Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 295

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 15 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Wolność
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 15 next fast forward last
W artykule omówiono językowy obraz wolności w polskich tygodnikach opinii. Podstawowy nacisk położono na różnice pomiędzy postrzeganiem wolności przez liberałów (tygodniki "Polityka" i "Newsweek") i konserwatystów (tygodniki "Do Rzeczy" i "wSieci"). W obu systemach ideologicznych stanowi ona jedną z najistotniejszych i w związku z tym zasługujących na ochronę wartości, jednak jej rozumienie, przypisywany zakres znaczeniowy oraz postrzeganie jej kondycji w polskiej rzeczywistości są całkowicie inne. (abstrakt oryginalny)
2
Content available remote Problem wolnego rynku w liberalizmie Johna Stuarta Milla
80%
Nazwisko Johna Stuarta Milla nierozerwalnie łączy się z ideologią i doktryną liberalizmu. Omawiany myśliciel był wielkim zwolennikiem wolności myśli i słowa, o czym świadczą jego wypowiedzi zaprezentowane w niniejszym artykule. W swoich rozważaniach na temat pozycji jednostki w państwie zajmował się on także kwestią liberalizmu gospodarczego, a jego leseferystyczne poglądy do dnia dzisiejszego chętnie cytowane są przez admiratorów wolnego rynku. J.S. Mill nie był zwolennikiem wolnego rynku rozumianego w sposób "czysty", ponieważ dopuszczał m.in. państwowe szkolnictwo. W związku z powyższym kluczową kwestią pojawiającą się w jego leseferystycznej filozofii jest dopuszczenie elementów interwencjonizmu państwowego w obszar zarezerwowany (przez wielu historycznych i współczesnych liberałów) dla wolnego rynku. Podstawowy problem pojawiający się w niniejszych rozważaniach dotyczy próby odpowiedzi na pytanie, od kiedy i czy w ogóle możemy mówić o negacji wolnego rynku w filozofii J.S. Milla? Czy jakikolwiek interwencjonizm państwowy jest już jego negacją?(abstrakt oryginalny)
Szczegółowo omówiono znaczenie pojęcia tolerancja.
We współczesnej historii myśli politycznej, jak i w historii filozofii polityki nierzadko napotykamy nadzwyczaj swobodne i szerokie rozumienie republikanizmu. W takich przypadkach do tradycji "nowego republikanizmu" zaliczany jest Locke, Hobbes, czy też Machiavelli. Gdy weźmiemy za właściwe kryterium precyzyjne i uściślone pojęcie republiki w klasycznym rozumieniu, tj. myśli Arystotelesa, szybko okazuje się, iż wymaga się wtedy podwyższonych kwalifikacji moralnych i intelektualnych, aby realnie uczestniczyć w sprawowaniu funkcji przywódczych i władczych. Trzymając się wzorców klasycznych, nie wolno w tradycji republikańskiej pomijać kryterium aksjologiczno-duchowego. A tak właśnie czyni wielu komentatorów tzw. nowoczesnego republikanizmu. Wynikiem tego jest chaos myślowy i zacieranie zasadniczych różnic pomiędzy rozmaitymi pojęciami i narracjami. Postulujemy aby tego unikać.(abstrakt oryginalny)
Warto przypomnieć kilka podstawowych prawd liberalizmu, gdyż nie ulega wątpliwości, że to właśnie ideały wolności zdominowały rozwój społeczny, gospodarczy I polityczny ostatnich czterech wieków naszej historii, a niewątpliwie także będą znaczące w przyszłości. (fragment tekstu)
6
80%
Zagadnieniem, któremu poświęcam niniejszy artykułu, jest kwestia praktycznej doniosłości myśli filozoficznej Karla Poppera. Austriackiemu filozofowi często bowiem zarzuca się nadmierną koncentrację na kwestiach stricte teoretycznych i brak odniesień do rzeczywistości. Przybliżam zatem problematykę efektów popperowskiej koncepcji. Zostaje ona przedstawiona na przykładzie teoretycznej refleksji i praktycznych dokonań węgierskiego finansisty i filantropa, a zarazem ucznia Poppera - George'a Sorosa, który konsekwentnie stosuje filozofię swego mistrza. Twierdzę, iż jego przykład stanowi istotne świadectwo przydatności i aktualności nauk wiedeńskiego myśliciela. (abstrakt oryginalny)
