Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

Problemy wpływające na ustrój kapitalistyczny i przyszłe zagrożenia dla jego stabilności

100%

McFarlane G.

Myśl Ekonomiczna i Polityczna

|

2015

|

nr 2 (49)

18-46

Autor dowodzi, że sytuacja ekonomiczna społeczeństw musi być rozpatrywana z punktu widzenia historycznego. Założenie poczynione przez Francisa Fukuyamę, że historia jak gdyby się skończyła wraz z upadkiem byłego imperium sowieckiego, okazało się iluzją. Fukuyama przyjął, że system odpowiadający neoliberalnej ekonomii będzie prowadził do szczęścia i dobrobytu, a gdy się okaże jedynym, nic nie będzie mogło go zastąpić. Lecz po 25 latach doktryny ekonomii wolnorynkowej podlegają narastającej krytyce. W wielu krajach, w których doktryny te zostały zastosowane, nie tylko tradycyjne klasy pracujące odczuwają, że dokuczliwe bezrobocie wzrasta, a dochody pozostają niezmienione, nawet dla tych, którzy mają pracę. Klasy średnie również skarżą się na malejące nadzieje dobrobytu z powodu niezmiennych lub nawet obniżających się zarobków. Jest oczywiste, że młodsze pokolenia wkraczają na rynki pracy z obciążeniem długami z tytułu kosztów uniwersyteckiego wykształcenia, a rosnące ceny na rynkach nieruchomości przesuwają aspiracje posiadania domu przez młodych ludzi poza ich zasięg. Lecz to wszystko powinno być rozpatrywane w ostrym świetle historii. Dlaczego kapitalizm, który istniał zaledwie przez pięć wieków, powinien być uznany za wadliwy na całą przyszłość akurat wtedy, gdy koleiny upadającej cywilizacji prowadzą do kresu ludzkiej egzystencji na ziemi? Kłótnie ekonomistów i polityków mogą być zlikwidowane przez siły działające całkowicie poza ich kontrolą. Zmiany klimatu mogą spowodować ogromne zniszczenia nawet w bieżącym stuleciu. Z tym zagrożeniem łączy się masowa imigracja, której konsekwencje są już obecnie łatwe do zauważenia. Naukowcy mogą eksperymentować nad sztuczną inteligencją na swoje nieszczęście. Gdy maszyny uzyskają zdolność samodoskonalenia się, z kapitalizmem może być koniec tak, jak i z ludzką rasą. (abstrakt oryginalny)

2

Zrewidowany paradygmat systemowy : wyjaśnienia i dodatkowe elementy w świetle doświadczeń państw postsocjalistycznych - część trzecia

84%

Kornai J.

Zarządzanie Publiczne / Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie

|

2018

|

nr 1 (43)

7-18

Termin paradygmat został wprowadzony do filozofii nauki przez Thomasa Kuhna, który posłużył się nim do określenia specyficznego podejścia wykorzystanego przez daną szkołę badawczą do analizowania przedmiotu badań. Badacze, używając tego samego paradygmatu, szukają odpowiedzi na podobne pytania badawcze i wykorzystują zbliżone metody i podejścia. W pracy opublikowanej w 2000 roku autor tego eseju wprowadził termin "paradygmatu systemowego" (system paradigm), który odnosi się do systemów funkcjonujących w społeczeństwie. Niniejsze studium rozwija teoretyczne zagadnienia zarysowane we wcześniejszym artykule, uwzględniając doświadczenia z transformacji państw postsocjalistycznych. Pierwsza część jest porównaniem systemu socjalistycznego i kapitalistycznego, autor opisuje ich główne cechy i konkluduje, że system kapitalistyczny został wprowadzony w państwach poprzednio socjalistycznych z wyjątkiem Korei Północnej i Kuby. Część druga to analiza różnych postaci kapitalizmu w świetle typologii zbudowanej na podstawie dominujących form polityki i rządów. Wyróżnione zostały trzy istotnie różniące się między sobą typy kapitalizmu: demokratyczny, autokratyczny i dyktatorski. Huntington pisał o "trzeciej fali" demokratyzacji. Studium to kończyła konkluzja, że trzecia fala dobiegła kresu (has dried up): tylko w jednej dziesiątej z 47 państw postsocjalistycznych społeczeństwa żyją w ustroju demokratycznym, podczas gdy we wszystkich pozostałych państwach tej grupy przeważają autokratyzm i dyktatura. W trzeciej części eseju autor podejmuje wątki aparatu konceptualnego i analitycznego w odniesieniu do Węgier, gdzie funkcjonuje kapitalizm, natomiast przeważającą formą w polityce i rządzeniu jest autokratyzm - tu można znaleźć ważne cechy wspólne dla Węgier i innych państw kapitalistycznych czy innych ustrojów autokratycznych. Taki rezultat jest zgodny z obserwacją, że istnieją mniej fundamentalne cechy typowe dla Węgier ("hungarica"), różne od cech innych państw. (abstrakt oryginalny)

