Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 65

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 4 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Wspólny rynek europejski
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 4 next fast forward last
Wpływ polityki podatkowej na stan gospodarki jest więc oczywisty. To ona przez różnego rodzaju przepisy prawne, wysokość nakładanego obciążenia fiskalnego oraz dostarczone subwencje kształtuje konkurencyjność firm, kraju i może zachęcić do napływu kapitału zagranicznego. Na straży realizacji uczciwej konkurencji na Jednolitym Rynku stoi Komisja Europejska, która poprzez działania harmonizujące, systemem podatkowym VAT (wspólne zasady dotyczące przepisów prawa podatkowego) chce ukazać atrakcyjną UE jako całość do inwestycji, wzrostu gospodarczego, zwiększenia konkurencyjności oraz utworzenia większej liczby miejsc pracy. Dla UE głównym celem jest zmniejszenie różnic i dysproporcji gospodarczych i społecznych. Unia szczególną uwagę zwraca na politykę gospodarczą państw członkowskich (kryteria konwergencji), które, finansując swoje wydatki publiczne, nie zwracają uwagi na przekroczony budżet i zbyt duże zadłużenie, co może mieć negatywny wpływ na wzrost gospodarczy także pozostałych krajów UE. Państwo nakłada różnego rodzaju podatki, ponieważ każdy podatek ma inne działanie na gospodarkę, a negatywne skutki kilku podatków mogą wzajemnie się znosić lub być łagodzone. Warto zauważyć, iż w systemie podatkowym naszego państwa - to podatki pośrednie, a w szczególności podatek od wartości dodanej, odgrywają istotną rolę - stabilności budżetu państwa. Ma on przewagę nad podatkiem bezpośrednim, ponieważ nie zależy od stopnia rentowności przedsiębiorstw. Zdecydowanie ten podatek jest łatwiejszy do wyegzekwowania, ograniczając jednocześnie pole do nadużyć, manipulacji i interpretacji. (fragment tekstu)
2
Content available remote Wspólny rynek europejski a możliwości rozwojowe polskich przedsiębiorstw
100%
Powszechnie mocno akcentowane są ogólne korzyści, jakie przyniosło Polsce przystąpienie do Unii Europejskiej. Nie negując tego faktu, nie można zapominać o niejednoznacznym wpływie członkostwa we wspólnym rynku europejskim na działalność polskich przedsiębiorstw. Przystąpienie do Unii Europejskiej przyniosło wiele korzyści, w tym różne formy finansowego wsparcia bezpośredniego i pośredniego polskiej gospodarki. Jednocześnie też po 1 maja 2004 r. nastąpiło otwarcie polskiego rynku na znaczące umiędzynarodowienie, w tym w zakresie wymiany handlowej i zwiększenia zakresu konkurencji. W niniejszej pracy omówiono wpływ, jaki miało rozszerzenie strefy wspólnego rynku na efektywność gospodarowania i możliwości rozwojowe polskich przedsiębiorstw.(abstrakt oryginalny)
Przedstawiono wartość produkcji oraz bilans handlu zagranicznego przemysłu ceramicznego w Unii Europejskiej w rozbiciu na poszczególne sektory. Podkreślono wpływ kryzysu gospodarczego oraz niektóre wyniki hamujące procesy wzrostu. Przedstawiono problemy surowcowe, ze szczególnym uwzględnieniem sektora materiałów ogniotrwałych i materiałów ściernych oraz podejmowane przez Komisję Europejską próby ich rozwiązania. Omówiono wpływ ustawodawstwa unijnego na sytuację przemysłu ceramicznego podkreślając rolę Unii Ceramicznej w lobbowaniu na rzecz tego przemysłu na szczeblu Komisji Europejskiej i Parlamentu Europejskiego. (abstrakt oryginalny)
4
75%
