Kierunki zmian legislacyjnych : od ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym do ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym

• Autorzy: Hanna Krajewska
• Języki publikacji: PL

Abstrakty

Ustalanie przeznaczenia i zasad zagospodarowania przestrzennego zarówno w Polsce, jak i innych krajach dokonywane jest poprzez plany przestrzenne. Jeśliby przyjąć założenie, że "planowanie przyszłości powinno być wypadkową analizy i oceny procesów nieuchronnych i prawdopodobnych oraz celów strategicznych" - to mówiąc o planowaniu przestrzennym należałoby mieć na myśli nie tylko planowanie zagospodarowania terenu (planowanie miast), lecz także planowanie strategiczne i politykę regionalną. Takie oddziaływanie w zakresie zagospodarowania terenu, dokonujące się na wszystkich poziomach przestrzennych, od centralnego do lokalnego, pozwoliłoby w sposób bardziej skuteczny zapewnić wspólny interes społeczny przy jednoczesnym zachowaniu praw jednostki. Wizje przyszłości, świetlanej przyszłości, stanowią niezbędny element wszelkich zmian. Już dziś plany przestrzenne, funkcjonujące w Polsce na różnych poziomach, mają różne zastosowanie. Można generalnie powiedzieć, że plany wyższego rzędu koncentrują się przede wszystkim na określaniu pewnych wzorców, ich identyfikowaniu poprzez strategie, w których przejawiają się określone cele społeczne, gospodarcze i ekologiczne, zgodne z polityką wszystkich szczebli władzy. Plany niższego rzędu to plany szczegółowe, zawierające konkretyzację założeń zawartych w planach wyższej rangi. Spójność całego systemu planowania przestrzennego, począwszy od strategii ogólnonarodowych, poprzez poziom wojewódzki, do planów na szczeblu lokalnym włącznie, stanowi niezbędny element, zapewniający współzależność i pewność rozwoju. Niezbędna wydaje się również czytelność, przejrzystość, realność, a także akceptacja społeczna dla podejmowanych działań. (fragment tekstu)

Słowa kluczowe

PL

Zagospodarowanie przestrzenne; Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym; Prawodawstwo; Planowanie przestrzenne; Polityka przestrzenna

EN

Spatial development; Polish Act on Spatial Planning and Development; Legislation; Spatial planning; Spatial policy

• Czasopismo: Zeszyty Naukowe / Akademia Ekonomiczna w Poznaniu
• Rocznik: 2004
• Numer: nr 40
• Strony: 48--61

Twórcy

autor

Hanna Krajewska

Bibliografia

• Davies H.W.E, 1989, Kontrola zagospodarowania przestrzennego w Holandii, w: Planowanie przestrzenne w wybranych krajach Europy Zachodniej, Biuletyn KPZK PAN, z. 144.
• Domański R., 1989, Podstawy planowania przestrzennego, PWN, Warszawa-Poznań.
• Hooper A., 1989, Plany i kontrola zagospodarowania przestrzennego w Republice Federalnej Niemiec, w: Planowanie przestrzenne w wybranych krajach Europy Zachodniej, Biuletyn KPZK PAN, z. 144.
• Kołodziejski J., 2001a, Kształtowanie ładu przestrzennego metropolii w procesie równoważenia rozwoju polskiej przestrzeni. Od ładu przestrzennego do ładu zintegrowanego, w: Kształtowanie ładu przestrzennego polskich metropolii w procesie transformacji ustrojowej III PR, red. J. Kołodziejski, T. Parteka, Biuletyn KPZK PAN, z. 193.
• Kołodziejski J., 2001b, Wnioski do rządowego projektu ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym przekazane do Sejmu RP, w: Kształtowanie ładu przestrzennego polskich metropolii w procesie transformacji ustrojowej III RP, red. J. Kołodziejski, T. Parteka, Biuletyn KPZK PAN, z. 193.
• Niewiadomski Z., 1994, Planowanie przestrzenne w systemie zadań samorządu terytorialnego - zagadnienia administracyjno-prawne, Studia KPZK PAN, t. CII.
• Niewiadomski Z., 1999, Zagospodarowanie przestrzenne. Prawo i praktyka, Wyd. MUNICIPIUM, Warszawa.
• Punter J., 1989, Decentralizacja systemu planowania (przestrzennego) we Francji, w: Planowanie przestrzenne w wybranych krajach Europy Zachodniej, Biuletyn KPZK PAN, z. 144.