3

Kryzys istoty kapitalizmu

84%

Cesarski M.

Przyszłość. Świat-Europa-Polska

|

2013

|

nr 2

22-31

Cel pracy skoncentrowany jest na znaczeniu i roli infrastruktury osadniczej w realizacji trwałego rozwoju jako szansy zasadniczej zmiany urządzania świata. Podstawowym wnioskiem jest stwierdzenie, że rozwój infrastruktury osadniczej może być istotną - mało docenianą dotąd - platformą w przechodzeniu do autentycznego rozwoju trwałego. Przechodzenie to nie będzie jednak łatwe, gdyż wymaga zasadniczych zmian w światowych kręgach politycznych oraz zakwestionowania podstaw i istoty kapitalizmu. (abstrakt oryginalny)

4

Praktyka transformacji ustrojowej w Polsce i Rosji

84%

Słobodzian L.

Polityka Gospodarcza

|

2010

|

nr 19-20

91-103

Reformy w Rosji przeprowadzane były w sposób bardziej chaotyczny, nie miały tak silnego poparcia społecznego, a polityka monetarna charakteryzowała się brakiem dyscypliny, zwłaszcza w początkowym okresie reform. Nawet w ciągu ostatnich kilku lat, kiedy uczyniono walkę z inflacją jednym z priorytetów gospodarczych, polityka monetarna i kredytowa Rosji nie była tak restrykcyjna i konsekwentna jak w Polsce. Pomimo iż ostatnie lata przyniosły Rosji niewątpliwe sukcesy w walce z inflacją, to w dalszym ciągu utrzymuje się ona na poziomie znacznie wyższym niż w większości krajów Europy Środkowej. Z drugiej jednak strony, zbyt restrykcyjna polityka fiskalna może również niekorzystnie wpłynąć na wzrost gospodarczy, co oznacza, że rząd Rosji najprawdopodobniej nie zamierza walczyć z inflacją za wszelką cenę. Wielu argumentowało, że rosyjskie reformy gospodarcze były zbyt szybkie i radykalne. Terapia szokowa, neoliberalizm, monetaryzm i prywatyzacja stały się obiektem krytyki. Jednakże, załamanie finansowe Rosji w sierpniu 1998 r. udowodniło, że transformacja gospodarcza nie była szybka i radykalna, lecz powolna i niekompletna. Gospodarka Rosji w dalszym ciągu nie ma charakteru liberalnego, a nadmierna ilość przepisów i regulacji sprzyja szerzeniu się korupcji. W dalszym ciągu praktykowana jest ochrona starych przedsiębiorstw, zarówno państwowych, jak i sprywatyzowanych, w formie ulg podatkowych, dotacji, tolerowania zaległości płacowych, czy innych niepożądanych środków. Oznacza to kontynuację miękkich ograniczeń budżetowych w Rosji. Ochrona istniejących firm ogranicza proces powstawania nowych przedsiębiorstw, które mogą być znacznie bardziej efektywne i mieć większy potencjał rozwojowy. Polska o wiele szybciej niż Rosja ustabilizowała swoją gospodarkę i uporała się z inflacją. Proces prywatyzacji państwowego sektora gospodarki został tu również przeprowadzony sprawniej i w sposób znacznie bardziej przejrzysty niż w Rosji. Przyczyn takiej sytuacji upatrywać można przede wszystkim w oporze dawnej radzieckiej nomenklatury wobec szybkiej ścieżki reform. Kryzys finansowy z 1998 r. uświadomił jednak władzom Federacji Rosyjskiej konieczność przyspieszenia i usprawnienia procesu transformacji gospodarczej. (fragment tekstu)

