Warianty tytułu
European Monetary Unification and the Future of the Zloty
Języki publikacji
Abstrakty
Z początkiem 1999 r. unia walutowa jedenastu krajów europejskich, ze wspólnym pieniądzem jako podstawą, stała się rzeczywistością. To historyczne wydarzenie zmieniło główny przedmiot toczącej się wokół tej sprawy debaty. Zamiast pytania o warunki i szanse utworzenia unii, w centrum zainteresowania znalazło się teraz pytanie o warunki jej trwania i sprawnego funkcjonowania w bliższej i dalszej przyszłości. Czy i ewentualnie co jej zagraża, jakie są szanse osiągnięcia w ramach EMU postawionych jej celów i na ile cele te (oraz płynące stąd skrępowania) dadzą się pogodzić z zamierzeniami przyjmowanymi przez kraje członkowskie w ich własnej polityce gospodarczej - oto aktualne brzmienie zasadniczego pytania, jakie wyłania się po wejściu w ten nowy rozdział historii gospodarczej naszego kontynentu. Dla Polski (i innych krajów Europy Środkowej, aspirujących do członkostwa UE) unifikacja walutowa w ramach EMU niesie przede wszystkim konieczność przesunięcia horyzontu strategii gospodarczo-politycznej, wydłużenia jej perspektywy czasowej i postawienia sobie pytania: czy warto dążyć do członkostwa także w EMU i do zastąpienia złotego przez euro, a jeśli tak - jak prędko i jaką ścieżką do tego celu zmierzać.
Spoistość EMU może być poddana ostrej próbie na skutek tzw. szoków asymetrycznych, które mogś wypływać z wewnątrz tego obszaru, lub z zewnątrz, mieć charakter realny albo monetarny, powstawać po stronie popytu lub podaży. Wyzbycie się przez członków unii narzędzia kursu walutowego, tak samo jak autonomicznej polityki pieniężnej, może wywoływać sprzeczności doraźnych interesów między należącymi do niej krajami i między poszczególnymi członkami oraz ugrupowaniem jako całością. Konflikty dawałoby się łatwiej przezwyciężać, gdyby:
płace były giętkie w obie strony, siła robocza mogła się swobodnie przemieszczać, EMU była tworem na tyle zwartym politycznie by mieć znaczący, wspólny budżet, dopuszczający transfery finansowe na dostatecznie dużą skalę.
Warunki te nie są dotąd spełnione. Implikacje tego stanu rzeczy dają się jaśniej widzieć przez pryzmat teorii optymalnego obszaru walutowego (OOW) w jej różnych wersjach. Płynący stąd generalny wniosek jest taki, że pierwsze kilka lat będzie okresem szczególnego zagrożenia dla trwałości EMU. Jeśli napięcia te będą przetrzymane, to czas będzie "pracował" na rzecz zwiększenia szans sprawnie funkcjonującej, sprzyjającej wzrostowi gospodarczemu swych członków unii. Sam upływ czasu nie zastąpi jednak koniecznych reform instytucjonalnych i strukturalnych. Wzrostowe szanse, jakie niesie unia, zależą bowiem od stworzenia warunków sprzyjających przepływom inwestycji oraz innowacjom. Z biegiem czasu pojawić się też mogą dodatkowe, nowe zagrożenia, płynące zarówno z dążenia poszczególnych krajów do wzmocnienia swej względnej pozycji konkurencyjnej kosztem partnerów, jak też z pewnych żywiołowych procesów społecznych na zintegrowanym obszarze. Tak więc wszystko jeszcze może się zdarzyć i przetrwanie EMU nie jest jeszcze bynajmniej zagwarantowane. Fakt ten musi być brany pod uwagę przez Polskę. Jej strategia gospodarczo-polityczna powinna być odporna na różne, nieprzewidziane zwroty w rozwoju sytuacji wewnątrz EMU.