Celem artykułu jest weryfikacja następującej hipotezy: rozwój jednolitego rynku europejskiego doprowadził do unifikacji zachowania firm w różnych krajach członkowskich w obliczu globalnego kryzysu finansowego. W tym celu przebadano zmiany wielkości i struktury zadłużenia firm z wybranych krajów członkowskich Unii Europejskiej w latach 2006-2010. Według teorii ekonomicznych możliwe są trzy warianty reakcji przedsiębiorstw na kryzys i spadek stóp procentowych: wzrost popytu na kredyt, utrzymanie zadłużenia na zbliżonym poziomie przy wykorzystaniu możliwości zamiany dotychczasowych długów na niżej oprocentowane, redukcja zadłużenia w celu zrównoważenia bilansów. Hipoteza badawcza została zweryfikowana negatywnie. W efekcie nie można powiedzieć, że któryś z wariantów teoretycznych był uniwersalny.(abstrakt oryginalny)
Wspólnotowy rynek usług pocztowych podlega stopniowej liberalizacji. Zgodnie z obowiązującymi zaleceniami Parlamentu Europejskiego i Rady Unii Europejskiej transformacja tego rynku w krajach członkowskich ma się zakończyć w 2009 r. Celem uregulowań zawartych w dyrektywach pocztowych jest ustalenie wspólnych reguł dotyczących obrotu pocztowego w tym sektorze, obowiązujących na terenie Wspólnoty. Przekształcenia rynku usług pocztowych przyczyniają się do pojawienia się konkurencji, która bezpośrednio oddziałuje na jakość usług pocztowych świadczonych przez operatorów narodowych i operatorów prywatnych. W celu ujednolicenia zasad, w dyrektywie 97/67/WE określono normy jakości dla przesyłek w obrocie zagranicznym w ramach Wspólnoty i obowiązek ustalenia krajowych norm jakości przez regulatorów narodowych. Zatwierdzone normy jakości powinny być co roku podawane do publicznej wiadomości i podlegać kontroli przez niezależne od operatorów pocztowych organy kontrolne. (fragment tekstu)
1 stycznia 2013 r. minęło dwadzieścia lat od formalnego utworzenia jednolitego rynku wewnętrznego. Nie oznacza to, że od tego dnia nie ma żadnych barier w przepływie towarów, osób, usług czy kapitału. Były one znoszone stopniowo - ale i tak do dzisiaj rynek wewnętrzny Unii Europejskiej, który tworzy 28 krajów, a zamieszkuje ponad 500 mln osób, nie funkcjonuje jak jeden rynek narodowy, z zagwarantowanymi czterema swobodami. Celem opracowania jest ukazanie ewolucji funkcjonowania swobody przepływu towarów, osób, usług i kapitału, z uwzględnieniem kierunków zmian w najbliższej przyszłości.(fragment tekstu)
Celem pracy jest przedstawienie prawnych i ekonomicznych uwarunkowań korzystania przez osoby zagraniczne ze swobody przedsiębiorczości wyrażanej w art. 49-55 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Dzięki regulacjom wspólnotowym, zarówno osoby fizyczne, jak i spółki utworzone zgodnie z prawem jednego z państw członkowskich i posiadające siedzibę na terytorium Unii uprawnione są do przeniesienia części lub całości prowadzonej działalności gospodarczej do innego państwa członkowskiego. W połączeniu z uprawnieniami akcesoryjnymi względem swobody przedsiębiorczości, podmioty te uzyskują bezpośredni dostęp do wszystkich rynków państw członkowskich, z pominięciem barier występujących na tych rynkach, tworząc rynek wewnętrzny Unii Europejskiej. Dodatkowo celem pracy jest przedstawienie i analiza najważniejszych orzeczeń oraz wykładni ETS w zakresie dotyczącym swobody przedsiębiorczości oraz ukazanie wpływu jej realizacji na gospodarkę narodową. (abstrakt oryginalny)
Integracja Polski z Unią Europejską oznacza włączenie naszej gospodarki do jednolitego rynku dóbr, usług, pracy i kapitału i możliwość alokacji czynników wytwórczych zgodnie z mechanizmem rynkowym. Liberalizacja gospodarki i wymiany oraz otwartość rynków krajowych Wspólnoty tworzy zupełnie nową, nieznaną dotychczas skalę wyzwań rynkowych dla przedsiębiorstw ze wszystkich nowych krajów członkowskich, w tym także polskich. Stanowią one znaczące, kluczowe uwarunkowania euromarketingu, którego istotę wyraża poszukiwanie szans sukcesu w warunkach jednolitego rynku wewnętrznego. Jest bowiem oczywiste, że efekty rynkowe naszych przedsiębiorstw są funkcją umiejętnego „wpisania się" w zupełnie nową od l maja 2004 r. rzeczywistość europejską, wyznaczoną przez obecność Polski w Unii Europejskiej. Miejsce polskich przedsiębiorstw w strukturze podmiotowej gospodarki europejskiej będzie konsekwencją przyjęcia rynkowych, konkurencyjnych strategii funkcjonowania i rozwoju, wyrażonych przez koncepcję marketingu międzynarodowego, w tym zwłaszcza jego "wersję europejską" - euromarketing. (fragment tekstu)
