarstw domowych w obu częściach Republiki Federalnej oraz zróżnicowania ich warunków mieszkaniowych i stanu majątkowego. Zwraca jednocześnie uwagę na utrzymywanie się gorszego standardu mieszkaniowego, niższą powszechność dóbr trwałego użytku, wyższe wydatki na żywność i mieszkanie oraz mniejsze możliwości akumulacji dochodów, a przede wszystkim niższy poziom dochodów w nowych landach.
7
Content available remote Zjednoczenie Niemiec - bilans po 25 latach
61%
Po zjednoczeniu obu części Niemiec najważniejszym celem stało się wyrównywanie poziomów rozwoju gospodarczego oraz życia ludności. Oba te procesy stale postępują, jednak w ostatnich latach uległy znacznemu spowolnieniu. Rozpiętości w poziomie rozwoju i poziomie życia są nadal znaczne. Relatywnie lepiej przebiegał ten proces w dziedzinie niwelowania różnic w poziomie życia mieszkańców wschodniej części Niemiec. Przebieg procesu jednoczenia Niemiec świadczy o tym, że proces konwergencji jest procesem długofalowym, nieosiągalnym w jednym pokoleniu. Fakt ten nie potwierdza optymistycznych założeń dotyczących możliwości zniwelowania różnic w poziomie rozwoju i poziomie życia, które zakładano w momencie zjednoczenia Niemiec. Oznacza to także, że polityka wspierania rozwoju wschodniej części Niemiec okazała się mało skuteczna, mimo znacznych środków finansowych przeznaczonych na ten cel. Istniejące rozpiętości w poziomie rozwoju gospodarczego i poziomie życia między obiema częściami Niemiec stanowią nie tylko poważny problem ekonomiczny, ale także społeczny. (abstrakt oryginalny)
Autor, wychodząc od zjednoczenia Niemiec, przedstawił sytuację społeczno-gospodarczą NRD i kierunki przemian szczególny nacisk kładąc na sprawy dostosowania jej gospodarczo do RFN, społeczne koszty tych przemian i przewidywany rozwój sytuacji.
Podobnie jak przed innymi krajami byłego bloku wschodniego, tak również przed rządem NRD (a później RFN) stanął problem reprywatyzacji majątków znacjonalizowanych przez państwo lub władze okupacyjne. Proces reprywatyzacji przeprowadzony został w oparciu o cały pakiet aktów prawnych wydanych na przestrzeni lat 1990-1994 i wielokrotnie później nowelizowanych. Niniejszy artykuł przedstawia przebieg tego procesu, zasady przyjęte dla rozwiązania spraw majątkowych oraz ich dalszą ewolucję, a w konsekwencji - istotną zmianę priorytetów przyjętych na początku reprywatyzacji. Celem niniejszego opracowania jest nie tylko prześledzenie historycznych wydarzeń, lecz także znalezienie wskazówek dla uregulowania nadal nierozwiązanej kwestii reprywatyzacyjnej w Polsce. Problem wywłaszczonych przez państwo majątków od ponad 20 lat nie doczekał się ustawowego uregulowania. Dyskusja społeczna pomimo upływu lat nie słabnie, ponadto brak regulacji roszczeń dawnych właścicieli rzutuje istotnie na sposób wykorzystania pokaźnego majątku i stosunki międzynarodowe naszego kraju. Rozważając unormowanie roszczeń reprywatyzacyjnych, warto skorzystać z doświadczeń zachodnich sąsiadów. (fragment tekstu)
Współpraca przygraniczna Polski i Niemiec pozostawia jeszcze wiele do życzenia. Konieczna jest polityka nie tylko "małych kroków", ale szersze współdziałanie rejonów przygranicznych i różnorodnych instytucji po obu stronach granicy. Przykładem mogą być zacieśniające sie kontakty izb przemysłowo - handlowych obydwu krajów.
Dzierżawa ziemi w Niemczech ma bardzo długie tradycje, pierwsze zaś uregulowania prawne dotyczące tej kwestii sięgają końca XIX wieku. Obecnie w Niemczech stosunki dzierżawne regulowane są przez dwie ustawy, obowiązujące od 1.07.1986 r. Istotnym elementem systemu dzierżaw są warunki ich wprowadzania w nowych krajach związkowych w ramach procesów przekształceń własnościowych na terenie byłej NRD.
Przekształcenia własnościowe w rolnictwie byłej NRD zostały zapoczątkowane ustawą z 17 czerwca 1990 r. Zmiany te teoretycznie wyprzedziły podobne przekształcenia w naszym rolnictwie o 1,5 roku, praktycznie zaś o 2 lata. Nowi użytkownicy gospodarstw rolnych we wschodnich landach prowadzą działalność głównie w oparciu o dzierżawę.