Generalnie jednak (i niezależnie od tego, co w EMU może się zdarzyć) strategia nakierowana na ostateczne zastąpienie złotego przez euro jest zgodna z długofalowym interesem Polski, byłaby sensowna także gdyby EMU znalazła się w kryzysie (a nawet rozpadła), jest w istocie ekstrapolacją całego dotychczasowego programu transformacji, a decyzja ostateczna - pozytywna czy negatywna - zostanie podjęta i tak na podstawie nagromadzonych do tego czasu doświadczeń własnych i cudzych. Należy przy tym odrzucić zarówno lansowane ostatnio rozwiązania nieodpowiedzialnego "skoku" w integrację z obszarem euro, jak też nieuzasadnione odsuwanie działań w tym kierunku na odległą przyszłość. Gładkie i wczesne wejście do Europejskiego Systemu Walutowego w jego obecnej, zmodyfikowanej wersji (i to niekoniecznie tylko na okres dwu lat) byłoby istotnym wzmocnieniem wiarygodności polityki pieniężnej, posunięciem niesprzecznym ze strategią dalszego wygaszania inflacji na podstawie strategii direct inflation targeting (z jej zaletami i wadami), działaniem czyniącym "floating" kursu w okresie przejściowym stabilnym i bezpiecznym. Rozwiązanie to nie wyklucza korekt kursowych, gdyby były konieczne, a w przypadku uzgodnienia tego wejścia z ECB stwarza szanse na pomoc i wczesne włączenie do (niekrępującego początkowo) systemu koordynacji działań na obszarze polityki pieniężnej. (abstrakt oryginalny)
Spoistość EMU może być poddana ostrej próbie na skutek tzw. szoków asymetrycznych, które mogś wypływać z wewnątrz tego obszaru, lub z zewnątrz, mieć charakter realny albo monetarny, powstawać po stronie popytu lub podaży. Wyzbycie się przez członków unii narzędzia kursu walutowego, tak samo jak autonomicznej polityki pieniężnej, może wywoływać sprzeczności doraźnych interesów między należącymi do niej krajami i między poszczególnymi członkami oraz ugrupowaniem jako całością. Konflikty dawałoby się łatwiej przezwyciężać, gdyby:
płace były giętkie w obie strony, siła robocza mogła się swobodnie przemieszczać, EMU była tworem na tyle zwartym politycznie by mieć znaczący, wspólny budżet, dopuszczający transfery finansowe na dostatecznie dużą skalę.
Warunki te nie są dotąd spełnione. Implikacje tego stanu rzeczy dają się jaśniej widzieć przez pryzmat teorii optymalnego obszaru walutowego (OOW) w jej różnych wersjach. Płynący stąd generalny wniosek jest taki, że pierwsze kilka lat będzie okresem szczególnego zagrożenia dla trwałości EMU. Jeśli napięcia te będą przetrzymane, to czas będzie "pracował" na rzecz zwiększenia szans sprawnie funkcjonującej, sprzyjającej wzrostowi gospodarczemu swych członków unii. Sam upływ czasu nie zastąpi jednak koniecznych reform instytucjonalnych i strukturalnych. Wzrostowe szanse, jakie niesie unia, zależą bowiem od stworzenia warunków sprzyjających przepływom inwestycji oraz innowacjom. Z biegiem czasu pojawić się też mogą dodatkowe, nowe zagrożenia, płynące zarówno z dążenia poszczególnych krajów do wzmocnienia swej względnej pozycji konkurencyjnej kosztem partnerów, jak też z pewnych żywiołowych procesów społecznych na zintegrowanym obszarze. Tak więc wszystko jeszcze może się zdarzyć i przetrwanie EMU nie jest jeszcze bynajmniej zagwarantowane. Fakt ten musi być brany pod uwagę przez Polskę. Jej strategia gospodarczo-polityczna powinna być odporna na różne, nieprzewidziane zwroty w rozwoju sytuacji wewnątrz EMU.
Generalnie jednak (i niezależnie od tego, co w EMU może się zdarzyć) strategia nakierowana na ostateczne zastąpienie złotego przez euro jest zgodna z długofalowym interesem Polski, byłaby sensowna także gdyby EMU znalazła się w kryzysie (a nawet rozpadła), jest w istocie ekstrapolacją całego dotychczasowego programu transformacji, a decyzja ostateczna - pozytywna czy negatywna - zostanie podjęta i tak na podstawie nagromadzonych do tego czasu doświadczeń własnych i cudzych. Należy przy tym odrzucić zarówno lansowane ostatnio rozwiązania nieodpowiedzialnego "skoku" w integrację z obszarem euro, jak też nieuzasadnione odsuwanie działań w tym kierunku na odległą przyszłość. Gładkie i wczesne wejście do Europejskiego Systemu Walutowego w jego obecnej, zmodyfikowanej wersji (i to niekoniecznie tylko na okres dwu lat) byłoby istotnym wzmocnieniem wiarygodności polityki pieniężnej, posunięciem niesprzecznym ze strategią dalszego wygaszania inflacji na podstawie strategii direct inflation targeting (z jej zaletami i wadami), działaniem czyniącym "floating" kursu w okresie przejściowym stabilnym i bezpiecznym. Rozwiązanie to nie wyklucza korekt kursowych, gdyby były konieczne, a w przypadku uzgodnienia tego wejścia z ECB stwarza szanse na pomoc i wczesne włączenie do (niekrępującego początkowo) systemu koordynacji działań na obszarze polityki pieniężnej. (abstrakt oryginalny)
In 1999, the monetary union of eleven European states, with a single currency as a base, has become a reality. This historic event has changed the fundamental subject of a discussion held around this issue. Instead of a question on terms and chances of establishing the union, interests focus on conditions for its continuation and smooth functioning in the shorter and longer time perspective. Whether and, eventually, what are its threats, what are the chances for achieving EMU objectives, and to what extent these objectives (and related constraints) could be reconciled with actions taken by member states within a framework of their own economic policies - this is the current meaning of the key question arising after opening of a new chapter of the European economic history. For Poland (and other Central European states aspiring to join the EU) monetary unification within EMU brings about the necessity to shift time horizons of the economic and political strategy, and to ask a question whether it is proper to aim at the EU membership and replacing zloty with euro, and if yes, how quickly and how to achieve this.
