Warianty tytułu
The Problems of Consumer Credit Regulation
Języki publikacji
Abstrakty
Kluczowym problemem - poza oczywistymi wymogami informacji i przejrzystości ofert kredytowych dla konsumenta (wymóg informowania konsumenta o rocznym koszcie kredytu) czy możliwością wcześniejszej spłaty kredytu bez ponoszenia przez konsumenta dodatkowych obciążeń - jest kwestia licencjonowania podmiotów udzielających kredytów (pożyczek) konsumenckich. Nie tylko banki mogą oferować kredyty (pożyczki) konsumenckie. W Polsce Komisja Nadzoru Bankowego chce udzielać zezwoleń podmiotom, które nie są bankami, lecz świadczą usługi tego typu (np. pośrednikom kredytowym). Projekt przewiduje natomiast udzielanie tych zezwoleń przez Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumenta. Trzeba jednak pamiętać, że pojęcia "kredytu konsumenckiego" w świetle dyrektywy o kredycie konsumenckim nie można zawężać do kredytów udzielanych przez banki. Należy to pojęcie tłumaczyć szeroko, jako kredyty lub pożyczki konsumenckie. Powstaje pytanie, jaki organ i na podstawie jakich kryteriów licencjonowałby: a) pośredników kredytowych, b) parabanki samodzielnie udzielające pożyczek konsumenckich. Dyrektywa o kredycie konsumenckim wymaga licencjonowania i poddania swoim rygorom wszystkich podmiotów świadczących usługi finansowe zbliżone do kredytów (pożyczek) konsumenckich. Pozostaje problem kryteriów dopuszczania do pośrednictwa kredytowego (np. wymogów kapitałowych, formy prawnej, np. tylko spółki kapitałowe, poddania się nadzorowi za pośrednictwem współpracującego banku, kwalifikacji personelu). W tym układzie licencjonowanie i nadzorowanie można powierzyć KNB. Należy jednak zaznaczyć, że inne firmy, które chcą we własnym imieniu udzielać konsumentom pożyczek, również powinny być licencjonowane. Taki wniosek wyraźnie wypływa z dyrektywy. Kto miałby to robić - KNB czy może UOKiK? Pytań takich jest wiele. Projekt ustawy o kredycie konsumenckim nie daje natomiast odpowiedzi. Należy zbadać, czy takie zbiorcze pojęcie "kredytu konsumenckiego", którym posługuje się dyrektywa, a które obejmuje kredyty bankowe, pożyczki według prawa cywilnego czy sprzedaż na raty, nie wymaga dodatkowych regulacji, by konsument mógł realnie korzystać z wszelkich przywilejów przewidzianych w dyrektywie. (abstrakt oryginalny)
The key problem here - apart from the obvious transparency requirement (consumer to be informed of the cost of credit p.a.) or an early payment option without additional charges to the consumer - is the issue of licensing the organisations wishing to extend consumer credit. It is not banks alone that offer consumer credit. In Poland, the Commission for Banking Supervision wishes to grant licenses to non-bank organizations which render such services (e.g. credit intermediaries). However, according to the relevant draft law these licenses will be granted by the anti-monopoly authority. One has to bear in mind, that in the light of the Directive on Consumer Credit the term "consumer credit" should not be restricted to bank-provided loans only. It should be interpreted broadly to include non-bank consumer loans. The question arises as to which authority should license financial intermediaries or non-bank institutions granting consumer credit - and what criteria to employ in licensing. The Directive requires that all organisations rendering similar services be licensed and subject to the full set of requirements. The problem of qualifying criteria for credit mediation also arises (e.g. capital requirements, legal status of the company - limited companies only? - supervision through a partnering bank, qualifications of the staff). In this respect, the licensing and supervision could be placed in charge of the Commission for Banking Supervision. That, however, leaves aside companies which wish to grant consumer credit on their own behalf. These organisations should be licensed, too - which clearly follows from the Directive. Who should do that - the banking supervision or anti-monopoly authority? There are many questions of this kind. The draft law on consumer credit does not seem to provide the answers. As the Directive uses the collective term "consumer credit" denoting both bank loans, civil law loans and hire purchase, it is necessary to consider whether additional regulations might be required - so that the consumer could really enjoy all the benefits stipulated by the directive. (original abstract)
Twórcy
autor
Bibliografia
Typ dokumentu
Bibliografia
Identyfikatory
Identyfikator YADDA
bwmeta1.element.ekon-element-000171264913
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.