Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

Second Lieutenant Jan Bołbott Fighting In "Tynne" Section

100%

Szymanowski D.

Humanities and Social Sciences

|

2015

|

20 (XX)

|

nr 22 (2)

177-190

W niniejszym artykule po raz pierwszy od wielu lat dokonano częściowej analizy wydarzeń na odcinku "Tynne" po inwazji Związku Sowieckiego na Polskę 17 września 1939 r. Bazując na wielu źródłach autor podjął się weryfikacji dotychczasowych ustaleń odnoszących się do kwestii, gdzie dowódca rejonu "Tynne Wieś", ppor. Jan Bołbott, przebywał w trakcie walk, a także kiedy i w jakich okolicznościach poległ. Autor opierał się na relacji dowódcy odcinka "Tynne" kpt. Emila Edmunda Markiewicza, relacjach innych żołnierzy baonu fortecznego "Sarny", którzy przeżyli wojnę oraz innych osób. Wykorzystał także inne źródła archiwalne, do których dotarł. Ponadto analiza została poparta wnioskami wynikającymi z badań terenowych. Zgodnie z nowymi ustaleniami ppor. Jan Bołbott przebywał w trakcie walk w schronie nr 4 o kryptonimie "Pies", położonym tuż nad rzeką Słucz, w pobliżu żelbetowego "mostku", którego polscy żołnierze nie zdołali zniszczyć przed atakiem Armii Czerwonej. Przyjmuje się, że dowódca rejonu "Tynne-Wieś" poległ wraz z załogą w czasie szturmu sowieckich saperów na schron. Nie można jednak wykluczyć, że szturm ten przeżył i został rozstrzelany w rejonie lasu Sochaki, folwarku Berducha lub w innym miejscu. Ustalono także, że atak na schron nastąpił 19 września w godzinach przedpołudniowych. Wnioski i hipotezy zawarte w artykule powinny być zweryfikowane. Pierwsze takie badania zostały już przeprowadzone przez Stowarzyszenie "Wizna 1939", a ich wyniki wstępnie potwierdziły zaprezentowane ustalenia. (abstrakt oryginalny)

2

Indie komunikowane. Kolonializm i komunikacja

100%

Jankowska A.

Acta Scientifica Academiae Ostroviensis. Sectio A, Nauki Humanistyczne, Społeczne i Techniczne

|

2017

|

nr 9(1)

170-182

Wypracowany podczas kilkusetletnich rządów Brytyjczyków w Indiach model komunikacji na linii kolonizator - skolonizowany charakteryzowała skrajna niesymetryczność. Był to jednokierunkowy, mechaniczny i wybiórczy przekaz koncepcji kulturowych o głębokim deficycie aksjologicznym. Na grunt lokalnej rzeczywistości Półwyspu Indyjskiego przenoszono fragmentarycznie wypracowane na drodze wielowiekowych procesów cywilizacyjnych pojęcia i idee, używając znanych jedynie sobie symboli i odniesień. Za pomocą jednostronnej transmisji kulturowych komunikatów narzucono Indiom brytyjską administrację, jurysdykcję, głęboko imitacyjną rolę produkcyjną, miejsce na mapach i periodyzację dziejów przeplataną europejskimi cezurami. Konsekwentne utrwalanie modelu niesymetrycznej komunikacji zapoczątkowało tradycję kulturowych schematów i uproszczeń. Celem artykułu jest: 1) omówienie historii rozwoju oraz charakteru narracji kolonializmu brytyjskiego w Indiach; 2) przedstawienie szkicu filozofii walki o niepodległość M. Gandhiego jako próby przełamania jednostronnego modelu komunikacji kolonialnej; 3) nakreślenie związku kontynuacji między brytyjską narracją kolonialną a postkolonialnymi autonarracjami samych mieszkańców Indii.(abstrakt oryginalny)

3

"Konarszczyzna" czyli przygotowania do wojny partyzanckiej w latach 1835-1839

100%

Konarski M.