5

Zrewidowany paradygmat systemowy : wyjaśnienia i dodatkowe elementy w świetle doświadczeń państw postsocjalistycznych - część druga

84%

Kornai J.

Zarządzanie Publiczne / Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie

|

2017

|

nr 4 (42)

7-22

Termin paradygmat został wprowadzony do filozofii nauki przez Thomasa Kuhna, który posłużył się nim do określenia specyficznego podejścia wykorzystanego przez daną szkołę badawczą do analizowania przedmiotu badań. Badacze używając tego samego paradygmatu, szukają odpowiedzi na podobne pytania badawcze i wykorzystują zbliżone metody i podejścia. W pracy opublikowanej w 2000 roku autor tego eseju wprowadził termin paradygmatu systemowego (system paradigm), który odnosi się do systemów funkcjonujących w społeczeństwie. Niniejsze studium rozwija teoretyczne zagadnienia zarysowane we wcześniejszym artykule, uwzględniając doświadczenia z transformacji państw postsocjalistycznych. Pierwsza część jest porównaniem systemu socjalistycznego i kapitalistycznego, autor opisuje ich główne cechy i konkluduje, że system kapitalistyczny został wprowadzony w państwach poprzednio socjalistycznych z wyjątkiem Korei Północnej i Kuby. Część druga to analiza różnych postaci kapitalizmu na podstawie typologii zbudowanej na dominujących formach polityki i rządów. Wyróżnione zostały trzy istotnie różniące się między sobą typy kapitalizmu: demokratyczny, autokratyczny i dyktatorski. Huntington pisał o "trzeciej fali" demokratyzacji. Studium to kończyła konkluzja, że trzecia fala dobiegła kresu (has dried up): tylko w jednej dziesiątej z 47 państw postsocjalistycznych społeczeństwa żyją w ustroju demokratycznym, podczas gdy we wszystkich pozostałych państwach tej grupy przeważają autokratyzm i dyktatura. W trzeciej części eseju autor podejmuje wątki aparatu konceptualnego i analitycznego w odniesieniu do Węgier, gdzie funkcjonuje kapitalizm, natomiast przeważającą formą w polityce i rządzeniu jest autokratyzm - tu można znaleźć ważne cechy wspólne dla Węgier i innych państw kapitalistycznych czy innych ustrojów autokratycznych. Taki rezultat jest zgodny z obserwacją, że istnieją mniej fundamentalne cechy typowe dla Węgier ("hungarica"), które odróżniają się od cech innych państw. (abstrakt oryginalny)

6

Kapitalizm peryferyjny a specyfika nierówności w Polsce

84%

Popławski W. T.

Nierówności Społeczne a Wzrost Gospodarczy

|

2003

|

z. nr 1

291-298

W artykule przedstawiono relacje pomiędzy kapitalizmem peryferyjnym, a stanem struktury społecznej, który jest wynikiem działania mechanizmów tworzących nierówności społeczne. Polska okresu transformacji jest najlepszym przykładem zachodzenia tej relacji i krajem, w którym nierówności bardzo szybko się pogłębiają. Powstające nierówności hamują możliwość wzrostu gospodarczego.

7

Architektura instytucjonalna a ryzyko krachu współczesnego systemu kapitalistycznego

84%

Zeman-Miszewska E., Miszewski M.