W artykule podjęte zostały rozważania nt. związków i zależności między wspólnym rynkiem Unii Europejskiej a szeroko rozumianą, ujmowaną agregatowo, sferą konsumpcji w Polsce. Zmierza on do ukazania potencjalnego wpływu i konsekwencji modelowej konstrukcji wspólnego rynku jako formy integracji regionalnej, jego zasad i identyfikowalnych efektów dla sfery gospodarki, rynku i konsumpcji. Artykuł może być tłem i stanowić płaszczyznę identyfikacji przyczyn i przesłanek określonego kształtu sfery realnej konsumpcji w Polsce w ostatnich dziesięciu latach, w pierwszym okresie obecności Polski w strukturach unijnych. (abstrakt oryginalny)
Na podstawie przeprowadzonych badań można zaobserwować, że społeczeństwo Wspólnoty jest silnie zróżnicowane. Zainteresowanie problematyką utworzenia w pełni zintegrowanego rynku i zmianami zachodzącymi w Europie Wschodniej jest dość duże i wykazuje tendencję wzrostową.
11
75%
Usługi w ostatnich latach stają się coraz ważniejszą częścią gospodarki światowej. Według danych OECD dostarczają ponad 70% wartości dodanej wyrażonej w PKB krajów OECD. Zwrócenie uwagi na innowacje w usługach wydaje się więc niezwykle istotne. Specyfika działalności usługowej powoduje, że znaczna część działalności innowacyjnej w tym sektorze polega na przystosowywaniu istniejących usług do potrzeb konkretnych użytkowników. Jest to istotna cecha, znacząco różnicująca zachowania innowacyjne w tym sektorze od innowacji "technologicznych", częściej obserwowanych w sektorze przemysłowym. Mimo zdiagnozowania uwarunkowań rozwoju innowacyjności w usługach, okazuje się, że polskie przedsiębiorstwa usługowe w odczuciu przedstawicieli władz, środowiska naukowego, jak również samych usługodawców, niewystarczająco wykorzystują innowacje jako źródło przewagi konkurencyjnej. W ostatnich badaniach innowacji polskich przedsiębiorstw usługowych zaobserwowano jednak korzystne zmiany. Jedną z przyczyn niewystarczającej innowacyjności polskich przedsiębiorstw usługowych są z całą pewnością ograniczenia finansowe. (fragment tekstu)
Po dziesięciu latach funkcjonowania gospodarki polskiej w ramach wspólnego rynku mamy już możliwość holistycznego ujęcia omawianych zagadnień z uwzględnieniem dotychczasowych doświadczeń, przede wszystkim zaś możemy zidentyfikować czynniki, które okazały się wyjątkowo istotne dla kompleksowego efektu akcesji. Warto zatem zastanowić się, jakie składowe procesu akcesyjnego, związane z przystąpieniem do wspólnego rynku, były szczególnie istotne dla bezpieczeństwa funkcjonowania i rozwoju MŚP oraz jakie cechy własne MŚP sprzyjały, a jakie utrudniały reakcję na zmianę otoczenia makroekonomicznego. Może temu służyć analiza otoczenia zewnętrznego na poziomie sektora MŚP w kontekście procesów akcesyjnych z uwzględnieniem specyfiki MŚP (według reguł analizy SWOT - w podziale na szanse i zagrożenia oraz silne i słabe strony). Ponieważ, jak wiemy, zagadnienia związane z funduszami strukturalnymi czy zmianą polityki wobec sektora zostały dość wyczerpująco potraktowane w literaturze, powyższe kwestie zostaną ujęte głównie w kontekście liberalizacji przepływów gospodarczych w obrębie krajów wspólnoty. (fragment tekstu)
