W artykule podjęto problem badania i oceny zawartości formaldehydu w wyrobach włókienniczych. Oznaczenie tej substancji w tekstyliach stanowi podstawę oceny bezpieczeństwa produktów włókienniczych ze względu na stwierdzone szkodliwe oddziaływanie tej substancji na zdrowie człowieka. Stosowana w Polsce metoda oznaczenia formaldehydu w tekstyliach, zgodna z procedurą zawartą w normie PN EN ISO 14184-1:2001, różni się znacząco od innych powszechnie stosowanych w świecie procedur i budzi wiele wątpliwości, dotyczących m.in. dokładności pomiarów, przygotowania próbek do badań, czy warunków prowadzenia ekstrakcji. W związku z powyższym podjęto badania nad określeniem wpływu sposobu przygotowania próbek do ekstrakcji, uwzględniającego stopień ich rozdrobnienia, oraz czasu trwania ekstrakcji na poziom oznaczalności formaldehydu w tekstyliach. Ponadto badano wpływ zabiegów konserwacyjnych, jakim podlegają materiały włókiennicze, na zmiany zawartości formaldehydu w tych materiałach. Oznaczenie formaldehydu prowadzono kolorymetrycznie w obecności odczynnika Nasha. Wykazano, że przyjęta w normie procedura pozwala jedynie na wykrycie pewnej części formaldehydu zawartego w tekstyliach. Zarówno zwiększenie stopnia rozdrobnienia próbek, jak i wydłużenie czasu prowadzenia ekstrakcji znacząco wpływają na wartość oznaczonego formaldehydu. Duże znaczenie w ocenie bezpieczeństwa wyrobów włókienniczych, związanej z badaniem zawartości szkodliwego dla zdrowia użytkownika formaldehydu, mają także zabiegi konserwacyjne, w tym pranie i prasowanie. Procesy te pozwalają na znaczne obniżenie lub całkowite usunięcie tej szkodliwej substancji z wyrobu. Dlatego zaleca się pranie nowych wyrobów włókienniczych, zwłaszcza przeznaczonych dla dzieci. (abstrakt oryginalny)