Optimum : studia ekonomiczne

|

2022

|

nr 1 (107)

15-33

Cel - Celem artykułu jest zbadanie, czy wraz ze wzrostem wartości eksportu dóbr z Chin w ciągu ostatnich 25 lat poprawiła się jego technologiochłonność i tym samym w strukturze chińskiego eksportu dóbr zwiększył się udział dóbr technologiochłonnych. Metoda badań - W artykule dokonano przeglądu literatury oraz przeprowadzono badania empiryczne struktury eksportu dóbr z Chin w latach 1995-2019 przy zastosowaniu klasyfikacji Lalla i statystyk zagranicznej wartości dodanej w eksporcie. Wnioski - W latach 1995-2019 poprawiła się technologiochłonność chińskiego eksportu dóbr. Główną kategorią eksportową stały się produkty wysokich technologii. Jednak Chiny w swojej produkcji dóbr średnich i wysokich technologii w sporej mierze bazują na importowanych półproduktach, co potwierdza wyższy udział zagranicznej wartości dodanej w eksporcie dóbr średnich i wysokich technologii niż w eksporcie ogółem. Pokazuje to, że poziom technologiochłonności chińskiego eksportu dóbr jest niższy, niżby to wynikało ze struktury rzeczowej eksportu wg klasyfikacji Lalla. Oryginalność/wartość/implikacje/rekomendacje - Strukturę rzeczową eksportu Chin przeanalizowano przy wykorzystaniu klasyfikacji Lalla oraz statystyk dotyczących zawartości zagranicznej wartości dodanej w eksporcie, które są względnie nowatorskie i mało rozpowszechnione w polskiej literaturze. (abstrakt oryginalny)

8

Zrewidowany paradygmat systemowy : wyjaśnienia i dodatkowe elementy w świetle doświadczeń państw postsocjalistycznych - część pierwsza

84%

Kornai J.

Zarządzanie Publiczne / Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie

|

2017

|

nr 3 (41)

7-18

Termin paradygmat został wprowadzony do filozofii nauki przez Thomasa Kuhna, który posłużył się nim do określenia specyficznego podejścia wykorzystanego przez daną szkołę badawczą do analizowania przedmiotu badań. Badacze używając tego samego paradygmatu, szukają odpowiedzi na podobne pytania badawcze i wykorzystują zbliżone metody i podejścia. W pracy opublikowanej w 2000 roku autor tego eseju wprowadził termin paradygmatu systemowego (system paradigm)2, który odnosi się do systemów funkcjonujących w społeczeństwie. Niniejsze studium rozwija teoretyczne zagadnienia zarysowane we wcześniejszym artykule, uwzględniając doświadczenia z transformacji państw postsocjalistycznych. Pierwsza część jest porównaniem systemu socjalistycznego i kapitalistycznego, autor opisuje ich główne cechy i konkluduje, że system kapitalistyczny został wprowadzony w państwach poprzednio socjalistycznych z wyjątkiem Korei Północnej i Kuby. Część druga to analiza różnych postaci kapitalizmu na podstawie typologii zbudowanej na dominujących formach polityki i rządów. Wyróżnione zostały trzy istotnie różniące się między sobą typy kapitalizmu: demokratyczny, autokratyczny i dyktatorski. Huntington pisał o "trzeciej fali" demokratyzacji. Studium to kończyła konkluzja, że trzecia fala dobiegła kresu (has dried up): tylko w jednej dziesiątej z 47 państw postsocjalistycznych społeczeństwa żyją w ustroju demokratycznym, podczas gdy we wszystkich pozostałych państwach tej grupy przeważają autokratyzm i dyktatura. W trzeciej części eseju autor podejmuje wątki aparatu konceptualnego i analitycznego w odniesieniu do Węgier, gdzie funkcjonuje kapitalizm, natomiast przeważającą formą w polityce i rządzeniu jest autokratyzm - tu można znaleźć ważne cechy wspólne dla Węgier i innych państw kapitalistycznych czy innych ustrojów autokratycznych. Taki rezultat jest zgodny z obserwacją, że istnieją mniej fundamentalne cechy typowe dla Węgier ("hungarica"), które odróżniają się od cech innych państw3. (abstrakt oryginalny)

9

General Aspects of Connections between Economy and Polity

84%

Hausner J.