Studia Prawnicze i Administracyjne

|

2017

|

nr 21 (3)

23-41

Wojna partyzancka w historii konfliktów zbrojnych miała miejsce zawsze kiedy dochodziło do okupacji jakiegoś terytorium przez najeźdźcę. Polska w tym względzie nie należy do wyjątków, a najprawdopodobniej ma ona największe tradycje tego rodzaju walki zbrojnej jaką jest zbrojny ruch oporu w postaci partyzancki narodowo-wyzwoleńczej. "Konarszczyzna" - taką nazwę od nazwiska jej twórcy, przybrały przygotowania do wojny partyzanckiej, jakie miały miejsce w latach 1835-1839 na ziemiach (na Litwie i Podolu) zabranych Polsce przez Rosję w drodze rozbiorów, została rozciągnięta na cały ruch spiskowy, stworzony przez Młodą Polskę po upadku powstania listopadowego 1830-1831, której emisariuszem był właśnie Szymon Konarski. W swoim programie Młoda Polska stanowiła, że wszelkiej władzy źródłem jest Lud, jedynym tej władzy wykonawcą Prawo, zaś jedynym prawodawcą Wola Ludu. Podstawami ludowego ustroju miały być: wolność, równość, braterstwo. Szymon Konarski za cel stawiał sobie przede wszystkim oswobodzenie Polski przez wojnę lub rewolucję, ale pisał również o oswobodzeniu ludów północno-wschodniej Europy, oswobodzeniu ludzkości od ucisku tyranów. Jego hasłem było: "Polska i ludzkość".(abstrakt oryginalny)

4

The Partisan Expedition Led by Józef Zaliwski in 1833 and the Legal Status of the Partisan in the Light of International Law

100%

Konarski M.

Studia Prawnicze i Administracyjne

|

2017

|

nr 21 (3)

13-22

Celem niniejszego artykułu jest analiza naukowa zagadnień związanych z przebiegiem wyprawy partyzanckiej Józefa Zaliwskiego w 1833 roku do Królestwa Polskiego. Artykuł odnosi się przede wszystkim do aspektów prawnych tej wyprawy, uwzględniając jej przyczyny i skutki prawne oraz polityczne. Jednocześnie analiza partyzantki Józefa Zaliwskiego obejmuje refleksje na temat statusu partyzanta w świetle norm prawa międzynarodowego i rozwoju norm prawnych regulujących status partyzanta na przestrzeni XIX i XX wieku. (abstrakt oryginalny)

5

Wizualna opowieść o historycznej decyzji - druki propagandowe na Górnym Śląsku w latach 1918-1921

100%

Cicha K.

Prace Naukowe / Uniwersytet Ekonomiczny w Katowicach

|

2019

|

Polskość w narracjach medialnych z perspektywy Górnego Śląska

193-210

Celem niniejszego rozdziału jest analiza wybranych plakatów i ulotek z okresu powstań śląskich i plebiscytu jako formy propagandowej komunikacji wizualnej posiadającej specyficzny kod przekazu wizualnego, oparty w przeważającej większości przypadków właśnie na pojęciu tożsamości kulturowej. (fragment tekstu)

6

Polska szkoła historyczna w ekonomii

80%

Lityńska A.

Prace Komisji Nauk Ekonomicznych - Polska Akademia Nauk

|

1994

|

nr 20

101

Polska szkoła historyczna w ekonomii wyrosła na tradycjach szkoły narodowej, której początki sięgają pierwszej połowy XIX wieku. Autorka ukazała poglądy głównych przedstawicieli nurtu historycznego i na tej podstawie wyodrębniła 5 cech charakterystycznych dla polskiej szkoły historycznej: oparcie badań teoretycznych na analizach historycznych, odrzucenie sceptycyzmu teoriopoznawczego szkoły niemieckiej, odejście od rozumowania generalizującego wyrażające się w rozwoju idei gospodarstwa narodowego, poszerzenie ekonomii o psychologię społeczną, łączenie rozważań teoretycznych z problemami polityki społecznej i gospodarczej. Zarysowała sytuację Polski okresu II Rzeczpospolitej, zwracając uwagę na koncepcje reformatorskie tego okresu, propagowane przez przedstawicieli tej szkoły. Badaniami objęto okres od początku XIX w. do wybuchu II wojny światowej i prowadzono je w ramach głównych ośrodków ekonomii akademickiej w kraju, działających w dobie rozbiorów, jak i w ośrodkach uniwersyteckich II Rzeczpospolitej po 1918 roku.