Niemcy należą do państw silnych gospodarczo, zaangażowanych w procesy zjednoczeniowe w Europie. W artykule omówiono trudności z jakimi borykają się Niemcy : rosnące bezrobocie, wysoki dług publiczny, duże koszty pracy, wysoki długookresowy eksport kapitału netto, oraz problemy strukturalne związane z transformacją wschodnioniemieckiej gospodarki.
W literaturze poświęconej funkcjonowaniu wschodnioeuropejskich służb specjalnych do 1989 r. dominuje pogląd o dysproporcji między prowadzonymi przez nie działaniami operacyjnymi a pracą analityczną. Twierdzi się m.in., że polityczni mocodawcy doceniali tylko te pierwsze. Opracowywanie zdobywanych informacji traktowano jako zadanie poboczne i nieprzynoszące pożytku. Co więcej, przydział do tego typu zadań był odbierany jako kara. Czy tego typu teza mogła znajdować potwierdzenie w kontekście działań pierwszego departamentu MSW wobec obu państw niemieckich w 1989 r.? Zachowane w Polsce dokumenty archiwalne na ten temat nie są co prawda kompletne, ale pozwalają sądzić, że dostarczanie najwyższym urzędnikom w państwie opracowań o rozwoju wydarzeń u zachodnich sąsiadów PRL było priorytetem. (fragment tekstu)
Spośród krajów Europy Środkowowschodniej, w których dominowała gospodarka centralnie planowana, jedynie b. NRD zdobyła realne doświadczenia integracyjne ze Wspólnotami, a następnie z Unią Europejską. Niemiecka Republika Demokratyczna, stając się 3.X.1990 r. częścią składową RFN, została także automatycznie częścią WE. Doświadczenia niemieckie, przydatne także dla Polski pokazały, iż najtrudniej jest zrealizować zasadę swobody przepływu towarów w sferze obrotu z zagranicą.
Artykuł jest próbą oceny transformacji gospodarki wschodnio-niemieckiej w latach 1990-1995. Autor wskazuje na konieczność dalszych transferów finansowych z Niemiec Zachodnich, przeznaczonych przede wszystkim na wspieranie inwestycji.
Zaprezentowano ewolucję systemu gospodarczego RFN. Omówiono teoretyczne podstawy społecznej gospodarki rynkowej, wyrosłej na niemieckim odłamie neoliberalizmu - ordoliberalizmie. Przedstawiono rys historyczny realizacji koncepcji społecznej gospodarki rynkowej do momentu zjednoczenia, a następnie zanalizowano poszczególne podsystemy ładu gospodarczego zjednoczonych Niemiec. Okres badawczy publikacji obejmuje lata 1948-wrzesień 2004.
Ocena efektywności niwelowania różnic pomiędzy Niemcami Zachodnimi a Wschodnimi budzi różnorodne kontrowersje. A jest to jedna z istotnych przyczyn spowolnienia tempa wzrostu gospodarczego RFN. Tym niemniej daje się zauważyć trend powrotu Niemiec na ścieżkę ekspansji eksportowej, będącej według specjalistów podstawowym źródłem wzrostu gospodarczego w tym kraju po II wojnie światowej.
Przedstawiono ordoliberalizm jako teoretyczny fundament społecznej gospodarki rynkowej w RFN. Omówiono genezę i specyfikę ordoliberalizmu. Scharakteryzowano ordoliberalne poglądy na kształtowanie ładu gospodarczego i opisano ewolucję ładu gospodarczego w RFN. Podkreślono twórczy wkład ordoliberalizmu w teorię ekonomii i politykę gospodarczą RFN. Następnie przedstawiono kształtowanie rynkowego ładu gospodarczego w Polsce. Omówiono problemy polityki gospodarczej w Polsce u progu transformacji ustrojowej. Zaprezentowano genezę i specyfikę społecznej gospodarki rynkowej w Polsce. Opisano ewolucję ładu gospodarczego w Polsce w kontekście integracji z Unią Europejską i dokonano oceny ustroju gospodarczego Polski. Wyeksponowano także trudności związane z wypracowaniem rodzimej odmiany społecznej gospodarki rynkowej w Polsce.
Celem artykułu jest zarysowanie sytuacji panującej na niemieckim rynku pracy w obliczu implementowania nowych komponentów pakietu reform pod nazwą Agendy 2010, mającej na względzie uzdrowienie stanu gospodarki naszego zachodniego sąsiada. Konsekwencje przeprowadzonych reform mają bowiem znaczenie nie tylko dla RFN, ale również dla całej Unii Europejskiej, w tym Polski.
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.