Cyceron nierzadko obecnie uważany jest za eklektyka, raczej popularyzatora, niż samodzielnego myśliciela. Tymczasem przez wiele wieków był on nauczycielem humanizmu w Europie i zasługuje na większe poważanie. Recepcja pism Cycerona była bardzo rozległa i choć zmieniała się jego ranga w filozofii polityki, to oddziaływał on na koncepcje i kluczowe rozwiązania wielu późniejszych myślicieli, od Machiavellego i Hobbesa po Burke'a, Hume'a, Kanta czy Hegla. Bywa, iż rozumienie wolności przez przedstawicieli tradycji rzymskiej traktowane jest jako nie mające większego znaczenia. Niesłusznie, gdyż łacińskie słowo libertas (wraz z innymi terminami z nim powiązanymi) wnosiło do myśli Zachodu trwałe treści. Nawet jeżeli można mówić o pewnych ograniczeniach wyobraźni moralnej Cycerona, takich jak tolerowanie instytucji niewolnictwa, to nie podważa to faktu, iż jest on czołowym reprezentantem wolnościowej myśli republikańskiej, zachowującej znaczenie także i obecnie(abstrakt oryginalny)
Koncepcja społecznej gospodarki rynkowej opiera się na wolności i odpowiedzialności ludzi. Umożliwia ona samorealizację jednostek i dobrobyt dla wszystkich poprzez konkurencję osiągnięć. (abstrakt oryginalny)
Wśród współczesnych badaczy pojęcia wolności panuje całkowita zgoda co do znaczenia, jakie dla nauki odegrał wykład inauguracyjny Isaiaha Berlina z 31 października 1958 r. pt. "Dwa pojęcia wolności", wygłoszony na Uniwersytecie Oksfordzkim. Opublikowany później i wielokrotnie przedrukowywany, uporządkował naukową refleksję nad pojęciem wolności poprzez wprowadzenie terminów wolności pozytywnej i negatywnej. Pomimo pojawienia się w literaturze przedmiotu licznych głosów krytycznych z pewnością nie można dziś uprawiać nauki bez przywołania wspomnianej dychotomii. Dziewięć lat później Gerald MacCallum - zainspirowany m.in. teorią Berlina - przedstawił własny trójczłonowy model wolności. W prowadzonych badaniach wykorzystuję właśnie ten model, ale rozszerzam jego zakres o dodatkowy wymiar wolności wewnętrznej i zewnętrznej. Dlatego celem niniejszego artykułu jest przeprowadzenie rekonstrukcji kategorii wolności człowieka występującej w poglądach Arystotelesa ze Stagiry przy zastosowaniu rozszerzonej formuły MacCalluma oraz zbudowanie jej modelu z wykorzystaniem wprowadzonych narzędzi badawczych. Przyjęta wielowymiarowa perspektywa obserwacji ludzkiej wolności pozwala na kompleksowe ujęcie różnych płaszczyzn życia człowieka, na których możemy dostrzec przejawy tej enigmatycznej i niezwykle trudnej do uchwycenia koncepcji, którą nazywamy wolnością. (abstrakt oryginalny)
Wolność organizowania i uczestniczenia w pokojowych zgromadzeniach należy do jednych z fundamentalnych praw politycznych jednostki. Rolą organów państwa jest zagwarantowanie ich realizacji w jak najpełniejszy sposób. Działania organów państwa, w tym Policji, powinny polegać na ochronie uczestników pokojowej demonstracji. Powinny zmierzać do zapewnienia bezpiecznego przebiegu zgromadzeń. W ramach swoich uprawnień Policja może stosować środki przymusu bezpośredniego. Naruszenie zasad użycia środków przymusu bezpośredniego i przekroczenie uprawnień przez Policję rodzi odpowiedzialność nie tylko dyscyplinarną, ale także karną. (abstrakt oryginalny)
