Metoda Równoległych Ocen Sektora (MROS) jako model analizy konkurencji

• Autorzy: Kamil Kraj
• Języki publikacji: PL

Abstrakty

W artykule przedstawiono własną propozycję analizy przedsiębiorstw - konkurentów tworzących dany sektor. Technikę nazwano Metoda Równoległych Ocen Sektora, gdyż ma służyć ocenie sektora w dwóch wymiarach. Pierwszy wymiar oceny polega na ukazaniu ogólnej charakterystyki sektora, np. weryfikacja trafności przyjętych czynników jako kluczowych czynników sukcesu (KCS) w sektorze, określenie źródeł przewagi konkurencyjnej wybranego przedsiębiorstwa sektora. Drugi wymiar oceny polega na identyfikowaniu liderów sektora i na określeniu aktualnego lub przyszłego charakteru sektora (sektor skonsolidowany czy rozproszony). Analityczną podbudowę MROS stanowi prosty opis statystyczny. MROS jest nową koncepcją, którą opracowano w 2000 r. na potrzeby analizy jednego z sektorów podlegających częstym zmianom struktury. Metoda ta nie była dotąd upowszechniana, a jedynie zastosowana dwukrotnie w celu testowania jej procedury (etapów). Poniżej przedstawiono model analityczny MROS. Prezentowana procedura nie tylko pozwala dokonać równoległej oceny danego sektora we wspomnianych wymiarach, ale wyniki mogą zostać wykorzystane w innych narzędziach analizy otoczenia konkurencyjnego. (fragment tekstu)

Słowa kluczowe

PL

Analiza konkurencyjności; Analiza sektorowa; Przewaga konkurencyjna

EN

Competitive Intelligence (CI); Sectorial analysis; Competitive advantage

• Czasopismo: Współczesne Zarządzanie
• Rocznik: 2004
• Numer: nr 4
• Strony: 70--82

Twórcy

autor

Kamil Kraj

• Szkoła Główna Handlowa w Warszawie

Bibliografia

• 1. Abell D.F., Dualizm w zarządzaniu. Dziś i jutro firmy, POLTEXT, Warszawa 2000.
• 2. Bieniok H., Marek J., Wartościowanie mocnych i słabych stron przedsiębiorstwa, "Przegląd Organizacji" 1992 nr 3.
• 3. Gierszewska G., Strategie przedsiębiorstw w dobie globalizacji, Wyd. WSHiP im. R. Łazarskiego, Warszawa 2003.
• 4. Gierszewska G., Zarządzanie strategiczne, Wyd. WSPiZ im. L. Koźmińskiego, Warszawa 2000.
• 5. Gołębiowski T., Zarządzanie strategiczne: planowanie i kontrola, Difin, Warszawa 2001.
• 6. Jóźwiak J., Podgórski J., Statystyka od podstaw, PWE, Warszawa 2000.
• 7. Porter M.E., Strategia konkurencji. Metody analizy sektorów i konkurentów, PWE, Warszawa 1994.
• 8. Romanowska M., Zarządzanie strategiczne firmą, Centrum Informacji Menedżera, Warszawa 1995.
• 9. Strategor, Zarządzanie firmą, PWE, Warszawa 1999.