Consistency of EMU may be tried out due to so called asymmetric shocks of an internal or external origin, real or monetary, supply or demand nature. Getting rid by the EU members of the exchange rate instrument and an autonomic monetary policy may lead to a conflict of immediate interests between member states, and between individual members and the group as a whole. Conflicts would be easier to overcome if:
Salaries are both sides elastic;
Labor force could move freely;
EMU was politically consistent enough to have a substantial and common budget allowing for financial transfers for a sufficient scale.
Up to now the requirements have not been met. Related implications can be better perceived through the theory of an optimum currency area in its different options. General conclusion is that the first several years will pose a particular threat to the stability of EMU. If pressures persist, time will "work" in support of the efficiently functioning and enhancing the economic growth union. The elapse of time itself will, however, not substitute necessary institutional and structural reforms. Since growth opportunities implied by the union depend on the creation of conditions promoting the inflow of investment and innovations. As time goes on additional, new threats arising both from the members' attempts to enhance their relative competitive position vis a vis their partners and some spontaneous social processes occurring in the integrated area may be revealed. Thus, everything may happen, and the continuation of EMU is not guaranteed yet. Poland must take this into account. Its economic and political strategies should be sustainable to different, unexpected developments in EMU internal situation.
Generally, however, (and irrespectively of what may happen to EMU) the strategy of eventual replacement of the zloty with euro is consistent with long-term interests of Poland, and would also make sense in case EMU was in crisis (and even collapsed). In fact it is the extrapolation of the whole existing transformation program, and the final decision - positive or negative - will be, anyway, taken based on own and others experience accumulated till that time. At the same time both recently promoted strategies of irresponsible "jump" into the integration with euro area and unjustified postponement of related actions into a distant future should be rejected. Smooth and early accession to the European Monetary Union in its existing, modified version (not necessarily for a two-year period) would represent an important strengthening of the monetary policy reliability, an action in line with the strategy of further disinflation based on direct inflation targeting (with its advantages and disadvantages), and actions to make the exchange rate floating stable and safe. The approach does not exclude exchange rate adjustments, if necessary, and, in case this reconciliation was agreed with the ECB, it would provide for support and an early accession into the system of coordinating actions in the monetary policy area. (original abstract)
Consistency of EMU may be tried out due to so called asymmetric shocks of an internal or external origin, real or monetary, supply or demand nature. Getting rid by the EU members of the exchange rate instrument and an autonomic monetary policy may lead to a conflict of immediate interests between member states, and between individual members and the group as a whole. Conflicts would be easier to overcome if:
Salaries are both sides elastic;
Labor force could move freely;
EMU was politically consistent enough to have a substantial and common budget allowing for financial transfers for a sufficient scale.
Up to now the requirements have not been met. Related implications can be better perceived through the theory of an optimum currency area in its different options. General conclusion is that the first several years will pose a particular threat to the stability of EMU. If pressures persist, time will "work" in support of the efficiently functioning and enhancing the economic growth union. The elapse of time itself will, however, not substitute necessary institutional and structural reforms. Since growth opportunities implied by the union depend on the creation of conditions promoting the inflow of investment and innovations. As time goes on additional, new threats arising both from the members' attempts to enhance their relative competitive position vis a vis their partners and some spontaneous social processes occurring in the integrated area may be revealed. Thus, everything may happen, and the continuation of EMU is not guaranteed yet. Poland must take this into account. Its economic and political strategies should be sustainable to different, unexpected developments in EMU internal situation.
Generally, however, (and irrespectively of what may happen to EMU) the strategy of eventual replacement of the zloty with euro is consistent with long-term interests of Poland, and would also make sense in case EMU was in crisis (and even collapsed). In fact it is the extrapolation of the whole existing transformation program, and the final decision - positive or negative - will be, anyway, taken based on own and others experience accumulated till that time. At the same time both recently promoted strategies of irresponsible "jump" into the integration with euro area and unjustified postponement of related actions into a distant future should be rejected. Smooth and early accession to the European Monetary Union in its existing, modified version (not necessarily for a two-year period) would represent an important strengthening of the monetary policy reliability, an action in line with the strategy of further disinflation based on direct inflation targeting (with its advantages and disadvantages), and actions to make the exchange rate floating stable and safe. The approach does not exclude exchange rate adjustments, if necessary, and, in case this reconciliation was agreed with the ECB, it would provide for support and an early accession into the system of coordinating actions in the monetary policy area. (original abstract)
Twórcy
autor
Bibliografia
Typ dokumentu
Bibliografia
Identyfikatory
Identyfikator YADDA
bwmeta1.element.ekon-element-000171263641
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.