Doświadczenie wolności, ujmowane na szereg sposobów przez filozofię, psychologię, socjologię, teologię, politykę, ukazuje się jako kategoria w swej specyfice niewyczerpywalna. Na jej złożoność i problematyczność wskazuje nie tylko fakt niezliczonych interpretacji intelektualnych, ale również sposób, w jaki się ją "zagospodarowuje". Z rozmaitych prób odsłaniania fenomenu wolności w kontekście przygodności człowieka uwydatnia się droga dialogiczna, która odsłania jeden z ważniejszych rysów tego, czym jest wolność. Oryginalna refleksja zawarta w pamiętnikach z czasów II wojny światowej (Przerwane życie. Pamiętniki 1941-1943) Etty Hillesum, holenderskiej Żydówki, pokazuje podstawową właściwość wolności, którą jest jej relacyjność, a najgłębszy jej wyraz dokonuje się w kontakcie z Bogiem. Poprzez tę właściwość ukazana jest jednocześnie właściwość samego człowieka, który ma możliwość ukierunkowania siebie na miłość lub nienawiść, na życie lub śmierć, na piękno lub brzydotę, dobro lub zło. Sama Etty Hillesum stawia na afirmację życia jako takiego, a przez relację wertykalną z Bogiem staje się prawdziwą ambasadorką życia, nawet w obliczu ekstremalnego zagrożenia, niesprawiedliwości i okrucieństwa wojny, przy czym życie nie jest traktowane jako dojmująca i uciskająca kontyngencja, ale jako czas kairos, czyli coś do twórczego i pozytywnego wykorzystania, realizowania wartości ogólnoludzkich i stawania się świadkiem życia przepełnionego pierwiastkiem wieczności. Stąd głównym celem niniejszego studium jest zaprezentowanie kilku podstawowych wątków w opisie człowieka, które zostają wydobyte z autorefleksyjnego sposobu pisania samej autorki pamiętników. Poprzez wniknięcie w opis wewnętrznego świata Hillesum podjęta została próba scharakteryzowania tych elementów w podmiotowości człowieka, które uwydatniają konkretne indywiduum jako zanurzone w relacji do samego siebie, innych i Boga. (abstrakt oryginalny)
Być może nie do końca uświadamiamy sobie fakt, że współczesne koncepcje wolności człowieka czy kontrowersje wokół rozumienia treści tej kategorii wywodzą się z liberalnej myśli epoki Oświecenia. Bliższa analiza tych związków będzie tematem niniejszego artykułu. (fragment tekstu)
Autorzy odrębnie traktują pojęcie prawa i wolności w rozumieniu zachowań, postępowań gwarantujących zaspokojenie niektórych potrzeb przez siłę przymusu państwa. Uwidaczniają i krytykują niespójności w semantyce i znaczenie tych dwóch terminów w niektórych aktach normatywnych, w tym ich implikacje w teorii i praktyce, a także przedstawiają niektóre propozycje de lege ferenda dotyczące art. 10 EKPC. Autorzy twierdzą, że nawet w Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka znajdujemy wyrażenia o różnym znaczeniu dla słów prawo i wolność. Różne, niespójne znaczenia tego rodzaju pojawiają się także w art. 5, art. 9, art. 10, art. 11, art. 17 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka. Z wyrażeń "głoszone prawa i wolności", "prawa lub wolności" używanych w Konwencji wynikałoby, że są one dwoma różnymi pojęciami. Jednakże, z wyrażeń "prawo do wolności" i "to prawo obejmuje wolność" wynikają inne sensy i znaczenia dla pojęć prawa i wolności, które wydają się być niekonsekwencjami. Podsumowując, autorzy uważają, że zarówno w teorii, praktyce, a zwłaszcza w prawie konieczne jest odrębne użycie tych dwóch pojęć: prawa i wolności.
Wolność i równość są wartościami, które stoją u podstaw demokracji. Demokratyczne jest społeczeństwo, w którym jednostki są wolne i równe, bardziej niż w jakiejkolwiek innej formie społecznego współżycia. Mniejszy lub większy stopień demokratycznej władzy określa się według mniejszej lub większej skali wolności, jaką znają obywatele i według mniejszej lub większej równości, jaka istnieje między ludźmi. Autor analizuje pojęcia równości i wolności oraz rozwój w sensie teoretyczno-empirycznym od wolności państwa do wolności społeczeństwa.