Zeszyty Naukowe / Akademia Ekonomiczna w Krakowie

|

1990

|

nr 300 Selected Papers

113-126

It is difficult to imagine a more appropriate starting point for he discussion of the issue mentioned in the title than the widely ited Lenin's thesis: "Polity is a concentrated expression of economy... Polity must have primacy over economy. To think differently means to forget the rudiments of Marxism". For decades the thesis was the canon of Marxist thinking. Currently it is questioned by many Marxist economists and by some of them even rejected. The object of the criticism is the second part of the thesis that points out the primacy of polity over economy. In this interdependence the economists see one of the causes (sometimes the basic one) of many failures of the socialist economy. They assume that the rejection of the primacy of polity over economy is the prerequisite for achieving by the socialist economy higher efficiency. The sensitivity of some of the economists to the relationship of polity and economy is such that they practically eliminated the issue from the area of positive theory interest. For them it remained important only as the object of the postulate for "depoliticising the economy". In result Marxist economics in Poland Decame less political in which it undoubtedly departs from the Marxist tradition. But can the "de politicised" theory of economics describe and explain the functioning of socialist economy better? Is it right to discard Lenin's thesis and put It away in a Junkheap of Marxist though? (fragment of text)

10

Zachodnia ekonomia radykalna w poszukiwaniu ustroju alternatywnego

84%

Gabryś L., Sypniewski K.

Zeszyt Naukowy / Akademia Ekonomiczna im. Karola Adamieckiego

|

1994

|

nr 130

125-139

Omówiono poglądy przedstawicieli ekonomii radykalnej dotyczące krytyki ustroju kapitalistycznego i budowy "ustroju alternatywnego".

11

Modele kapitalizmu a kierunek rozwoju gospodarczego Polski

84%

Gołębiowski G.

Współczesna Ekonomia

|

2007

|

1

|

nr 3

5-17

W artykule zdefiniowano pojęcie kapitalizmu, a także dokonano w oparciu o literaturę przedmiotu przeglądu badan dotyczących modeli tego systemu społeczno-gospodarczego. Opisano istotne cechy gospodarki wolnorynkowej, będące podstawą przyjmowanych klasyfikacji. Na tej podstawie ukazano miejsce (usytuowanie) gospodarek różnych państw. Jednym z etapów analizy było zestawienie państw występujących w omówionych modelach kapitalizmu w kontekście najpopularniejszych rankingów konkurencyjności i sformułowanie na tej podstawie wniosków o efektywności danego systemu gospodarczego. Dokonane zestawienia i analizy stały się podstawą do sformułowania ogólnej rekomendacji dotyczącej kierunku rozwoju systemu gospodarczego w Polsce. (abstrakt oryginalny)

12

Wyłaniający się w Polsce model kapitalizmu w świetle typologii odmian kapitalizmu Bruna Amable'a

84%

Romanowska E.

Ekonomista

|

2016

|

nr 3

338-363

Celem artykułu jest próba określenia wyłaniającego się w Polsce modelu kapitalizmu według opracowanej przez Bruna Amable'a typologii gospodarek kapitalistycznych. Pierwsza część zawiera przegląd literatury przedmiotu związanej z ekonomią instytucjonalną i zróżnicowaniem kapitalizmu. Kluczowym aspektem rozważań teoretycznych jest typologia kapitalizmu zaproponowana przez B. Amable'a. W drugiej części artykułu została scharakteryzowana polska odmiana kapitalizmu, kształtująca się w oparciu o wpływy modelu wolnorynkowego, śródziemnomorskiego i kontynentalnego oraz w ramach modelu rozwoju egzogenicznego. (abstrakt oryginalny)

13

Czy intelektualiści lubią kapitalizm? Pola wartości poznawczych w determinowaniu postaw wobec ustroju ekonomicznego i zabezpieczeń socjalnych

84%

Czerniawska M.

