Wspólna europejska przestrzeń transportu (WEPT, ang. CETA ) jest obecnie tylko pewną docelową wizją rozwoju jednolitego systemu transportowego UE. Jest to koncepcja ze sfery polityki transportowej i gospodarczej tego ugrupowania, zakładająca konieczność budowy pełnej spójności systemów transportowych krajów członkowskich w wymiarze ekonomicznym i technicznym, a także prawno-regulacyjnym i terytorialnym. Koncepcja ta stwarza zatem przesłanki do budowy ładu transportowego Europy, opartego na zintegrowanych według ww. kryteriów systemach transportowych poszczególnych krajów. Ten nowy, zintegrowany europejski system transportowy, wyznaczający ramy przestrzenne WEPT, funkcjonować powinien według zasad zrównoważonego rozwoju, tzn. w sposób efektywny i przyjazny dla środowiska naturalnego, zapewniając jednocześnie optymalizację wykorzystania zasobów. Oznacza to, że system ten musi: 1) podlegać jednolitym standardom regulacji, a w tym reżimowi regulacji publicznej oraz 2) posiadać względnie jednolity w kategoriach operacyjno-technicznych poziom rozwoju sfery realnej sektora transportu (stan rozwoju podstawowych składników infrastruktury itp.). Osiągnięcie tego drugiego standardu, ze względu na skalę istniejących różnic, jest jednak trudno wykonalne w perspektywie najbliższych 30 lat. Przedmiotem zainteresowania autora jest analiza obecnie funkcjonującego mechanizmu regulacji sektora transportu w UE oraz jego ocena w kategoriach zdolności i skuteczności realizacji celu, jakim jest budowa WEPT. Analiza ta koncentruje się przy tym nie tylko na aspektach stricte transportowych, tj. dotyczących systemu transportowego UE, ale również logistycznych, odnoszących się do europejskiego systemu logistycznego. Oznacza to, iż wymogi logistyki, a w tym standardy logistycznego zarządzania łańcuchami i sieciami dostaw, wchodzą także w zakres badań. Celem opracowania jest określenie szans i możliwości, jakie tworzy system regulacji w zakresie budowy WEPT oraz wskazanie, jak powinien być on kształtowany, by wspierał realizację tej koncepcji w sposób sprawny i efektywny w kategoriach czasu i kosztów. Autor podejmuje próbę udowodnienia, że taki optymalny w tych kategoriach system regulacji musi być oparty na odpowiedniej kompozycji narzędzi regulacyjnych ze sfery transportu i logistyki.(abstrakt autora)