Czasopismo
Tytuł artykułu
Autorzy
Warianty tytułu
Języki publikacji
Abstrakty
Po zakończeniu drugiej wojny światowej zarówno we Włoszech, jak i w Polsce realizowany był model państwa opiekuńczego. Państwo dbało o zaspokajanie wszelkich potrzeb wszystkich obywateli i zapewnienie im całkowitego bezpieczeństwa socjalnego. Ingerowało w każdą dziedzinę życia społecznego, a więc także w system emerytalny. Takie rozwiązanie wykluczało udział ubezpieczeń dodatkowych-prywatnych w ogólnym systemie zabezpieczenia emerytalnego. Państwo było coraz bardziej hojne, a obywatele przejawiali coraz bardziej roszczeniową postawę. Wraz z upływem czasu sytuacja ta przyczyniła się do znacznego wzrostu udziału wydatków na emerytury we wszystkich wydatkach na cele społeczne, a tym samym spowodowała poważne problemy finansowe państwa i w konsekwencji powstanie potężnego deficytu budżetowego. Taki stan rzeczy wymagał interwencji. Oba kraje zostały zmuszone do zreformowania swoich systemów emerytalnych. Polscy reformatorzy skupili się przede wszystkim na "dodaniu" do obowiązkowego I filara dwóch dodatkowych filarów. Włosi skupili się natomiast na reformowaniu systemu bazowego w kierunku ścisłego powiązania faktu nabycia uprawnień do emerytury z faktem podjęcia aktywności zawodowej i opłacania składek. (fragment tekstu)
Rocznik
Strony
441--447
Opis fizyczny
Twórcy
autor
- Wyższa Szkoła Pedagogiczna TWP w Warszawie
Bibliografia
- Villa F.: polityka społeczna, demokracja i praca socjalna. Zeszyty Pracy Socjalnej, zesz. 2. Kraków 1997.
- Reynaud E.: Social dialogue and pension reform: United Kingdom, United States, Germany, Japan, Sweden, Italy, Spain, Geneva 2000.
Typ dokumentu
Bibliografia
Identyfikatory
Identyfikator YADDA
bwmeta1.element.ekon-element-000171324309
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.