Ekonomia i Zarządzanie

|

2014

|

nr 1

252-262

W niniejszym badaniu określono postawy wobec ustroju ekonomicznego i kwestii socjalnych oraz dokonano diagnozy systemu wartości (Skala Wartości Rokeacha). Założono, że postawy uzależnione są od preferencji wartości poznawczych, czyli "logiczny", intelektualista", "o szerokich horyzontach", "obdarzony wyobraźnią" i "uzdolniony". W badaniu wzięło udział 704 studentów pedagogiki i zarządzania. Uzyskane wyniki pozwoliły stwierdzić, że od wyższej preferencji wartości poznawczych (a zwłaszcza trzech pierwszych z wymienionych powyżej) uzależnione są postawy proliberalne. "Intelektualiści" opowiadali się za niezależnością ekonomiczną przedsiębiorstw, wolnym rynkiem w sferze zatrudnienia i merytokratycznym zróżnicowaniem wynagrodzeń. Aprobowali ograniczenie świadczeń socjalnych ze strony państwa. (abstrakt oryginalny)

14

Ireneusz Krzemiński, Wielka transformacja. Zmiany ustroju w Polsce po 1989 roku. Koncepcja, wybór i komentarze, Wydawnictwo Naukowe ŁOSGRAF, Warszawa 2011, s. 623

67%

Muszyński J.

Nauka, Gospodarka, Społeczeństwo

|

2011

|

nr 1 (2)

249-253

Zbiór rozpraw i artykułów poświęconych polskiej transformacji obejmuje bardzo różnorodną problematykę. Trudno więc opisać i ustosunkować się do tych wszystkich problemów oscylujących wokół tego historycznego wydarzenia, jakim stała się transformacja ustrojowa, która zresztą mimo upływu dwudziestu lat nie została zakończona. Jednakże w niektórych dziedzinach odejście od poprzedniego ustroju stworzyło nową jakość w procesach rozwoju cywilizacyjnego jako oparcie dla wizji przyszłości kraju. Uznałem więc za celowe ograniczenie tej problematyki - która jest mi naukowo bliższa - do transformacji stosunków politycznych. A to dlatego, że ponad dziesięć lat temu napisałem książkę o przeobrażeniach ustrojowych Transformacja ustroju politycznego Polski w latach 1989-1998 (Warszawa 2000). (fragment tekstu)

15

Rejoinder to Kalecki - a Pioneer of Modern Macroeconomics by Jerzy Osiatyński

67%

Bludnik I.

Economics and Business Review

|

2017

|

3 (17)

|

nr 3

135-137

The aforementioned article by Jerzy Osiatyński provides the readers with an insight into the achievements of Michał Kalecki, one of the most outstanding Polish economists, whose work appears to be as up to date now as it was in the 1930s, when the Keynesian revolution was planting the roots of modern macroeconomics. Osiatyński focuses mainly on Kalecki's contribution to macroeconomic studies in the cyclical fluctuations and economic dynamics of the capitalist economy, recalling the impact that these have had on the evolution of heterodox Keynesianism. It is visible scepticism regarding the influence of Kalecki's works on the developments of Keynesian theory. (fragment of text)

16

Kalecki - a Pioneer of Modern Macroeconomics

67%

Osiatyński J.

Economics and Business Review

|

2017

|

3 (17)

|

nr 3

7-31

The purpose of this study is to vindicate the position of Michał Kalecki as a pioneer of modern macroeconomics whose numerous papers in 1929-1933 laid foundations for what is presently known as the macroeconomic stock-flow consistent approach in examining the economic dynamics of a capitalist economy. Comparative economic analysis is used to define the critical differences between Kalecki's microassumption and his macro-analysis and policy recommendations against those of his contemporary, and the present-day mainstream economics. Following a concise intellectual biography note, Kalecki's mechanism of business fluctuations, and then his theory of distribution of national income are examined. Next his theory of profits is discussed, and his theory of effective demand which follows from it. This discussion culminates in outlining his theory of economic dynamics of a capitalist economy. In conclusion the present day relevance of Kalecki's macroeconomics and its limitations are examined. (original abstract)

17

Kraje socjalistyczne w obliczu pułapki zadłużenia

67%

Poroś K.