W artykule opisano kluczowy dla myśli Andrzeja Maksymiliana Fredry podział ustrojowy zbudowany na zasadzie przeciwstawienia republiki i monarchii. W pierwszej części skupiono się na kwestii doktrynalnych źródeł omawianego podziału. Wskazano przede wszystkim na wpływ, jaki na Fredrę wywarły koncepcje Arystotelesa i Polibiusza. W drugiej części omówiono Fredrowską wizję republiki ze wskazaniem jej odniesienia do realiów Rzeczypospolitej. Podano tu również zasadnicze racje, które Fredro przedstawił na rzecz ustroju mieszanego. Następnie zaprezentowano Fredrowską wizję monarchii, wskazując na różnice w stosunku do ujęć klasycznych, jak również ustalono krytyczny punkt odróżniający ją od republiki, którym jest wolność. W kolejnej części poddano analizie sytuację i zadania króla w ustroju republikańskim, którą Fredro określił terminem rector. W konkluzjach wskazano, że Fredrowska konfrontacja republiki z monarchią stanowi dostosowanie klasycznej klasyfikacji ustrojów do doświadczenia siedemnastowiecznej Rzeczypospolitej i zasadniczej preferencji wolności. Dzięki temu Fredrowskie uzasadnienie republiki zbliża się już do Monteskiuszowskiego. (abstrakt oryginalny)
Artykuł dotyczy wybranych zagadnień związanych z zaliczaniem okresu rzeczywistego pozbawienia wolności na poczet kary ograniczenia wolności w trybie art. 63 k.k. Autorka prezentuje odmienny od przyjmowanego dotychczas w doktrynie sposób zaokrąglania okresu uprzedniej izolacji skazanego na poczet orzeczonej następnie względem niego kary ograniczenia wolności, wskazując, że w aktualnym stanie prawnym brak jest podstaw do zaokrąglania tego okresu w górę do pełnego miesiąca, a zaokrąglenie powinno nastąpić w górę jedynie do pełnego dnia. W pracy zwrócono również uwagę na trudności związane z dokonywaniem zaliczenia okresu rzeczywistego pozbawiania wolności na poczet kary ograniczenia wolności, wynikające z braku koherencji pomiędzy okresem jednego roku, a okresem 12 miesięcy (art. 12c k.k.w.). Omówiony został także wpływ zaliczenia skazanemu okresu izolacji, w trybie art. 63 k.k., na możliwość zwolnienia go od reszty kary na podstawie art. 83 k.k. (abstrakt oryginalny)
Prezentowany artykuł przedstawia problematykę związaną ze sposobem definiowania nowej substancji psychoaktywnej. Definicja, częściowo zawarta w przepisach ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z 2005 r., w zakresie dookreślenia znamienia typu czynu zabronionego odsyła do regulacji podustawowych - rozporządzenia ministra zdrowia. Taki sposób definiowania znamion czynu zabronionego budzi wątpliwości natury konstytucyjnej z punktu widzenia zasady wyłączności ustawy oraz powiązanych ze sobą zasad: 1) zasady państwa prawnego wyrażonej w art. 2 Konstytucji RP poprzez nieprzestrzeganie wymogu zasady prawidłowej legislacji, 2) zasady nullum crimen sine lege certa wynikającej z art. 42 ust. 1 Konstytucji RP, godząc w funkcję gwarancyjną prawa karnego poprzez naruszenie dyrektywy ustawowej wyłączności oraz ustawowej określoności czynu, 3) zasady trójpodziału władzy wynikającej z art. 10 Konstytucji RP poprzez oddanie w ręce władzy wykonawczej kompetencji władzy ustawodawczej, 4) zasady proporcjonalności wyrażonej w art. 31 ust. 3 Konstytucji RP w zakresie podstaw i zakresu dopuszczalnego ograniczenia konstytucyjnych praw i wolności i sposobu ich ograniczania.(abstrakt oryginalny)
19
61%
Trudno jednoznacznie ocenić, gdzie powinna przebiegać granica ingerencji państwa w wolność człowieka. Trzy różne systemy prawne w teorii odnoszą się do pojęcia zgody wyłączającej odpowiedzialność karną w sposób bardzo zbliżony, dając jednostce szerokie prawo do samostanowienia, praktyka jednak pokazuje, że jest to tylko teoretyczna wolność, która w rzeczywistości obarczona jest zbyt wieloma ograniczeniami. Podane we wstępie przykłady dość obrazowo pokazują, że opinia publiczna miewa wpływ na osąd w zakresie spraw, które są moralnie niepoprawne. Nikomu z nas nie przyszło by do głowy, aby osądzać sportowców, którzy niejednokrotnie w bardzo brutalny sposób naruszają swoje dobra osobiste. Zdarza się, że rozgrywka sportowa kończy się utratą oka, złamaną nogą, wstrząśnieniem mózgu, a nawet śmiercią. Jednak nawet takie tragiczne zdarzenia są przez społeczeństwo akceptowalne. Są to przypadki mieszczące się w granicach ryzyka sportowego i większość z nas aprobuje takie sytuacje bez zastrzeżeń.(fragment tekstu)
The paper is focused on the consequences of the amendment of the Penal Code provisions relating to the penalties, providing a theoretical background for the problems of penalties considered as a part of the Penal Code as well as indicating the current problems of judicial practice in that respect. Especially, the author focuses on the legislator's assumptions, namely the introduction of the primacy of non-custodial penalties and the emphasis of the compensatory function of criminal law.(original abstract)
first rewind previous Strona / 15 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.