Budowa wspólnego rynku finansowego na obszarze Unii Europejskiej jest kolejnym krokiem w kierunku integracji europejskiej jak i znaczącym elementem dla dalszego rozwoju ekonomicznego tego regionu. Stworzenie wspólnego rynku daje szansę znacznej poprawy efektywności wykorzystania kapitału w ramach całej Unii Europejskiej. Stworzono już pewne fundamenty dla jego funkcjonowania, jednakże nadal występują liczne bariery hamujące dalszą integrację narodowych rynków finansowych w jeden - z założenia bardziej efektywny. Eliminacja występujących barier, a także samo przyspieszenie tworzenia podstaw instytucjonalno-prawnych dla funkcjonowania jednolitego rynku finansowego stało się priorytetem dla państw członkowskich UE. Wyrazem determinacji w tej dziedzinie było przyjęcie, podczas szczytu UE w Lizbonie w 2000 roku, konkretnego terminu zakończenia budowy jednolitego rynku finansowego, a mianowicie roku 2005. Termin ten został potwierdzonej rok później podczas kolejnego szczytu państw UE w Sztokholmie. Dodatkowo przywódcy państw członkowskich postawili sobie za strategiczny cel stworzenie do 2010 roku najbardziej konkurencyjnego rynku finansowego na świecie zdolnego do zapewnienia stabilnego wzrostu1. Cel ten należy uznać za bardzo ambitny i biorąc pod uwagę dotychczasowe tempo urzeczywistniania idei wspólnego rynku finansowego jego osiągnięcie w założonym terminie może być trudne do realizacji.
14
Content available remote Kryzys innowacyjności w Europie
75%
Unia Europejska stopniowo traci przewagę konkurencyjną w stosunku do największych rywali w skali globalnej, co wynika z trudności tworzenia nowoczesnych technologii i ich aplikacji w gospodarce. Utrata przewagi wiąże się z zanikiem polityki przemysłowej i ma swoje źródło w ukierunkowaniu integracji europejskiej na rozwój neoliberalnego wspólnego rynku, dodatkowo otwartego na zewnętrznych konkurentów. Główną trajektorią rozwoju w UE była ponadto ekspansja wspólnego rynku, przede wszystkim w wyniku kolejnych rund poszerzania Wspólnoty, a nie budowanie przewag konkurencyjnych w skali globalnej. Nałożyły się na to problemy samej polityki innowacyjnej UE, związane z jej kłopotami w zakresie koordynacji polityk narodowych, utrudnieniami biurokratycznymi i deficytem wyrównywania różnic innowacyjnej gospodarki w skali całej Wspólnoty. (abstrakt oryginalny)
Pojęcie rynku wewnętrznego pojawiło się w pierwotnym prawie wspólnotowym w Jednolitym akcie europejskim. Wcześniej ustawodawca wspólnotowy posługiwał się pojęciem wspólnego rynku. Problem polegał na tym, że pojęcie wspólnego rynku nie zostało w traktacie o EWG wyjaśnione. Jednoznacznej definicji tego terminu nie wprowadził również Europejski Trybunał Sprawiedliwości, w wydawanych przez siebie orzeczeniach ETS zamiennie posługiwał się terminami: „rynek wewnętrzny", „wspólny rynek" oraz „jednolity rynek". Z kolei określenie „jednolity rynek" nie jest pojęciem traktatowym, można się z nim jednak spotkać w niektórych oficjalnych dokumentach wspólnotowych, a także w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości; chociaż należy zaznaczyć, że nie we wszystkich wersjach językowych (np. w wersji niemieckiej i holenderskiej występuje w zasadzie wyłącznie termin „rynek wewnętrzny"). Wydaje się, że mimo pewnych różnic interpretacyjnych termin „jednolity rynek" może być uznany za synonim terminu „rynek wewnętrzny" (a także „wspólny rynek"), i taką zasadę przyjęto w tym opracowaniu. Celem artykułu jest przedstawienie funkcjonowania jednej z fundamentalnych zasad wspólnego rynku, a mianowicie swobody przepływu towarów. (fragment tekstu)
16
Content available remote Podatek akcyzowy w warunkach jednolitego rynku europejskiego
75%