Zeszyty Naukowe. Seria 1 / Akademia Ekonomiczna w Poznaniu

|

1990

|

nr 163 Debiuty Ekonomiczne

62-69

Zadłużenie krajów socjalistycznych urosło już do rangi problemu strategicznego. Wielkość długów, w obliczu których stoją gospodarki tych państw, a konkretniej - trudności w spłacie tych długów, są poważnym hamulcem integracji gospodarki światowej i rozwoju handlu zagranicznego. Ekspansja działalności kredytowej kapitalistycznych centrów finansowych w latach 70-tych podążała w ślad za wzrostem obrotów handlowych między Wschodem a Zachodem w warunkach ówczesnej odwilży politycznej. Celem niniejszego opracowania jest wskazanie na przyczyny, uwarunkowania i przebieg zadłużenia się krajów socjalistycznych na Zachodzie w ubiegłej dekadzie, ze szczególnym uwzględnieniem Polski, jako kraju, który najdotkliwiej odczuł skutki pułapki zadłużeniowej. Pułapka zadłużeniowa jest to stan gospodarki, w którym: 1. wysokość zadłużenia i jego warunki są tego rodzaju, że aby nie dopuścić do poważnego spadku produkcji gospodarka nadal musi zaciągać kredyty, 2. dalszy wzrost zadłużenia może prowadzić do odłożenia w czasie grożącego spadku produkcji, nasilając jednak jego potencjalne, negatywne skutki, 3. zahamowanie wzrostu produkcji lub jej spadek może spowodować zmniejszenie potencjału eksportowego, co prowadzi do większego zadłużenia bądź do jeszcze większego spadku produkcji, 4. spadek produkcji i dochodu narodowego prowadzić może do niepokojów społecznych. Zajmiemy się najpierw mechanizmem wchodzenia w pułapkę zadłużeniową krajów socjalistycznych. Zjawisko to przedstawione będzie syntetycznie, natomiast w przypadku Polski - z uwypukleniem konkretnych czynników ekonomicznych, na tle warunków społeczno-politycznych. (fragment tekstu)

18

Socjaldemokracja a system kapitalizmu państwowo-monopolistycznego II Republiki Austrii

67%

Gawrzyał A.

Zeszyty Naukowe. Seria 1 / Akademia Ekonomiczna w Poznaniu

|

1981

|

nr 90 Nauki polityczne

18-28

Funkcje jednego z najważniejszych nośników teorii rozwoju społecznego "modernizujących" i "aktualizujących" założenia nauki marksistowskiej pełnią partie socjaldemokratyczne współodpowiedzialne między innymi z racji zasięgu swego oddziaływania i uczestniczenia w rządach wielu krajów za obecne społeczno-polityczne oblicze szeregu państw kapitalistycznych. Szczególne miejsce wśród nich zajmuje Socjaldemokratyczna Partia Austrii (Sozialistische Partei Osterreichs - SPO). Aktualnie jest ona jedyną partią socjaldemokratyczną Europy Zachodniej od ponad dziewięciu lat tworzącą samodzielnie rząd. Socjaliści byli przy tym reprezentowani w nim bez przerwy od roku 1945 do 1966 a często zaledwie kilka mandatów decydowało o ich porażce w rywalizacji z partią ludową (Osterreichische Volkspartei - OVP). Biorąc pod uwagę ilość członków (od końca lat pięćdziesiątych do połowy siedemdziesiątych około 700 tys.) SPO zajmowała w 1976 r. wśród państw należących do Międzynarodówki Socjalistycznej trzecie miejsce po szwedzkiej i zachodnioniemieckiej. Socjaliści austriaccy wnieśli aktywny wkład w kształtowanie ideowego obrazu współczesnego socjaldemokratyzmu. Kierownicze funkcje w Międzynarodówce Socjalistycznej pełnili między innymi Bruno Pittermann (przewodniczący w latach 1964-1976) oraz Oskar Pollak, Karl Czernetz, Hans Janitschek. Obecny kanclerz Austrii Bruno Kreisky na XIII Kongresie tej organizacji w 1976 roku wybrany został jej wiceprzewodniczącym. W Austrii partia socjalistyczna jest ważną siłą polityczną skupiającą między innymi ok. 60-70% głosów robotników w dotychczasowych wyborach do organów przedstawicielskich w przedsiębiorstwach. Posiada także dominujące wpływy w Federacji Austriackich Związków Zawodowych. Mimo długoletniego współrządzenia Austrią przez partię mającą reprezentować interesy klasy robotniczej rozwój tego kraju przebiegał zgodnie z prawidłowościami rozwoju państw kierowanych przez partie jednoznacznie burżuazyjne. Skłania to do podjęcia prób określenia przyczyn takiego stanu rzeczy i roli jaką w procesie ewolucji kapitalizmu państwowo-monopolistycznego odegrali socjaldemokraci. Ramy artykułu pozwalają na zarysowanie tylko niektórych istotnych problemów. Przedmiotem analizy jest skuteczność współzarządzania jako środka ograniczającego władzę kapitału oraz stanowisko socjalistów wobec sektora państwowego i kapitałów obcych ujęte przez pryzmat roli, jaką przypisują oni tym elementom ekonomiki w procesie przemian społeczno-gospodarczych. (fragment tekstu)

