Gatunków zwierząt, od których można pozyskiwać skóry do celów kuśnierskich, jest bardzo wiele. Zwierzę, jeżeli nie jest zbyt małe, nie ma zbyt grubej skóry i ma gęste owłosienie, może być wykorzystane do celów kuśnierskich. Mimo tak dużych możliwości pozyskiwania skór, pod koniec XIX wieku na rynkach światowych pojawił się dość znaczny ich niedobór, zwłaszcza skór pochodzących od gatunków szlachetnych. Przyczyną był rosnący popyt na futra szlachetne spowodowany zwiększającą się zamożnością szerszych kręgów społeczeństwa. Ten brak spowodowany był między innymi zasiedlaniem obszarów łowieckich oraz wzrastającą ingerencją człowieka w środowisko naturalne i często prowadzeniem rabunkowej gospodarki łowieckiej, co doprowadziło w stosunkowo krótkim czasie do ubytku wielu cennych gatunków zwierząt futerkowych. Ponadto dostęp do terenów, na których występowały te zwierzęta, był często utrudniony, zwłaszcza w zimie, kiedy ich skóry są najcenniejsze. Działo się tak drastycznie w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej i Kanadzie. Sytuacja ta, przy równocześnie zwiększającym się popycie na futra i systematycznym wzroście ich cen, zrodziła potrzebę utworzenia fermowej hodowli cenniejszych gatunków zwierząt futerkowych. To właśnie w USA i Kanadzie powstały w roku 1894 pierwsze na świecie fermy lisów pospolitych utworzone przez Charlesa Daltona i Roberta Qultona. (fragment tekstu)
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.