Elementem prawidłowego działania jednolitego rynku europejskiego jest ograniczanie, a w efekcie niwelowanie barier podatkowych w procesie wymiany gospodarczej. W tym celu na terenie Unii Europejskiej podejmowane są działania zmierzające do ujednolicenia prawa podatkowego. Podatek akcyzowy, będący podatkiem pośrednim, obciążającym konsumpcję oraz wpływającym na jej model za pośrednictwem ceny, zasługuje na szczególną uwagę. Objęcie harmonizacją podatku akcyzowego wynika także z jego roli w handlu międzynarodowym. Celem artykułu jest przedstawienie zasadniczych problemów harmonizacji podatku akcyzowego w ramach jednolitego rynku europejskiego i zbadanie oceny regulacji prawnych w zakresie obowiązującym polskie przedsiębiorstwa. Realizacji tego celu posłużyły zarówno studia literaturowe, jak i badania ankietowe przeprowadzone w grupie krajowych podmiotów gospodarczych.(abstrakt oryginalny)
System SOLVIT jest siecią internetową, stworzoną przez Komisję Europejską oraz państwa członkowskie UE, w celu rozwiązywania wynikających z nieprawidłowego stosowania prawa wspólnotowego przez organy administracji innego państwa członkowskiego problemów indywidualnych osób oraz przedsiębiorców. System opiera się na sieci Centrów SOLVIT utworzonych przez państwa członkowskie UE oraz Norwegię, Islandię i Lichtenstein w strukturach administracji krajowej oraz Bazy Danych SOLVIT. W większości państw Centra SOLVIT zorganizowane są w ministerstwach spraw zagranicznych lub ministerstwach gospodarki. Polskie Centrum SOLVIT działa w strukturze organizacyjnej Ministerstwa Gospodarki (www.solvit.gov.pl). (fragment tekstu)
Wolny, a więc nieograniczający konkurencji rynek jest przesłanką osiągania wysokiej efektywności z alokacji zasobów, a także wysokiego poziomu konkurencyjności produktów czy przedsiębiorstw. Stąd podstawową polityką Wspólnot Europejskich jest polityka konkurencji. Celem artykułu jest analiza istoty polityki konkurencji w procesie pogłębiania współzależności gospodarczej i politycznej państw członkowskich oraz w postępującej internacjonalizacji życia gospodarczego. (fragment tekstu)
Odwołując się do znanych faktów z historii Unii Europejskiej, w niniejszym artykule podjęto próbę pokazania, że realizacja deklarowanego celu, jakim jest wspólny rynek, wiązała się ze stopniową rezygnacją z dążenia do pełnej harmonizacji polityki i regulacji. Niniejsze opracowanie ma charakter analityczny – jest to próba pokazania, że sformułowana w orzeczeniu Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości zasada wzajemnego uznawania okazała się rozwiązaniem, które pozwoliło utrzymać dynamikę budowania wspólnego rynku dzięki „pogodzeniu się” z niemożliwością (a nawet przeciwskutecznością) dążeń do pełnej harmonizacji polityki i regulacji. (fragment tekstu)
Jednolity Rynek Wewnętrzny (JRW) Unii Europejskiej jest efektem długofalowego procesu pogłębiania integracji pomiędzy państwami członkowskimi, który został zapoczątkowany w traktacie ustanawiającym Europejską Wspólnotę Gospodarczą. Zgodnie z postanowieniami tego traktatu, wspólny rynek wewnętrzny miał zostać utworzony w trzech etapach podczas dwunastoletniego okresu przejściowego do końca 1969 r. Ograniczenia ilościowe w handlu zostały zniesione w 1961 r., natomiast w lipcu 1968 r. utworzono unię celną, w ramach której Wspólnota wprowadziła zakaz nakładania między państwami członkowskimi ceł przywozowych i wywozowych, jak również wszelkich opłat wywierających równoważny skutek. Efektem omawianej formy integracji było także wprowadzenie wspólnej zewnętrznej taryfy celnej w stosunku do krajów trzecich - 18 miesięcy przed terminem wyznaczonym w Traktacie Rzymskim. (fragment tekstu)
first rewind previous Strona / 4 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.