19

Spory wokół "eurokomunizmu" w europejskim ruchu komunistycznym

67%

Gawrzyał A., Wegner W.

Zeszyty Naukowe. Seria 1 / Akademia Ekonomiczna w Poznaniu

|

1986

|

nr 140 Studia z nauk politycznych

96-120

Pojęcie "eurokomunizm" należy niewątpliwie do tych niewielu, które w słownictwie politycznym lat 70-tych, zyskało wielkie znaczenie. W przeciągu kilku lat ukazała się spora ilość, publikacji głównie jednak zachodnich, opisujących to zjawisko, próbujących szukać podobieństw i różnic, kreślić perspektywy rozwoju i dociekać genezy. Wywołało ono spory w wielu ruchach politycznych. Analizie "eurokomunizmu" w polskiej literaturze politologicznej Jak dotychczas poświęcono mało uwagi. Wprawdzie działalność zachodnioeuropejskiego ruchu komunistycznego jest obszernie prezentowana, ale są to dociekania z innego punktu widzenia, dociekania ujmowane przez pryzmat programu i jego realizacji "w ogóle", raczej bez próby zinterpretowania ich z uwzględnieniem specyfiki "eurokomunizmu". Siedzenie tej problematyki jest tym bardziej interesujące, że fala pewnej euforii jaka wraz z rozpowszechnianiem strategii "eurokomunizmu" zaznaczyła się w połowie lat 70-tych w niektórych partiach (Komunistyczna Partia Hiszpanii - KPH, Włoska Partia Komunistyczna - WłPK), zaczęła ustępować, a życie polityczne naniosło do wielu elementów owej koncepcji swoje poprawki. Celem niniejszego artykułu jest próba skonkretyzowania istoty poglądów określanych mianem "eurokomunizmu", naszkicowanie głównych przejawów i efektów ich praktycznej realizacji przez KPH, WłPK i FPK (Francuska Partia Komunistyczna) oraz przedstawienie stosunku partii komunistycznych krajów socjalistycznych do tych zagadnień. (fragment tekstu)

20

Rejoinder to Evidence and the Micro-Foundations of Economic Growth by Michael Joffe

59%

Hamilton E.

Economics and Business Review

|

2017

|

3 (17)

|

nr 3

143-147

This is a response to Joffe (this issue) and aims to demonstrate that economics needs theory that is developed in collaboration with real-world data and that approaches utilised in other disciplines may be transferred to enable this goal. Building better theory will enable improved explanation of economic phenomena to aid the understanding of causation in interacting systems. In turn, this will allow more effective application to policy problems as such theory can inform intervention within these systems. With poor theory, data collection, analysis and interpretation can all be misdirected and misleading. This paper has suggested carrying out multimethod research, combining within-case analysis and cross-case analysis. The within-case in-depth study can provide evidence of causal mechanisms while the cross-case analysis can demonstrate the distribution of causal patterns. Additionally, set-theoretic within-case and cross-case methods are proposed, as they enable the analysis of mechanisms and 'conjunctural causation', both characteristics of causal systems. (fragment of text)